หวัดดีครับ มาเปนคนแรกเลยย


อากาศมันพาไปใช่มั้ยครับ กลอนนี้
กรุงเทพฯหนาวอ่ะช่วงนี้

  

ููคงจะประมาณนั้นแหละค่ะ บรรยากาศมันเหงา ๆ ขอบคุณค่ะที่เข้ามาชม

  

สายฝนพรำ พลิ้วละออง ลมล่องผ่าน
ไอหมอกซ่าน ผ่านผิว ละลิ่วหนาว
ยะเยือกเย็น เช่นดั่ง เมื่อครั้งคราว-
ลมหายใจ เธอไล้ผ่าว กล่าวความนัย

ดั่งสารภาพ กับหมอก บอกขวยเขิน
หนาวสะเทิ้น เขินอาย ใจหวั่นไหว
คำแสนสั้น นั้นหนา มิว่าใคร
แกร่งเพียงใด ได้ยิน ย่อมสิ้นแรง ..



มาแบบปุจฉา คุณ rafa fan ค่ะ ..

คำๆนั้น คืออะไรน้อ .. อ .. ? ..

ขอบคุณ คุณ rafa fan มากมายที่แวะไปเยี่ยมเยียนที่บล็อกนะคะ ..


บล็อกเก๋แปลกตาจังเลยค่ะ ..

  

ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ

..........................

กาพย์ขับไม้ห่อโคลง



* ความหวัง ๒ *

เย็นยะเยือกลม ...ห่อหุ้มดุจข่ม ...โหมกระหน่ำกาย
ท่ามกลางหลากเงา ...ดวงใจ บ่ เร่า ...กลับตรึงตราหมาย
อณูมั่นแทรกสาย ...ซึมหวังมากมาย ...ล้วนชื่นหรรษา

ปรารถนาชื่นสด ...มาร่ายเรียงบท ...ลำนำพรรณนา
เล่าช่วงกาลหมอง ... ผ่านแล้วครรลอง ...สุดสิ้นเวลา
สำหรับโหยหา ...ฤ รับเหว่ว้า ...แต่นี้หวั่นไกล

ปลูกดอกหวังช่วยให้ ................หอมสุม
อวลซ่านแนบใจกุม ...................กอบแจ้ง
จากไกลหล่มเคยชุม .................ช้ำชุก
กลบหม่นริดรอนแล้ง ...............หลุดซ้อนนภาสวย

เหลือเขตมอบชื้นช่วย ...............ชุ่มเกษม
คืนค่ำปรับปลื้มเปรม ..................ปลอบร้อน
ฤดูผันเปลี่ยนเอิบเอม ..................เอนอุ่น
ทุกรุ่งเช้าเริงต้อน ........................ต่อต้นหวังฝัน


หลับอย่างสนิทและฝันพบแต่สิ่งดีๆนะคะ

  

ขอบคุณ คุณ เกสรผกา ค่ะ ขอบคุณค่ะ ชอบมากค่ะ กลอนเพราะมาก สุดยอดค่ะ ชอบ ชอบ อิอิ

ขอบคุณ คุณ ญามี่ ค่ะ อยากเอาโคลของคุณไปอวดให้โลกรู้จริง ๆ สวยงามมากค่ะ