Group Blog All Blog
|
ผมไม่เคยเห็นหน้าปลาตัวนั้น : (ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.ที่ 167 "เอาคืน") มองเห็นอ่างเก็บน้ำแล้วก็อดนึกถึงอดีตไม่ได้ ตอนที่ผมยังเด็ก แถวบ้านผมก็แห้งแล้งมากเช่นนี้เหมือนกัน แม้ว่าช่วงหน้าฝนจะมีน้ำหลากจนเจิ่งนองล้นลำห้วยเล็ก ๆ ที่ทอดยาวคดเคี้ยวผ่านท้ายไร่ แต่พอถึงหน้าแล้งกลับไม่มีน้ำใช้ เพราะขาดแคลนแหล่งเก็บกักน้ำ อ่างเก็บน้ำขนาดกลางแห่งนี้จึงถูกสร้างขึ้นมา เพื่อแก้ไขปัญหาขาดแคลนน้ำดังกล่าว  ฤดูฝนแรกหลังจากอ่างเก็บน้ำสร้างเสร็จ เด็ก ๆ อย่างผมและเพื่อน ๆ สนุกสนานกันมาก นอกจากการเล่นน้ำบริเวณประตูระบายน้ำแล้ว กิจกรรมอีกอย่างหนึ่งที่พวกเราชอบกันมากคือการตกปลา สมัยนี้คนที่มาตกปลาที่นี่ใช้เบ็ดฝรั่งมาตกกันทั้งนั้น แต่ตอนนั้นคันเบ็ดของทุกคนเป็นแค่ลำไม้รวกที่ตัดมาจากภูเขาเตี้ย ๆ ซึ่งอยู่ห่างจากหมู่บ้านไปราว ๆ 2-3 กิโลเมตร นำมาผูกด้วยเส้นเอ็นและเบ็ดที่ซื้อมาจากร้านตาแป๊ะในตลาด ส่วนเหยื่อก็เป็นไส้เดือนที่ขุดหาได้จากแถว ๆ นั้น หรือไม่ก็กุ้งฝอยที่ช้อนได้จากอ่างเก็บน้ำนั่นแหละ ปลาตัวสุดท้ายในชีวิตที่ผมตกได้ก็คือปลาตัวเล็ก ๆ ในอ่างเก็บน้ำแห่งนี้นี่เอง ผมตกปลาไม่เก่ง ตอนนั้นคิดว่าตัวเองคงไม่มีโชคทางด้านการตกปลา ไม่ได้คิดเลยแม้แต่น้อยว่าการตกปลาก็ต้องใช้ฝีมือและความชำนาญ วันนั้นเป็นวันในฤดูฝนที่ฟ้าหม่น ผมยืนแช่น้ำตกปลาอยู่เป็นครึ่งค่อนวันก็ไม่ค่อยได้ปลาอะไรกับเขา กุ้งฝอยตัวแล้วตัวเล่าที่ผมเกี่ยวเบ็ดหย่อนลงไปก็มักจะถูกปลารุมตอดเยื่อไปกินฟรีซะหมด บ่อยครั้งเข้าผมก็เริ่มหงุดหงิด ยิ่งเห็นคนอื่นเขาตกกันได้โครม ๆ ก็อารมณ์เสีย อารมณ์เสียใส่ปลาตัวที่แอบมาตอดเหยื่อของผมไปกินฟรี ๆ และปลาทุกตัวที่ผมตกขึ้นมาไม่ได้ ผมเริ่มตวัดคันเบ็ดอย่างแรง คิดว่าถ้าเบ็ดไม่ได้เกี่ยวปากปลาขึ้นมาเหมือนคนอื่น ก็ขอเกี่ยวหางเกี่ยวแก้มปลาขึ้นมาก็เอา ผมอาจสร้างสถิติเป็นคนแรกของตำบลที่ตกปลาโดยการใช้เบ็ดเกี่ยวหางปลาแทนที่จะเกี่ยวปากขึ้นมาตามปกติก็ได้ แล้วความคิดของผมก็ดันเป็นจริงซะด้วย ผมมองเห็นทุ่นที่ลอยน้ำอยู่สั่นระริก บ่งบอกว่ามีปลามาตอดเหยื่อแล้ว มันไม่ได้ลากทุ่นจมหายไปน่าจะเป็นปลาตัวเล็ก ๆ ที่คอยมาเล็มเหยื่อไปกินที่ละนิดที่ละน้อย ผมค่อย ๆ บรรจงตั้งใจตวัดคันเบ็ดอย่างแรงเต็มกำลัง เหยื่อที่เกี่ยวเบ็ดอยู่หายไปแล้ว ไม่มีปลาติดเบ็ดขึ้นมา แต่มีอะไรสักอย่างถูกเกี่ยวอยู่ที่เบ็ดแทนที่กุ้งฝอยที่ผมเคยใช้เป็นเหยื่อ ผมเก็บเบ็ดขึ้นมาดูด้วยความฉงนใจ เมื่อได้เห็นสิ่งที่ถูกเกี่ยวติดอยู่กับเบ็ดแล้วผมอดสลดใจไม่ได้ มันเป็นตาปลาข้างหนึ่ง ซึ่งผมไม่รู้ด้วยว่าเป็นข้างซ้ายหรือข้างขวา ผมรู้สึกสลดใจเพราะสงสารปลาตัวนั้นมาก ปลาตัวที่ผมไม่เคยเห็นหน้า ผมเศร้าใจที่ตัวผมเป็นสาเหตุที่ทำให้มันกลายเป็นปลาตาบอด แต่ในวันนั้นความรู้สึกเศร้าสลดทำอะไรผมไม่ได้มากนัก ผมยังรู้สึกสนุกและคึกคนองกับการตกปลาอยู่ ผมตกปลาจนกุ้งฝอยที่แม้ช้อนไว้ให้หมดลง เมื่อไม่มีเหยื่อเหลือผมหันไปเด็ดต้นหญ้าที่ถูกน้ำท่วม หักส่วนอ่อน ๆ มาเกี่ยวเบ็ด ตกได้ปลาตะเพียนเล็ก ๆ 2-3 ตัว ผมหัวเราะร่วนใส่ปลาตะเพียนโง่ ๆ ที่กินแม้แต่หญ้า ตอนนั้นผมยังไม่รู้หรอกว่าปลาบางตัวก็เป็นมังสวิรัติ หลายปีผ่านไป ผมกลายเป็นนักศึกษารุ่นพี่ในวิทยาลัยอาชีวะแห่งนึ่ง ผมอาศัยอยู่ในบ้านที่ทางวิทยาลัยจัดให้เป็นที่พัก ตอนที่ผมพักอยู่ที่นั่น มีรุ่นน้องคนหนึ่งเข้าพักอยู่ด้วย เพื่อน ๆ เรียกรุ่นน้องคนนี้ว่า "ไอ้เป้า" ไอ้เป้าไม่ได้ชื่อเป้า แต่เนื่องจากมีชื่อจริงว่าสายันห์ เหมือนชื่อของพี่เป้า นักร้องลูกทุ่งชื่อดังเจ้าของเสียงแหบเสน่ห์ จึงถูกเพื่อน ๆ เรียกว่าไอ้เป้าแทนชื่อเล่นเดิมที่ผมเองก็จำไม่ได้แล้วว่าชื่ออะไร เป้ามีโรคประจำตัว เป็นโรคเกี่ยวกับตา มักมีขี้ตาเกราะกรัง ต้องหยอดตาอยู่เสมอ จนบางครั้งผมเองก็อดหยิบประเด็นนี้มาพูดจาล้อเป้าด้วยความคนองปากไม่ได้ แต่ล้อมันได้ไม่นาน ผมก็เป็นโรคเดียวกับไอ้เป้า! ตอนแรกผมคิดว่าผมติดโรคนี้จากไอ้เป้า แต่ไม่ใช่ หมอบอกว่าผมเป็นเยื่อบุตาอักเสบ ซึ่งเกิดจากอาการภูมิแพ้ เป็นโรคที่ไม่ได้พบบ่อยนัก และมันไม่ใช่โรคติดต่อ เป้าเป็นโรคนี้ไม่นานก็หาย แต่ผมยังไม่หาย ผมพยายามรักษาอยู่หลายปีมาก เข้ารับการรักษาจากหลายโรงพยาบาลก็ยังไม่หาย จนผมรู้สึกท้อใจมาก คิดว่าคงต้องอยู่กับโรคนี้ไปตลอดชีวิต มีอยู่วันหนึ่ง ตอนที่ผมอยู่ที่เชียงใหม่ มีคนที่นับถือเขาอยากไปหาหมอดูที่เป็นพระซึ่งร่ำลือกันว่าดูดวงแม่นมาก เขาชวนผมไปด้วย ผมจำไม่ได้แล้วว่าวัดนั้นชื่อวัดอะไร แต่พอจำได้เลา ๆ ว่าอยู่ในจังหวัดแพร่ ก่อนจะกลับคนที่ผมนับถือหันมาถามผมว่ามีอะไรจะถามท่าน (พระ) ไหม ผมไม่ได้ตั้งใจว่าจะมาดูดวง ก็เลยไม่รู้ว่าจะถามอะไร ก็เลยถามถึงเรื่องโรคที่เป็นอยู่ว่ามันจะมีโอกาสรักษาหายไหม พระท่านตอบว่าหายแน่นอน ตอนนี้แม้จะรักษาก็ไม่หายหรอก แต่วันนึงแม้ไม่รักษามันก็จะหายไปเอง มันเป็นโรคเวรโรคกรรม โรคนี้หายไปตอนไหนผมก็จำเวลาที่แน่นอนไม่ได้ แต่จำได้ว่าเป็นช่วงที่ผมเลิกไปโรงพยาบาลแล้ว (แอบซื้อยาหยอดตาแบบที่ได้จากโรงพยาบาลมาหยอดเอง) นึกถึงความทรมานจากโรคตานี้ทีไร ผมมักนึกถึงปลาตัวที่ผมไม่เคยเห็นหน้าตัวนั้น และไอ้เป้า รุ่นน้องที่ผมจำชื่อเล่นจริง ๆ ของมันไม่ได้ทุกครั้งไป เมื่อรวมกับเหตุการณ์อื่น ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ทำให้ผมเชื่อเรื่องเวรกรรมว่ามีจริงแน่นอน ไม่ว่าเราจะทำกรรมอะไรไว้ วันหนึ่งกรรมนั้นจะย้อนกลับมาเอาคืนกับเราแน่ ๆ เพียงแต่จะช้าหรือเร็ว หนักหรือเบาเท่านั้นเอง และกรรมไม่ได้เกิดจากการกระทำเท่านั้น กรรมเกิดขึ้นได้ทั้งจากการกระทำ (กายกรรม) คำพูด (วจีกรรม) และความคิด (มโนกรรม) ทุกช่องทางส่งผลกับตัวเราทั้งสิ้น ถ้าเราทำดี พูดดี คิดดี เราจะได้คืนในสิ่งที่ดี แต่ถ้าเราทำชั่ว พูดชั่ว คิดชั่ว เราจะถูก "เอาคืน" แน่นอน ผมเชื่อเช่นนั้นครับ ▂ ▂ ▂ ▂ ▂ ▂ ▂ ▂ ▂ หมายเหตุ ► พระเจ้า!... เขียนไปเขียนมามันช่างง่วงนอนซะจริง ๆ (ตอนอ่านรู้สึกง่วงนอนกันมั้ยครับ) ► นี่น่าจะเป็นครั้งแรกในรอบปีที่เขียนงานตะพาบได้ตรงตามวัน 555+
สวัสดีคะ...
เข้ามาทักทาย และ ให้กำลังใจเด้อค่ะเด้อ  โดย: sao-aor
 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2559 เวลา:21:30:00 น.9A Literature Blog ดู Blog
หมวดนี้น่าจะเหมาะกว่านะคุณเอ  โดย: หอมกร
 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2559 เวลา:8:37:23 น.บ้านน้องซีอยู่ติดคลองค่ะ มีคนมาตกปลาทุกวัน บางครั้งเข้ามาในบริเวณบ้านเลย ต้องแอบตะโกนดังๆ ว่า เขตส่วนตัวนะคะ
9A Diarist โดย: kae+aoe
 วันที่: 1 ธันวาคม 2559 เวลา:8:33:12 น.การเอาคืน บางทีเจ้าตัวที่ถูกกระทำอาจไม่ต้องทำ แต่มาในรูปของเวรกรรม
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต คนผ่านทางมาเจอ Literature Blog ดู Blog สาวไกด์ใจซื่อ Travel Blog ดู Blog กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog 9A Literature Blog ดู Blog โดย: ปลาแห้งนอกกรอบ
วันที่: 1 ธันวาคม 2559 เวลา:18:23:40 น.ป.2 เรา ยัง ร้องไห้ ไม่อยากไป รร. ค่ะ 5555555555555
โดย: kae+aoe
วันที่: 2 ธันวาคม 2559 เวลา:8:55:21 น.ต้นหญ้าตกปลาได้ด้วย ^^
เรื่องเกี่ยวกับตกปลาเคยได้ยินบ่อยที่เหมือนถูกเอาคืนมั้ง เคยได้ฟังมาประมาณว่า มีผู้ชายคนนึงชอบตกปลาเป็นชีวิตจิตใจ จนวันหนึ่งปลายเบ็ดมาเกี่ยวปากตัวเองเข้าบ้าง เลยเลิกตกปลาไปเลย เห็นว่าเป้นแผลเป็นที่ปากด้วยล่ะ ปล. ตอนอ่านรู้สึกง่วงนอนนิดๆค่ะ ^^ โดย: NENE77
วันที่: 2 ธันวาคม 2559 เวลา:19:19:05 น.เรื่องเวรกรรมมีจริงค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต 9A Literature Blog ดู Blog โดย: newyorknurse
 วันที่: 4 ธันวาคม 2559 เวลา:4:16:05 น. |
9A
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [?]
Friends Blog
|
|||||||||||||
คนผ่านทางมาเจอ Travel Blog ดู Blog
อุ้มสี Diarist ดู Blog
9A Diarist ดู Blog
ค่ำๆถึงจะเขียนงานตะพาบ
หลังจากดองบล็อคมาสองเดือน