Why do we fall
 
กรกฏาคม 2554
 
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
16 กรกฏาคม 2554
 
 
ลูกที่รำคาญพ่อแม่...ควรอ่าน





เป็นเรื่องเล่าของลูกผู้ชายชาวจีนคนหนึ่งซึ่งเมื่อเติบโตขึ้นต้องมีภารกิจเดินทางและตั้งถิ่นฐานอยู่ไกลจากพ่อแม่แต่ก็มักติดต่อพูดคุยทางโทรศัพท์กับแม่อยู่เสมอ...

แม่มักจะบอกเขาว่า“ไม่ต้องห่วงแม่”ไม่ต้องกลับมาเยี่ยมบ่อยๆเพราะจะสิ้นเปลืองเงินทอง...ยิ่งพูดก็ยิ่งซ้ำๆซากๆเขารู้ดีว่าแม่เริ่มคิดถึงเขามาก

จนกระทั่งปีนึงที่แม่มีอายุครบ75เขาจึงตั้งใจจะกลับไปเยี่ยมแม่โดยตั้งใจว่าจะอยู่ด้วยสัก1เดือนขอเป็นเพื่อนแม่เพียงอย่างเดียว

พอบอกข่าวนี้ให้แม่ทราบแม้จะมีเวลาอีกตั้ง2เดือนเศษแม่ก็เริ่มเตรียมตัวในการกลับมาเยี่ยมบ้านของลูกแม่ดึงเอาสมุดบันทึกมาจดสิ่งที่ต้องตระเตรียมแม่เตรียมรายการอาหารที่ลูกชอบรื้อเอาผ้าห่มที่ลูกเคยชอบห่มมาปะชุนใหม่...สำหรับคนอายุ75เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย...

สองสามวันแรกแม่ยุ่งอยู่กับเรื่องจิปาถะจนไม่มีเวลาพักผ่อนพอเริ่มได้พักแม่ก็เริ่มพูดมากสอนโน่นสอนนี่พูดแต่ปรัชญาเก่าๆซึ่งปรัชญาเหล่านั้น10กว่าปีก่อนก็เคยพูดแล้วพอลูกบอกให้ฟังว่าปรัชญาเหล่านั้นไม่ทันสมัยแล้วแม่ก็เริ่มนิ่งเงียบและเศร้าซึม...
เหตุการณ์เริ่มแย่ลงเรื่อยๆเขาพบว่าสุขภาพแม่แย่ลง
โดยเฉพาะสายตาบางครั้งเขาพยายามชวนแม่
ไปกินอาหารนอกบ้าน
แม่ก็บอกอาหารข้างนอกไม่สะอาด
เมื่อเขาบอกแม่ว่าจะหาคนรับใช้มาช่วยแม่สักคน
แม่ก็โวยวายว่าแม่เองยังสามารถทำงานได้...
เขาเลยพูดไม่ออกพอเขาจะออกไปช้อปปิ้งแม่ก็จะตามไปด้วยทำเอาวันนั้นทั้งวันไม่ได้ซื้ออะไรเลย
เมื่อเขาคุยกับเพื่อนในเรื่องทันสมัย...แม่ก็หาว่าพวกเขาเพี้ยนเขาก็เริ่มบอกแม่อย่างไม่ค่อยเกรงใจว่าแม่นี่มันสมัยใหม่แล้วแม่ก็ต้องหัดมองโลกในแง่ใหม่ๆบ้าง...ช่วงครึ่งเดือนหลังที่อยู่กับแม่เขาเริ่มขัดแม่มากขึ้นเรื่อยๆและรู้สึกรำคาญเพิ่มมากขึ้นแต่แม่ลูกเขาก็ไม่เคยทะเลาะกันนะพอเขาขัดแม่แม่ก็หยุดกึกลงไม่พูดไม่จานัยน์ตามีแววเหม่อลอย–โรคซึมเศร้าแบบคนแก่ของแม่ชักหนักขึ้นเรื่อยๆ....

ได้เวลาที่เขาจะเดินทางกลับแม่ดึงกล่องกระดาษกล่องหนึ่งออกมาในนั้นเป็นข่าวหนังสือพิมพ์ที่แม่ตัดเก็บไว้ในช่วงที่เขาไม่อยู่แม่เริ่มสนใจข่าวสารบ้านเมืองทุกครั้งที่มีข่าวตึงเครียดในจังหวัดนั้นๆแม่จะต้องตัดข่าวเก็บไว้ตั้งใจจะมอบให้เขาตอนที่เขากลับมาแม่พูดอยู่เสมอว่าอยู่ไกลบ้านต้องระวังตัวให้มากๆ...
แม่ดึงเอาปึกกระดาษข่าวนั้นออกมาอย่างยากลำบากวางใส่ในมือเขาเหมือนของวิเศษชิ้นหนึ่งมันหนักมากเขาเริ่มรู้สึกลำบากใจเพราะเขาไม่อยากนำกลับไปมันไม่มีประโยชน์อะไรแล้วเขารู้ว่าแม่เก็บมันด้วยความยากลำบากแม่สายตาไม่ค่อยดีต้องใช้แว่นขยายอ่านได้วันละ2หน้าก็เก่งแล้วนี่ยังตัดเก็บได้ขนาดนี้...
ทันใดนั้นมีข่าวแผ่นหนึ่งปลิวหลุดลงมาแม่รีบเอื้อมไปหยิบแต่แทนที่แม่จะเก็บเข้ากองเดิมแม่กลับพับเก็บไว้ในกระเป๋าของตัวเองเขารู้สึกเอะใจเลยถามว่า“แม่นั่นกระดาษอะไรขอผมดูหน่อยนะ”แม่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งจึงล้วงออกมาวางบนข่าวปึกนั้นแล้วหุนหันเข้าครัวไปทำกับข้าวทันที

เขาหยิบแผ่นข่าวนั้นขึ้นมาดูมันเป็นบทความบทหนึ่งชื่อว่า

“เมื่อฉันแก่ตัวลง”

ตัดจากหนังสือพิมพ์เมื่อวันที่6ธันวาคม2004เป็นช่วงที่เขาเริ่มเถียงกับแม่ถี่มากขึ้นทุกทีบทความนี้คัดมาจากนิตยสารฉบับหนึ่งของแม็กซิโกฉบับเดือนพฤศจิกายนเขาอ่านบทความนั้นรวดเดียวจบทันที...

เมื่อฉันแก่ตัวลงไม่ใช่ฉันที่เคยเป็น...
ขอโปรดเข้าใจฉันมีความอดทนต่อฉันเพิ่มขึ้นอีกสักนิด
ตอนฉันทำแกงหกใส่เสื้อตัวเอง...
ตอนฉันลืมวิธีผูกเชือกรองเท้า...
ขอให้คิดถึงตอนแรกๆที่ฉันใช้มือสอนเธอทำทุกอย่าง.... ตอนฉันเริ่มพร่ำบ่นแต่เรื่องเดิมๆที่เธอรู้สึกเบื่อ...
ขอให้อดทนสักนิดอย่าเพิ่งขัดฉัน
ตอนเธอยังเล็กๆฉันยังเคยเล่านิทานซ้ำๆซากๆ
ที่เธอชอบฟังจนหลับไป...
ตอนฉันต้องการให้เธอช่วยอาบน้ำให้อย่าตำหนิฉันเลย
ยังจำตอนที่เธอยังเล็กๆฉันต้องทั้งออดอ้อนทั้งปลอบ
เพื่อให้เธอยอมอาบน้ำได้ไหม...
ตอนฉันงงกับวิทยาการใหม่ๆอย่าหัวเราะเยาะฉัน
จำตอนที่ฉันเฝ้าอดทนตอบคำถาม“ทำไมทำไม”
ทุกครั้งที่เธอถามได้ไหม...
ตอนฉันเหนื่อยล้าจนเดินต่อไม่ไหว
ขอจงยื่นมือที่แข็งแรงของเธอออกมาช่วยพยุงฉัน
เหมือนตอนที่ฉันพยุงเธอให้หัดเดิน...
ในตอนที่เธอยังเล็กๆ

หากฉันเผอิญลืมหัวข้อที่กำลังสนทนากันอยู่
ให้เวลาฉันคิดสักนิด...
ที่จริงสำหรับฉันแล้วกำลังพูดเรื่องอะไรไม่สำคัญหรอก
ขอเพียงมีเธออยู่ฟังฉัน
ฉันก็พอใจแล้ว...
ตอนเธอเห็นฉันแก่ตัวลงไม่ต้องเสียใจ
ขอให้เข้าใจฉันสนับสนุนฉัน...
ให้เหมือนตอนที่ฉันสนับสนุนเธอ
ตอนเธอเพิ่งเรียนรู้ใหม่ๆ...
ตอนนั้นฉันนำพาเธอเข้าสู่เส้นทางชีวิต
ตอนนี้ขอให้เธอเป็นเพื่อนฉัน
เดินไปให้สุดเส้นทาง...
ให้ความรักและอดทนต่อฉัน
ฉันจะยิ้มด้วยความขอบใจ
ในรอยยิ้มของฉัน...มีแต่ความรัก
อันหาที่สิ้นสุดมิได้ของฉัน
ที่มีให้กับเธอ...


รักแม่...กอดแม่ ก่อนที่จะไม่มีแม่ให้กอด


Create Date : 16 กรกฎาคม 2554
Last Update : 16 กรกฎาคม 2554 0:13:08 น. 1 comments
Counter : 7100 Pageviews.
Share

 
มันเป็นไปตามนั้


โดย: สุมาลี เจริญ IP: 124.120.14.194 วันที่: 3 ตุลาคม 2558 เวลา:0:26:36 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 

tfex sniper
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

รวบรวมบทความ มุมมอง
ข้อคิดดีดีจากเมลล์ อินเทอร์เนต เฟสบุ๊ค
เพื่อนำมาใช้เตือนสติ เป็นแนวทาง เป็นข้อคิด
ทั้งในด้านการงาน ความรัก
การดำเนินชีวิต และ...
เพื่อใช้เป็นกำลังใจที่จะลุกขึ้นสู้ต่อไป
ในวันพรุ่งนี้ ... (^_^)

BR>
สอบถามข้อมูลเกี่ยวกับกายภาพบำบัดได้ครับ
[Add tfex sniper's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com pantip.com pantipmarket.com pantown.com