เรื่องดีๆ อ่านแล้ว จะแอบยิ้ม (ปฐมบทแห่งความสุข) : ภาคจบ

ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ เขียน ไม่จบ เพราะง่วงมากๆ เอาเป็นว่า มาต่อกันเลยนะ ^_^

หลังจากที่บิดาของเเดวิด ได้จากเขาไป เมื่อเขาอายุได้ 6 ขวบ แม่ของเดวิดจำต้องออกไปหางานทำ เพื่อค้ำจุนครอบครัว ทำให้ไม่มีเวลาที่จะดูแลลูกๆ ดั้งนั้น เดวิดต้องรับภาระงานบ้านทุกอย่าง รวมทั้งการหุงหาอาหารเองด้วย

แต่เนื่องด้วยความสามารถในการทำอาหาร เดวิดได้ร่วมแข่งขันประกอบอาหารประจำหมู่บ้าน เมื่ออายุได้ 7 ขวบ กรรมการได้ทานอาหารฝีมือเดวิด แล้วก็เกิดลำแสงแห่งความอร่อย ได้พุ่งออกมาจากปากของกรรมการ แล้วก็อุทานว่า " โอ้! แม่เจ้า...แซบอีหลีเด้อออออ " แล้วเดวิดก็ชนะเลิศการแข่งขันนี้

ถึงจะชนะเลิศการแข่งขันทำอาหาร แต่เมื่อหนุ่มน้อยอายุได้ 10 ขวบ ก็ไม่ได้เริ่มต้นด้วยการทำงานเกี่ยวกับอาหารแต่อย่างใด แต่กลับได้เริ่มต้นทำงานในฟาร์มเล็กๆ ที่อยู่ใกล้ๆ บ้าน แต่ค่าจ้างที่น้อยนิด เหมือน รอยเท้ามดเต้นบรรเล่ (รอยเท้ามดว่าเล็กแล้ว ยังแต้นบรรเล่อีก เล็กแค่ไหนคิดดู อิอิ) เขาจึงตัดสินใจไปทำงานในฟาร์มที่อยู่ในเมือง เมื่อเขาทำงานได้สองปี หรือ อายุได้ 12 ขวบเท่านั้นเอง...

ตลอดชีวิตของเดวิด..ต้องพบกับการเปลี่ยนแปลงมากมาย เขาต้องทำงานหลากหลายอย่าง เพื่อประทังชีวิต พูดได้ว่า " ถึงจะล้มสักกี่ครั้ง แต่ก็ไม่อาจจะ...ล้ม... เดวิด คนนี้ได้ ...ถึงอะไรๆ จะเปลี่ยนแปลงไป แต่ก็ไม่อาจจะ...เปลี่ยน... เดวิด คนนี้ได้ " ... อ่านแล้วเท่ย์จริงๆ เขียนไปได้ อิอิ

เดวิดทำงานหลายอย่างจริงๆ ตัวอย่างเช่น พนักงานดับเพลิง, ฝึกงานที่ศาล, คนขายประกัน, คนขายยาง, ช่างซ่อมรถ, เป็นทหารเกณฑ์, ทำงานที่สถานีขนส่ง เป็นต้น มากมายจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าในชีวิต คนๆหนึ่งจะทำงานได้มากมายขนาดนี้

อยากจะพูดจริงๆว่า " ทำไปได้ "

ถึงจะทำงานตั้งหลายอย่าง แต่เดวิดก็ ...ไม่ประสบความสำเร็จ ... กับอาชีพใดๆเลย จนอายุได้ 40 กว่าๆ เกือบวัยทองพอดี อิอิ เขาได้เริ่มทำอาหารขายที่สถานีขนส่งในรัฐหนึ่ง เริ่มจากลูกค้าที่ผ่านไปผ่านมา ปรากฏว่า อาหารที่เขาทำเป็นที่นิยมมาก ใครได้ทานก็ต้องบอกว่า "สุโค่ยยยยยย...." หรือ "สุดยอดดดด...." นั่นเอง ดังนั้น เดวิด จึงลาออก ไปทำร้านอาหาร .... เริ่มการเดินทางครั้งใหม่ ถึงจะอายุมากแล้ว ก็ยังมีความมุ่งมั่น ไม่ย่อท้อ
ดังนั้น ใครที่เจออะไรหนักๆกับชีวิต แต่อย่าท้อนะครับ ถึงจะท้อก็อย่าถอยละกันนะ

แล้ว 9 ปีให้หลัง หลังจากได้ล้มลุกคลุกคลานอีกหลายครั้ง หลายครา ถ้าเป็นสมัยนี้ ก็ต้องบอกว่าตรงตามเนื้อเพลงของบอยด์ โกสิยพงษ์ ที่ว่า "ล้มบ้างก็ได้... แพ้บ้างก็ได้... คำว่า "ชนะ" นั่นคงไม่ยิ่งใหญ่... ถ้าคำว่า "แพ้" ยังไม่เข้าใจ..." เขาก็ได้ค้นพบหนทางของตัวเอง ได้สูตรการทอดไก่ที่ไม่เหมือนใคร ด้วยส่วนผสมลับเฉพาะ จากเครื่องเทศ 11 ชนิด เป็นจุดกำเนิดสโลแกนที่ว่า " ชีวิตที่ครบรส "

ไก่ทอดของเดวิด เป็นของขึ้นหน้าขึ้นตาของรัฐไปเลย ดังระเบิด ว่างั้นเถอะ จนผู้ว่าการรัฐถึงกับแต่งตั้งให้เขาเป็น "ผู้พัน" เพื่อเป็นการเชิดชูเกียรติ ที่เดวิดสร้างชื่อเสียงให้กับรัฐ จนแผ่ขยายสาขาไปทั่วโลก จนถึงทุกวันนี้ คงไม่ต้องบอกนะครับว่าร้านของเดวิดชื่ออะไร เดี๋ยวถูกหาว่าได้ค่าโฆษณาอีก หุหุ

บทชีวิตของเดวิด ได้หยุดลงเมื่อเขาอายุได้ประมาณ 90 (อย่าเอาไปแทงหวยนะครับ) แต่สิ่งที่เขาได้สร้างไว้นั้น ได้ดำเนินต่อไป ถึงแม้ว่าเขาจะจากโลกนี้ไป สิ่งนี้ก็เตือนสติไว้ว่า ถึงแม้เราจะมีเงินทองมากมายเพียงใด เมื่อเราล่วงลับไป ก็ไม่อาจเอาสิ่งเหล่านั้นไปด้วยได้ พึ่งทิ้งไว้แต่ชื่อเท่านั้น

ดังนั้น พึ่งทำความดีไว้มากๆ เมื่อเราจากไปก็จะได้มีคนกล่าวถึงในเรื่องดีๆ เราก็จะได้ลาจากโลกไปด้วยความสุข.. เหมือนดั่งเดวิด เด็กน้อยกำพร้าเมื่อวันวาน...คนนั้น







.
..
...
....
.....
......
.......
........
.........
..........
...........
............

สุดท้าย ท้ายสุด อยากรู้ว่า เดวิด มีหน้าตาอย่างไร ดูที่ตรงช่อง comment นะครับ ..... คาดว่า เพื่อนๆ จะได้ข้อคิดดีๆ และได้แอบยิ้มไปบ้าง นะครับ ....

ปล. อย่าลืม คอมเม้นท์ ให้หน่อยนะ อยากรู้ว่าตัวเองเขียนเป็นไง วิจารณ์มาเยอะๆ อยากพัฒนาตัวเอง และเป็นกำลังใจให้เขียนเรื่องต่อๆไปด้วย อิอิ

ปล. ชื่อเต็มๆของเดวิด คือ ฮาร์แลนด์ เดวิด แซนเดอร์ส นะครับ

Create Date : 01 มิถุนายน 2552		1 comments
Last Update : 1 มิถุนายน 2552 21:47:17 น.
Counter : 356 Pageviews.
Share Tweet