เรื่องของขนมคุ๊กกี้ 1 ห่อ ที่สนามบินนานาชาติระดับโลก มีนักธุรกิจหญิงแต่งตัวดีจำเป็นต้องรอเวลาถึง 3 ชั่วโมง ในการเปลี่ยนเครื่องบินเพื่อไปจุดหมายปลายทาง เธอจึงตัดสินใจเดินไปซื้อหนังสือ 1 เล่ม และคุกกี้ 1 ห่อ และเตรียมหาที่นั่งเพื่ออ่านและกินฆ่าเวลาไปพลาง ๆ เธอสอดส่ายมองหาที่นั่งได้ 1 แห่ง เมื่อนั่งลงก็เตรียมหนังสือและคุกกี้ เพื่ออ่านและกินไปพลาง ๆ เธอสังเกตเห็นว่าข้าง ๆ เธอมีชายหนุ่ม ซึ่งนั่งเหยียดกายอย่างไม่สนใจใคร ว่าจะมีใครนั่งอยู่ข้าง ๆ เขา สักครู่หนึ่ง ขณะที่เธออ่านหนังสือ ชายหนุ่มก็หยิบขนมคุกกี้ออกจากถุง ซึ่งวางอยู่ระหว่างคนทั้งสอง แล้วกินมันอย่างละชิ้น เธอมองด้วยความโกรธ แต่ไม่ต้องการทำเรื่องวุ่นวาย เธอจึงทำเป็นไม่สนใจ เธอเริ่มรู้สึกเบื่อที่จะกินคุกกี้และเฝ้ามองนาฬิกา ในขณะที่ชายหนุ่มซึ่งเป็นผู้ขโมยไร้ยางอาย กำลังกินมันให้หมดสิ้นไป เธอเริ่มโมโหและคิดในใจว่า "ถ้าฉันไม่ใช่ผู้ดีมีการศึกษาแล้วละก็.... ฉันจะชกหน้าเจ้าหมอนี้ให้แหลกไปเลย" ทุกครั้งที่เธอหยิบกิน 1 ชิ้น ชายหนุ่มก็หยิบมันกิน 1 ชิ้น ทั้งสองส่งสายตามองกัน เมื่อคุกกี้เหลือเพียงชิ้นสุดท้าย... เธอหยุดและอยากรู้ว่าชายหนุ่มจะทำอย่างไร ชายหนุ่มค่อย ๆ หยิบคุกกี้ชิ้นสุดท้าย...แล้วหักออกเป็น 2 ชิ้น ส่งให้เธอครึ่งชิ้นและกินเองครึ่งชิ้น เธอรับจากชายหนุ่มอย่างรวดเร็วและคิดในใจว่า "เขาช่างเป็นคนไร้มารยาทสุด ๆ ช่างไร้การศึกษา ไม่มีแม้แต่พูดขอบคุณสักคำ" เธอลุกขึ้นหยิบข้าวของทั้งหมดแล้วตรงไปยังประตูขึ้นเครื่อง ไม่แม้แต่เหลียวหลังกลับมามองหัวขโมยผู้ไร้มารยาทซึ่งยังนั่งอยู่ที่เดิม ภายหลังจากขึ้นเครื่องและนั่งประจำที่อย่างสบายแล้ว เธอก็หยิบหนังสือที่อ่านค้างอยู่ขึ้นมาอีกครั้ง ในขณะที่หยิบหนังสือจากกระเป๋า ก็พบว่ามีขนมคุกกี้ 1 ห่อ เธอตกใจมาก ถ้าคุกกี้ของฉันยังอยู่ที่นี่ ก็แปลว่า.....คุกกี้ห่อนั้นเป็นของชายหนุ่มที่แบ่งให้เธอกิน เธอลุกขึ้นทันที... แล้ววิ่งออกจากเครื่องบินไปยังที่นั่งของชายหนุ่ม แต่คงเหลือแต่ที่นั่งว่างเปล่า มันสายไปเสียแล้วที่จะได้ขอโทษชายหนุ่ม ระหว่างเดินกลับเข้าเครื่อง เธอรู้สึกเจ็บปวดหัวใจ เธอนั่นเองที่ไร้มารยาท เป็นหัวขโมยที่ไร้การศึกษาตัวจริง มีกี่ครั้งในชีวิตของคนเรา ที่ค้นพบในภายหลังว่า สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นมันไม่ใช่เรื่องจริง มันเป็นการเข้าใจผิด มีกี่ครั้งในชีวิตที่เราขาดความไว้วางใจผู้อื่น และทำให้เราตัดสินผู้อื่นจากความคิดเย่อหยิ่งของเราเอง ซึ่งห่างไกลจากความเป็นจริงมากมาย นี่แหละที่ทำให้เราต้องคิดซ้ำแล้วซ้ำอีกก่อนตัดสินผู้อื่น หลายๆ สิ่งไม่ได้เป็นอย่างที่เห็น ควรมองผู้อื่นในแง่ดี แล้วคอยสงสัยตัวเองว่า "เรามองโลกในแง่ดีพอแล้วหรือยัง? เราเคยแบ่งปันอะไรแก่คนอื่นบ้างหรือไม่"   Create Date : 01 มกราคม 2552 6 comments Last Update : 1 มกราคม 2552 21:43:07 น. Counter : 872 Pageviews. Share Tweet

ซึ้งดีจัง ตอนจบ   โดย: ต้น IP: 124.122.244.251 5 มกราคม 2552 20:31:03 น.

แวะมาส่งความสุขเนื่องในวันปีใหม่ค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ ปีใหม่นี้ก็ขอให้สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตนะคะ ตลอดปีและตลอดไปค่ะ   โดย: แม่น้องแปงแปง 5 มกราคม 2552 21:17:12 น.

สวัสดีครับคุณ hoshikung เพื่อนเลิฟ แหม เลิกเล่นฮิห้าก็ไม่บอกเพื่อน เซ็งว่ะ.... สวัสดีปีใหม่นะ ขอให้นายกับคนข้าง ๆ กาย มีความสุขกับทุกๆวันนับจากนี้ไปน๊า ว่าง ๆ ไปเยี่ยมบล็อกเพื่อนบ้างก็ได้น๊า....แล้วจารู้ว่าข้าพเจ้าคือใคร อิอิ   โดย: DAN_KRAB 9 มกราคม 2552 9:50:34 น.

เอ่อ ว่าแต่ชายหนุ่มคนนนั้น หล่อป่าวอ่ะ ไม่รู้ซี ถ้าเป็นเรานะ คง"สะดุด" กับชิ้นสุดท้ายที่เขาแบ่งครึ่งมาแล้วล่ะ ต่อให้คุ๊กกี้ถุงนั้นเป็นของเธอจริงๆ ก็เถอะ ฮ่า ขโมยอะไรหวา น่าเอ็นดู๊สุดใจ เราว่า ผญ คนนี้ ความรู้สึกช้าว่ะ อิอิ   โดย: อยากจะบอกว่ารักได้แต่ร้อง เย เย เย IP: 110.49.64.151 6 สิงหาคม 2552 21:05:39 น.

เมื่อรู้สึกตัว... ก็สายเสียแล้ว.. ใช่ไหม   โดย: อยากจะบอกว่ารักได้แต่ร้อง เย เย เย IP: 110.49.64.151 6 สิงหาคม 2552 21:11:20 น.

คิดว่าผู้หญิงคนนี้คงสวยคุณผู้ชายจึงยอม   โดย: ริน IP: 58.137.65.217 24 พฤศจิกายน 2555 11:49:54 น.

• Bloggang.com