อยากจะลืมใครซักคน เมื่อหยาดฝนพรั่งพรมพริ้วมา
สายน้ำที่ร่วงหล่นปนเคล้าหยาดน้ำตา กลับไปคิดถึงคราแรกที่เราพบกัน
มรสุมที่ทอสีทอง นำเราสองให้ปองรักกัน
ฟ้ากำลังจะมัวตัวของเราหนาวสั่น สื่อดวงตาสัมพันธ์ อบอุ่นพลันสองรา ฮือ.
*ความรักเราเคยสดชื่น แล้วใยแปรเป็นอื่น
เหลือแต่ความขื่นขมระทม เมื่อลมพายุหอบฝนมา
เธอไม่ยอมบอกเหตุผลใดๆ
มาบัดนี้ยามฟ้าสีหม่น ราวกับดลให้ตรมฤทัย
รู้เป็นเพียงอากาศแต่ไม่อาจห้ามใจ อยากมีเธอชิดใกล้แต่เธอคงไม่คืน
แต่เธอคงไม่คืน
แต่เธอคงไม่คืน
อยากจะลืม ใครซักคน...