มกราคม 2548
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
29 มกราคม 2548

Birthday Eve

วันเกิด
บางครั้งเมื่อเรายุ่งๆ เราอาจลืมไปไม่ว่าจะของใคร ผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่เคยลืมแม้กระทั่งวันเกิดตัวเองเสียด้วยซ้ำ

แต่ในปีนี้ผมโชคดีจริงๆ ผมจำได้ว่าจะถึงวันเกิดตัวเอง เพราะในแต่ปีวันเกิดของผมไม่รู้ทำไมมันถึงได้มีงานมากมายนักจนทำให้ลืมไปซะเฉยๆ พอรู้สึกตัวอีกทีก็ผ่านมาหลายวันแล้ว

อาจเป็นเพราะว่าผมไม่ค่อยจะได้ของขวัญจากคนรอบข้างสักเท่าไหร่ ก็เป็นได้

เมื่อวานนี้ผมคิดว่าอยากจะมีอะไรก็ได้ที่ทำให้เรารู้สึกแตกต่างจากวันธรรมดาบ้าง เพราะผมแทบจะแยกวันธรรมดาและวันเกิดออกจากกันไม่ได้เลย ความรู้สึกที่ผ่านๆมาบอกผมเช่นนั้น

ผมจึงคิดว่า วันนี้จะมองหาอะไรที่แตกต่างดูบ้าง
แต่พอผ่านไปครึ่งวันก็แล้ว ไม่มีอะไรที่ต่างไปจากเดิมสักนิด ทั้งที่ตัวเองก็พยามมองหาอะไรที่แปลกไป แม้เล็กน้อยก็ยังดี แต่ก็ไม่มีเลย...ไม่มีจริง

ผมไปทำงาน แล้วก็กำลังจะกลับบ้านเหมือนอย่างเดิมเป๊ะไม่มีอะไรเปลี่ยนเลย ทั้งความรู้สึก

แต่แล้วเมื่อผมเริ่มปล่อยวางความคิดในตอนแรกได้
ในขณะที่ผมนั่งอยู่บนรถไฟฟ้าเหมือนอย่างเช่นทุกวัน คิดเรื่อยเปื่อยถึงความรู้สึกต่างๆของคนบนรถไฟที่หลากหลาย ผมมองไปจนทั่วขบวนที่ผมนั่งอยู่
มันเป็นบรรยากาศที่มีหลายอารมณ์ บางคนเหงา บางคนรอคอย บางคนเหนื่อยล้า

ผมจึงคิดอยากให้มีอะไรก็ได้ทำลสายบรรยากาศเหล่านั้นเสีย และราวกับว่าปาฏิหารย์มาปรากฎต่อหน้า
เสียงเด็กร้องไห้ ดังไปจนทั่วขบวน ทำลายความรู้สึกอันไม่ต้องการของผมไปสิ้น
บรรยากาศกลายเป็นรอยยิ้มเล็กๆ ของเหล่าผู้โดยสาร ที่มองเด็กน้อยด้วยความเอ็นดู ถึงแม้ว่าเสียงจะดังแค่ไหนก็ตาม

นั่นอาจเป็นเรื่องบังเอญก็ได้ แต่ผมก็ถือว่านี่คือสิ่งที่ผมได้รับในวันก่อนวันเกิดอย่งหนึ่งแล้ว

หลังจกานั้นผมก็ลงรถไฟแล้วต่อรถโดยสารกลับบ้านอย่างเร่งด่วน เนื่องด้วยว่าดึกมากแล้ว พอกลับถึงบ้าน ด้วยความหิวมาก ผมควานหาอาหารอย่างบ้าคลั่งในตู้กับข้าวที่ไม่ว่าจะหายังไงก็ไม่มี

ผมได้แต่บอกตัวเองว่าต้องไปซื้ออะไรนอย่างเร่งด่วน เพราะร้านอาจจะปิดหมดแล้วก็ได้ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังคงขึ้นคล่อมจักรยานแล้วถีบออกไปอย่างรีบเร่ง
ผมขับจักรยานไปเรื่อยๆ แต่ร้านอาหารเจ้ากรรมไม่มีเลย จึงได้หันหัวรถจักรยานกลับบ้าน

ระหว่างทาง ผมซึ่งขับย้อนศรของถนนเพื่อจะได้เลี้ยวเข้าในซอยได้อย่างสะดวก สายตาพลันจับจ้องไปยังรถแท็กซี่คันหนึ่งที่ถูกขนานข้างมาด้วย มอเตอร์ไซด์สองคัน คันหนึ่งอยู่ด้านนอกนั่งซ้อนสามมาแบบไม่กลัวตาย อีกคันมาคนเดียว แต่ไม่รู้ว่าแข่งกันมาหรืออย่างไรก็ไม่ทราบได้

ในใจผมคิดว่าขับมาอย่างนี้ไม่กลัวตายจริงๆ เลย แล้วขับสวนไปอย่างไม่คิดอะไร

ตอนนั้นเองเสียงจากด้านหลังก็ดังขึ้น โผ๊ละ!! เหมือนเสียงยางแตก ผมหันกลับไปมองในทันที
เห็นรถมอเตอร์ไซด์ซ้อนสามเลี้ยวมาปาดหน้ารถแท็กซี่ แต่ไม่ล้มแถมยังขับต่อไปได้ ในนาทีนั้นแท็กซี่หักหลบไปด้านซ้ายเพราะกลัวว่าจะไปทับมอเตอร์ไซด์ที่นั่งซ้อนสาม แต่นั่นเป็นเหตุให้ มอเตอร์ไซด์ที่อยู่ด้านในซึ่งอยู่ขนาบกับรถในตอนแรกต้องกระเด็นไปตามการหักหลบของรถแท็กซี่ ไปชนกับรถคันหนึ่งที่จอดอยุ่โดยมีคนขับนอนหลับอย่างสบายใจอยู่ภายใน
ไม่นานฝูงชนมาจากไหนไม่ทราบได้ ต่างถามถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างอลหม่าน

แม้กระทั่งบ้านที่ปิดไปแล้วยังเปิดออกดู ในใจผมคิดว่าคงเป็นคนที่ใกล้ที่เกิดเหตุที่สุดแล้ว
ไม่นานบรรดารถหน่วยกู้ชีพทั้งหลายก็มาพาคนเจ็บ ผมได้แต่อธิบายเหตุการณ์ต่างๆ ให้กับหน่วยกู้ภัย
และรีบเร่งบอกให้คนที่มีรถไปดัก มอเตอร์ไซด์ซ้อนสามตัวแสบที่หนีไปได้

สุดท้ายเจ้าซ้อนสามตัวแสบไม่รอดติดไฟแดงแล้วก็ถูกจับได้ในที่สุด

เมื่อตำรวจมาผมได้อธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ตำรวจฟัง และหลังจากนั้นผู้เกี่ยวข้องทุกคนถูกเรียกไปยังโรงพัก เพื่อให้ปากคำ

ผมซึ่งแค่จะมาซื้อข้าวกินเท่านั้นก็คิดได้ทันทีถึงสิ่งที่ตนอยากให้มีในวันนี้ นั่นคือความแปลกใหม่ในชีวิต
ผมไม่รู้ว่านี่แปลกพอหรือยัง
/////////////////


Create Date : 29 มกราคม 2548
Last Update : 30 มกราคม 2548 16:52:03 น. 5 comments
Counter : 785 Pageviews.  

 
มันยาวเป็นพรืดเลย Enter จั๊กหน่อยดิเพื่อน...

ทำไมแถวท่าดินแดงมันมีเรื่องบ่อยจังฟะ : ) สุขสันต์วันเกิดอีกรอบ...


โดย: lonely boy วันที่: 29 มกราคม 2548 เวลา:16:57:48 น.  

 
สุขสันต์วันเกิดค่ะ นี่คงเปนของขวัญชิ้นสำคัญในการทำความดีที่คุณได้รับก่อนวันเกิดเนอะ


โดย: prncess วันที่: 30 มกราคม 2548 เวลา:22:29:56 น.  

 
สุขสันต์วันเกิดครับผม เจ้าเก่าครับหวังว่าคงได้ความแปลกใหม่สมใจนะครับ


โดย: พริกหวาน IP: 210.246.75.206 วันที่: 30 มกราคม 2548 เวลา:22:32:16 น.  

 
มาเป็นกำลังใจใหห้ค่ะ แต่ว่าเราไม่รู้จักกันอ่ะนะ ก้อแค่คนผ่านมา ยินดีที่เกือบได้รู้จักค่ะ


^o^ เราว่าน่าจะเปิดตัวเยอะๆหน่อยนะคะ ก้อแค่แนะนำอะค่ะ


โดย: ผ่านมา ผ่านไป IP: 202.29.26.252 วันที่: 31 มกราคม 2548 เวลา:18:37:17 น.  

 
ขอบคุณสำหรับทุกข้อความนะครับ


โดย: Pathorn วันที่: 31 มกราคม 2548 เวลา:18:38:49 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Pathorn
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




[Add Pathorn's blog to your web]