ปวดหัวจริงโว้ย.....

เรียนญี่ปุ่นด้วยตัวเองต้องปวดหัว
ไม่ค่อยชัวร์ที่แปลเลยต้องอ่าน
ไม่งั้นที่หวังไว้คงไม่ผ่าน
ต้องฝ่าด่านความจำความอดทน...

เรียนเมื่อว่างไม่พอต้องนอนดึก
ต้องทำคึกไม่ขี้เกียจตัวเป็นขน
จำไม่ได้ก็ต้องท่องต้องจำทน
เรามันคนลูกผู้ชายกระทิงแดง...

เมื่อคืนนี้เรียนเองถึงตีห้า
ผมแทบบ้าแทบบอไร้เรี่ยวแรง
นั่งก้มหน้าท่องจำอยู่ใต้แสง
ได้แต่แจงกับตัวเองว่าต้องทำ...

เรียนเรียนไปง่วงหนักสัปหงก
ห้องรกรกเป็นที่นอนตอนขำขำ
ล้มแล้วรุกขึ้นเรียนต่อเพื่อท่องจำ
เหมือนผีอำให้ทำต่อไม่พอที...

ผมไม่มีเพราะเพิ่งสึกก็ยังขาว
ไม่ใช่กาวอามาป้ายให้เป็นสี
แต่เครียดหนักเรื่องเราให้มันดี
คงต้องมีโกรกผมให้มันดำ...

อ่านอ่านไปพอจบก็ตีห้า
เหนื่อยแล้วหนาลงไปนอนจะไม่ทำ
แต่ดันตาส่างเหมือนเป้นกรรม
เป็นต้องจำนอนกลิ้งทั้งพลิกหงาย...

ทั้งเปลี่ยนท่าเปลี่ยนที่ยังมิวาย
ยังไม่สายเพราะเกือบเช้าแค่ตาลาย
จึงเดินไปที่คอมฯมาเสียบสาย
ไอ้เราหมายทำอะไรให้มันหลับ...

ต้องย่องๆ คลานๆไม่มีเสียง
เหมื่อนเราเพียงเป็นโจรหนีโดนจับ
เปิดเครื่องไม่ทันไรไม่ทันนับ
แม่มาดับความคิดด้วยเสียงด่า...

ฉอดฉอดด่าด่ามาเป็นชุด
ไม่มีหยุดติดไฟแดงเลยแม่จ๋า
ผมยอมแพ้แต่ยกแรกต้องขอลา
เป็นต้องมาตาสว่างถึงเจ็ดโมง...

แต่ยังดีถึงตอนนนั้นก็ยังหลับ
นอนกองพับตื่นอีกทีก็บ่ายโมง
เพราะเสียงนาฬิกามาเป็นโขลง
เกือบเข้าโลงลุกมาปิดสะดุ้งพลัน...

ใครโทรมาว่ะ เพื่อนนี่หว่า
ตูเกื่อบด่าเข้าให้แต่ยั้งทัน
นึกได้พลันกูนี่แหละที่นัดมัน
แต่ช่างมันวันนี้พลาดไม่สนเอย...

Create Date : 17 สิงหาคม 2548		2 comments
Last Update : 17 สิงหาคม 2548 19:20:21 น.
Counter : 398 Pageviews.
Share Tweet