คนเปรียบเสมือน "น้ำครึ่งแก้ว" เพราะ ไม่มีใครเลยที่สมบูรณ์แบบ ด้วยเพราะความสมบูรณ์แบบ นั้นไม่มี แต่ละคนมีบรรทัดฐาน หรือความพอใจของตนเอง ซึ่งมันก็ไม่เคยจะเท่ากัน
ดังนั้นหากผมจะโกรธเกลียด ใคร ซักคน ผมอยากบอกให้รู้ว่า ไม่ใช่เพราะเขาผิดหรอกนะ แต่ะเป็นเพราะเขา ไม่มีน้ำ อีกครึ่งแก้ว ที่ผมต้องการ (บางที่ในเรื่องนี้คุณก็อาจจะเหมือนผม ผมคิดว่าคนส่วนใหญ่ก็เป็นกัน)
เมื่อพูดถึงเรื่องโกรธ ผมก็อยากจะพูด ถึงอีกเรื่องนึง คือเรื่อง "การให้อภัย" ผม จะเล่านิทานให้ฟัง ซัก 2 เรื่อง คือเรื่อง "ดช.มิตรน้อย" กับอีกเรื่อง คือ เรื่อง "นส.เจ็บฤทัย"

จ้ะ ๆ กะลังรอฟังอยู่จ้ะ

จริงๆค่ะ ไม่มีใครสมบรูณ์ไปทุกอย่าง

แกวที่น้ำเติมไม่เต็ม ซักวันคงจะเต็ฒเมื่อมีใครบางคนมาช่วยเติมน้ำแก้วนั้น

เข้าใจน้ำครึ่งแก้วของคุณตอนนี้เอง
ป้ามดนึกไปถึงคำว่า "น้ำแค่ครึ่งแก้ว" กับ "น้ำตั้งครึ่งแก้ว" ไปโน่นแน่ะ