09/09/54 เซ็งจิตกับเรื่องเดิมๆ

สวัสดี สวัสดี

ไม่ได้เขียนอะไรเลยหลายเดือนมากๆ จากครั้งล่าสุดที่เขียนก็ประมาณ 7 เดือนได้แล้ว
ขอเล่าเรื่องตอนที่หายไปอย่างคร่าวๆ ก่อนละกัน

ในช่วง 7 เดือนที่ผ่านมาก็มีความเปลี่ยนแปลงหลายอย่างเลยทีเดียว เริ่มต้นด้วยการย้ายงาน
ไปทำงานที่ใหม่ จากสายงานวิทยุ ไปยังสายงานกราฟฟิคสิ่งพิมพ์ และแน่นอนเงินเดือนก็ต้องเพิ่มเช่นกัน (รู้อย่างนี้เปลี่ยนตั้งแต่แรกแล้ว555)

และยังคงเรืยนภาษาญี่ปุ่นทุกวันเสาร์เหมือนเดิม และสอบเลื่อนคอร์สมาได้เรื่อยๆ ตามลำดับขั้น (รู้สึกว่าตัวเองใช้ภาษาญี่ปุ่นได้ดีว่าภาษาอังกฤษมากเลยอ่ะ)

แล้วก็ที่สำคัญมากๆ เลย คือ มีบ้านเป็นชื่อตัวเองแล้วด้วย มันเป็นอะไรที่ไม่ได้นึกฝันมาก่อนว่าจะมีด้วยซ้ำไป

7 เดือน เกิดอะไรขึ้นเยอะแยะมากมายเลยทีเดียว

มาถึงวันนี้บ้าง เรื่องของวันนี้ ขอตั้งชื่อว่า "เซ็งจิตกับเรื่องเดิมๆ"

เรื่องแบบนี้ผมว่ามันก็คงเกิดกับคนที่ทำงานทุกคน ไม่ว่าจะทำงานที่ไหน ตำแหน่งใด โดนเหมือนกันหมด อย่างของผมเองก็คงเป็นเรื่องของการแก้ไข Artwork เนื่องจากผมทำงานกราฟฟิค เรื่องหลักๆ ก็คือ การทำ Artwork ซึ่งถ้าจะมีการแก้ไขงานอะไร ย่อมทำได้เพราะคนเรานั้นผิดกันได้ไม่แปลก

แต่!

มันแปลกตรงที่ ทำไม มันแก้เยอะนัก วันนึงต้องทำ Artwork เป็นสิบๆ ชิ้น ถ้าแก้แค่ครั้งเดียวมันก็ไม่แปลก แต่ถ้าแก้เกิน 2 ครั้ง มันเริ่มหมดความอดทนแล้ว แก้มันทุกงาน ไม่จบไม่สิ้น คนสั่งแก้ก็เหลือเกิน แก้จากAไปให้เป็นB แล้วก็แก้เพิ่มไปเป็นC เป็นD พอแก้ไปแก้มากลับมาเป็น A เหมือนเดิม เราเลยชักสงสัย จะสั่งแก้หาพระแสงหอกง้าวอะไร ว่างนักเหรอไง

เรื่องมันก็เป็นแบบนี้ เคยออกตัวไปก็หลายครั้ง แต่คนก็คือคน มันเปลี่ยนกันได้ง่ายๆ ซะที่ไหนกันเล่าจริงไหม เลยสงสัยว่าคงจะทำอะไรไม่ได้แล้วจริงๆ เปลี่ยนคนอื่นไม่ได้เปลี่ยนตัวเองมันเลยละกัน

ในเมื่อไม่ยอมสรุปให้เรียบร้อยแก้มันร้อยแปด เราก็ไม่ทำ รอให้สรุป รอให้จบก่อนแล้วค่อยทำซะเลย จะได้ทำทีเดียวเลย คิดว่าหลังจากได้งานก็จะรอไปเลยซัก 2 วันแล้วค่อยมาพูดกันว่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงอีกไหม

พอคิดได้แบบนี้มันก็สบายใจขึ้นเยอะ

แต่! (พอมีแต่แล้วมันเหมือนมีเอ็ฟเฟ็กฟ้าผ่าเลยอ่ะ)

โลกแห่งความจริงมันไม่เป็นเช่นนั้น ไหนจะเอาด่วน แต่ดันทำมาให้ผิด
มันก็แปลกนะ คนที่ไม่รู้ว่างานสายนี้เป็นยังก็มักคิดเอาแบบง่ายๆ ว่า มันก็คงเหมือนการปริ๊นมาจากเครื่องปริ๊นเล็กๆ ละมั้ง ก็เลยคิดว่า สั่งผลิตปุ๊ปได้ปั๊บทันใจ ทันตาเห็น แต่ใครจะรู้ล่ะ ใครจะเข้าใจ ว่ามันไม่ใช่นะ ว่างานที่ส่งมาจะทำงานได้ทันที มันมีอะไรมากมาย ต้องแก้ต้องปรับสีกันมากมาย ซึ่งสิ่งเหล่านี้ต้องใช้เวลาทำขึ้นมาทั้งนั้น(จะช้าหรือเร็วขึ้นอยู่กับประสบการณ์ของกราฟฟิคอ่ะ)

มันก็เลยกลายเป็นการบีบ การเร่งรัดงานให้เร็วกว่ามาตรฐานการทำงาน T_T
ซึ่งพอเราสามารถเร่งงานได้แล้ว ก็ยังมีคำว่า ขอเร็วกว่านี้อีกด้วยคำว่า "ขอด่วน"(อยากจะกระโดดเหยีบหน้าเซลล์ทั้งหลายเลยอ่ะ)

คำว่า"ขอด่วน"เป็นเหมือนคำ ปล. ลงท้ายประโยคของเซลล์ เหมือน "ลาก่อน"
แรกๆ ก็รีบๆๆๆ ให้ได้งาน แต่พอหลังๆ ชักจะเริ่มไม่ไหวแล้ว
เราก็จะบอกไปเลยแบบนิ่งๆ ว่าทำไม่ได้อ่ะ

โดยทุกอย่างที่กล่าวมานั้น เจอมันทุกวัน และไม่ว่าจะได้ทำอย่างที่บอกไปข้างต้นแล้ว
มันก็จะวนกลับมาอีก เราก็คงทำได้แค่ ทำแบบนี้เดิมต่อไปคือ

-ทิ้งไว้ซักวันสองวัน
-ทำไม่ได้อ่ะ

กลายเป็นว่า มันก็ยังเซ็งจิตเหมือนเดิมแม้ว่าเราจะมีวิธีแก้แบบนี้อยู่แล้ว...

Create Date : 09 กันยายน 2554		1 comments
Last Update : 9 กันยายน 2554 17:39:44 น.
Counter : 4479 Pageviews.
Share Tweet