หายไปนานแสนนาน .... และแล้ว พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันสุดท้ายของการทำงานที่นี้ (อีกล้าว)

และชั้นก็จะไปเริ่มงานที่ใหม่ในวันที่ 4 มีนาคมนี้ ฟังดูรวดเร็ว เหมือนเพิ่งเปลี่ยนงาน 

และเปลี่ยนอีกแล้ว ใช่ค่ะ ถูกต้อง แต่ไม่ใช่ว่าเราไม่อดทนต่องานนะ 

(เหมือนที่ผู้ใหญ่ชอบพูดเปรียบเทียบกัน) แค่รู้สึกว่าที่นี้อาจจะยังไม่ใช่ที่ของเรา ก็เท่านั้นเอง 

ฉะนั้นอย่าช้าอยู่ใย เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ทั้งเรา และบริษัทเอง เราจึงยื่นใบลาออกไปเมื่อต้น

เดือน และวันที่ 25 นี้ ก็จะเป็นวันสุดท้าย 

---

ถัดมา

---

มาอัพเดทเรื่องโปรเจคของชั้นกันบ้างดีกว่า ความคืบหน้าคือมันก็เริ่มจะเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาบ้างแล้ว

ด้วยเงินลงทุนอันน้อยนิดนึง ถึงขั้นประกาศขายบ้าน (ที่ให้เค้าเช่า) เพราะต้องการเงินสดมาหมุน

ในโปรเจคนี้รวมถึงของการปลดภาระนี้อออกไป การทำบริษัท (เล็กๆ) นี้มันช่างวุ่นวายจริง

และการจบด้านเศรษฐศาตร์มานั้นไม่ได้ช่วยอะไรได้มากนัก 555 รู้งี้น่าจะเรียนบัญชี ชิชิ

แต่ก็เอาเถอะชั้นจะพยายาม ด้วยเหตุผลแค่ข้อเดียวคือชั้นอยากมีชีวิตที่อิสระ ไม่ต้องก้มหน้า ไถนา

วนไปในวงจรงานประจำ (ที่แสนจะกดดัน) ต่อไป เท่าไรเท่ากัน ไม่ได้หวังว่าจะเปรี้ยงปัง 

(แต่ถ้าดังก็ดี ฮ่าๆ) อย่างน้อยถ้ามันเริ่มลงตัว ชั้นอาจจะพอปลีกตัวแบ่งเวลาหางานเสริม 

หรือรับงานฟรีแลนด์อื่นๆเพิ่มก็ได้ 

---

ต้นเดือนหน้าไม่ใช่แค่ชั้นจะไปเริ่มงานใหม่เท่านั้น แต่ยังเป็นช่วงที่ชั้นต้องขยับขยายย้ายออกจาก

บ้านมาอยู่คอนโด (เช่า) จากนี้ไปอีก 1 ปี เพื่อนก็ถามว่าทำไมทิ้งแม่อยู่คนเดียว ชั้นไม่ได้ทิ้งนะ

แม่ก็อยู่กับหลาน และมีพี่เลี้ยงอีกคน พี่สาวชั้นก็พักอยู่ใกล้ๆ และก็มากินข้าวเย็นที่บ้านทุกวัน 

ไม่มีใครทิ้งใคร เพียงแต่ชั้นต้องการเพิ่มพื้นที่ส่วนตัว นอกจากการต้องอดทนอยู่ในกรอบแห่งการ

ทำงานแล้ว ชีวิตชั้นก็ยังมีกรอบแห่งความคาดหวังของแม่อยู่ บางทีมันช่างอึดอัดมาก แต่ก็ทำอะไร

มากไม่ได้ ทำใจเท่านั้น ชั้นบอกเพื่อนไปว่า วันนึงถ้าชั้น (มีโอกาส) แต่งงาน ชั้นก็ต้องแยกบ้าน

ออกมาอยู่ดี ดังนั้น จะช้าหรือจะเร็ว มันก็มีค่าไม่ต่างกัน แล้วมันก็จะได้เป็นการฝึกตัวชั้นด้วย 

ว่าถ้าต่อไปต้องอยู่คนเดียว ชั้นจะอยู่ได้ไหม >_< 

---

เอาละ ... วันนี้พอหอมปากหอมคอ ง่วงนอนแล้ว วันนี้ไม่ค่อยสบายเป็นไข้ทับฤดู ปวดหัวมากก

ไปนอนก่อนนะ ฝันดีจ้ะ