Group Blog
 
<<
มกราคม 2551
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
27 มกราคม 2551
 
All Blogs
 
นมแม่!! ............. สู้เพื่อลูก ............

@นมแม่**~~๐@v@๐~~**สู้เพื่อลูก@


blogนี้ค่อนข้างยาวหน่อยน่ะค่ะ
เพราะมีความตั้งใจที่จะเขียนมาตั้งแต่เริ่มให้นมลูก

มาจนเริ่มท้อ และ สู้ต่อ
อยากจะเขียนว่ายังฮึดสู่ต่อไปอยู่อีก จนสุดท้าย

จนมาหยุดให้นมลูกแล้วเพิ่งจะมีเวลามาเขียน
มันเลยรวมๆกันไว้เยอะหน่อยค่ะ





ตั้งแต่รู้ตัวว่าตั้งท้องเจ้าหนูน้อย
มีความตั้งใจแต็มที่ที่จะเลี้ยงด้วยนมแม่ล้วนเป็นเวลาอย่างน้อยหนึ่งปีขึ้นไป

แต่เหมือนฟ้ากลั่นแกล้งให้ลูกหนูของมามี๊ต้องพบอุปสรรค์มากมาย
ทั้งๆที่สู้แล้วสู้อีก ท้อแล้วท้ออีก ฮึดแล้วฮึดอีก แพ้แล้วแพ้อีก
ไม่เคยชนะมันเลยเจ้านมแม่เนี่ย

แต่อย่างน้อยๆก็ได้สู้เต็มที่
ให้ความอบอุ่นลูกกับนมแม่เต็มที่

จนวันนี้คิดว่าผลเสียจะมากกว่าผลดีในการดันทุรังกันต่อไป
เพื่อสนองตัญหาความต้องการให้นมแม่ของมามี๊
เพื่อประโยชน์สูงสุดของลูก

จุ๊บๆนมมี๊ต้องหยุดไป
อย่างน้อยๆหนูก็จุ๊บๆนมมี๊ได้มากกว่าหกเดือนจนได้น่ะจ๊ะ
(มากกว่านิดนึง 10วัน ขอนับหน่อย อิอิ)





ตั้งแต่เริ่มรู้ตัวว่าเค้ามาอยู่กับเรา
ก็ศึกษาทุกๆอย่างเลยเกี่ยวกับการตั้งครรภ์

ก็ลูกคนแรกนี่ค่ะ ก็เห่อนิดหน่อยค่ะ
แต่งานก็ยุ่ง เนทก็เต่า นั่งนานก็ท้องแข็ง ปวดหลัง
โอย!คิดย้อนไปมันสารพัดเรื่อง
จริงๆมันแก้ตัวนิหว่า อิอิ

อย่างที่บอกว่าตั้งใจมากๆที่จะเลี้ยงด้วยนมแม่
ไม่ให้แฟนซื้อขวดนม ไม่มีนมผง(แต่ดันมีที่เค้าแจกมานี่หล่ะตัวร้าย)

คิดย้อนกลับไปรู้สึกว่าเรามันช่างโง่เสียนี่กระไร

ไม่เคยคิดเลยว่าการให้นมแม่มันจะลำบากยากเย็นแสนเข็ญอะไรกันนี่

ไม่เคยคิดแม้แต่จะชำเรืองไปมองกระทู้ที่มีปัญหาการให้นม

ไม่รู้จักจะศึกษาเลยว่าคนอื่นเค้าให้นมแม่มันมีปัญหาอะไรมั่ง

มีคนที่ไม่สำเร็จเยอะเพราะอะไร

มีสารพัดเรื่องหัวนมแตก เจ็บ เป็นแผล น้ำนมน้อย นมไม่พอ นมพุ่ง บราๆๆๆ
ปัญหาสารพัดอย่าง

เจ็บใจตัวเองที่มัวแต่อ่านอยู่นั่นแหละทู้ซื้อที่ปั๊มนม
การเก็บน้ำนม ปั๊มนม stockนม จริงๆก็มีประโยชน์น่ะ
แต่น่าจะเหลียวไปดูทู้พวกนั้นบ้าง

จริงๆอีกอย่างมัวแต่ดูเรื่องการดูแลตัวเองของคนท้อง พวกmozart รูปเด็ก
สรุปก็คุ้มค่าเหละที่หาอ่านมา และไม่ได้เสียใจที่เสียเวลาไป

แต่สรุปอีกคือพลาดเรื่องปัญหาการให้นมไป
ไม่เคยอยู่ในความคิดเลยจริงๆว่าเราจะเจอปัญหา
ปัญหาเรื่องการให้นมลูกเนี่ยน่ะ มันไม่อยู่ในหัวเอาซะเลย

คิดว่าเรื่องง่ายๆลูกหิวลูกร้องก็เอานมเข้าปาก
ท่าให้นมยังไม่เคยรู้เลย

คิดว่ามันเป็นสัญชาตญาณ ถึงเวลาก็ให้ได้ทุกคน

ไม่เคยรู้เลยว่าวันแรกๆ ช่วงแรกๆ เดือนแรก ต้องปฏิบัติตัวยังงัย
ตอนนั้นคิดด้วยซ้ำว่ามันจะยากอะไร
ทำไมมาโพสมีปัญหากันจัง

อยากจะขอเตือนแม่ๆมือใหม่ที่เข้ามาอ่านไว้เลยว่า
ถ้าคุณมีความมุ่งมั่นที่จะเลี้ยงลูกด้วยนมแม่

อ่านทุกปัญหาที่แม่ให้นมคนอื่นๆมาโพสไว้
ยิ่งโพสบ่อยแปลว่ามีคนเจอปัญหาเยอะ แล้วเราก็มีโอกาสเจอด้วยสูง

เช่นเรื่องเจ็บหัวนม น้ำนมน้อย นมไม่พอ อ่ะไรพวกนี้
เรื่องการปฏิบัติตัวเพิ่มน้ำนม อาหารกระตุ้นน้ำนม พวกนี้ด้วยน่ะค่ะ

ขนาดห้องข้างเค้าเจ็บหัวนม หัวนมแตก
ตอนนั้นยังกระหยิ่มอยู่ในใจว่าเราไม่เป็น
ยังไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องที่เจอบ่อย แล้วใกล้ตัวด้วย





ข้ามมาถึงตอนได้พบกับเจ้าตัวน้อยเลยดีกว่า

ด้วยความที่กลัวเจ็บ จะไม่กลัวได้งัย
ตั้งแต่ท้องมาท้องแข็งเกร็งปวดตลอดเลย จะว่าทำงานเยอะไปก็เวอร์

ช่วงที่หยุดพักแล้วดินนิดหน่อยก็โอยๆแล้ว ไม่รู้ต่อมปวดมันตื้นหรืองัย
เดินไปเดินมาท้องโย้ไปโย้มารำคาญตัวเองเหมือนกัน

พอถึงวันจริงนอนปวดโอยๆมดลูกบีบตัวตั้งกะตี3 จริงตี2:40
จับเวลากันเลย 6นาทีเป๊ะ ไม่เป็นอันนอนกัน

จะหลับๆมันมาอีกแล้ว ต้องลุกมานั่ง ลุกมาเดิน ไปอาบน้ำ
ปลุกแฟนไปรพ.ดีกว่า ไม่ไหวแล้ว

ไปถึงก็น่ะ รีบขออาจารย์มาบล็อกหลังเลยทีเดียว ก้อมันเจ็บนี่
แล้วปรับระดับยาไปๆมาๆ อยู่ดีๆก็ปวดปรี๊ดขึ้นมาเลย

ก็คิดกันว่ายาไม่พอเพิ่มอีกๆๆ อีกแป๊ปนึง
ปวดอึ๊จังวุ้ย อะโธ่ จะคลอดแล้วไม่ได้รู้ตัวกันเลย ก้อท้องแรกนี่ค่ะ





เล่ามาซะยาวแค่จะบอกว่าไม่รู้ลูกหนูได้ยาเยอะรึเปล่า
ตอนที่เค้าอุ้มมาให้ดูดน๊มนม เอาแต่หลับท่าเดียว เอาปากมาแต๊ะแล้วก็หลับอีก ฮือ เศร้า อุปสรรค์แรกมาไวเลย





พอย้ายจากห้องคลอดไปห้องพิเศษต้องรอ6ชั่วโมงค่อยเจอลูกได้ โดนกีดกันอ่ะ พอครบพยาบาลส่งลูกมายังไม่ทันอุ้มให้ชื่นใจเลย
มาบอกว่าย้ายเข้าไปห้องเดี่ยวได้ เอารถเข็นมาจอด
อุ้มลูกสาวไปเลย ฮือๆๆๆ รอต้างนาน

พอเข้าห้องคิดว่าเค้าจะพาตามมาก็ไม่มา
ขอลูกสาวมาดูดนมจุ๊บๆหน่อย ขอตั้ง4-5รอบก็ไม่พามา

พามาตอนเที่ยงคืน ธ่อเอ๊ย ลูกชั้นก็หลับแหลกไม่จุ๊บๆน๊มนมเลย
กว่าจะได้ดูดกันจริงๆอีกวันโน่น โอย!24ชั่วโมง นี่อุปสรรค์ที่สองล่ะ





พอวันที่สองนี่ก็เริ่มวุ่นวาย ทั้งปู่ย่าอาม่า แขกบ้านแขกเมืองมาเยี่ยมกันเต็มไปโม๊ด ห้องที่นี่ก็มิดชิดซะเหลือเกินไม่รู้จะเอาลูกไปแอบกินนมที่ไหนดี

ออกไปบอกพยาบาลก็บอกว่าให้ที่นี่ก็ได้ ประเจิดประเจ้อกว่าในห้องอีก
คราวนี้ถ้าญาติคนอื่นโผล่มาละได้โชว์เลย

วันนี้เลยให้นมได้ไม่เยอะ อยากจะให้ดูดบ่อยๆ
แถมลูกหลับซะเป็นส่วนใหญ่อีก นี่ข้อสามล่ะน่ะ





ไปๆมาๆลูกยิ่งกินน้อย ยิ่งนอน ยิ่งเหลือง กว่าจะได้กลับ5วัน ทำไรก็ไม่สะดวก สี่ละน่ะ





อยู่รพ.อาม่า(มี๊ของเราเอง)ก็โด๊บเต็มที่ ตุ๋นโสมมาให้ตั้งกะวันแรก คนสมัยก่อนบอกว่าต้องเลยสิบวันไปก่อน อ่านเจอ(ทีหลัง)บทความของสมัยใหม่ มันมีสารตัวนึงที่คล้ายกับสารในยาคุมทำให้น้ำนมน้อย เซ็งเลย นี่ก็รวมเป็นห้าเลยเชียว





ได้เวลาพาลูกน้อยกลับบ้านแล้ว
หลังจากหลับไปนาน6ชั่วโมง

ไม่รู้ว่าเหลืองจนซึม หรือหิวจนซึม
ตื่นมาจุ๊บๆนมที่บ้านลูกสาวก็กระหายกระตือรือร้นที่จะดูดนมมาก

ให้นาน2ชั่วโมงเลยเชียว
ประมาณว่าหมดข้างนึงต่ออีกข้างแล้วยังกลับมาข้างเดิมอีก

วันรุ่งขึ้นหายเหลืองเลย
คุยกับแฟนว่าสงสัยอากาศที่รพ.ไม่ดี

ห้องมันดูอึดอัดแล้วดันอยู่หลายวันอีก
กลัวลูกหนาวก็ไม่กล้าเปิดแอร์แรง ยิ่งไปกันใหญ่

กลับมาบ้านคึกคัก แจ่มใส อารมณ์ดี หายซึมเลย





พอกลับมาบ้าน ลูกดูดเต็มที่ปุ๊ปก็เริ่มประสบปัญหาเรื่องการให้นมเลย
ยิ่งให้นมก็ยิ่งเจ็บ ยิ่งกินก็ยิ่งเจ็บมากขึ้นเรื่อยๆ
ยิ่งลูกหิวยิ่งดูดแรงยิ่งเจ็บเยอะ

ท่าให้ก็เก้ๆกังๆ ผิดๆถูกๆ เพราะที่รพ.ให้ดูวีดีโอครั้งเดียวไม่มีใครมาสอน
แล้วก็ตอนนั้นไม่ได้คิดน่ะว่ามันต้องสอน
ตอนที่เรียกไปดูวีดีโอ อ๋อ!มันแบบนี้เองเหรอเนี่ย

แต่จำรายละเอียดไม่ค่อยได้นัก
โชคดีที่พี่ชายก๊อปแผ่นไว้ให้ก่อนคลอด
เพราะพี่สะใภ้เพิ่งคลอดไปห้าเดือนก่อน

ไม่ค่อยได้อ่านว่าความจริงมันต้องไม่เจ็บ
เคยอ่านเจอครั้งนึงว่าเจ็บจนต้องเอาเท้าจิกพื้นจนน้ำตาไหล ต้องทนเอา

และที่รู้ๆกันแม่มือใหม่อย่างเรามันรู้สึกชีวิตยุ่งเหยิงไปหมด
วุ่นวายไม่รู้จะเอาเวลาไปหาความรู้ตอนนั้นที่ไหน

จะให้ลูกกินนมทีก็สยองที เบอร์โทรที่คลินิกนมแม่ก็หาไม่เจอ
ไหนจะห้ามโน่นห้ามนี่ ไหนจะทำนั่นทำนี่สารพัด
ไหนจะยาติพี่น้องเพื่อนฝูงมาเยี่ยมกัน โอ้ย!ยุ่งไปหมด





ตอนนั้นก็ไม่รู้อีกนั่นแหละว่าเดือนแรกอย่าเพิ่งทำสต็อก
เคยอ่านเจอให้รีบๆทำเดี๋ยวจะไม่พอ

เราก็ปั๊มใหญ่ ยิ่งเสียเวลาเข้าไปใหญ่
ลูกเล็กๆก็ตื่นเกือบทุกชั่วโมงอยู่แล้ว
ยังมานั่งปั๊มนมอีก ไม่รู้ทำไปได้งัย

สงสัยปั๊มไปหมดลูกไม่มีกินเลยยิ่งดูดแรงยิ่งแตกเป็นแผล
ทนให้มาได้ราวสองสัปดาห์ น้ำนมก็มีพอควรน่ะ
แต่เจ็บแล้วเป็นแผลเยอะเลย

จนในที่สุดต้องยอมแพ้ หยุดหนึ่งข้าง
ข้างที่นมเยอะดันเจ็บเยอะกว่าอีกตะหาก

คราวนี้ข้างที่เหลือมันไม่พอให้ลูกกิน ตื่นทุกครึ่งชั่วโมงเลย
กินก็ไม่อิ่ม กินอยู่วันนึงคงจะโมโหบวกหิวจัดบวกให้ไม่ถูก
ลูกก็งับอีกข้างจนเลือดออก

ตอนนั้นคิดว่าจบกันนมแม่ ร้องให้เลยไม่รู้จะทำยังงัยเครียดด้วย
สามีก็รีบเผ่นมาจากที่ทำงานหวังดีมาก
เอานมสต็อกทั้งหมดละลายมาเลยค่ะ

โอ้ว!จะทำงัยกันดีเนี่ย แล้วจะเอาที่ไหนให้ลูกกิน
นมก็ไม่พอ ปั๊มก็ได้น้อย สต็อกก็หมด





ในที่สุดเจ้าวายร้ายนมผสมก็ได้เข้ามาในชีวิตเราจนได้
หลังจากที่ต่อต้านมาตั้งนาน

ตั้งแต่ที่รพ.ผู้ใหญ่จะให้เอาลูกไปป้อนนมชงให้ได้เลย
ที่บ้านพอลูกร้อง เค้าจะถามกันว่าจะให้นมชงเพิ่มมั้ย
เราก็ยันกระต่ายขาเดียวเลย ไม่เอาอย่างเดียวเลย

แต่แล้วก็ต้องไปหาขวดนมมา เพราะไม่ได้เตรียมไว้
นมแจกมีอยู่(ไม่น่าเก็บมันไว้เลย)ไปงัดออกมา
แต่ตอนนั้น ถ้าไม่มีนมแจกก็คงต้องไปซื้ออยู่ดีละมั้ง

ทุกครั้งที่ป้อนนมชงลูกรู้สึกสะเทือนใจทุกครั้ง
เพราะต้องป้อนเองเลี้ยงเอง
นมมีอยู่กับตัวแต่ให้ลูกกินไม่ได้

เลี้ยงเองคยเดียวเป็นส่วนใหญ่
วันๆกว่าจะได้มาปั๊มก็นานหลายชั่วโมง

ตอนนั้นรู้ว่าต้องปั๊มทุก2-3ชั่วโมง แต่ไม่รู้ว่ามันจะลดลง
เพราะมือใหม่ไม่รู้ว่านี่มันกำลังมากขึ้นหรือลดลง

แล้วมันนานๆจะได้ปั๊มวันนึงได้ไม่กี่ครั้งเอง
ผู้ใหญ่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไปต้องปั๊ม
ยิ่งปั๊มห่างนมยิ่งน้อยลงๆ ยิ่งเครียดใหญ่

พอแผลดีขึ้นก็เริ่มให้ใหม่ ได้ไม่ถึงวันเสร็จลูกอีกตามเคย
เดี๋ยวให้เดี๋ยวหยุด เดี๋ยวไม่สบาย เดี๋ยวเจ็บ เดี๋ยวแตก วนไปวนมา
ต้องชงนมเพื่มเรื่อยๆ ยิ่งป้อนยิ่งเศร้า

พี่ชายมาเยี่ยมก็เอาพวกข้อมูลปัญหานมแม่ต่างๆที่printไว้ตอนพี่สะใภ้ใช้มาให้
ก็มีประโยชน์มากเพราะตอนนั้นไม่มีปัญญาหาเอง
ไม่สามารถจัดการเรื่องเวลาได้ ยังปรับตัวไม่ได้

ในที่สุดทนไม่ได้แล้วหาเบอร์โทรไปคลินิกนมแม่
ก็บอกให้พาไปฝึก ไม่เคยออกจากบ้านเลย เดินไม่เป็นเลย

หลังจากกลับมาก็ดีขึ้นนิดนึง เจ็บน้อยลงหน่อย
แต่ก็ยังเป็นๆหายๆ ตลอด





ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่ให้นมลูกแล้วไม่เจ็บ
ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่ให้นมลูกแล้วไม่ได้แผล

แต่ก็ยังอยากที่จะให้นมลูกต่อไปเรื่อยๆ ถ้าน้ำนมมันมากพอ
แต่พยามเท่าไหร่มันก็ไม่พอ

ไม่ว่าจะกินน้ำอุ่น แกงเลียง ขิง ร้อยแปดวิธีที่จะช่วยเพิ่มน้ำนม
แต่มันก็ยังไม่พออยู่ดี





ก็เลยกลายเป็นคุณแม่สองระบบตั้งแต่นั้นมา
แต่ยังไม่เลิกล้มความตั้งใจน่ะ

ยังมีความคิดว่าต้องให้นมแม่ล้วนให้ได้
ถึงขนาดว่าถ้าไม่ได้ให้นมแม่ล้วนจะไม่ไปทำงานเด็ดขาด
จนแล้วจนรอดมันก็ไม่พอ

บางทีลูกกินนมแม่แล้วหลับไป2-3ชั่วโมง ดีใจว่านมพอ
ที่ไหนได้ผ้าอ้อมแห้งเลย หนูไม่ฉี่เลยลูก ยิ่งเครียด
คิดว่าหิวจนซึมมากกว่า

บางทีให้นมแม่จนเหนื่อยดูดทีเป็นชั่วโมงก็ไม่อิ่มไม่มีแรงมาชงนมต่อ
เหนื่อยทั้งกายทั้งใจ ท้อแท้

บางช่วงลูกอยากกินนมแม่ไม่อยากกินขวด
รอกินจนหิวจนร้องสงสารไม่รู้จะทำยังงัย

ยิ่งเศร้าใจทำไมนมเรามันไม่พอเหมือนคนอื่นน่ะ
ทำไมไม่พอให้ลูกกินจนหลับคาอกน่ะ

ลูกกินแล้วหลับเหมือนกันยังไม่ทันหลับได้กี่นาทีเลย
พอออกจากเต้าปุ๊ปก็ตื่นปั๊ปเลยเพราะมันไม่อิ่ม

ลูกก็ยังกินให้นมเจ็บแตกเป็นแผลได้ตลอดเวลา
ยิ่งตอนเย็นกินไปร้องไปนมมันมีไม่พอแต่มันดันพุ่งแรงยิ่งเศร้าอีก
เพราะคนที่นมพุ่งแรงๆเค้ามีนมเหลือเฟือกันทั้งนั้น

บางมื้อกินไปๆพอนมพุ่งแรงก็ดุ๊กดิ๊กดุ๊กดั๊ก น่าสงสารน่าดูเลย
พยามใช้สารพัดกระบวนท่าแก้น้ำนมพุ่ง
ก็ไม่เคยสำเร็จสักวิธี

หลังๆโตแล้วกินนมเยอะบางทีเห็นนมแม่ร้องไห้เลย
เพราะกินแล้วเหนื่อยแล้วหลับแล้วไม่อิ่ม





ช่วง2-3เดือนยังฮึดต่ออีก ปั๊มมันทุก2ชั่วโมงเลย บ้าไปแล้ว
บางทีไปปั๊มมาเอ้าลูกตื่นอดกินนมแม่
ให้ดูดก็ร้องเพราะมันมีน้อย หมดแล้ว

ต้องเอาที่ปั๊มมาให้เค้ากิน ป้อนขวด เซ็งอีก
แต่นมก็มาเยอะขึ้นน่ะ แต่ก็ยังน้อยมากอยู่
เหนื่อยด้วย เพราะแทบไม่ได้พักเลย มัวแต่ปั๊มนม ทำไปได้ยังงัย


จนลูก4-5เดือนยังพยามยัดเยียดจะให้นมแม่ล้วน จะลดนมขวด ได้ผลเลย
ลูกก็ดูดเต็มที่ค่ะ แต่น้ำหนักขึ้นน้อยเลย

มีอยู่คืนนึงลูกก็สู้เต็มที่ดูดอยู่เป็นชั่วโมงๆจนเหนื่อย





หลังจากนั้นเราก็เริ่มคิดได้ว่า เราจะให้นมแม่ทำไม
เราไม่ได้ให้เพื่อให้ลูกเราสมบูรณ์แข็งแรงมีความสุขหรอกงั้นหรือ?

แล้วจนป่านนี้แล้วยังจะมาหวังอ่ะไรกับนมแม่ล้วน

กระเพาะอาหารลำไส้ลูกก็โดนสัมผัสกับนมชงไปแล้ว มากกว่านมแม่ด้วยซ้ำ

จะมายัดเยียดให้ลูกกินทำให้ลูกต้องร้องไห้
เพราะนมพุ่งใส่ นมไม่พอกิน นมไม่ไหล ไหลเป็นช่วงๆ พุ่งๆหยุดๆ

มาทำให้ลูกเหนื่อย ให้ลูกทุกข์ทรมาน ให้ลูกกินไม่เต็มอิ่ม

ให้ลูกหลับก็ไม่ได้หลับเต็มอิ่ม หลับๆตื่น
กินนมแม่ทียังไม่ทันจะงีบเลยตาหลับไปได้ไม่กี่นาทีนมหมดตื่นมากินนมชงต่อ

วงจรการหลับรวนเร พักผ่อนไม่เป็นชิ้นเป็นอัน
กินไม่เป็นอันกินนอนไม่เป็นอันนอน แล้วลูกเราจะเติบโต สมบูรณ์แข็งแรงได้งัย

นอนไม่ต็มที่สมองจะไปพัฒนาดีได้งัย
ถึงได้นมแม่ไปพัฒนาสมองแต่มาตกม้าตายเพราะไม่ได้นอนจะไปช่วยอ่ะไร

จะให้นมแม่เพราะย่อยง่ายสบายท้องสุขภาพแข็งแรงก็กินนมชงที่ย่อยยากและเสี่ยงต่อการเป็นนั่นเป็นนี่ไปมากกว่านมแม่อีก
แถมกินมาตั้งกะแบเบาะเลยอีกตะหาก

กินไม่เป็นเวล่ำเวลาเพราะเดี๋ยวมันมากเดี๋ยวมันน้อย
เติมนมชงก็ไม่รู้จะเติมเท่าไหร่
เพราะดูดนานก็ไม่ได้บอกว่าได้กินนมเยอะ

บางทีก็ดูดแล้วหลับ ไม่รู้ได้นมหรือเปล่า
เค้าบอกว่าให้ดูคอดูกลืนดูอ้าปากดูๆๆๆก็ไม่รู้ว่าตอนนั้นกินได้นมหรือเปล่าอยู๋ดี






สรุปแล้วไม่รู้จะมายื้อยุดไปเพื่ออ่ะไร
ชั่งข้อดีข้อเสียแล้วมันไม่ได้มีประโยชน์อ่ะไรเลย
รังแต่จะทำให้แย่ลงไปอีก

ตอนนั้น5เดือนครึ่งแล้ว เอาละ(ว่ะ) อุตสาห์พยามมาขนาดนี้แล้ว
ทำมันเต็มที่ทุกอย่างแล้ว

ไอ้ที่ปั๊มนมก็ซื้อมันซะแพง
โดนแฟนกระแซะว่าซื้อนมลูกได้เป็นลัง
มันก็จริงของเค้าน่ะ

และแล้วก็เลยมาถึงจุดเปลี่ยนของนมแม่
ตัดสินใจเด็ดขาดเลย “เลิกให้”

ก็ให้ดูดน้อยลง วันนึงลดมื้อลง
มื้อเย็นไม่ค่อยชอบก็ยังแอบปั๊มเก็บ
ยังคงปั๊มให้กินทุก2-3ชั่วโมง นมมันก็ดูเริ่มน้อยลง

แต่ลูกสาวสิ หลังจากินนมแม่น้อยลง
สังเกตว่ากินนมชง มันท้องอืดๆ ไม่สบายท้อง กินได้น้อยลง
อาจจลดเร็วเกินไปก็ไอ้

คิดว่ายังงัยได้ให้นมแม่บ้าง
ก็คงมีพวกน้ำย่อยอะไรๆให้ช่วยลูกย่อยนมชงมั่งหล่ะ

อ้าว!ก็พลิกผันเปลี่ยนใจกลับมาให้ต่อเหมือนเดิม
แต่เริ่มลดความคาดหวัง ความเข้มงวดอะไรต่างๆน้อยลง
ความเครียดก็น้อยลง ให้กินพอชื่นใจแม่ลูก

แต่ก็ยังมีติดยัดเยียดมั่งถ้าลูกไม่ยอมดูด มีต่อรองเอาหน่อยๆ
ลูกก็ร้องๆๆ ก็น่ะ มันก็ยังอยากให้อยู่อ่ะ
แล้วก็ขี้เกียจไปปั๊มแล้วด้วย ถ้าลูกไม่กินมื้อนี้ก็ต้องปั๊ม

พอให้นมแม่ช่วยลูกสาวก็กินนมได้ดีเหมือนเดิม
ตอนนี้ก็เลยค่อยๆลดแบบค่อยเป็นค่อยไป

จริงแล้วมันก็เริ่มน้อยลงเยอะแล้ว กลางคืนก็ไม่ได้ตื่นมาปั๊มแล้ว
มื้อที่กินก็เริ่มน้อยลง บางวันก็ได้กินมื้อ สองมื้อ เช้า ก่อนนอน
บางวันก็ได้กินเยอะเกือบทุกมื้อ บางมื้อก็ลืมให้กิน

แล้วก็เริ่มอาหารเสริมแล้วกำลังมันส์กับการเริ่มให้อาหารเสริมลูก
เลยลืมความเศร้าที่จะต้องหยุดให้นมไป

พอให้อาหารเสริมแล้วจะมากินนมแม่ ก็จะเป็น อาหารเสริมก่อน ตามด้วยนมแม่จากเต้า อาจตามด้วยนมแม่ปั๊ม แล้วตามด้วยนมชง

เฮ้อ!แค่คิดก็เหนื่อยแทนลูก ตัดตอนไปให้นมชงเลยจบ
จะได้เรียนรู้การกินอาหารเสริมเต็มที่ไม่หงุดหงิด งุงิ





และแล้วก็มาถึงจุดจบของนมแม่

หลังจากให้ห่างขึ้น รู้เลยว่าที่พยามมาไม่ใช่ไม่ได้ผลน่ะ
ที่ผ่านๆมานั่นคือน้ำนมมันเยอะแล้วสำหรับนมเรา
เพราะพอห่างมันน้อยแบบว่าน้อยมากๆเลย เลยรู้ว่าน้อยที่แท้จริงมันยังงัย

ที่ลูกเพียรดูดอยู่เป็นชั่วโมงอ่ะ อีกสองสามวันพอดีต้องธุระข้างนอก
นมคัดจัดเลยเป็นก้อนเลย ยังนึกเสียดายอยู่ว่าถ้าให้ต่อยังอาจจะเยอขึ้น ยั
งมีแอบคิดอีกน่ะ แต่คิดว่ายังงัยก็ไม่พอหรอก

พอยิ่งให้ห่างยิ่งปั๊มน้อย น้ำนมก็ลดลงเร็วมากเหมือนกันน่ะ เดิมเคยกินทีเป็นเกือบชั่วโมง ค่อยๆลดลงเป็นครึ่งชั่วโมง สิบห้านาที ห้านาที สองสามนาที

จุ๊บๆเล่นเท่านั้นแหละ แซวๆว่าลูกมาดูดนมแห้งก่อน
เป็นappetizer ฮ่าๆ

ช่วงแรกมันลดลงเร็วทีนึงหายไปเกือบครึ่งเลยในไม่กี่วัน
ช่วงหลังๆมันก็ค่อยๆน้อยลงๆๆ มันน้อยเลยดูยากหรือเปล่าไม่รู้
แล้วก็ไม่ค่อยปั๊มด้วย ถ้าไม่จำเป็น ให้ลูกดูดไม่ทันมื้อนี้ก็รอมื้อต่อไป





หกเดือนกับสิบวัน ลูกก็ไม่ยอมดูดนมแห้งของมามี๊อีกต่อไป
ลืมให้ดูดไปวันนึง วันต่อมามองนมมี๊แล้วก็ทำหน้างงๆ
นี่คืออ่ะไร ใช้อาหารของหนูหรือเปล่า ประมาณนั้นเลยอ่ะ

พอจะให้ดูดร้องให้เลย จากินนมๆๆๆ ต้องให้กินนมชง
ลองอีกครั้งสองครั้ง ท่าทางจะลืมนมแม่จริงๆ

เฮ้อ! จบสิ้นกันแล้วนมแม่สำหรับลูกสาวคนนี้





เวลาที่ให้นมลูกผ่านมาทั้งหมดด้วยความตั้งใจอย่างยิ่ง

เดิมตั้งใจว่าจะให้1ปีเต็ม หลังจากเจอปัญหานานับประการ

เริ่มท้อแท้ เริ่มรู้สึกแย่ เวลาลูกกินนมแม่แล้วร้องไห้ยิ่งเสียใจ

เวลาเค้าดูดจุ๊บๆแล้วยิ้มหลับแล้วก็ยิ้มก็ดีใจมาก

ช่วงสามเดือนเคยท้อแท้ ร่ำๆจะเลิกให้

สี่เดือนก็ยังเคยคิดเป็นบางที แต่ยังทำใจไม่ได้

ตอนนั้นไม่คิดว่าจะให้ได้ถึง6เดือนเลยด้วยซ้ำมั้งเนี่ย

ไม่นึกเลยว่าในที่สุดเราก็ทำได้

ยังงัยก็ยังได้ให้ลูกกินนมแม่ได้อย่างน้อยตั้ง6เดือนกว่านิ๊ดนิด

ถึงแม้จะไม่ได้ให้ถึง1ปีตามที่เคยตั้งใจไว้ก็ตาม

แต่ก็ยังได้ให้นานกว่าที่เคยท้อแท้จะเลิกให้




คิดย้อนกลับไปตลอดหกเดือนที่ให้นมแม่ มันช่างมีความสุขเสียจริง ว
งเล็บไม่นับตอนลูกร้องไห้ ไม่นับตอนพ่อมันไม่ลุกมาช่วยตอนเราให้นม อิอิ

เป็นหกเดือนที่มีความหมายมากๆ
อยากเก็บมันไว้ในความทรงจำ
อยากเขียนเอาไว้ให้ใครๆได้อ่าน รวมถึงลูกสาวด้วย

ขอเป็นกำลังใจให้กับแม่ที่ให้นมลูกทุกๆคน
ขอให้คุณแม่มือใหม่ และที่กำลังจะเป็นคุณแม่ศึกษาเรื่องการให้นมแม่ให้ดีๆ
อย่ามัวแต่เตรียมอย่างอื่นแล้วลืมเรื่องนี้

ไม่ได้แปลว่าแม่ที่ไม่ได้ให้นมลูกไม่ดี เพราะทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง
แต่ถ้าคุณพลาดที่จะเลี้ยงลูกด้วยนมแม่
คุณจะไม่ได้รู้ซึ้งถึงความสุขใจที่ได้จากการให้นมลูก





เคยคิดว่าทำไมการให้นมแม่มันลำบากยากเข็ญแบบนี้

เคยคิดว่าทำไมมันทั้งเจ็บทั้งลำบากทั้งสาหัส
แต่แม่ๆก็ยังไม่เคยเลิกล้มที่จะให้นมแม่กัน
ยังคงพยามที่จะให้ลูกกินนมแม่ล้วนกัน

เคยคิดว่าเพราะหยั่งงี้เค้าจึงต้องรณรงค์การให้นมแม่
เพราะมันลำบากมันเป็นอุบายให้กำลังใจแม่

จริงๆแล้วนมแม่มันมีประโยชน์มหาศาลในตัวมันเองอยู่แล้ว

ในความลำบากนั้น เบื้องลึกมันคือเราอยากให้ลูกกินนมเรา
เราอยากมีนมพอให้ลูกกิน

เรารู้สึกทรมานเพราะมันไม่ได้อย่างที่เราต้องการ
(ส่วนเรื่องหัวนมเจ็บหัวนมแตกต้องยอมรับว่าอันนั้นมันสาหัสจริง)





แต่ในความเป็นจริงแล้วมันเป็นความสุขที่ได้ให้นมลูก

ให้อาหารที่ดีให้เค้าเติบโต

ให้ความอบอุ่นในอ้อมกอด
(แม้ว่าจริงๆมันไม่รู้กอดหรือเปล่า จัดท่าจัดทางมันก็ขรุกขรักมั่ง)

ได้มองดูเค้าดูดนมแม่จุ๊บๆ

ได้เห็นเค้าแอบสัปหงกหลับเวลานมไม่พอ
หัวลูกจะคอยๆตกลงๆมาจบหงึกที่นมเรา ขำดี ไ

ด้เห็นเค้าอมยิ้มเวลากินอิ่ม นมอยู่ในปากบางทียังยิ้มเลย

เห็นเค้ายิ้มเวลากินเสร็จแล้วหลับอยู่บนตัก(จริงๆหลับบนหมอนให้นมตะหาก)
ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ๆ น่ารักดี

ที่จำได้ก็มีเท่านี้ นึกทีไรก็มีความสุข

ทั้งๆที่ตอนยังให้นมลูกอยู่สารพัดความลำบากที่เจอ
ทำไมเวลานึกถึงการให้นมลูกทีไร มันก็ไม่ได้เข้ามาอยู่ในหัวไม่รู้สิน่ะ

ต้องคิดว่ามันลำบากยังงัยถึงค่อยนึกออกว่า
อ้อ! มันเจ็บ ลูกร้อง คัดนม ตึงนม จี๊ดๆ
เวลาไปไหนลำบาก หนักเต้า(ขำๆ) ฯลฯ
คงมีอีกแต่ขี้เกียจคิด ไม่รู้จะย้อนคิดไปทำไม

เพราะแว่บแรกที่พูดถึงนมแม่ มันก็มีแต่ภาพความสุขโผล่เข้ามา
นึกได้แต่ปากลูกจุ๊บๆๆ น่ารัก






สำหรับลูกคนต่อไป ไม่รู้จะมีหรือเปล่าหรือเมื่อไหร่

ก็ยังคงตั้งเป้าหมายเดิมต่อไป ให้นมแม่อย่างน้อย1ปี

ขอเป็นกำลังใจอีกครั้งให้กับคุณแม่นักให้นมทั้งหลาย
อย่าท้อแท้ อย่าท้อถอย ทำให้เต็มที่แล้วจะไม่เสียใจเลย
ไม่ว่าจะทำได้แค่ไหนก็ตาม

ถึงแม้มี๊จะให้นมลูก6เดือนกว่านิดนึง ก็ไม่เคยเสียใจเลย
แต่เสียดายนิดนึงว่าน่าจะให้ได้นานกว่านี้





ฝากถึงคุณแม่มือใหม่ทุกคนค่ะ
อย่าลืมศึกษาปัญหาการให้นมทุกอย่างที่เคยเห็นที่เคยรู้ ที่ผ่านสายตาไปน่ะค่ะ

ไม่มีคำว่าเสียเวลาเปล่า หรือไม่มีประโยชน์เด็ดขาด
ขอให้เชื่อเถอะ

โชคดีกับการให้นมลูกและมีความสุขให้มากๆน่ะค่ะ





Create Date : 27 มกราคม 2551
Last Update : 28 มกราคม 2551 3:25:36 น. 2 comments
Counter : 622 Pageviews.

 


โดย: ริวคิ-mawin-maji-minic วันที่: 28 มกราคม 2551 เวลา:4:44:46 น.  

 
มาอ่านค่ะ แต่อ่านไม่จบอ่ะ เพราะว่าไม่ได้ให้นมลูกอีกแล้วไง สบายดีนะคะ


โดย: ฟ้าสวยมาก วันที่: 28 มกราคม 2551 เวลา:8:48:17 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

ice jasmine
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]







ก่อนหน้านี้มีความสุขมากๆกับการท่องเที่ยวเริ่มตั้งแต่ในประเทศไปจนต่างประเทศต่างทวีป

ไม่เคยคิดว่าจะหยุดเที่ยวเลยสักนิด ถือเป็นการเติมพลังให้ชีวิต

วันนี้มีความสุขกับการเลี้ยงดูลูก ลูกยิ้มหวานก็ชื่นใจ ลูกหัวเราะเอิ๊กๆยิ่งสุขใหญ่ แต่ถ้าเค้าปากคว่ำแม่ก็เศร้าอะจิ

วันนี้ช่างความสุขในการมองดูพัฒนาการของเค้า มองดูเค้าค่อยๆเติบใหญ่

ยังไม่คิดที่จะหยุดเที่ยวน่ะ เดี๋ยวลูกโตแล้วเจอกันใหม่ สวิสเซอแลนด์จ๋า:)





ดุกดิ๊ก ลิงน้อย
ดุ๊กดิ๊ก หัวหอม
เหลืองดุ๊กดิ๊ก
X
X
X
Friends' blogs
[Add ice jasmine's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.