ลุ้ น ฟ้ า ใ ส วั น ฟ้ า ห ม อ ง ที่ ดอยม่อนจอง ภาค2 (ตอนจบ)
ลุ้ น ฟ้ า ใ ส วั น ฟ้ า ห ม อ ง ที่ ม่อนจอง ต อ น ที่ 2
ดอกไม้ป่าผ่านตาเราไปอีกหนึ่งชนิดก้มหน้ามุดป่ากันต่อไป ที่ระดับ 1840 เมตรเหนือน้ำทะเล ที่ระยะสามกิโลกว่าห่างจุดเริ่ม และกิโลเมตรเศษยังจุดหมายปลายแค้มป์ หุบป่าทึบอีกหุบเดียวเท่านั้นพ้นไปก็จะเชิดหน้าตั้งสู่สันดอยชันไปยืนชมยอดสูงสุดของม่อนจองนามยอดหัวสิงห์ที่จะโผล่พ้นเหลี่ยมมุมมาให้ยลโฉมเป็นครั้งแรก
เผชิญหน้าเนินชันสุดบางคนแอบเรียกมันว่าเนินท้อแท้ เพราะแหงนหน้ามองคราใดใจแอบท้อ
สับฟันปลาขึ้น เกร็งขาชันเข่าสู้ เหนื่อยหนักสักประเดี๋ยวได้เดินทอดน่องท่องสันดอยแระ
ระหว่างไต่เนินท้อแท้ เรามารู้จักคำขวัญอำเภออมก๋อยกันเสียหน่อย คำขวัญอำเภอ อมก๋อย
ดินแดนในหุบเขา ใต้ร่มเงาพระเจ้าแสนทอง ดอยม่อนจองสูงสง่า สัตว์ป่าล้วนมากมี ประเพณีหลายเผ่าพันธุ์
เห็นยอดหัวสิงห์แล้ว เย้
พ้นเนินชันสุดมายืนหยุดบนสันดอยขาสั่นพั่บพั่บ บ่นในใจเหนื่อยว่ะ แต่อย่างน้อยที่สุดตอนนี้ โน่น ยอดหัวสิงห์สัญลักษณ์ดอยม่อนจองปลายฝันของเราปรากฏตรงหน้าไกลๆโน่นแระ ทุเลาความเหนื่อยได้เยอะ แต่เอ้อ! เฮ้อ! สีของท้องฟ้ามันไม่มีวี่แววจะเผยสีฟ้าให้เห็นบ้างเลย หมองเหลือเกิน
Why do you want to climb Doi MonJong?because it's hereเพราะว่าเขาอยู่ที่นี่ เราอยากเจอเขา เขาไม่ยอมมาหาเรา เราจึงต้องออกเดินทาง ดั้นด้นมาหาเขา
เ ดิ น ด อ ย
สู่พิกัดแค้มป์N17.46759 E98.524139 alt.1849m.สี่โมงเย็นแล้ว เรี่ยวแรงใกล้ไขก๊อก วันนี้ต้องขึ้นให้ถึง ณ ยอดดอยแต่ตอนนี้จำต้องดำดิ่งลงหุบลึกสู่ที่ตั้งแค้มป์ เพียงเพื่อไปเอาเสื้อกันหนาวกับไฟฉายคาดศรีษะที่ติดอยู่กับกระเป๋าสัมภาระหลังลูกหาบ เดินดิ่งลงไปแล้วเดินกลับขึ้นมา เฮ้อ มันช่างบั่นทอนกำลังจริงเทียว
แนวป่างามเหนือหุบที่ตั้งแค้มป์ระหว่างทางจากแค้มป์สู่ยอดดอย
photo by ซุมมี่
สู่ ป ล า ย ฝั น วั น ฟ้ า ห ม อ ง
สูงเกินไป ไกลเกินเอื้อม!เส้นทางสู่ยอดดูเหมือนจะขึ้นๆลงๆยิ่งกว่าทางที่ผ่านมา ปลายยอดที่แหงนหน้าตั้งตระหง่า่นคล้ายหัวสิงห์ที่ท้าสายตาอยู่ตอนนี้ มันแอบท้าใจ ใครหลายคน แต่ก็แอบทุบใจคนหลายคน ให้ท้อแท้ ท้อยิ่งกว่าตอนเผชิญเนินท้อแท้ ท้องฟ้าก็ไม่ไฉไลไม่แจ่มใสพอจะก่อกิเลส สุดท้ายกว่าครึ่งจึงขึ้นไปไม่ถึงหลายคนเปลี่ยนแผนเดินถ่ายรูปเล่นแทน บางคนก็จอดตีกอล์ฟเล่นเสียเลย
ทั้งปลุกทั้งปลอบกันไปตลอดทาง สุดท้ายนู๋ซุมก็ถอดใจไปอีกคน ยอมละสังขารนั่งเฝ้าทรัพย์ไปกับเพื่อนอีกหลายๆคน เมื่อธรรมชาติมันไม่ยั่วยวนใจ หลายคนคงมีเหตุผลว่าขึ้นไปถึงแล้วก็คงไม่มีอะไรน่าถ่ายรูป พระอาทิตย์ตกก็คงไม่สวย ลุ้นแสงทองจับขอบฟ้าก็ลุ้นเหนื่อย สุดท้ายก็เหลือแต่คนที่คิดว่า มาแล้วต้องมาให้ถึง ต้องพากายไปถ่ายกะป้าย ต้องพาขาตะกายไปเหยียบ ณ ยอดดอย
ค่ำคืน ณ ม่อนจอง หากท้องฟ้าไม่หม่นหมอง ดวงดวงคงพร่างนภาประมาณนี้ ( ภาพแฮนเมดเทคนิคซ้อนดาวกับภาพยามเช้าเช่นเดิม )
อรุณสวัสดิ์ ดอยม่อนจอง แม้มะวานนายน้ำคว้าขึ้นพิชิตยอดดอยคนท้ายสุด แต่เช้าวันใหม่ผมกลับมายืนรอดวงตะวันโผล่พ้นฟ้าคนแรก โอ้ว มันเหลือเชื่อมาก แต่ก็หอบสังขารแข่งเวลาขึ้นมาแทบไม่ไหว เหนื่อยกับทางชันๆจากหุบแค้มป์จริงๆ พับผ่า
ไ ด้ เ ว ล า อ ำ ล า ด อ ย
ท้องฟ้าสีฟ้ามาช้าไปหรือเปล่า พวกเราต้องเดินทางต่อแล้ว ยังมีภารกิจต้องพิชิตดอยต่อไป พบกันใหม่เอนทรี่หน้า ณ ยอดดอยพุ่ยโค แม่ฮ่องสอนจร้าาาาา
ฝากคอมเม้นท์ไว้เป็นกำลังใจ หรือทิ้งร่องรอยให้รู้ว่าท่านมาเยี่ยมเยือนเรา น้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา ด้วยนะจ๊ะ
Create Date : 14 มีนาคม 2555 |
Last Update : 14 มีนาคม 2555 21:22:19 น. |
|
160 comments
|
Counter : 9230 Pageviews. |
|
|
เราเอาหน้าขอเจิมก่อน อ่านและดูไว้ทีหลัง