Lilypie Second Birthday tickers
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2552
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
15 พฤศจิกายน 2552
 
All Blogs
 
ประสบการณ์คลอด แบบเจ็บสองต่อ...

คราวที่แล้วเล่าถึงตอนที่หมอถามว่าเอาเลยไม๊?..
เราแอบลังเลนิดๆ แต่สุดท้ายด้วยความที่ใจร้อนอยากเจอหน้าลูกแล้ว
เลยบอกหมอไปว่า เอาเลยค่ะ...
หมอก็นัดเลย วันรุ่งขึ้น (5 พ.ย.52) ให้มาห้องคลอดก่อน 7 โมงเช้า
ตอนเช้าก็มาตามเวลาหมอนัด
พยาบาลให้ไปนอนรอ แล้วมาจับท้องดูระยะท้องแข็ง
โถ่เอ๋ยย..มันจะมีได้ไง.. ขนาดปากมดลูกเปิด 2 เซน ยังไม่รู้สึกอะไรเลย
แล้วก็มาบวชชีให้ + ให้ไปอาบน้ำอีกรอบ แล้วเปลี่ยนชุดคนไข้
โอว..บวชชีแล้วโล่งมากมายเลย บอกไม่ถูกแฮะ
จากนั้น เค้าให้ไปนอนต่อที่เตียงคนไข้รอคลอด
พอดีเราได้เข้าอบรมโครงการคุณแม่คุณภาพฯ
เลยจะได้เข้าไปนอนรอคลอดในห้องส่วนตัวซึ่งต้องเสียตังเพิ่ม 2พัน
ในห้องมีเตียงรอคลอด มีทีวี ห้องน้ำ 9ล9 แล้วก้อนุญาตให้สามีเข้ามาเป็นโค้ชด้วย แล้ะให้คลอดในห้องนั้นโดยมีสามีอยู่ด้วย ในกรณีคลอดเอง.. ฟังดูไฮโซ๊ ไฮโซเนอะ

ตอนนี้ยังชิว ชิว...


พยาบาลให้กินข้าวเช้าเสร็จปุ๊บ ก้มาเจาะสายน้ำเกลือใส่ยาเร่งคลอดให้
ซึ่งไอ้ยาเนี้ย..ไม่ได้มีผลอะไรกะเราเล้ย ในช่วงแรก
ชิวมากกกกก...พยาบาลมาจับดูท้องแข็งเรื่อยๆ บอกเบามากเลย
จะเพิ่มยาให้ ไอ้เราก็ไม่ได้รู้เล้ย..ว่านรกอยู่ตรงหน้า
บอกพยาบาลว่า เพิ่มเยอะๆเลยนะคะ ไม่เห็นรู้สึกอะไรเลยค่ะ ...หุหุ

จากนั้นก็นอนรอต่อ..
ท้องเริ่มแข็ง หมอก็มาสอดๆนิ้ววัดปากมดลูก ตอนนี้เปิด 4 เซนแล้ว
เริ่มปวดนิดๆพอทนได้ หมอก็เริ่มเจาะน้ำคร่ำ
หมอบอกว่าเพื่อให้ลูกหัวลงมาต่ำไวๆหน่อย น้ำแตกโฮก...

รอไปสักพัก ความเจ็บเริ่มมา
เราไม่เคยปวดท้องเมนส์
เริ่มเข้าใจอาการคนปวดท้องเมนส์มันเป็นงี้นี่เองน่ะหรอ
อาการแบบ ปวดบีบๆที่ท้องน้อย ร้าวมาที่หน้าขา และหลัง..
มันมาเป็นพักๆแรกๆนานๆที หลังๆเริ่มมาเป้นระลอกเว้ยเฮ้ย
แรงขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ และเรื่อยๆ พยาบาลมาให้ยาแก้ปวดก็มึน+เบลอ
เหมือนเมายาอี วิ้งไปหมด..
ตอนนั้นไม่ได้ดูเวลาเลย ว่ามากี่นาทีครั้ง เพราะสติเริ่มกระเจิง
อีตอนปวดมาก มาเป้นระลอก หมอก็มาตรวจ+วัดปากมดลูกอีก
โอ้..พระเจ้า.. ไม่มีอะไรที่มันทรมานอย่างงี้อีกแล้ว ถึงกับดิ้น..

รู้สึกว่าปวดเริ่มถี่ มากขึ้น เริ่มอยากเบ่งแล้ว
มันเหมือนมีพลังลมปราณอะไรซักอย่างอยากดันสิ่งหนึ่งออกมาจากตัว
ตอนนั้นลองปล่อยให้ตัวเองเบ่งดู โคตรทรมานเลย
มันเบ่งไม่ออก เหมือนตันๆอยู่ สักพักบอกหมอ
หมอด่าอีก เวรกำ..ห้ามเบ่งนะ!! เดี๋ยวปากมดลูกบวมคลอดเองไม่ได้!!
ตอนนี้ช่องคลอดเปิด 4 เซนเอง!! โอ้ยยย...อะไรวะ เมื่อหลาย ชม.
ก็4เซน ตอนนี้ปวดจะตายห่านอยู่แล้ว ยัง4เซนเท่าเดิมหรอ ฮ่วยยย!!
แล้วห้องทื่เรานอนรอคลอด หน้าห้องก้มีเตียงที่แม่ๆรอคลอดอยู่เหมือนกัน
คนหน้าห้องท่าทางจะเบ่งได้ เพราะมีเสียงพยาบาลเชียร์เบ่งกันเป็นหมู่คณะ
ไอ้เราได้ยินเสียงนั้นก็คล้อยตาม แอบเบ่งตามแต่พอรู้ตัวก็ต้องอั้นไว้
สุดยอดแห่งความทรมานเลยพี่น้อง


สักพักเริ่มโหนเตียง ร้องโอดโอยตลอดเวลาที่มันมาเป้นระลอก
แรงบีบมันหนักหน่วงมากกกกกกกกกกก อยากตายเลยตอนนั้น
หมอเข้ามาเหมือนพระมาโปรด
แต่อยากจะด่าหมอ ตอนวัดปากมดลูก หึหึ เจ็บว้อยย..
หมอบอกว่า ปากมดลูก 4 เซนเท่าเดิม มี 2 อย่าง จะรอ หรือจะผ่า
โอ๊ยย..สภาพนี้ จะรอไหวไม๊..ผ่าสิคร้าบ ผ่าเลย ไม่เอาแล้ว
ยังไงก้ได้ ช่วยเข็นเตียงไปบล๊อกหลังทีเฮอะ โอ้ยยยย...
แต่.. หมอบอกให้รออีก ครึ่ง ชม. เพราะมีคนใช้ห้องผ่าตัดอยู่ หึหึ
อยากจะด่าเป็นภาษาสันสกฤตมาก...แต่ตอนนั้นคิดไรไม่ออก
นึกได้อย่างเดียว ขอยาแก้ปวดโลด
ถึงจะไม่ได้ช่วยให้หายปวด แต่มันก็พอทำให้วิ้งได้ ฟระ...

พอครึ่ง ชม. หมอให้คนมาเข็นเราเข้าห้องผ่า
สภาพนั้นเหมือนปลาพะยูนนอนเกยเตียง ปากสั่น
ร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด
หมอวิสัญญีให้นอนขดตัว เราก้ร่วมมือโดยดี
แต่...
หมอหาเส้นไม่เจอ โอ้ยยยย...หาเจอไวๆหน่อยเฮอะหมอ
จะตายอยู่แล้ว หมอคลำอยู่สักแป๊ป เราก้รู้สึกชาข้างล่างทั้งหมด..
สวรรค์มาก อยากทำไรเชิญ....
หมอทำนู่นทำนี่อยู่สักพัก ก้เริ่มดันเด็กออกมาจากท้อง
รู้สึกจุกๆ 2-3ที
พยาบาลบอกเพศหญิง เวลาคลอด 18.00 น. พอดีเป๊ะ..
พยาบาลบอก ออกมาเคารพธงชาติพอดีเลยนะเนี่ย...
เค้าก้เอาลูกไปดูดน้ำคร่ำออก เช็ดเนื้อเช็ดตัว แล้วเอามาให้เราหอม1ที
ตอนนั้นเมายาแก้ปวดอยู่...เลยไม่ทันได้มองถนัดเท่าไหร่เลย
สามีไม่ได้เข้าห้องผ่าด้วย เลยไม่ได้เก็บรูปตอนคลอดอย่างคนอื่นเค้า
เลยได้แต่รูปตอนที่เค้าเอาลูกเข้าห้องเด็กมาให้ดูกันจ้า : )



วันที่สองหลังจากวันผ่า..กิ้วก้าวมาก ลงมาหาลูกที่ห้องเด็กอ่อน..
แต่ให้นมไม่เป็น -_-"


พออีกวัน เค้าเข็นลูกมาให้เลี้ยง หายนะเริ่มบังเกิด ไม่ได้หลับได้นอนกันเรยทีเดียว...ลูกร้องตลอดถ้าวางลงเตียง ต้องอุ้มไว้ทั้งคืน นอนก็ไม่ได้
ตอนนั้นปรึกษาปั๋วว่า..จะพูดไงกะพยาบาลดีฟระ..แบบว่า อยากเอาลูกไปคืนห้องเด็กสุดๆ แม่ขอโทษนะลูก..แต่แม่อยากนอนจิงๆ ไม่ได้พักฟื้นเลยกรู ไม่น่าห้าวเล้ย...



แต่อีตอนนิ่งๆก็น่ารักอยู่หรอก...




สรุปแล้ว เล่าให้ใครๆฟังก็มีแต่คนบอกว่า ถ้าอดทนรอไปอีกซักอาทิตย์ น่าจะคลอดเองได้ ไม่น่ารีบเลย ทรมาน เห็นไม๊?.. ก็จริงอย่างเค้าว่า
แต่ก็เอาเถอะเนอะ..ได้เห็นหน้าลูกแล้วก็โอเค ตอนนี้อยากจะถามหมอจังเลยว่า..จะจ่ายค่าฝากพิเศษเพิ่ม แต่ให้หมอ เอาเจ้าตัวเนี้ยยัดกลับคืนที่เดิมได้ไม๊ค๊า?? หนูจะตายอยู่แร้วค่า...เฮือออก..(ล้อเล่นนะลูก แม่รักหนูจะตายไป)
เจอกันบ๊อกหน้านะจ๊ะ จะพยายามเอารูปมาลงเย้อเย้อออค่า..


Create Date : 15 พฤศจิกายน 2552
Last Update : 15 พฤศจิกายน 2552 21:11:54 น. 13 comments
Counter : 2822 Pageviews.

 
สมาชิกใหม่มาแบบผมดกเลยนะคะ ชื่อน้องอะไรเอ่ย


โดย: แม่ปุ้มปุ้ย วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:23:06 น.  

 
ขอยาแก้ปวดเหมือนกันค่ะ แล้วการรอคอยก็ไม่นานก็ได้เห็นหน้าลูกแบบชิวๆ ค่ะ ขอให้น้องแข็งแรงๆ เลี้ยงง่ายนะคะ


โดย: dongdangka วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:32:07 น.  

 
บรรยายแบบเห็นภาพจริงๆ เป็นประสบการณ์คลอดที่เจ็บปวดมากเลยเนอะ

ว่าแต่เจ้าตัวเล็ก ผมดกดำ ชื่ออะไรเอ่ย
แล้วจะแวะมาติดตามอ่านเรื่องราวของเจ้าตัวเล็กจ้า


โดย: น้องหมีพิมพ์ วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:9:46:04 น.  

 
เข้าใจความรู้สึกค่ะว่า เป็นยังไง
ประสบการณ์คล้ายๆเรา แต่ต่างกันตรงที่เราคลอดได้เอง

แต่เราก็เลือกที่จะเจอหน้าลูกเร็วๆ แทนที่จะรอเจ็บท้องคลอดเอง
มาคิดทีหลัง รู้งี้ก็จะรอคลอดเหมือนกัน

ขอให้แข็งแรงที่ทั้งคุณแม่และลูกน้อยนะคะ


โดย: Yingang วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:40:57 น.  

 
ขอให้แข็งแรงเร็วๆๆนะคะ อย่าลืมมาอัพรูปน้องเรื่อยๆๆนะคะ


โดย: ผู้หญิงใจดี วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:12:54:21 น.  

 
อ่านจบ แอบเครียดเล็กน้อยเลยค่ะ เพราะใกล้จะคลอดแล้วด้วย
หุหุหุ ยังไงขอให้สุขภาพแข็งแรงทั้งคู่นะค่ะ


โดย: Ariel Kate วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:14:37:06 น.  

 
อ่านแล้วออกแนวฮามากกว่าอ่ะ อิ อิ อิ

กลับกันเนอะ
ของเราเปิดแล้ว 8cm จนเปิดหมดแล้ว
เรายังไม่ปวดเบ่งเลย
แต่ต้องพยายามเบ่งเองเพราะสามีเห็นหัวลูกแล้ว

3 เดือนแรกจะเหนื่อยหน่อยน่ะ
หมอบอกว่าเดินขึ้นภูเขา เหนื่อยสุดตอนเดือนที่ 2
สู้ สู้ เห็นรอยยิ้มลูกจะหายเหนื่อย
ถ้าจะท้อบ้างก็เป็นเรื่องปกติน่ะ
เวลาเครียดๆ อย่าฝืนดูลูกเอง รีบให้คนอื่นมาช่วยดูต่อน่ะจ้ะ

แล้วน้ำนมมายังเอ่ย
เรื่องน้ำหนักลูกอย่าได้กังวลไป
ให้แข็งแรงๆ ก็พอ เนอะ

Take care จ้า


โดย: จ้าว..จอม วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:17:26:31 น.  

 
น้องชื่ออะไรคะ อืม ยังไงซะต่อจากนี้ก้อเหนื่อยหน่อยนะ
สู้ๆนะคะ


โดย: winner1984 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:40:07 น.  

 
ลูกสาวชื่อ จ๊ะจ๋า ค่า : )


โดย: จุลินทรีย์แลคโตบาซิลลัส วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:45:02 น.  

 
อ่านแล้วตื่นเต้นมากมายค่ะ นี่ก้อใกล้คลอดเหมือนกัน เลยมาแอบฟังประสบการณ์จริง อิอิ แอบกัวเหมือนกันน่ะค่ะเนี่ย


โดย: แม่นุ้งอั่งเปา (duttawan1 ) วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:57:10 น.  

 
ยินดีด้วยค่ะ ลูกสาวน่ารักน่าชังมากมาย

เรากลัวเรื่องเจ็บสองต่อมากเลยค่ะ ตอนคุณหมอถามว่าจะคลอดเองหรือผ่า เราก็ลังเลเหมือนกันแต่สุดท้ายตัดสินใจผ่าซะ ตัดปัญหาไปเลย


โดย: lilly~tree วันที่: 19 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:00:32 น.  

 
Haloooo!!!!
สบายดีไหมแม่ลูก
ท่าทางต้องเหนื่อยและอดหลับอดนอนแน่ๆ
อย่าเครียดน่า เป็นเรื่องปกติที่จะเหนื่อยช่วงนี้เป็นพิเศษ

หลัง 3 เดือนแล้ว "ชิวววววว....."

เรื่องน้ำหนักน้องอย่าได้กังวล
ยังโตได้อีกเยอะ
ของเรากลายเป็นกังวลว่าจะอ้วนไปเพราะกินเก่งเกินส์



โดย: จ้าว..จอม วันที่: 22 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:39:07 น.  

 
ยินดีด้วยนะคะ คุณแม่คนใหม่ น้องน่าชังมากๆค่ะ
ช่วงนี้คงกำลังเรียนรู้ นิสัยใจคอกันอยู่แน่ๆเลย
ขอให้น้องจ๊ะจ๋า เป็นเด็กดีของคุณแม่นะคะ
เป็นกำลังใจให้คุณแม่ด้วยค่ะ สู้ สู้ จ๊า.....


โดย: GolFy JuSt OrdiNaRy GirL วันที่: 22 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:36:31 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

จุลินทรีย์แลคโตบาซิลลัส
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




..ยินดีต้อนรับสู่Blogของเรา..
Friends' blogs
[Add จุลินทรีย์แลคโตบาซิลลัส's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.