>>>อ่านแล้วมารีวิวกันค่ะ<<<
ไม่มีใครที่จะสมบูรณ์แบบร้อยเปอร์เซ็นต์ น่าแปลกที่บางคนกลับโหยหาในสิ่งที่ตัวเองขาด จนกลายเป็นละเลยในสิ่งที่ตัวเองมี และก็มีบางคนที่พอใจและรักษาในสิ่งที่ตัวเองมี มากกว่าที่จะไขว่คว้าในสิ่งที่ไม่ใช่ของตน
โอ๊ย...โอย...ร่ำร้องเรียกหาคุณแสน...คุณแสน...คุณแสน อ่านแล่มนี้แล้วอารมณ์ดีอ่ะ ถึงแม้ว่าเนื้อเรื่องจะชวนดราม่า แต่ความรู้สึกมันบอกว่า อ่านแล้วอบอุ่นหัวใจนะ นักเขียนถ่ายทอดออร่าจิตใจของนางเอกออกมาดีมากค่ะ อยากบอกว่า ถึงตอนที่ดราม่า วีน เหวี่ยง พอนางเอกพูดเท่านั้นแหละ หายเลยค่ะ แบบว่า...นางทำให้เราอารมณ์เย็นลงได้เลย แปลก!!!!!!!! ความใจเย็น โอนอ่อน เห็นใจผู้อื่น คำพูดที่ดูเหมือนจะยอมคน ไม่มีปากไม่มีเสียง คำขอโทษที่ไม่อายที่จะกล่าวเมื่อได้ทำผิด ไม่แปลกใจเลยที่ใครอยู่ใกล้แล้วจะหลงรักเธอ #ทีมนางเอก แต่...ข้อดีของเธอมันก็เป็นจุดอ่อนที่พ่อเลี้ยงของเธอทำให้เธอต้องรับผิดชอบใช้หนี้แทนน้องสาว...
แสนหิรัญ เติมเต็มทรัพย์ ฮีเติมทรัพย์อยู่ตลอด ชอบโปรไฟล์ฮีแกนะ เด็กกำพร้าอัจฉริยะ การันตีด้วย ปริญญาตรี 4 ใบ โท 2 ใบ ด้วยความเจ็บปวดในอดีตที่เกินกว่าเด็กชายคนหนึ่งจะรับไหว ความเดียวดาย ความหวาดกลัวที่มาเยือนทุกครั้งในยามค่ำคืนที่ฝนตก ก่อให้เกิดกำแพงเพื่อใช้ปกป้องและปิดบังตัวเองจากคนอื่น หล่อหลอมให้เขากลายเป็นคนไร้ซึ่งความเห็นใจผู้อื่น จนถือคติที่ว่า จงดูถูกคนอื่นก่อนที่เขาจะมาดูถูกตัวเอง แต่...พื้นฐานหัวใจเขาไม่ใช่คนไร้ความรัก โดนละลายพฤติกรรมไปซะขนาดนั้น ฮีจะไม่รักนางเอกไหวเร๊อะ!!! จะเอาอะไรครับ บอกมาคำเดียว ผมหาให้ได้ทุกอย่าง แถมฮียังตบเท้าเข้าชมรมคนเกลียมัว โอ๊ะ..ไม่ได้กลัวเมีย แต่เกรงใจต่างหากล่ะ
แถมดรามาสักนิดตอนท้ายๆ ทำเอาคนอ่านใจแป้วเลยค่ะ กลัวจะต้องเสียใครไป อ่านไปก็ได้แต่ภาวนา พระคุ้มครองๆๆๆๆ หนูต้องรอดๆๆๆๆๆๆๆ นะลูก
ปล. นิยายเรื่องนี้ไม่มีฉากแต่งงานของพระนางนะค้า...แต่พวกเขามีโมเมนท์นี้ค่ะ
เพียงอยู่ในวงแขนคุณ อบอุ่นในหัวใจ
เพียงแค่ได้เดินเคียงข้างคุณ ดั่งมีพรมละมุน
อินจัดถึงขนาดเปิดเพลงนี้คลอไปตอนอ่านเลยค่ะ
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [