Bloggang.com : weblog for you and your gang
Imagination is more important than knowledge
Group Blog
เดี๋ยวก่อน!
เดินสะเปะสะปะ
คิดอะไรไปเรื่อย
เสียงสะท้อนจากจิตใจ
ความคิดบนเศษกระดาษ
เบื่อเกม
<<
ตุลาคม 2549
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
28 ตุลาคม 2549
ราเมนรสเกลือ
All Blogs
ประชุมนาน
มาก
ของเก่า
ทางยาว
ชีวิตอันตรายในบางที
ง่วงไหม
สงครามสิทธิบัตร Apple vs HTC
Steve jobs ผู้ไม่ยอมให้โลกทรยศ
จิบิเคโร่ โมเดล
Red leaf
เดอะ แบ๊กซ์ แอนด์ เดอะ ด๊อก
kitty, my friend in this night
ตาแดง
สวนดอกไม้
ชิรากาวะโก
ศีลห้า เวอร์ชั่นญี่ปุ่น
เงียบ
หญ้าสีเขียว
ใบไม้ผลิที่สิบ
วันก่อน
รถไฟแน่น
ผ่านมาอีกปี
ลานสีขาว
ในร้านมิสเตอร์โดนัท
หนังสือพิมพ์ฉบับพิเศษ (โกไก 号外)
บนยอดฟูจิ
ในสถานีรถไฟ
โกนหนวด
ญี่ปุ่น ข่าวอาชญากรรม กีฬา ดารา และ สังคม (ภาคต่อ)
และคุณจะเชื่อใคร
ญี่ปุ่น ข่าวอาชญากรรม กีฬา ดารา และ สังคม
สบายดี
เศษความคิดจากจอทีวีของคนวัยยี่สิบปลายๆ
ร้อนรุ่มข้างใน
จ๊อกกิ้ง
ระบม
This wind
วันหยุดและโดราเอมอน
สู่ญี่ปุ่นอีกครั้ง
คิดถึงบอสตัน (5) Final
การ์ดปีใหม่ให้ชาวบ้าน
หนาวเฟ้ยยยยย
คิดถึงบอสตัน (4)
บ่ายๆวันอาทิตย์
พักยก ขโมยแมว
คิดถึงบอสตัน (3)
คิดถึงบอสตัน (2)
คิดถึงบอสตัน (1)
โลกที่มืดมิดข้างนอก : Sako at 3:03 am
วิวัฒนาการของคอมพิวเตอร์
ป้ายโฆษณา
ข้าวหน้าเนื้อ
สีของงานกีฬาสีในญี่ปุ่น
นาฬิกา
ไข่ดาว กับ เช้าวันอาทิตย์
ราเมนรสเกลือ
สัญญาณไฟเขียว ผู้คน และชิบูย่า
งานโชว์บินผาดโผน Part II : Blue-impluse
งานโชว์บินผาดโผน Part I
Yanagibayashi center market
Ceatec Japan 2006/10/07
การทำงานในญี่ปุ่นและการประกันแรงงาน
เส้นทางของชีวิตประจำวัน
วงเหล้า
Random picture in Japan
นั่งชินกันเซนไปทำงานวันเดียวที่โตเกียว
คุณป้าเซเว่น
Nagoya 0:47 2006/08/31
Chocolate cake
Hurricane is coming to town
กลับบ้านเก่า
เค้กภาคสอง
เค้กกับการ์ตูน
A day in nagoya
ราเมนรสเกลือ
วันนี้ไปทานราเมนรสชิโอมา
ชิโอ เป็นภาษาญี่ปุ่น แปลเป็นไทยได้ว่า เกลือ
ถ้าฟังชื่อราเมนรส"เกลือ" ใครต่อหลายคนคงจะคิดว่า มันจะอร่อยตรงไหน น้ำซุปที่ใส่เกลือเฉยๆ
แน่นอน น้ำซุปที่ใช้ไม่ได้เป็นแค่น้ำร้อนผสมเกลือแน่นอน พ่อครัวแต่หละคนมีกรรมวิธีในการผลิตน้ำซุปของตัวเอง เหมือนโฆษณาซอสภูเขาทองที่ว่า "สูตรใครก็สูตรมัน"
รสชาติจริงๆของราเมนชามนี้มีความเค็มของเกลือผสมกับความกลมกล่อมของซุปที่น่าจะสกัดออกมาจากเครื่องเทศอื่นๆ หรือ กระดูกสัตว์
น้ำซุปของราเมนนอกจากรส ชิโอ (ขออนุญาติใช้ทับศัพท์ เพื่อตัดความรู้สึกของรสชาติเกลือธรรมดา) ก็มีรสชาติอื่นๆที่แพร่หลายคือ
ตนโคะซึราเมน (กระดูกหมู) : ราเมนนี้มีรสชาติความเค็มและมีความมันจากกระดูกของหมู (สมชื่อหมูจริงๆ)
โชยุราเมน : ราเมนนี้ใช้ซอสโชยุที่สกัดมาจากถั่วเหลืองเป็นเบส รสชาติจะเค็มปนหวาน
มิโซราเมน : ราเมนนี้มีรสเผ็ดเล็กน้อยเนื่องจากใช้ซุปเต้าเจี้ยวเป็นเบส
ในแต่หล่ะท้องถิ่นของญี่ปุ่นก็จะมีราเมนที่มีชื่อเสียงเป็นของตัวเอง ถ้าเป็นฮอกไกโดก็จะเป็นราเมนมิโซ ถ้าเป็นแถวคิวชิวก็จะเป็น ตนโคะซึราเมน
ถ้าสังเกตจากข้างบนจะเห็นได้ว่า เครื่องของราเมนนอกจากเส้นนี้มี หมูไม่กี่ชิ้น กับผักอีกเล็กน้อย แต่จะบอกได้ว่า สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่แก่นสารที่แท้จริงของราเมน
ซุปของราเมนนี่แหล่ะที่นับได้ว่าเป็น"จิตวิญญาณ"ของราเมน ถ้าซุปไม่อร่อย คุณค่าของราเมนชามนั้นก็แทบหมดไป
การกินราเมน ถ้าซุปมีความอร่อยจริงๆ ราเมนชามนั้นก็มีคุณค่าพอที่จะให้ทานจนสามารถเห็นก้นชามได้ แต่ถ้าราเมนชามนั้นซุปไม่อร่อยพอ ก็เปล่าประโยชน์ที่จะพยายามทานน้ำซุปให้หมด เพราะจะเป็นการ"ฝืน" และ"ไม่ซื่อสัตย์"ในรสชาติอาหารต่อพ่อครัวและตนเอง
.
.
.
พูดง่ายๆก็คือ จะกินต่อไปทำไม ไม่อร่อย เปลืองท้อง อ้วนไปเปล่าๆ
.
.
.
ผมขอบอกได้เลยว่า ราเมนที่ไทยตามร้านแฟรนโชนส์ทั้งหลาย ผมยังไม่เคยเจอที่ไหนที่อร่อยพอ จนทำให้ผมต้องดื่มซุปจนหมด
แต่ซุปของราเมนที่ถิ่นต้นตำรับนี้กล่มกล่อมจนแทบจะห้ามใจไม่ให้ซดจนหมดไม่ไหว ซุปพวกนี้อร่อยมากแทบไม่ต้องปรุงอะไรเพิ่มเลย
หรือว่าถ้าซดน้ำซุปจนเริ่มรู้สึกอยากเปลี่ยนรสชาติหล่ะก็ ด้วยการเติม พริกไทย หรือ กระเทียมบดลงในซุป
ก็สามารถเปลี่ยนรสชาติของซุปให้มีความเผ็ด หรือ มันไปอีกแบบได้
การกินราเมนที่นี่ ไม่ได้มีความเป็นผู้ดีเลย ผู้คนต่างส่งเสียงดัง สู้ดดดดดดด กันดังลั่น
ในสายตาถึงจะดูไม่มีมารยาทก็ช่างเหอะ เสียงซดน้ำซุปที่ดังนี้แสดงถึงความอร่อยในความคิดของคนที่นี่
แน่นอนเสียงซดทีว่านี้ไม่ใช่เสียงที่ดังลั่นจนเกินไปจนฟังดูเหมือนแกล้งทำ แต่เป็นเสียงที่ลั่นย้อนกลับมาโดยสัญชาตญาณเพราะลิ้นของเราตอบสนองต่อความพลังงานความร้อนเนื่องจาก การนำ การพา และ การแผ่รังสี
ผมก็เลยเห็นว่า จะมีเสียงซดที่ดังออกมาบ้างก็ไม่เห็นเป็นไร มันเป็นสิ่งที่ควรจะเกิดขึ้นโดยธรรมชาติเนื่องจากปฏิกิริยาตอบสนองต่อความร้อนของร่างกายมนุษย์เรา
แค่ซุปราเมนแค่นี้ แต่กว่าที่พวกพ่อครัวจะคิดสูตรที่ทำให้ลูกค้าซดจนหมดได้ เขาต้องใช้เวลาตรากตรำเป็นเดือนเป็นปีกว่าจะได้รสชาติที่ถูกลิ้นของมนุษย์"ผู้เรื่องมาก"ในอาหารการกินได้
ถ้ามีโอกาสได้มาแวะเวียนเที่ยวญี่ปุ่นหล่ะก็ ขอแนะนำให้ลองชิมราเมน"ที่แท้จริง"ว่าเป็นอย่างไรกันดูครับ
Create Date : 28 ตุลาคม 2549
Last Update : 28 ตุลาคม 2549 19:15:27 น.
13 comments
Counter : 2567 Pageviews.
Share
Tweet
น่ากินจังเห็นรูปแล้วหิวอ่ะ รามงราเมนอะไร คงยังไม่ได้กินหรอก คงต้องกินมาม่าไปก่อน อิอิ
โดย: Joy IP: 58.10.167.77 วันที่: 28 ตุลาคม 2549 เวลา:19:38:30 น.
ถูกของคุณนะ ที่เมืองไทยเนี่ย ราเมนอร่อยๆ ยังงหาม่ายเจอเลย อ้อ แต่ราเมนรสเกลือนี่น่าทานมากๆค่ะ รสของต้นตำรับคงอร่อยกว่าแน่นอนเลย
โดย: RO (
Larorimosa
) วันที่: 28 ตุลาคม 2549 เวลา:21:12:41 น.
อ่าว ฟะร้ากินเจอ่ะ
งืออออออ ยั่วกันนี่หว่า
โดย: ฟะร้า IP: 124.121.6.182 วันที่: 28 ตุลาคม 2549 เวลา:23:20:24 น.
น่าทานจังเลยค่ะ ซดน้ำให้เกลี้ยงเลย
โดย:
ลูกสน
วันที่: 29 ตุลาคม 2549 เวลา:0:26:51 น.
อร่อยยังไงก็ไม่เคย ซดเสียงดังง่ะ
โดย: กุลสตรีไทย IP: 125.25.36.88 วันที่: 29 ตุลาคม 2549 เวลา:15:03:02 น.
อ่านแล้วหิวว่ะวจุคุง.....................แง๊
รับผิดชอบเค้าด้วยนะตะเอง
โดย:
Jeban
วันที่: 29 ตุลาคม 2549 เวลา:17:12:22 น.
ราเมงอันดับหนึ่งในใจเราคือที่สถานีเจอาฟุคุโอกะ จำชื่อร้านไม่ได้ แต่เค้าเรียกว่าฮากาตะราเมง (มั้ง) น้ำข้นๆ ทงคตสึ เข้มข้นมากๆ มีกระดาษให้เลือกระดับความเข้มข้น กระเทียม อร่อยน้ำตาไหล T-T
อันดับสองก้อทีเกียวโต ร้านอะไรไม่รู้เหม็นๆหน่อย เส้นเหนียวนุ่มใช้ได้ มีเครือ่งเคียงเพียบเลยย
นึกแล้วก้ออยากหม่ำๆๆ :D~~~ เราไปรอบหน้าพาไปเลี้ยงด้วยนะ
โดย: punpun IP: 125.25.156.166 วันที่: 29 ตุลาคม 2549 เวลา:22:41:59 น.
>> ทุกคน
ขอโทษที่ทำให้รู้สึกหิวครับ ถ้ามาญี่ปุ่นจะพาไปเลี้ยงน่ะครับ เหอๆๆๆ
>>pun pun
น่าจะชื่อร้าน อิจิรัน น่ะ ในร้านจะเป็นลักษณะเป็นเคาน์เตอร์ช่องๆ มีที่กั้นระหว่างคนทานแต่หล่ะคน แล้วจะมีกระดาษให้จดเลือก ระดับเข้มข้น ความแข็งและความหนาของเส้น อร่อยมั่กๆ
>> กุลสตรีไทย
ขอโทษครับที่ซดเสียงดัง จะระวังไว้คราวหน้าครับ
โดย:
นายสารพัด
วันที่: 29 ตุลาคม 2549 เวลา:23:01:11 น.
คิดถึงราเมนที่เคยไปทาน
โดย: ค็อตต้อนบุ๊ค IP: 131.217.6.6 วันที่: 30 ตุลาคม 2549 เวลา:4:31:26 น.
อืม.... อ่านแล้วรู้สึกว่ามันน่าจะอร่อยจริงๆ
แฮ่ๆๆ
โดย: = Nukky = IP: 202.133.139.94 วันที่: 30 ตุลาคม 2549 เวลา:21:05:25 น.
เราเป็นอีกคนที่ชอบกินน้ำซุปมากๆเลยนะคะ
มีคนบอกว่า เราสามารถอยู่ได้ด้วยน้ำและซีอิ๊ว...
อยากกินราเมนใส่เครื่องเยอะๆ
โดย:
Mocha Macchiato
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2549 เวลา:5:36:57 น.
อ่านหนังสือการ์ตูนพวกทำราเมง แล้วก็อยกไปลองหม่ำบ้าง เห็นลุงเอามาโพสต์ยิ่งกระตุ้นความอยากเข้าไปอีก
โดย: Avocado girl IP: 203.209.25.187 วันที่: 3 พฤศจิกายน 2549 เวลา:7:46:29 น.
โดย: นีน่า IP: 203.156.28.16 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:18:57:29 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
นายสารพัด
Location :
Nagoya Japan
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
?
]
โอ้ว จ๊อด มันยอดมาก
Friends' blogs
Jeban
cottonbook
เปลี่ยนชื่อไปเรื่อย
KissAhoLicGal
ความดี...ที่ไม่เท่ากัน
Osaka girL
คนส่วนน้อย
bongboeaw
I^^
Webmaster - BlogGang
[Add นายสารพัด's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.