หลายครั้งที่คุณเดินข้ามสะพานลอย คุณเคยสังเกตุหรือไม่ 

ว่าบนสะพานนั้น มีสิ่งมีชีวิตใดบ้าง ?

สะพานบางแห่งมีขอทาน บางแห่งมีแม่ค้าพ่อค้า บางแห่งมีคนขายล็อตเตอรี่

และบางแห่งก็ยังอุตส่าห์มีหมามานอนแลบลิ้นหอบแดดหลบไอร้อน

ช่างเป็นหมาอัจฉริยะโดยแท้…

บางคนอาจนึกรำคาญว่าสะพานเป็นของสาธารณะจะเอาอะไรมาวางขายกันหนักหนา 

รู้ไหมว่ามันเกะกะกีดขวางทางเดินสร้างความไม่สะดวกแก่ผู้ใช้คนอื่น

สำหรับฉัน

กลับรู้สึกดีที่มีคนมาใช้บริการสะพานลอยกันอย่างครึกครื้น 

ฉันเฝ้ามองอิริยาบถต่าง ๆ ของผู้คนมากมาย

บางคนเดินอย่างเร่งรีบ บางคนเดินทอดน่องช้า ๆ สบายอารมณ์

บางคนยืนดูดบุหรี่ บางคนมีลูกมีหลานมาเป็นครอบครับดูอบอุ่น 

บางคนก็เลือกซื้อของอย่างสบายอารมณ์

มันเป็นภาพที่ฉันไม่เคยนึกเบื่อ...

จนกระทั่งวันหนึ่ง ฉันได้พบคุณลุงนั่งอยู่บนสะพานลอย เป็นลักษณะหาบของมาขาย 

ที่น่าแปลกใจคือถุงผลไม้สามถุงใหญ่ ๆ ที่กองอยู่ตรงหน้า

“ลุงหาบของทั้งหมดนี้มาขายยังไงคะ…” ปากของฉันไวเท่าความคิด

“ลุงก็จ้างรถตุ๊กตุ๊กขนมาจากบ้าน” ลุงตอบแล้วยิ้มให้อย่างคนใจดี

“มาตั้งแต่กี่โมงคะนี่…”

“ก็มาตั้งแต่ประมาณ 7 โมงนั่นล่ะ อาศัยได้ขายคนทำงานที่เดินผ่านไปมาในตอนเช้า” 

ลุงบอกโดยไม่ต้องรอให้ฉันถามต่อ

“แล้วไม่กลัวโดนเทศกิจไล่บ้างเหรอคะ ?”

“ถ้าเค้าไม่ให้ขาย เราก็คงต้องแล้วแต่เค้านั่นล่ะ…” ลุงตอบซื่อๆ

ฉันเลยสอบถามราคาสินค้าในร้านของลุง 

ข้าวเหนียวปิ้ง กับไข่ต้ม ราคา 5 บาทเท่ากัน

มันเผือกต้ม ถุงละ 10 บาท ส่วนข้าวโพดกับมะม่วงก็ลูกละ 10บาท

“ทำไมมีมะม่วงตั้งสองถุง แถมยังมีในกระจาดอีก” ฉันถามขึ้นมาด้วยความสงสัย

“ในกระจาดเป็นมะม่วงมัน ส่วนในถุงเป็นมะม่วงเปรี้ยวน้อย กับเปรี้ยวมาก อย่างละถุง” ลุงอธิบาย

“อ้อ แบ่งตามระดับความเปรี้ยว”

ฉันนึกชื่นชมกับความใส่ใจของลุงที่มีต่อลูกค้า 

เลยอุดหนุนมะม่วงไปสองลูก และข้าวเหนียวปิ้งอีกสองอัน 

จ่ายค่าเสียหายไปทั้งสิ้น 30 บาท

เงิน 30 บาทถ้าซื้อบุหรี่ก็คงได้แค่ไม่กี่ตัว

ซื้อเหล้าขาวก็คงกินได้ไม่กี่เป๊กไม่พอหายอยาก

ไม่พอค่ารถไปทำงานในแต่ละวันของใครบางคนด้วยซ้ำ

ฉันเดินจากลุงมาด้วยความสุขใจ ในมือเต็มไปด้วยของกินอีกเพียบ!!!

ผู้เขียน : แม่โอ๋เรนเจอร์

ภาพ   :  แม่โอ๋เรนเจอร์

25 กันยายน 2558