ถนนหนทาง

หลังจากที่ม้าลายได้อยู่ที่เวียงจันทน์ มาได้ราวๆ สองเดือน ก็เริ่มคุ้นเคยอะไรมากขึ้นบ้าง

จริงๆ เรียกได้ว่าน้อยมาก เพราะชีวิตไม่ค่อยได้ไปไหน 

 จากบ้าน ก็ไปทำงาน จากที่ทำงานก็กลับบ้าน

ยิ่งช่วงนี้ งานเยอะ เพราะ ธุรกิจที่ทำก็เพิ่งเริ่ม การวางระบบตอนเริ่มต้นนั้นสำคัญ

อย่างไรก็ตาม ม้าลายก็มีจักรยานคันใหม่ แม้จะไม่ใช่สีส้มอย่างที่ชอบ แต่ก็เป็นสีน้ำเงิน

เป็น LA เจ๋งทีเดียว ม้าลายเพิ่งได้มันมาหนึ่งสัปดาห์ เพิ่งขี่ไปได้สองสามครั้งเอง

จักรยานคันนี้มีเกียร์ 7 จังหวะ โดราเอม่อนบอกว่า มันจะได้ขี่ง่ายๆ ไม่เหนื่อย

แต่ม้าลายว่ามันขี่ยากกว่านะ

แล้วเมื่อได้มาสองวันม้าลายก็เริ่มใช้มัน ปั่นไปทำงาน ห่างจากบ้านตั้ง  7 กม

มาถึงที่ทำงานก็หมดแรง

ก่อนมา โดราเอม่อนบอกว่า ดีๆนะ ที่นี่เขาขี่รถชิดขวานะ อย่าไปติดเมืองไทยชิดซ้าย

ปั่นมั่ว จะโดนรถทับตายเอานะ

ม้าลายก็เลยระมัดระวังในการขี่ ท่องไว้ ชิดขวา ชิดขวา

แต่ที่นี่ดี ขับรถไม่เร็ว ดูๆ แล้วไม่น่าจะเกิน 50 กม/ชม. จัดว่าไม่เร็ว

(ในเมืองนะถ้านอกเมืองก็เร็วพอควร)

กว่าจะมาถึงที่ทำงาน ครึ่งชั่วโมง หมดแรง ขาลีบไปเลย ขนาดปั่นกลับไม่ได้

คงเป็นเพราะว่าไม่ได้ขี่จักรยานมานานแล้ว ต่อไปถ้าขี่ทุกวันไกลกว่านี้คงต้องขี่ได้

สรุปก็คือทิ้งจักรยานไว้ที่ทำงานแล้วละตอนนี้ แล้วก็ไว้ขี่ไปซื้อขนมซื้ออาหาร

ช่วงนี้เลยได้สังเกตความเป็นไปของถนนหนทาง บ้านเมืองของลาว

สิ่งที่ต่างกันอย่างไม่ต้องสงสัยคือรถที่วิ่งชิดขวา ของไทยชิดซ้าย

ดังนั้นเวลาข้ามถนนต้องมองให้ถูก มองซ้ายก่อนจึงมองขวา

ถ้ามองผิดด้าน ชีวิตอาจไม่รอดได้

จริงๆ สารภาพว่ามองผิดไปรอบนึง คือติดแบบมองแบบที่ไทย

ปปปปปปปื้นนนนนนนนน  รถที่ม้าลายข้ามผ่านหน้า บีบแตร์ลั่น

แว๊กกกกกกกกกก ช้านเกือบโดนรถชน....... ช้านเกือบไม่มีชีวิตกลับไปบ้านช้าน

จากนั้นเลยท่องขึ้นใจไว้อย่างดี มองซ้าย มองซ้าย

รถที่นี่ขับมั่วมาก

มอเตอร์ไซด์ที่อยู่ขวาสุดเวลาจะเลี้ยวซ้าย สามารถปาดหน้ารถสี่ล้อไปอย่่างหน้าตาเฉย

ถนนหนทางบางแห่งยังเป็นดินแดงอยู่

ตอนขี่จักรยานผ่านก็เดือดร้อนเหมือนกัน เชื่อว่ามอเตอร์ไซด์ก็เป็นเหมือนกัน

แต่ว่าไม่มีแม้แต่คนเดียวที่จะใช้ผ้าปิดจมูก ขับกันหน้าตาเฉย ไม่มีกลัวฝุ่น

ครั้นม้าลายจะใช้อยู่คนเดียวเดี๋ยวเขาจะหาว่าดัดจริต

เลยต้องทนฝุ่นต่อไป

สังเกตรถที่ขับตามท้องถนน มีรถฟอจูนเนอร์เยอะมาก เป็นที่นิยมสำหรับที่นี่จริงๆ

 ส่วนรถกะบะ สองประตูมีแคปไม่ใช้ เค้าใช้สี่ประตู

เค้าใช้กันเหมือนเป็นรถเก๋งบ้านเรา คือไม่ได้ใช้รถกระบะบรรทุกของ

แต่ใช้เพราะความนิยม ส่วนรถจากจีนก็มีเยอะ

ยี่ห้อที่มีเกลือนอีกยี่ห้อคือ ฮุนได เค้ามีรถตู้กันเยอะมาก เพราะเป็นเมืองท่องเที่ยว

ฮุนไดคันนึงนั่งได้เก้าคน เค้าก็เอามาบรรทุกนักท่องเที่ยวกัน

รถมอเตอร์ไซด์ก็มีเยอะมากเหมือนกัน

ที่นี่มีรถกันเกือบทุกคนเลย เด็กๆ ก็ขับรถกันแล้ว จึงไม่แปลกที่บางครั้งจะเห็นคนขับรถซี้ซั้ว

เพราะบางคนยังไม่มีวุฒิภาวะที่จะขับได้ แต่พ่อแม่รวยก็ซื้อรถให้ขับแล้ว

และระบบขนสงมวลชนแย่มาก รถเมล์รถสองแถว  มาแบบ วันละสองเที่ยว

เช้าเที่ยวเย็นเที่ยว ไปตามท้องถนน นานๆ จะเห็นรถเมล์ สีีขาวๆ

คิดดูถ้าเราไม่มีรถเป็นของตัวเองจะไปไหนมาไหนเดินเอา

มอเตอร์ไซด์รับจ้างก้ไม่มี ตั้งแต่มาสองเดือนเพิ่งเห้นเมื่อวานคันนึง

ที่คิดว่าเป็นมอเตอร์ไซด์รับจ้างเพราะข้างหลังเสื้อกั๊กมีเบอร์ คิดว่าใช่นะ

แ่ต่ที่นี่มีสกายแลป แต่เค้าเรียกว่าจัมโบ้ แพงระยิบ ม้าลายยังไม่เคยนั่ง

เห็นว่าไม่ง้อผู้โดยสารด้วย เรียกเท่านี้ไม่ไปก็ไม่ต้องไป ต่อให้เป็นทางที่ชั้นจะกลับบ้าน

ถ้าชั้นไม่ได้ราคาอย่างที่ต้องการก้ไม่ต้องไปชั้นกลับรถเปล่าก้ดีกว่าให้นั่งแบบถูกๆ

มันก็เป็นซะอย่างนี้

ไว้จะมาเล่าให้อ่านอีกเรื่องถนนหนทาง

ตอนนี้ทำโปรเจ็คที่ตั้งใจให้เสร็จก่อนดีกว่า

ภาพข้างหลัง : วิวบริเวณประตูชัย ถ่ายจากบนประตูชัย ที่นี่เรียกประตูซัย

ภาพประกอบ : ซุปเปอร์มาเกตแห่งแรกของลาวชื่อพินพร

Create Date : 25 มีนาคม 2553		2 comments
Last Update : 25 มีนาคม 2553 16:14:56 น.
Counter : 476 Pageviews.
Share Tweet