Credit
newpou, เสือดาว, Kiwi_Zaa, ANGEL_MIDORI, FRAME, jubjibz
Tatty, RAWIMAST และเจ้าของรูปที่ไม่ได้ลงลายเซ็นเอาไว้ด้วยนะคะ
ขอบพระคุณมากค่ะ
Kee @Tipco Bldg & ถ่ายแบบแพรว วันที่ 16 สิงหาคม 2551
รู้ล่ะว่า เฮียกี๋ใช้รถยี่ห้ออะไร 555+++
ฐษชัย ชนะอรรถกาล กี๋ V14
ได้ฉายาว่า "เฮียกี๋ขาอำ" ชื่อเกาหลีว่า "อำจังแก"
นั่นเป็นเรื่องราวความสนุกในบ้าน AF ส่วเรื่องราวในชีวิตจริงนี่สิ ช่างไม่ต่าง
อะไรกับหนังดราม่า เพราะมีบทเศร้าเคล้าน้ำตาปนอยู่ด้วย
ขอสักครั้ง ไม่ลืมพระคุณ
แต่ก่อนพ่อกับแม่ผมเป็นนักดนตรีและนักร้อง ทำให้ซึมซับมาตั้งแต่เด็ก
พ่อพยายามส่งผมเรียนดนตรีตั้งแต่ ป.4 แต่ผมหนีเรียน หลังจากนั้นอีก
หนึ่งปีพ่อก็ตาย รู้สึกเสียใจ จึงมุมานะฝึกเรียนดนตรีด้วยตัวเอง
ช่วงเรียนมัธยมที่เทพศิรินทร์เริ่มอยากมีวงดนตรี อยากออกเทป
พอเรียนปี 1 คณะนิทเศศาสตร์ เอกโฆษณา มหาวิทยาลัยกรุงเทพ
ก็ตัดสินใจออกจากบ้าน ทำงานหาเลี้ยงตัวเองด้วยการเป็นนักร้องตามผับ
กระทั่งเรียนจบ มีค่ายเพลงติดต่อให้ออกเทป ทำเพลงเสร็จ ถ่ายปกเทป
เรียบร้อย ถูกยกเลิกกะทันหัน ผมจึงทำงานทุกอย่างเพื่อรอเวลาที่จะได้
ออกเทปอีกครั้ง ทั้งงานโมเดลลิ่ง รับถ่ายรูป เปิดมินิมาร์ท เล่นดนตรี
ทั้งที่แม่ไม่อยากให้เล่นดนตรีแล้ว เพราะเห็นว่าเป็นอาชีพที่ไม่มั่นคง
พอดีมีคนแนะให้สมัคร AF ทั้งที่ไม่เคยดูเลยว่าคืออะไร แต่ก็ลองสมัครดู
กะว่าถ้าไม่ได้งานนี้จะไปทำงานออฟฟิศตามที่แม่ขอ แต่แล้วการได้เข้ามา
อยู่บ้าน AF ก็ทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไป
ฉายา "อำจังแก"
รู้สึกเป็นเกียรติมาก ถือว่าประสบความสำเร็จ ถ้าไม่มีการอำหรือแกล้ง
กันเลยในบ้านคงเบื่อน่าดู อย่างตอนที่ผมคิดพล็อตเรื่องให้นัทกับรอน
ทะเลาะกันเรื่องที่หนีบผม เพราะคิดว่าไหน ๆ กลับมาอยู่ในบ้านครบ
12 คนแล้วต้องมีอะไรแกล้งอีก 7 คนบ้าง
เรื่องถูกอำจำไม่เลิก
สมัยเรียนมหาวิทยาลัย กำลังเรียนอยู่ดี ๆ มีคนโทร.มาบอกเสียงล่ก ๆ
"เฮ้ย ๆ ที่บ้านไฟไหม้" พอถามว่าใครโทร.มา เขาบอก "เพื่อนไง จำไม่
ได้เหรอ เร็ว ๆ รีบกลับไปดูที่บ้าน" ผมรีบโทร.ถามแม่
"มาม้า ที่บ้านไฟไหม้จริงเหรอ" แม่บอก "จะบ้าเหรอ ไฟม่งไฟไหม้อะไรกัน"
ถึงรู้ว่าถูกอำเข้าแล้ว โทร.กลับไปเช็ค ไม่มีคนรับสาย จนทุกวันนี้ก็ยังไม่รู้
ว่าเป็นใคร
"กี๋ขาวอวบ"
ตอนนัทกลับเข้ามาในบ้าน เคยถามนัทว่ากระจกห้องแต่งตัวที่ผมยืนทาครีม
ทุกวันมีกล้องหรือเปล่า นัทบอก--ไม่รู้พี่ ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกแต่ไม่ยอมบอก
จนผมได้ยินคนเรียกว่า "ขาวอวบ ๆ" ยังนึกในใจว่าทำไมเรียกขาวอวบวะ
สองวันสุดท้ายก่อนออกจากบ้านอยู่ ๆ ได้ยินเสียงเคาะกระจกก๊อก ๆ
เอ๊ะ เสียงอะไร บางทีเห็นคนเอาไฟฉายส่องหน้าตัวเองหลังกระจำ หรือไม่
ก็เห็นแบงก์ลอยไปลอยมา เลยแอบเดินออกไปหลังบ้าน โอ้โห ช่างภาพ
เดินแบกกล้องตามถ่ายพวกเรากันว่อนเลย ตู้ปลาดี ๆ นี่เอง มิน่า
ทำอะไรไปคนเห็นหมด
"ตด" หน้าแตก
หลังจากเรียนคลาสร้องเพลงเสร็จ พวกเราเดินออกมาส่งอาจารย์เจนภพ
กับดา-เอ็นโดรฟิน ชักชวนกันถ่ายรูปเป็นที่ระลึก ผมเป็นช่างภาพตั้งกล้อง
ถ่ายอัตโนมัติ อีกสิบวินาทีวิ่งเข้าไปในเฟรม พอลงนั่งถ่ายรูปปุ๊บ
ตดเสียงดังป้าด กล้องถ่ายแชะพอดี ดา-เอ็นโดรฟินบอกว่า เจอกันครั้งแรก
ก็ตดใส่หน้าแล้ว
เรื่องเมาท์ชาว AF
มีอยู่วันหนึ่งนัทใส่ชุดนอนเสร็จเรียบร้อย หันมาถามผมว่า --พี่ ๆ มีกางเกง
สีนี้ ๆ หรือเปล่า ผมถามว่า นัทไม่มีกางเกงใส่แล้วเหรอ นัทบอก -- มี
แต่สีไม่แมทช์กับเสื้อ
อีกวันผมตื่นเช้าชวนนัทไปวิ่งออกกำลังกาย ยืนรอตั้งนาน นัทก็ไม่ออกจาก
ห้องน้ำสักที เลยเดินกลับไปหาในห้องน้ำ -- เฮ้ย นัททำอะไร นัทบอก --
หนีบผมอยู่ "เฮ้ย ไปวิ่งนะ จะหนีบผมทำไม"
เมาท์ครู AF
ครูเจเป็นคนตลก เชื่อไหมว่าครูทุกคนเขามากันหมดแล้ว ครูเจก็ยังไม่ยอม
มาสอนสักที ปรากฎว่าแอบแต่งหน้านานไปหน่อย ออกมาสอนอีกทีก็บอก
คนนั้นคนนี้ว่าไม่ได้แต่งหน้าเลยนะเนี่ย หน้าธรรมชาติ แต่ขอโทษ
ที่แต่งมาหนามาก หรือไม่บางทีก็จะอำว่า พรุ่งนี้ไม่มาสอนนะ จะไปเดินแบบ
สเป็คสาวในสายตา
ชอบคนอายุน้อยกว่า เพราะผมชอบดูแลคนอื่น
เส้นทางชีวิตต่อจากนี้
ไม่สามารถคาดคิดได้ อยู่ที่โชคชะตาจะพาไปทางไหน
แต่รับรองว่าผมจะไม่ปฏิเสธโอกาสทุกอย่างที่เข้ามาข้อมูลโดย แพรว ฉบับที่ 698 25 กันยายน 2551
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
