อย่าถามฉัน..ว่าจะเปลี่ยนไปหรือเปล่า
อย่าถามความเป็นไประหว่างเรา
ว่าจะยังมีกันอยู่หรือเปล่า .. คนดี
ถามใจเธอดู..
ว่ามีฉันอยู่บ้างไหม..
มีที่หรือเปล่าในหัวใจ..
หรือไม่มีเหลือไว้เลยเพียงนิดเดียว
วันนี้ฉันไม่มีคำถาม..
เพราะความรู้สึกฉันบอกว่าใช่
วันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร
ฉันบอกเธอไม่ได้ หรอกคนดี
..เพราะโลกยังคงหมุนเวียนและเปลี่ยนไป ..
สุดแต่ใครจะเข้าใจในเรื่องนี้
อยากทำทุกวันให้ดีดี..
เท่าที่ฉันมีเวลาอยู่กับเธอ ....

ไม่ว่าเค้าคนนั้นจะทัมหั้ยเราเจ็บสักเท่าไหร่
แต่เราก้อยังยอมเค้ายุ่วเรื่อยไป
เพราะอะรัยถ้าไม่ใช่ คำว่า ความรัก

ถึงคุณ คอมเม้นที่ 1

ขอรบกวนถามว่าที่เม้นมาเป็นกลอนที่แต่งเองหรือเปล่าคะ
เพราะจัง

เอ..หรือเป็นเนื้อเพลงกันแน่นะ

ชอบค่ะ เพราะดี ^^

เพลงเจ้าของบลอคก็เพราะ
^^

การที่เราจะรักใคร..ก็ถามตัวเองก่อนว่าเราพร้อมหรือยัง
และเรารักเขาแบบใหน
อย่าใหความเหงามาทำให้เราบังเอิญมีใคร

ถ้าเป็นเรื่องบังเอิญ .. ก็คงถือว่าเป็นโชคดี ที่เราได้พบกัน .. ขอบคุณ ทุกอย่างที่ทำให้ได้พบเธอ ..
....................................................


..มันคือรักหรือเปล่า แค่รู้ว่าชอบมีเธอใกล้ๆ....

ที่ สุด เวลา ก็ ต้องพราก เรา จากกัน

... แม้ต้องจากกัน แต่ก็รู้สึกดีเสมอ ที่ได้คิดถึง
... แม้ไม่เคยได้เข้าไปอยู่ในใจเธอ ..
... แม้บางครั้งต้องเสียน้ำตา ..
... แต่ ก็อยากให้รู้ไว้ว่า ฉันไม่เคยเสียใจที่ได้รู้สึกดีดี อย่างนี้กับใคร เช่นเธอ ..

โอกาสที่คน 2 คน จะรู้จัก และเข้าใจกัน มันไม่มีมากหรอกนะ เพราะว่ามันคงต้องอาศัยปัจจัยหลายๆอย่าง

เพราะฉะนั้นถ้าเรามีโอกาสได้พบคนๆนั้นแล้ว เราก้อไม่ควรปล่อยเขาให้ผ่านไป เพราะว่าคนๆนั้น อาจจะเป็นคนเข้าใจเรามากที่สุดก้อได้

ลองปล่อยความคิด ความรู้สึกไปตามธรรมชาติให้มากที่สุด อย่ากังวลให้มากเกินไป

แล้วเราก้อจะเข้าใจว่า "ความรัก" นั้นเป็นยังไง

ขอบคุณสำหรับวันดีดีที่พึ่งผ่านมา
อิจฉา " เธอ " คนนั้น ที่อยู่ใน "ความคิด.." ของเธอจัง

อยากรู้ว่าความรักกับคำว่า
เหมาะสมมันเกี่ยวกันด้วยหรอ

อาการเธอฟ้องมาจากสายตา ว่าทุกอย่างมันเริ่มเปลี่ยน จากวันที่ฉันได้บอกรัก
ฉันเองที่ล้ำเส้นความสัมพันธ์ มันคิดไกลเกินเพื่อนกัน จนเธอทำตัวห่างกันไป

จะขอให้ฉันนั้นเป็นเหมือนเดิม รู้มั้ยว่าฝืนใจมากแค่ไหน ต้องคอยห้ามใจเท่าไร
เมื่อเคยจะทำง่ายได้ ก็บอกตรงๆก็คงยินยอมปล่อยใจพ่ายแพ้

ให้กลับไปเป็นเพื่อนกันไม่ได้อีกแล้ว แม้ยื้อความจริงเท่าไรก็ตาม
เหนื่อยทุกครั้งที่คอยห้ามใจ ฉันบอกตัวเองให้คิดแค่เพื่อนไม่ไหว
ถึงรู้ว่าตอนสุดท้าย อาจทำให้ฉันเสียเธอ ช้ำใจอย่างไงต้องรับมัน
ฉันคิดกับเธอแค่เพื่อนคนนึงไม่ได้จริงๆ

ไม่เคยเรียกร้องให้เธอรักคืน พอเข้าใจในที่ยืน ขอบเขตทำได้แค่แอบรัก
และทุกวันนี้ก็คอยระวัง กลัวว่าเธอจะยิ่งเกลียดจนมองหน้ากันไม่ได้เลย

จะขอให้ฉันนั้นเป็นเหมือนเดิม รู้มั้ยว่าฝืนใจมากแค่ไหน ต้องคอยห้ามใจเท่าไร
เมื่อเคยจะทำง่ายได้ ก็บอกตรงๆก็คงยินยอมปล่อยใจพ่ายแพ้

ให้กลับไปเป็นเพื่อนกันไม่ได้อีกแล้ว แม้ยื้อความจริงเท่าไรก็ตาม
เหนื่อยทุกครั้งที่คอยห้ามใจ ฉันบอกตัวเองให้คิดแค่เพื่อนไม่ไหว
ถึงรู้ว่าตอนสุดท้าย อาจทำให้ฉันเสียเธอ ช้ำใจอย่างไงต้องรับมัน
ฉันคิดกับเธอแค่เพื่อนคนนึงไม่ได้จริงๆ

กลับไปเป็นเพื่อนกันไม่ได้อีกแล้ว ยิ่งฉันยิ่งวิ่งหนีความจริงเท่าไรก็ตาม
เหนื่อยทุกครั้งที่คอยห้ามใจ ฉันบอกตัวเองให้คิดแค่เพื่อนไม่ไหว
ถึงรู้ว่าตอนสุดท้าย อาจทำให้ฉันต้องเสียเธอ ช้ำใจอย่างไงต้องรับมัน
ฉันคิดกับเธอแค่เพื่อนคนนึงไม่ได้จริงๆ ฉันคิดกับเธอแค่เพื่อนคนนึงไม่ได้จริงๆ...

ขอบคุณทุกๆอย่าง ที่ทำให้ฉันเข้าใจ
ว่ารักสักเท่าไหร่ สุดท้ายก็ไปไม่ถึง
คำที่ยิ่งใหญ่ที่ฝันไว้มากมาย
รู้แล้วว่าเธอไม่ซึ้งมันเลย
เวลาที่ล่วงไป เคยใช้เพื่อรอเธอนั้น
จากนี้ทุกๆวันต้องใช้มันไปเพื่อลืม
เธอสอนให้เข้าใจ ทุ่มเทสักเท่าไหร่
ใช่แปลว่าเธอจะผูกพัน

ต้องฝืนรับความเป็นจริง ที่ปวดใจ
บทเรียนนี้ที่เธอฝากไว้ให้จดจำ…
ว่าต่อให้รักแท้…..ยังไงก็แพ้ไม่รัก…
วันนี้ต้องทำใจ ท่องเอาไว้…
ว่าความจริงใจ มันแพ้ มันแพ้ ไม่มีใจ
และต่อไปจากนี้จะไม่มีคนมากวนหัวใจเธอแล้ว…
จะรักซะให้ตายก็แพ้ถ้าไม่รักกัน

ก็ขอให้โชคดี จากนี้ที่ไม่เจอฉัน
บทเรียนที่ให้กัน จะจำให้มันฝั่งใจ
ความรักที่มีค่า ที่ใครว่ายิ่งใหญ่
ที่แท้แค่คำที่โง่งม


ต่อให้รักแท้…..ยังไงก็แพ้ไม่รัก…
ทุ่มเทซะยิ่งใหญ่ อยู่ไหนละที่ฝัน
จบแล้ว คำนั้น….. รักเธอ