1. บทนำ (เปลี่ยนเจ้ากรรมนายเวรให้เป็นมิตร)
เมื่อกลางเดือนกันยายน ปี พ.ศ. 2552 สถาบัน พระบรมราชชนก กระทรวงสาธารณสุข ได้จัดประชุมวิชาการพัฒนา จริยธรรม ครั้งที่ 4 ขึ้น และเชิญให้ผมไปร่วมอภิปราย ในหัวข้อ เรื่อง ครอบครัวสู่สังคม อุดมคุณธรรม กับผู้ทรงคุณวุฒิ ซึ่งประกอบด้วยหม่อมหลวงปนัดดา ดิศกุล ทันตแพทย์หญิงสีใบตอง บุญประดับ และครอบครัวบัวทรัพย์ คุณทรงชัยผู้เป็นพ่อกับ คุณภูริดาผู้เป็นลูกสาว โดยหลักของการอภิปรายน่าจะอยู่ที่สองพ่อลูกคู่นี้ ซึ่งจัดว่าเป็นครอบครัวคุณธรรม
นึกไม่ถึงว่าการอภิปรายบนเวทีในวันนั้นจะจุดประกายให้ผม นึกถึงเรื่องของ เจ้ากรรมนายเวร...
ครอบครัวบัวทรัพย์มีสมาชิก 3 คน คือ พ่อ แม่ และ ลูกสาว จากคำบอกเล่า ทั้งสามคนดำเนินชีวิตมาอย่างราบรื่น เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขและความอบอุ่น โดยเฉพาะลูกสาวคนเดียว ภูริดา บัวทรัพย์ เธอสวย ใจบุญ เรียนเก่ง และเมื่อเรียนจบจาก คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี ที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยแล้ว เธอก็ได้เริ่มต้นชีวิตการทำงานที่มีอนาคตสวยหรูตามที่เธอใฝ่ฝัน
แต่แล้วจู่ๆ เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็บังเกิดขึ้น...
บนเวทีอภิปราย คุณพ่อทรงชัยเล่าว่า วันหนึ่งขณะทำงานอยู่ ก็มีโทรศัพท์มาบอกให้ไปโรงพยาบาลด่วน ลูกสาวถูกส่งตัว เข้าโรงพยาบาลกะทันหัน คุณพ่อรับทราบ แต่ไม่กังวลใจอะไรมาก คิดว่าลูกสาวคงปลอดภัย เพราะเห็นว่าถึงมือหมอแล้ว แต่พอไปถึง โรงพยาบาลกลับต้องตกใจที่เห็นลูกสาวไม่รู้สึกตัว เธอสลบไปหนึ่งคืน กับหนึ่งวัน
ครั้นลูกสาวฟื้นขึ้นมา พ่อกับแม่ก็ยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก เนื่องจากเธอไม่เหมือนเดิม...ความจำเลอะเลือน เรียกพ่อเป็นแม่ เรียกแม่เป็นพ่อ และที่ทำให้กังวลใจหนักคือ อ่านหนังสือไม่ออก
เป็นไปได้ยังไงครับ คุณพ่อถามหมออย่างงงๆ หมอเจ้าของไข้เอง ก็ยังให้คำตอบไม่ได้ในตอนนั้น แต่เมื่อตรวจอย่างละเอียด หมอจึงพบสาเหตุ
หมอเปิดเผยว่า
เธอเป็นโรคที่ไม่ค่อยมีใครเป็นครับ เส้นเลือดดำกับเส้นเลือดแดง ไม่ต่อกัน จึงเกิดอาการเลือดไหลในสมองไปทับเส้นประสาท ส่วนที่ทำให้เกิดความทรงจำ และทำให้ร่างกายซีกขวาเคลื่อนไหว ไม่ได้
และสรุปว่า การรักษามีวิธีเดียวคือต้องผ่าตัด
คุณพ่อเล่าว่าลูกสาวต้องผ่าตัดหลายครั้ง ทำให้ทางครอบครัว ทุกข์ใจกับอาการป่วยของลูกสาวมาก จึงดิ้นรนหายาและวิธีการรักษา เพิ่มเติมจากการรักษาในโรงพยาบาล ใครว่ามีหมอดียาดีที่ไหน ก็ไปหมด ทั้งแพทย์แผนปัจจุบันและแพทย์แผนโบราณ รวมทั้ง การบนบานศาลกล่าว
วันหนึ่งคุณพ่อไปทำธุระแถวโรงแรมเอราวัณ เห็นคนไปไหว้ ท้าวมหาพรหมกันมาก เพราะความสงสารลูกจึงตัดสินใจเข้าไปไหว้ ขอพรบ้าง ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนก็ไม่เคยคิดจะไปไหว้เพื่อขออะไรเลย ขณะไหว้คุณพ่อก็ตั้งจิตอธิษฐานว่า
ขอให้ท่านท้าวมหาพรหมได้กรุณาแจ้งกับเจ้ากรรมนายเวร ของลูกสาวผมหรือของผม ให้ช่วยบรรเทาทุกข์บรรเทาโทษให้ด้วย หากลูกสาวมีอาการดีขึ้น ผมจะขอบวชถวาย
แล้วปาฏิหาริย์ก็มีจริง คุณพ่อเริ่มยิ้ม
ท่านเล่าว่า จากนั้นลูกสาวก็มีอาการดีขึ้นตามลำดับ จากที่คิดว่า จะต้องหนักกว่านี้ก็ค่อยๆ ทุเลา จนสามารถลุกขึ้นช่วยตัวเองได้บ้าง และสามารถทำกายภาพบำบัดได้ เมื่อลูกสาวดีขึ้นท่านก็เลยไปบวช ที่วัดบวรนิเวศวิหารตามที่ตั้งจิตอธิษฐานไว้ ถวายตัวเป็นลูกศิษย์ สมเด็จพระสังฆราช (เจริญ สุวัฑฒโน)* คุณพ่อไม่เคยบวชเรียน มาก่อน การบวชครั้งนี้ทำให้ท่านได้ประโยชน์มาก เพราะมีโอกาส ศึกษาพระธรรม แล้วนำมาใช้ในการประคับประคองชีวิตที่ทุกข์หนัก ให้ดำเนินต่อไปได้
ฝ่ายลูกสาวซึ่งวันนั้นถือว่าร่างกายเธอยังไม่ปกติ มือขวายัง ใช้การได้ไม่ดี การพูดยังไม่ลื่นไหลเท่าเดิม เธอเล่าต่อจากคุณพ่อว่า
ตอนป่วยใหม่ๆ ทำใจยากมาก แต่ตอนนี้ทำใจได้แล้ว อาการ ที่ดีขึ้นเพราะได้ครอบครัวและญาติพี่น้องให้กำลังใจ และยังมีพระ ช่วยสอนให้คิดเชิงบวกว่า มือขวาใช้ไม่ได้ไม่เป็นไร เรายังมีมือซ้าย...
เธอยิ้มให้กับผู้ฟังในห้องประชุม แล้วเล่าต่อ ซึ่งสรุปได้ว่า คุณพ่อคุณแม่พยายามดูแลเป็นอย่างดี คอยปลอบโยน และตัวเอง ก็พยายามคิดบวกอย่างที่พระสอน เมื่อไปเห็นคนแขนด้วนก็คิดได้ว่า เรายังดีกว่าที่มีแขน พอคิดได้ คิดตก ก็กลับมาใช้ชีวิตปกติ เริ่ม ไหว้พระ สวดมนต์ ทำบุญ ใส่บาตร ซึ่งเป็นกิจวัตรที่เธอทำมาตั้งแต่ วัยเด็ก
เธอขอบคุณคุณพ่อคุณแม่ที่ดูแลเธอมาเป็นอย่างดี ขอบคุณ ญาติพี่น้องและคนรู้จักที่มีส่วนช่วยให้เธอดีขึ้นจนสามารถเขียนหนังสือ เรื่อง สมองฉันอัศจรรย์ได้จนสำเร็จ
ตลอดเวลาเราที่นั่งคุยกันในห้องรับรอง ทั้งก่อนขึ้นอภิปราย และระหว่างนั่งอภิปรายอยู่บนเวทีด้วยกัน ผมรู้สึกได้ว่าครอบครัวนี้ ดูเหมือนจะบรรเทาความทุกข์ลงได้มากแล้ว คุณพ่อคุณแม่และลูกสาว หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส ที่น่าชื่นชมคือ เธอกำลังเตรียมตัวจะสอบ เข้าเรียนปริญญาโท สาขาวิชาพระพุทธศาสนา ที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย แต่ต่อมาได้ทราบว่าเธอเปลี่ยนแผนไปสอบและเข้าเรียนในคณะ ศิลปะศาสตร์ สาขาวิชาพุทธศาสนาศึกษา ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์แทน
ผมประทับใจในความอบอุ่นที่พ่อแม่ลูกมีให้กัน และประทับใจ การมองโลกในแง่ดีของคนในครอบครัวนี้ ในตอนหนึ่งผมถาม ลูกสาวว่า ทำใจอย่างไร ในเมื่อที่ผ่านมาเป็นคนเก่ง เรียนหนังสือ ได้ดี แต่แล้วต้องมาตั้งต้นเรียน ก ไก่ ข ไข่ ใหม่ เพราะความจำ หาย
เธอตอบว่า ถามเหมือนหลายคนถาม...ก็ตอบไปเหมือน ทุกครั้งว่า ทำใจได้แล้ว อดีตก็คืออดีต ความเก่งตอนนั้นเป็นอดีต ไปแล้ว ตอนนี้อยู่กับปัจจุบัน พยายามทำปัจจุบันให้ดี
คำอธิษฐานขอพรจากท้าวมหาพรหมให้ช่วยติดต่อกับเจ้ากรรม- นายเวรของลูกสาวหรือของคุณพ่อเอง เพื่อช่วยบรรเทาทุกข์บรรเทา โทษให้ และเป็นไปตามคำอธิษฐานนั้น นับเป็นปาฏิหาริย์ที่คุณพ่อเอง รู้สึกได้ว่า เจ้ากรรมนายเวรมีจริงและสามารถของลดหย่อนผ่อนโทษ กันได้
เรื่องราวของบุคคลในครอบครัวบัวทรัพย์ ผู้มีความเข้าใจ ยอมรับ และข้ามผ่านเหตุการณ์เลวร้ายที่ยากจะหาคำอธิบายมาได้ โดยนำความเข้าใจที่ถูกต้องเรื่องกรรมและเจ้ากรรมนายเวรมาใช้ ประคับประคองชีวิตให้ดำเนินต่อไปได้นั้น สะกิดใจให้ผมนึกถึงเรื่อง เจ้ากรรมนายเวรอีกหลายเรื่องราว ทั้งของตัวเองและของคนอื่น ดังที่ผมจะนำมาเล่าต่อไปจากนี้...
เจ้ากรรมนายเวรมีจริง และสามารถขอลดหย่อน ผ่อนโทษกันได้
*สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก (เจริญ สุวัฑฒโน) สิ้นพระชนม์แล้ว เมื่อวันที่ 24 ตุลาคม 2556
จากหนังสือ เปลี่ยนเจ้ากรรมนายเวรให้เป็นมิตร ดร.บรรจบ บรรณรุจิ สำนักพิมพ์อมรินทร์ธรรมะ พิมพ์ครั้งที่ 1
| Create Date : 19 มกราคม 2560 |
| Last Update : 23 มกราคม 2560 18:13:14 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 845 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [