วนํ ฉินฺทถ มา รุกฺขํ
Sunday,May 22, 2016
2:33 PM
ป่า (วนํ) ได้แก่ กิเลสที่ส้านไปในทางตาหู จมูก ลิ้น กาย (วาจา) ใจ เป็นกิเลส ๆ เหล่านี้เป็น "ทุกขสมุทัย (แดนเกิดของทุกข์)"หมายความว่า ทุกข์และกิเลสจะเกิด - ดับ ก็เกิด - ดับที่นี่ โดยอริยมรรค อันมีสัมมาทิฏฐิ (ความรอบรู้สิ่งต่างๆ ตามที่เป็นจริงเป็นต้น และ มีสัมมาสมาธิ (ความตั้งมั่นแน่วแน่ในพระธรรมเป็นที่๘) จึงทรงตรัสว่า ให้ตัด (ฉินฺทถ) หรือละเสียให้สิ้น อีกคำหนึ่ง "นิพฺพาน"วิเคราห์ได้ว่า นิ + พาน/วิ + วาน พานะ หรือ วานะ ในที่นี้ทรงใช้หมายความถึง วนะคือ กิเลส หรือ เป็นดุจ "ป่า" ในทางกายวาจาใจ อันน่ารังเกียจควรละเสียให้หมดจดทั้งสิ้น หรือ ที่ในภาษาไทยใช้ วนา หรือ พนาแต่ความหมายในความหมายทางกายภาพมากกว่า
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
