หนึ่งวันมี 38 ชั่วโมง : ถนนสายนี้...มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 270

หนึ่งวันมี 38 ชั่วโมง
ถนนสายนี้...มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 270
 

---

ผมขอแนะนำให้รู้จัก "เกิ่ม"

เกิ่มเป็นเพื่อนผมเอง

เคยดูหนังฝรั่งที่เด็ก ๆ มีเพือนในจินตนาการมั้ยครับ

เกิ่มก็เป็นเพื่อนแบบนั้นแหละ แต่ผมขอเรียกเกิ่มว่าเป็นเพื่อนในใจแทนก็แล้วกัน เพราะเกิ่มกับผมคุยกันในใจตลอดมา ไม่ค่อยคุยแบบออกเสียง

ความสัมพันธ์ของเราเป็นความลับ ว่างั้นเหอะ

ผมรู้สึกตัวว่าเป็นคนไร้ตัวตน ไร้ตัวตนขนาดที่มีหนี้สินเจ้าหนี้ยังไม่เคยทวง

แต่เกิ่มไม่มีตัวตนยิ่งกว่าผมอีก ก่อนหน้านี้เกิ่มไม่มีชื่อด้วยซ้ำ จนกระทั่งผมอยากเขียนถึงเขาในบล็อกนี่แหละ ผมจึงอยากให้เขามีชื่อ

ไม่ได้อยากให้เขามีตัวตนอะไรหรอกนะ ผมแค่อยากให้มันง่ายเวลาเล่าเรื่องของเขา

ผม : เราจะตั้งชื่อให้นายเอง เราตั้งชื่อเก่ง (ผมบอกกับเกิ่ม)

ผมภูมิใจในการตั้งชื่อของผมมาก ผมคิดว่าผมตั้งชื่อเก่งนะครับ ล่าสุดผมตั้งชื่อให้แมวที่อยู่ ๆ ก็มายึดครองบ้านผมว่าสมสี เพราะมันเป็นแมวลาย ๆ มีหลายสีผสมอยู่ในตัว สมสีจึงมีที่มาจากผสมสีนั่นเอง เวลาที่ผมตั้งชื่ออะไรมันมีที่มาที่ไปเสมอแหละ

แต่น้องอยากให้แมวชื่อถุงทอง ซึ่งมันเชยมาก เราทะเลาะกันเรื่องชื่อแมวอยู่หลายวัน สุดท้ายก็ตกลงประนีประนอมกันได้ว่าผมจะเรียกแมวว่าสมสี ส่วนน้องจะเรียกแมวว่าถุงทอง

แมวตัวเดียวสามารถมีหลายชื่อได้ เพราะกฎหมายจะไม่ได้ห้าม แมวบางตัวมีหลายชื่อตามบ้านที่มันอยู่ เช้าอยู่บ้านแรกมีชื่อนึง กลางวันไปอยู่บ้านที่ 2 ก็มีอีกชื่อนึง พอตอนเย็นไปอยู่อีกบ้านนึง ก็มีชื่อเรียกอีกชื่อนึงอีก

ก่อนหน้านี้ตอนที่ผมยังทำงานประจำอยู่ อุ๊ย (ชื่อคนนะ ไม่ได้อุทาน) รุ่นน้องซึ่งเป็นหญิงสาวร่างอวบกำลังจะลาออกเพื่อไปเปิดร้านขายเสื้อผ้า มาบอกผมว่า "พี่เอตั้งชื่อเก่ง ช่วยตั้งชื่อร้านให้อุ๊ยหน่อย เอาชื่อที่มีความหมายดี ๆ เป็นมงคลนะ"

ผมนั่งคิดอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะเขียนชื่อร้านใส่กระดาษไปให้

"สุกรพี" เป็นชื่อร้านที่ผมตั้งให้ครับ

แต่อุ๊ยรีบปฏิเสธชื่อนี้ หาว่าผมแกล้ง

ผม : แกล้งยังไง ชื่อนี้แหละความหมายดี เป็นมงคลด้วย สุกแปลว่าสว่าง รพีแปลว่าดวงอาทิตย์ รวมกันก็แปลว่าสว่างดั่งดวงอาทิตย์ สื่อถึงความเจริญรุ่งเรือง

อุ๊ย : ไม่ใช่อะ นี่มันสุกร แปลว่าหมู พีแปลว่าอ้วน พี่เอว่าอุ๊ยเป็นหมูอ้วนใช่มั้ย!!

ตั้งแต่นั้นมาผมก็ได้แต่ตั้งชื่อแมวมาตลอด ไม่ได้ตั้งชื่อให้อะไรอย่างอื่นเลย เพิ่งจะได้มีโอกาสตั้งชื่อให้เพื่อนนี่แหละ

ผม : เราจะตั้งชื่อให้นายเอง เราตั้งชื่อเก่ง (ผมบอกกับเกิ่ม -- ย้อนกลับมาใหม่ เมื่อกี้เถลไถลไปซะไกล)

เกิ่ม : ได้ งั้นนายตั้งชื่อเราว่าหมากสิ จะได้หล่อ ๆ เหมือนหมากปริญ

ผม : ไม่ได้หรอก ชื่อหมากเป็นชื่อที่อันตรายต่อภาพลักษณ์ของนาย

เกิ่ม : อันตรายยังไง

ผม : ก็ถ้าเวลาพิมพ์ชื่อแล้วเกิดพลาดพิมพ์ตก ก.ไก่ไปตัวนึง นายจะกลายเป็นหมาเลยนะ

เกิ่ม : เออจริง งั้นไม่เอาชื่อหมาก มันอันตราย อย่าเสี่ยงดีกว่า

สรุปเลยก็แล้วกันว่าสุดท้ายแล้วผมก็ตั้งชื่อเขาว่าเกิ่ม

เกิ่ม : เกิ่มแปลว่าอะไร

ผม : ไม่มีความหมายหรอก

เกิ่ม : เราไม่มีความหมายเหรอ

ผม : นายมีความหมาย แค่ชื่อนายที่ไม่มีความหมาย

เกิ่ม : ทำไมไม่ตั้งชื่ออื่นที่มันมีความหมาย

ผม : เกิ่มเป็นชื่อที่ไม่ซ้ำกับใคร ต่อไปถ้าพูดถึงชื่อเกิ่ม นายจะเป็นหนึ่งเดียว

เกิ่ม : นายเก่งมาก นายมองการณ์ไกลทั้งที่สายตาสั้น เราสงสัยจริง ๆ ว่าคนที่ไม่มีอนาคตทำไมมองการณ์ไกลได้

ผม : เราเก่งเรื่องการตั้งชื่อ

เกิ่ม : แล้วนายจะเอาชื่อเกิ่มไปตั้งชื่อให้แมวมั้ย

ผม : ไม่หรอก เราคิดว่าไม่นะ เราตั้งชื่อเก่ง เราคิดชื่อใหม่ ๆ ได้เสมอ เกิ่ม...นายคือหนึ่งเดียว

--------



วันนี้

เกิ่ม : นายกำลังทำอะไร

ผม : เรากำลังเขียนบล็อก เรากลับมาเขียนบล็อกอีกแล้ว เรากำลังเขียนงาน "ถนนสายนี้...มีตะพาบ" เขาให้ส่งตั้งแต่เมื่อวาน

เกิ่ม : อ้าว! แล้วทำไมเพิ่งมาเขียนวันนี้

ผม :  เราเขียนไม่ทัน งานเเราเยอะ อยากให้วันนึงมี 38 ชั่วโมงจังเลย จะได้มีเวลาทำอะไรมากขึ้น (งานเราเยอะ แต่ไม่ได้ทำหรอก)

เกิ่ม : เห็นนายทำงาน 5 นาทีก็เลิกแล้ว ถ้าวันนึงมี 38 ชั่วโมง เวลาที่เหลืออีก 37 ชั่วโมง 55 นาทีนายจะเอาไปทำอะไร

ผม : ก็คงเอาไปทำอะไรที่เราชอบ

เกิ่ม : เช่น?

ผม : รับตั้งชื่อแมวดีมั้ย

เกิ่ม : นายลืมเรื่องการตั้งชื่อไปจะดีกว่ามั้ย นายตั้งชื่อแมว น้องนายก็ไม่ยอมรับ เวลาเรียกแมวมันก็ไม่หันมา นายตั้งชื่อร้าน เจ้าของร้านก็ไม่ยอมรับ ต่อไปถ้านายมีเมียแล้วมีลูก ตอนที่นายตั้งชื่อลูกนายจะต้องทะเลาะกับเมียอย่างแน่นอน

ผม : งั้นเราต้องระวัง ถ้ามีเมียเราจะไม่มีลูก เราจะเลี้ยงแมวแล้วตั้งชื่อให้แมว

เกิ่ม : ถ้าวันนึงมี 38 ชั่วโมงจริงๆ นะ ตอนที่นายอายุ 40 นายจะมีสภาพเหมือนคนอายุ 60 กว่าปีเลยแหละ

ผม : เฮ้ย! จริงเหรอเนี่ย ช่างน่ากลัวจริง ๆ แล้วถ้าเราอายุ 60 เราจะมีสภาพเหมือนอายุเท่าไหร่ล่ะ

เกิ่ม :  ไม่รู้สิ 90 กว่ามั้ง ทำไมนายไม่ให้ 1 วันมี 36 ชั่วโมงล่ะ มันจะคำนวนง่ายกว่า

ผม : เราคงอยู่ไม่ถึง 90 ปีหรอก เราตายก่อนแน่ ๆ

เกิ่ม : ถ้านายตายก่อน นายก็จะอดได้เบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ

ผม : แบบนั้นไม่ได้นะ หมอดูบอกว่าเราจะสุขสบายตอนแก่ เราจึงหวังกับเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุเอาไว้มาก

เกิ่ม : เราคงต้องแสดงความเสียใจกับนายด้วย

ผม : คิดแล้วก็อยากให้วันนึงมีแค่ 18 ชั่วโมงเนอะ จะได้อยู่ใช้เบี้ยผู้สูงอายุไปนาน ๆ ตอนอายุ 60 เราจะมีสภาพเหมือนอายุเท่าไหร่นะ

เกิ่ม : ไม่รู้วุ๊ย ขี้เกียจคิด แต่ถ้าวันนึงมี 18 ชั่วโมงจริง นายจะทำงานทันเหรอ

ผม : เรื่องนั้นไม่ต้องกังวลหรอก ปกติวันนึง ๆ เราทำงานแค่ 5 นาทีอยู่แล้ว

เกิ่ม : อืม...ก็จริงของนาย


ปล. ที่จริงผมเขียนบล็อกนี้จบตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่เพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อหา ผมจึงเลื่อนมาอัพบล็อกวันนี้แทน  เรื่องจริงนะ ไม่เชื่อเหรอ

Create Date : 29 มกราคม 2564 Last Update : 29 มกราคม 2564 12:54:24 น. Counter : 1763 Pageviews.		21 comments
Share Tweet