BlogGang.com : : iZARD : CiTY LiFE II รอการหลุดพ้นจากพันธนาการ

CiTY LiFE II รอการหลุดพ้นจากพันธนาการ

CiTY LiFE II รอการหลุดพ้นจากพันธนาการ

เมื่อวานไปบ้านแฟนที่หนองแขมโดยใช้บริการของรถร่วมบริการ
สาย 163 ซึ่งเป็นรถเมลล์สายเดียวที่วิ่งจากบ้านผมต่อเดียวถึงบ้านแฟนผมเลย
เนื่องจากเป็นรถร่วมจึงต้องวิ่งไปในเส้นทางที่คนยอะๆ รถเมลล์สายนี้วิ่ง
เข้าใจกลางส่วนสำคัญของเมืองหลวงเลย ซึ่งเป็นย่านธุรกิจ แหล่งเที่ยว
เช่น อนุสาวรีย์ชัยฯ มาบุญครอง สีลม ถนนเจริญกรุง
สรุปผลการเดินทางที่สุดแสนน่าเบื่อและไม่ประทับใจอย่างแรงได้ดังนี้

1. เดินจากบ้านไปถึงป้ายถเมลล์+ซื้อของนิดหน่อย 12นาทีระยะทาง 1กม.กว่าๆ
2. รอรถเมลล์ไปอีกประมาณ 30นาที++
3. แย่ที่สุดคือใช้เวลาเดินทางเฉพาะตอนอยู่บนรถ 2ชั่วโมง *_*
- จากตลาดห้วยขวางไปดินแดง หลับหลายตื่นอยู่
- จากอนุสาวรีย์ชัยฯ ถึง มาบุญครอง 40นาที!!!
- อากาศแย่ขนาดนั่งหลับยังไม่ได้ เพราะเหม็นควันรถสุดๆให้ตายสิ

4. เบาะรถเมลล์มันเตี้ยมากๆ นั่งจนเหน็บกินหลายรอบ
5. ขากลับรถเมลล์สายนี้คันสุดท้ายไม่ยอมจอดป้าย...แล้วผมก็โง่ยืนรอไปอีกชั่วโมงกว่าๆ
6. ต้องอาศัยรถเมลล์สายอื่น(คันสุดท้ายเหมือนนกัน)ไปลงจตุจักร
7. ใช้บริการ รถไฟฟ้าใต้ดิน MRT 6สถานี 22บาท

ระหว่างทางที่รถติดๆผมก็นั่งหลับๆตื่นๆ ฟังเพลงแก้เซ็งจนมือถือแบตเกือบหมด
นั่งฟังเพลงไปเจออะไรน่าสนใจก็ถ่ายรูปเก็บไว้ด้วยมือถือเครื่องเดียวเนี่ยแหละ

คนขับรถเมลล์ยังเครียด(ห้ามกวน!!!)

ผมนั่งมองดูชีวิตผู้คนเมืองหลวงในวันหยุด ที่ชีวิตไม่ได้มีวันหยุด
ในเมืองนี่ช่างวุ่นวายสิ้นดี นี่ชีวิตในเมืองที่มีแต่คนอยากเข้ามา
มันดีจริงหรือ??? เห็นป้ายโฆษณาของ กทม.แล้วอยากอ๊วก!!!
bANGKOK ชีวิตดีๆที่ลงตัว!!! จริงหรือ..??

ชีวิตในกล่องสี่เหลี่ยมที่แทบไม่มีวันหยุด +"+

เมื่อผมมองเห็นสิ่งต่างๆรอบตัวแล้วลองมองย้อนดูตัวเอง บ้าง
ผมอาจจะตรงข้ามกับหลายๆคนมากมาย ผมมีบ้านอยู่กลางเมือง
แต่ผมกลับไม่อยากทำงานในเมืองเลย ผมรู้สึกเบื่อกับชีวิตในเมืองจริงๆ
ผมทำงานอยู่นอกเมืองถึงแม้จะอยู่ในโซนอุตสาหกรรม ที่คุณภาพชีวิต
ผมเองก็บอกได้เต็มๆปากว่าไม่ได้ดีเท่าไหร่หรอกครับ แต่ผมกลับชอบ
ชีวิตที่ดูไม่วุ่นวายแบบนี้มากกว่า

ตรงข้ามกับคนอื่นๆที่อยากจะเข้ามาทำงานในเมือง มีชีวิตทันสมัยในเมือง
มีชีวิต อินเทรนด์ เป็นกิ๊กกับสาวๆ มืดๆออกท่องราตรี เบื่อๆก็จ่ายค่าเทอมซะหน่อย
ผมกลับรู้สึกว่า ชีวิตแบบนั้นมันเป็นวงเวียนที่ไม่จบสิ้นสุดท้ายก็จะเหลือแต่ความว่างเปล่า
ชีวิตที่ต้องดิ้นรนแข่งขันให้ได้มาซึ่งรายได้ มีน้อยใช้เยอะ เนื่องจากค่าครองชีพสูง
มีเยอะก็ใช้เยอะกว่าเดิม เพราะกลุ่มสังคมเปลี่ยนไป ค่าใช้จ่ายทางสังคมสูงขึ้น
สำหรับผมแล้วคงไม่ได้มีความสำคัญแต่อย่างใด ในเมื่อผมเลือกทางที่แตกต่าง
ถึงแม้ในชีวิตประจำวันยังต้องวนเวียนอยู่ในระบบบ้าง เพราะใช้ชีวิตอยู่ในเมือง
รวมทั้งแฟนผมก็ยังทำงานอยู่ใจกลางเมืองย่านธุรกิจ แต่อีกไม่นาน
ผมคงจะหลุดพ้นความวุ่นวายตรงนี้ไปได้ถึงแม้จะไม่ทั้งหมดก็ตาม

โชคดียังมีฟ้าสวยๆไว้ปลอบใจตอนหลุดออกจากตัวเมือง

จริงๆแล้วผมเป็นคนงกน่ะครับไม่ค่อยอยากเสียเงินเท่าไหร่พูดง่ายๆแบบนั้น
เคยคิดเล่นๆว่า ถ้าเปลี่ยนเข้ามาทำงานในเมืองแบบชาวบ้านเค้าน่าจะดีหรือป่าว
อืมม เงินเดือนที่ได้ อาจจะดีขึ้นนิดหน่อย หรือไม่เพิ่ม แต่....
ด้านรายจ่ายเพิ่มเพียบ ทั้งค่าครองชีพ ค่าเสื้อผ้า ค่าเดินทาง ค่าใช้จ่ายทางสังคม
เอ่อ กลับไปอยู่แบบเดิมดีกว่า ถึงแม้จะไม่หวือหวา แต่ก็มั่งคง ผมว่าแบบนั้น
รายได้ หักภาษี หักประกันสังคม ไม่ต้องหมดไปกับ ค่าใช้จ่ายทางสังคมเท่าไหร่นัก
เพราะสำหรับผมกับเพื่อนที่ทำงาน ต่างคนต่างอยู่ และเพราะหน้าที่การงานเป็นส่วนหนึ่ง
ที่ทำให้การลดขนาดสังคมในแนวกว้างของผมมันเล็กลงด้วย ค่าเสื้อผ้าก็ไม่ต้องจ่ายมาก
เพราะบริษัทมียูนิฟอร์มมาให้ทุกปี มีเยอะเปลี่ยนเป็นเงินคืนมาได้ด้วย ถ้าเราไม่เอา
(โคตรเขียมเลยว่ะตรู)...รายได้เหลือเอาไปลงทุนเป็นทรัพย์สินที่เราจำเป็น
ต้องใช้และไม่เสื่อมค่าไปตามกาลเวลาจะดีที่สุด(ลงทุนซื้อบ้าน)

โฆษณาในรถใต้ดิน MRT ดูดีมาก

หมดไปอีก1วันกับการเดินทางที่แสนเหนื่อยใจ
เข้าใจตัวองเลยว่าตอนมีรถมันสบายจริงๆ หึหึหึ

Create Date : 10 มิถุนายน 2551

Last Update : 10 มิถุนายน 2551 7:48:11 น.

0 comments

Counter : 901 Pageviews.