Live and Learn วันนี้ไปดู Nana มา (คนเดียวเหมือนเดิม) อาการกำเริบอีกแล้ว เวลาได้ดูคอนเสิร์ตดีๆ หรืองานอะไรที่มีพลังมากๆและเรารู้สึกได้ว่าเค้ารักในสิ่งที่ทำ... เรามักจะร้องไห้น่ะ เช่น ตอนที่นานะเล่นคอนเสิร์ตในฮอลล์เล็กๆอ่ะ ไม่รู้มีใครเป็นบ้างรึเปล่า เมื่อก่อนก็งงๆตัวเองเล็กน้อย (เพราะคอนเสิร์ตที่อยู่ตรงหน้าก็ไม่ได้ใกล้เคียงกับเพลงเศร้าเอาซะเลย) แต่ตอนนี้เริ่มเข้าใจ (คิดว่านะ) น่าจะเป็นเพราะเราทำแบบนั้นไม่ได้มั้ง หมายถึงการได้ทำในสิ่งที่อยากทำ.. อยากดูหนังรอบดึก อยากทำกิจกรรมแบบเต็มตัว อยากท่องเที่ยวเดินทางซักพัก อยากกินเบียร์โดยไม่ต้องรู้สึกผิด อยากนอนค้างบ้านเพื่อนเวลาเมามายและบรรยากาศดีขนาดนั้น อยากออกไปเที่ยวเล่นนอกบ้านโดยไม่ต้องโกหก อยากไปเรียนต่างประเทศ อยากทำงานที่ไม่ต้องแคร์เงินเดือนมากนัก อยากใช้ชีวิตในต่างจังหวัด อยากมีอนาคตกับคนที่เรารัก... เราเหมือนต้นไม้ที่ถูกปลูกในดินที่ไม่เหมาะแก่การเจริญเติบโตของมันน่ะ มีคนบอกว่าน่าจะเรียกว่า 'คอนกรีต' มากกว่า ฮ่าฮ่า เรามักจะหลงรักสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ในชีวิตจริงเสมอๆ ทั้งความคิด การดำเนินชีวิต รวมทั้งคนรัก วันนี้เราคบกันเพราะเราคล้ายกัน แต่วันนึงเราคงจากกันด้วยเหตุผลว่าเราต่างกัน..ตลกสิ้นดี จะว่าไป หลายเรื่องก็เป็นเราเองที่ไม่ชัดเจน และกลัวเกินไป ถ้าเราจัดการชีวิตในเรื่องต่างๆได้ดีกว่านี้ (เช่น การทำให้แม่เห็นว่าเราดูแลตัวเองได้ เป็นต้น) ข้อจำกัดก็คงน้อยลง และก็เหมือนทุกคน ใครๆก็มีข้อจำกัดในชีวิตทั้งนั้นนี่นะ... ปล. เราว่าถ้าเอาเรื่องนี้มาเขียนอย่างจริงจัง กลั่นกรองความคิดมากกว่านี้ น่าจะได้เรื่องดีๆนะ แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เขียนซักทีน่ะ ก็..อ่านดิบๆแบบนี้ไปแล้วกัน เนอะ   Create Date : 27 มีนาคม 2550 12 comments Last Update : 28 มีนาคม 2550 0:44:21 น. Counter : 768 Pageviews. Share Tweet

อยากเหมือนกัน อยากลอกคราบเป็นผีเสื้อ จะได้บินได้เสียที ตอนนี้ยังกินใบไม้อยู่เลย   โดย: แม็กกี้ IP: 58.8.117.203 28 มีนาคม 2550 0:53:36 น.

หนังเรื่องนี้มันสะท้อนให้แกคิดได้ถึงเพียงนี้เชียวรือ? คนเรามีความจำกัด หลายอย่างในตัวเอง ไม่มีใครสามารถ ที่จะทำทุกสิ่งอย่าง อย่างที่ใจเราต้องการได้หรอก มันก้เลยเกิดพวก ประเพณีนิยม จารีต ไรเงี้ย มาบังคับเรา ต้องห้ามทำโน่นทำนี่ มากมาย ส่วนคนที่ทำได้ เค้าก้คงมีจารีตประเพณีที่ต่างจากเรา รวมทั้ง ความคิดความรู้สึก การใช้ชีวิตของคนเราด้วยแหละ ถ้าเราอยู่บ้าน เราก้ออกไปเที่ยวบ่อยๆ ไม่ได้ กลับดึกก้ไม่ได้เหมือนกัน พ่อแม่เรา ให้เราแก่ไงเค้าก้คิดว่าเราเด็กว่ะ เราก้อยากเป็นเหมือนกัน อยากทำงานที่ไม่ต้องแคร์เงินเดือนทำอะไรก้ได้ที่ชอบ และ ชิวๆๆ   โดย: คนเบื่อเรียน IP: 124.120.10.172 28 มีนาคม 2550 13:24:25 น.

ไม่ดิบๆ นะ อ่านแร้วรู้สึกว่า ลาล่าแกน่าจะเป็นนักเขียนได้นะ กลั่นกรองความคิดออกมาเป็นคำพูดได้ดีจัง แต่ก็จิงอ่ะ ใครๆ ก็มีข้อจำกัดกันทุกคน เฮ้อออ   โดย: PK IP: 58.9.192.208 28 มีนาคม 2550 13:50:19 น.

This is another comments from Kazzz: we struggle to find out the place to live.. I think you better think how to overcome your limitation rather than how to do the best within your limitation since limitaion is created by our negative mind. You may be feeling comfortable to stay in that warm limitation. He's killing me but i love that. haha Maybe you guys don't know i'm masochist ;-)   โดย: idLer 28 มีนาคม 2550 18:47:02 น.

อยากอธิบายความรู้สึกตัวเองได้แบบแกจัง เศร้าว่ะ...ไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกอะไรอยู่...just feel that right now na I'm happy, sad, alone and boring...that's all i can explain. If I can describe something more than that, perhaps someone can help me out. Anyway, your limitations are so many a'. I've also got mine most of them come from myself and it's really hard to overcome our own negative thinking. So we both should try Kaz's ways and it'll be the best way if we can do it...su su   โดย: pabsi_pab IP: 58.8.119.88 30 มีนาคม 2550 1:19:21 น.

หลายๆคนคงเคยได้ยินมาว่า คนเราต่างมีข้อจำกัดของตนเอง และคนเรานั้น ก็มักเดินมาถึงข้อจำกัดของตนเอง เขาเหล่านั้น หมดหวัง เศร้าซึม และไม่รู้ว่าจะผ่านมันไปได้อย่างไร แต่คนที่ฉลาดกว่านั้น กลับพบว่า ข้อจำกัดนั้นไม่ได้เป็นสิ่งที่เราจะทำให้ดีที่สุดและอยู่กับมัน แต่เขากลับเลือกที่จะข้ามมันไป แต่ในความจริงแล้ว ข้อจำกัดที่คนเราช่างขังตัวเองเอาไว้ในกรงแคบๆนั้นมีอยู่จริงหรือ หรือสิ่งนั้นเป็นเพียงจินตภาพที่มืดมัวในใจ สำหรับคนบางประเภทนั้น ในมุมมองแห่งชีวิตของ เขาอาจไม่มีคำว่าข้อจำกัดอยู่เลยก็ได้ และคนประเภทนี้เองก็คือผู้มีอิสระเสรีอย่างแท้จริง และเมื่อพรมแดนของข้อจำกัดเลือนลาง เขาก็ไม่มีข้อจำกัดเพื่อกักขังตัวเอง และ ไม่มีต้องมีข้อจำกัดใดๆเลยให้ก้าวข้าม มิใช่หรือ?   โดย: P² IP: 61.7.217.254 30 มีนาคม 2550 21:04:09 น.

Looking at people do something that they love, I always smile with them too. and don't think about your limit too much, because when you feel you cannot do something, you will want to do it double. Like i found that i enjoy watching TV much more when i am during the exam. It takes time, but i am sure you will find and do what you love when the chance come. i aslo have some difficulty to find my own place too, but i feel i will meet it soon.   โดย: Yokohama boy IP: 210.194.96.7 30 มีนาคม 2550 22:57:39 น.

Hi there, first thing to say is... i just don't want to see you in masochist. It is not good for everyone this way. You are right. People has limitation.... and People sad sometimes.. However, Please try to be happy in your limitation. Normal word "Be positive thinking" Life is short. Why think to much and hurt yourself. My thought about life has been changed from situation in my life. You can change your thought to make your life happier,too.   โดย: The phu IP: 58.9.188.172 31 มีนาคม 2550 22:10:00 น.

ชีวิตมันก็เป็นแบบนี้แหละ... ออกแบบไม่ได้ เราเชื่อว่ามีอีกหลายร้อยหลายพันคนที่เป็นเหมือนเธอ มีชีวิตที่ดูภายนอกแล้วสมบูรณ์พร้อมทุกอย่าง แต่ในใจกลับใฝ่ฝันถึงชีวิตอีกแบบ...ชีวิตในแบบซึ่งแตกต่างกับชีวิตจริงอย่างสุดขั้ว ถ้าไม่กล้าจะยืนหยัดและทำเพื่อสิ่งที่ฝัน ก็คงต้องก้มหน้ายอมรับกับความเป็นจริง   โดย: pangfoto (pangfoto ) 1 เมษายน 2550 13:32:09 น.

ในที่สุด พี่ก้อหา blog ลนาเจอ โดยไม่ต้องพึ่งลนานะยะ จริงๆ ชีวิตคนเรา มันไม่ได้ต้องการอะไรมากหรอกเนอะ... บางครั้งพี่เคยถามตัวเองว่า เราดิ้นรนกับชีวิตมากไปหรือเปล่า เราอยากได้นู่น อยากได้นี่มากเกินไปมั้ย ถ้าเราใช้ชีวิตให้เรียบง่ายขึ้น ลดความอยากมี อยากเป็น อยากได้ลงไป พี่จะมีความสุขมากขึ้นมั้ย? แต่มันก้อเป็นแค่เพียงคำถาม ที่พี่ไม่ได้พยายามหาคำตอบ เพราะพี่ไม่กล้าลองทำ... พี่ยังคงอยากมีรถขับ อยากซื้อเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า อยากใช้เครื่องสำอางค์ดีๆ อยากกินอาหารแพงๆ พี่ไม่กล้าออกจากงาน ที่พี่ไม่มีความสุขที่จะทำ เพียงเพราะต้องการ "เงิน" เพื่อมาสนองความอยากของตัวเอง พี่อยากใช้ชีวิตสงบๆ ในต่างจังหวัด แต่ก้อกลัวความลำบาก กลัวความเงียบเหงา นอกจากจะมีความอยากมากแล้ว ยังมีความกลัวมากอีกด้วยเนอะ   โดย: พี่น้อง IP: 210.213.24.190 4 เมษายน 2550 21:18:46 น.

มันมักจะมีบางช่วงที่ชีวิตเป็นแบบนี้ เป็นกำลังใจให้ครับ ซักวันคุณจะหาที่ที่เหมาะกับคุณเจอ ซึ่งมันอาจต้องการเวลาซักหน่อย   โดย: calcium_kid 8 เมษายน 2550 17:29:14 น.

เข้าใจความรู้สึกลาล่านะ แม้ว่าเราอาจจะไม่เคยมีข้อจำกัดขนาดนั้น อาจจะเป็นเพราะเราไม่ค่อยแคร์คนรอบข้างมากเท่าที่ควรก็ได้ โดยเฉพาะช่วงนี้... ยังไง...รู้ใช่มะ ว่ายังมีเพื่อนๆ อย่างน้อยก็เรา เป็นกำลังใจให้อยู่ อยากเห็นวันที่ลาล่ามีความสุขกับสิ่งที่ลาล่าอยากทำจริงๆ...   โดย: สิ IP: 210.160.35.200 17 เมษายน 2550 10:02:43 น.