|
|
ซอนต๊อก มหาราชินีสามแผ่นดิน วันที่ 3 พฤษภาคม 2553
““ชอนมยอง....ต๊อกมัน....ยูชิน เราทั้งสามคน....เพราะวาสนาแต่ปางก่อนชักนำมาเจอในชาตินี้ ไม่ว่าต่อไปจะมีอุปสรรคแค่ไหน เราก็จะช่วยกันฟันฝ่า และไม่ว่าผลสุดท้ายจะสวยงามอย่างที่คิด หรือเลวร้ายยิ่งกว่าตกนรก เราก็จะอยู่ด้วยกัน”
ต๊อกมันมาพบมีชิล เพื่อนำคำตอบขององค์หญิงชอนมยองมารายงาน
“องค์หญิงและท่านยูชิน บอกว่าจะไม่ขอเป็นพวกเดียวกับท่านเซจู พวกเขาพูดเหมือนกัน คือไม่เต็มใจ ท่านให้ข้าไปพูดข้าเลยถูกด่ากลับมา อาจเพราะพวกเขาใจกล้าเกินไปก็ได้ บอกว่าจะสู้กับท่านให้ถึงที่สุด....ข้ามารายงานหมดแล้ว ถ้าไง ขอตัวก่อนนะครับ”
“เจ้าล่ะ....มีความเห็นยังไงบ้าง”
“หา.... หึ....”
“หึ....ทำไมไม่ตอบคำถามข้าล่ะ เจ้าก็คิดเหมือนนายของเจ้าใช่ไหม....ข้าถามว่าเจ้าคิดยังไง”
“แน่นอน ข้าก็คิดเหมือนกัน จะสู้ต่อไป” ต๊อกมันกล่าว
“นี่คือพระเจ้าจินฮึง” มีชิลกล่าว
“พระเจ้าจินฮึงหรือ” ต๊อกมันคิด
“สมัยที่ยังทรงพระเยาว์อยู่นั้น รับสั่งว่าเคยใช้มีดพกอันเล็กสังหารเสือตัวหนึ่ง”
“มีดพกหรือ” ต๊อกมันคิด
“หนำซ้ำ ยังเคยตรัสว่าการเป็นพระราชาก็เหมือนมือข้างหนึ่งอยู่ในปากเสือ พระองค์เคยตรัสกับข้าว่า ถ้าจะรับมือเสือตัวนี้ จะต้องอาศัยคนมากมาย ถ้าได้ครองใจคนก็คือครองแผ่นดิน และเป็นผู้นำโลกนี้อย่างแท้จริง....ถ้าหากพวกเจ้าคิดเป็นศัตรูกับข้าจริง ก่อนอื่นก็ต้องมีกำลังคน.... มันจะได้คู่ควร....ให้พวกเจ้ามาต่อกรกับข้าไง” มีชิลกล่าวข่ม
“ถ้านั่นคือพระเจ้าจินฮึงจริง แล้วทำไมข้า....ถึงมีมีดเล่มนี้ ซึ่งเป็นสมบัติของวังหลวงได้ หรือว่าข้ากับราชสำนักมีอะไรที่เกี่ยวข้องกันอยู่” ต๊อกมันคิดในใจ
มีชิลมาเยี่ยมชิลซุก สอบถามอาการกับวาชอน ก็รู้ว่านัยน์ตาของชิลซุกไม่ได้ถูกทำลายไปมากนัก ถ้ารักษาอย่างต่อเนื่องไปเรื่อย ๆ ซักวันคงจะมองเห็นได้ ชิลซุกกล่าวขอบคุณมีชิล ด้านธิดาเทพพูดถึงโซฮวาว่าชอบหนีออกไปข้างนอกเรื่อยและไม่ยอมกินข้าว วาชอนบอกว่านางเป็นโรคตรอมใจเพราะเสียลูกสาวไป
ต๊อกมันนำคำพูดของมีชิลมาทูลองค์หญิงชอนมยอง จากนั้นองค์หญิงจึงเล่าเรื่องห้องลับและหญิงเสียสติคนหนึ่งที่ตำหนักเทพให้ต๊อกมันฟัง
“ท่านยูชินน่าจะรู้ตำแหน่งที่แน่ชัด ไว้เขากลับมาก่อน ข้าจะถามให้รู้อีกที เจ้ารออีกหน่อยเถอะนะ”
“พ่ะย่ะค่ะ....ว่าแต่ องค์หญิงเคยได้ยินเรื่องมีดพกที่คนในวังใช้หรือเปล่า”
“มีดพกหรือ หมายถึงอะไรน่ะ”
“เอ่อ....หึ....หม่อมฉันเคยเห็นท่านมีชิลเขียนรูปพระเจ้าจินฮึง ในนั้นทรงถือมีดเล็ก ๆ ที่วิจิตรงดงาม ดูเหมือนว่า จะเป็นของใช้ในวังมากกว่า”
“งั้นหรือ แต่ว่าข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน ถ้าเป็นของในวังจริง ข้าน่าจะเคยผ่านตาบ้าง”
“เอ่อ....ถ้าอย่างนั้น องค์หญิงช่วยสืบหน่อยได้ไหม ถ้าเป็นของใช้ส่วนพระองค์จริง ทำไมมีแต่มีชิลที่รู้....เอ่อ....รู้สึกว่ามีดเล่มนี้ เหมือนมีอะไรซ่อนอยู่ เพราะฉะนั้นตอนนี้มีดพกอยู่ไหน หรือประทานให้ใครไปแล้ว หม่อมฉันคิดว่าสืบให้ชัดเจนน่าจะดีกว่า”
“เอาเถอะ แล้วข้าจะถามให้”
“พ่ะย่ะค่ะ”
องค์หญิงชอนมยองมาทูลถามพระมเหสีมายาว่าเคยเห็นมีดพกหรือไม่ พระมเหสีมายาจึงบอกความจริงเรื่องมีดพกไปว่านางได้รับประทานมาจากพระเจ้าจินพยอง แต่ได้ทำหายไปแล้ว องค์หญิงยังสงสัยในคำตอบที่ได้จึงไปทูลถามกับเสด็จพ่อต่อ
“อะไรนะ มีดพกหรือ”
“เพคะ ได้ยินว่า นั่นเป็นสิ่งที่เสด็จพ่อทรงหวงแหน ไม่ทราบว่าตอนนี้มีดนั่นอยู่ไหนเพคะ”
“ข้ามอบให้ท่านมุนโนไป”
“เสด็จพ่อ....ทรงแน่พระทัยว่ามอบให้ท่านมุนโนจริงหรือเพคะ”
“ใช่ พ่อมอบให้เขาจริง ๆ”
เครดิต: //www.dailynews.co.th/newstartpage/index.cfm?page=content&categoryID=414&contentID=63580
| Create Date : 03 พฤษภาคม 2553 |
| Last Update : 3 พฤษภาคม 2553 21:47:30 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 420 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
