BlogGang.com : : Thaisoloclub : คุนหมิง : ส้วมซึมบนยอดตึกระฟ้า

คุนหมิง : ส้วมซึมบนยอดตึกระฟ้า

นั่งเครื่องการบินไทยไปคุนหมิงคราวนี้เป็นอีกครั้งหนึ่งที่รู้สึกกระอักกระอ่วนตอนกัปตันพยามเอาเครื่องลงที่สนามบินคุนหมิงในสภาพอากาศที่ไม่ค่อยดีนัก ลมพัดแรงมาก ส่งผลให้เครื่องที่กำลังลดระดับด้วยความเร็วต่ำแต่ต้องการความมั่นคงสูงส่ายไปมาอย่างรู้สึกได้

ถึงสนามบินคุนหมิงอย่างปลอดภัยในที่สุด ใช้เวลาบินจากกรุงเทพฯ ประมาณ 2 ชม. เนื่องจากระยะทางห่างกันแค่ 1,300 กม. เท่านั้น

คุนหมิงเป็นเมืองหลวงของมณฑลยูนนาน มลฑลสำคัญทางภาคตะวันตกเฉียงใต้ของจีน ทำให้มีชายแดนเกือบติดต่อกับประเทศไทย

โรงแรมที่ผมพักในคุนหมิงชื่อ Dianchi Garden Hotel & Spa

เป็นโรงแรมที่ล้อมรอบด้วยทะเลสาบ สวนและสนามกอล์ฟ

สภาพห้องพอใช้ได้ วิวก็สวยดี แม้ไม่มีเวลาสำรวจมากนัก

คุนหมิงเป็นเมืองที่เจริญเติบโตเร็วที่สุดเมืองหนึ่งของจีน หลักๆ เพราะมีที่ตั้งที่สำคัญอย่างยิ่งต่อการเชื่อมโยงจีนกับภูมิภาคอาเซียนของเรา เป็นเมืองศูนย์กลางการคมนาคมขนส่งที่อยู่ใน focus ของประเทศอาเซียนมาโดยตลอด

ตึกสูงระฟ้าที่มีอยู่แทบทุกหัวระแหงในคุนหมิง เพิ่งจะเกิดขึ้นอย่างบ้าคลั่งในระยะเวลาไม่เกินสิบปีมานี้

แน่นอนว่าสร้างเสร็จอย่างรวดเร็วเพราะประชากรจีนที่กำลังจะล้นโลกเป็นแหล่งแรงงานชั้นดี

เรามีโอกาสได้ศึกษาดูงานหลายที่ในเมืองคุนหมิง โดยเริ่มต้นทริปด้วยการไหว้พระเพื่อสิริมงคลที่วัดหยวนทง

หยวนทงเป็นวัดที่เก่าแก่ที่สุดในคุนหมิง มีอายุเก่าแก่กว่า 1,200 ปี

การตกแต่งภายในวัดผสมกันระหว่างวัฒนธรรมพุทธของจีน ไทย พม่าและทิเบต

ที่น่าจะถูกใจผู้เสื่อมใสพระพุทธศาสนาชาวไทย คือ โบสถ์ด้านในสุดเป็นที่ประดิษฐานของพระประทานซึ่งเป็นพระพุทธชินราชจำลอง รัฐบาลไทยได้มอบให้รัฐบาลจีนเมื่อกว่า 30 ปีมาแล้ว เป็นพระพุทธรูปไทยองค์แรกที่ไทยมอบให้จีน

หลังจากไหว้พระเอาฤกษ์เอาชัยแล้ว เราได้เดินทางไปชมตลาดถนนคนเดิน พ่อค้าแม่ขายจำหน่ายสินค้าหลากหลาย

ตั้งแต่ของใช้ทั่วไป เครื่องประดับ สัตว์เลี้ยงและอาหาร

ผมพบว่ามันปิ้งร้อนแต่อร่อยมาก

สถานที่ท่องเที่ยวสำคัญห่างจากตัวเมืองคุนหมิงไปประมาณ 90 กม. ที่แทบทุกคนจะต้องมาเที่ยวชม คือ อุทยานป่าหินอายุกว่า 270 ล้านปี และมีขนาดใหญ่ที่สุดในจีน คือ 12 ตร.กม.

อุทยานแห่งนี้มีการบริหารจัดการที่ดีใช้ได้เลย มีไกด์และรถบริการสำหรับแขกที่จองมา

ลักษณะก็เป็นสวนหินปูน สูงๆ ต่ำๆ และตามธรรมเนียมคนเอเชีย ต่างมโนมองเป็นรูปนั่นนี่ตามจินตนาการ

ถ้าอุทยานป่าหินนี้อยู่ในไทย ผมเชื่อว่าจะต้องมีคนตั้งศาล จุดธูป ผูกผ้าแดง และขูดขอหวยกันอย่างเป็นล่ำเป็นสัน

หินปูนเหล่านี้ครั้งหนึ่งเคยอยู่ในน้ำ และเมื่อพื้นผิวโลกเปลี่ยนไปก็ได้ดันเขาหินปูนเหล่านี้ขึ้นมา

มองไปเป็นทิวสลับซับซ้อนสวยงามดี

แต่จีนเขาคงรู้ว่าหากจะมีแต่เขาหินปูนให้ถ่ายรูปคงจะแลดูน่าเบื่อเกินไป เลยจัดให้มีจุดถ่ายภาพเป็นสระน้ำ

และศาลาชมวิวบนยอดเขา

พร้อมเรื่องเล่าประกอบเกี่ยวกับความรักระหว่างหนุ่มเห่ยเกอกับสาวซื่อหม่าที่ตามหากันไม่เจอสักที จนมาเจอกันในที่สุดตอนที่ทัวร์ป่าหินของเราจบลงพอดี

ดูเอาเองละกันว่าก้อนไหนซื่อหม่า ก้อนไหนเห่ยเกอ

ใช้เวลาเดินชมป่าหินแบบไม่รีบไม่ร้อนประมาณ 2 ชม. จะหิวก็มีอาหารเครื่องดื่มจำหน่ายถ้ากล้าซื้อ

ไปเดินป่าหินแล้วก็ต้องไปมุดถ้ำกันต่อ ห่างออกไปไม่ไกล เป็นถ้ำภูเขาไฟโบราณถูกกัดเซาะด้วยน้ำจนเป็นโพรงขนาดใหญ่ยาวประมาณ 4 กม. สามารถเดินชมได้โดยใช้เวลาประมาณ 3 ชม.

กิจกรรมชมถ้ำจะเริ่มด้วยการนั่งเรือชมแม่น้ำซึ่งเป็นสายที่ไหลกลายเป็นน้ำตกเข้าไปในถ้ำด้วย

ไม่แนะนำหากเป็นคนกลัวที่มืดหรือมีปัญหาการหายใจ เพราะอากาศภายในถ้ำค่อนข้างเบาบาง หรือถ้าไปกับคนเฒ่าคนแก่แนะนำว่าไม่ต้องรีบเดิน ชมความงดงามไปเรื่อยๆ

แรกๆ ก็ดูเป็นธรรมชาติดี

แต่ด้านในถ้ำบางส่วน ถ้าผมเป็นผู้ว่ามณฑลนี้ ผมคงไม่ให้ทำ เช่น การเปิดร้านขายของอย่างเป็นล่ำเป็นสัน

ร้านขายอาหารและเครื่องดื่ม

การฉายภาพยนตร์ลงบนผนังถ้ำ เป็นต้น

ตรงนี้น่าจะเป็นน้ำตกผัวเมียที่มีชื่อเสียงภายในถ้ำ

ช่วงปลายอุโมงค์มีเจ้าหน้าที่บริการหาบเสลี่ยงไปส่งตรงทางออกในสนนราคา 300 บาท พวกเราไม่มีใครใช้บริการ พยายามประคองตัวเองจนถึงปากถ้ำกันทุกคน

เพราะหลังจากนี้จะมีกระเช้าบริการพากลับไปยังที่จอดรถ โดยเฉพาะเพื่อนคนหนึ่งใช้แรงเท่าที่เหลืออยู่ผลักไสร่างขนาดกว่า 100 กก. ขึ้นมาจนถึงปากถ้ำได้อย่างน่านับถือ

แต่ต้องเข่าอ่อนลงไปกองกับพื้นเมื่อทราบว่ากระเช้าเสีย และต้องเดินไปที่จอดรถกันเองอีกประมาณ 2 กม.

มันจะไม่เข่าอ่อนขนาดนี้ ถ้าก่อนหน้านี้ไม่ได้ใช้แรงตะบี้ตะบันเดินออกจากถ้ำมาขึ้นกระเช้าจนหมดเกลี้ยง และเส้นทางไปยังลานจอดรถที่ต้องลากสังขารเดินไปดันเป็นทางชั้นขึ้นเขาเสียอีก

เพื่อนน้ำหนักตัว 100 โลลากสังขารมาถึงจุดนัดพบได้ในที่สุดด้วยสีหน้าที่บัดนี้ซีดเผือดเหมือนหมูต้มไหว้เจ้า ไม่ขาดใจตายไปก็บุญเท่าไหร่แล้ว

ว่าด้วยห้องน้ำซึ่งดีขึ้นมากแล้วเมื่อเปรียบเทียบกับที่ผมมาจีนครั้งแรกเมื่อสิบปีก่อน แต่หากจะแวะเข้าระหว่างเดินทาง ผมยังคงแนะนำให้ท่านเข้าป่าข้างทางมากกว่าแวะปั๊ม และหากท่านยังเคยชินกับการนั่งยองๆ เหลาเวลาปลดทุกข์ ไม่ต้องเป็นห่วงเพราะไม่ว่าร้านหรูแค่ไหนก็มีส้วมซึมเป็นตัวเลือกให้ท่านเสมอ

ถ้าตึกสำนักงานรูปทรงทันสมัยที่ผมเห็นในเมืองคุนหมิงจะมีส้วมซึมไว้ให้บริการก็คงไม่แปลกใจนัก เขาเข้าใจและเข้าถึง แต่อย่างน้อยคนจีนยุคใหม่ก็ขากถุยเพ่นพ่านน้อยลงมากแล้ว

ไม่ควรพูดถึงเรื่องอาหารหลังจากเรื่องส้วมและหวังว่าท่านคงไม่ได้นั่งทานข้าวอยู่ตอนอ่านบล็อกนี้ ว่าด้วยอาหารการครัวของมณฑลยูนนาน ซึ่งได้รับการบอกเล่าว่าถูกปากคนไทยเพราะรสจัดนั้น ผมพบว่าไม่ค่อยจริงเท่าไหร่ ผมว่ามันเผ็ดๆ มันๆ ซ่าๆ ไม่ได้เผ็ดร้อนกลมกล่อมแบบอาหารบ้านเรา

แต่อย่างน้อยก็ไม่จืดเค็มเหมือนอาหารจีนภูมิภาคอื่นๆ พอให้ลิ้นชาได้หลายนาที

ตลอดสามวันที่คุนหมิง เราได้ลองแทบทุกเมนูตั้งแต่ผัก แป้ง หมู เป็ด ไก่ และเนื้อสัตว์ที่ไม่สามารถ identify ได้ว่าเป็นเนื้ออะไร

และทุกกลวิธีในการปรุงตั้งแต่ต้ม ตุ๋น ลวก ทอด ผัด

ร้านใหญ่ๆ บางแห่งมีการแสดงของชนเผ่าต่างๆ ให้ชมตลอดมื้ออาหารด้วย ชนเผ่าเขาเยอะจริงๆ

แต่ที่สังเกตได้แน่ชัดอย่างหนึ่ง คือ ทุกจานที่นำมาเสิร์ฟจะมีส่วนผสมของน้ำมันค่อนข้างเยอะ ยกเว้นซาลาเปา เอานะ แข็งใจกินไป คงไม่ได้กินอย่างนี้บ่อย

เขาถึงแนะนำให้ทานอาหารจีนกับชาจีนร้อนๆ แต่สำหรับคนไทยอาหารร้อนๆ ต้องคู่กับโค้กใส่น้ำแข็งเท่านั้น

จบบล็อกคุนหมิงด้วยสารพัดอาหารของมณฑลยูนนาน ขอตัวไปหาอาหารของกรุงเทพฯ และปริมณฑลทานก่อนครับ

Create Date : 27 ตุลาคม 2556

Last Update : 31 ตุลาคม 2556 19:31:59 น.

2 comments

Counter : 2438 Pageviews.

มีตอนต่อไปมั้ยค่ะ

โดย: ความสุข IP: 118.172.85.109 วันที่: 27 ตุลาคม 2556 เวลา:18:55:06 น.

เห็นอาหารแล้วทนไม่ไหว อยากกิน ๆ ๆ จังค่ะ

โดย: mariabamboo IP: 202.129.0.158 วันที่: 31 ตุลาคม 2556 เวลา:14:40:14 น.