Bloggang.com : honeynut : ครั้งหนึ่ง ถึงฮ่องกง ตอนที่ 1 คิดถึงจึงมาเจอกัน

ครั้งหนึ่ง ถึงฮ่องกง ตอนที่ 1 คิดถึงจึงมาเจอกัน

สวัสดีค่ะ
หลาย ๆ คนคงเคยได้อ่านจากในหน้า bluplanet ถึงกระทู้ที่อิชั้น ได้ไปฮ่องกง และถ่ายวิดีโอเล่นมาบ้าง แต่เรื่องราวในบล็อกตอนนี้ เขียนถึงเมื่อครั้งได้ไปฮ่องกงเป็นครั้งแรกค่ะ (ที่ถ่ายวิดีโอเป็นฮ่องกงครั้งที่ 2 ค่ะ) ใคร ๆ ก็ว่า ประเทศที่ใกล้ ๆ และไปง่ายสำหรับนักเดินทางมือใหม่ก็น่าจะเป็นฮ่องกง และใช่ค่ะ เมื่อครั้งที่จะเริ่มสะพายกระเป๋าออกเดินครั้งแรก ที่แรกที่เรายึกถึงคือฮ่องกง แต่ก็กลับไม่ได้ไป กลายเป็นที่แรกที่ออกฉายเดี่ยวกลับเป็นญี่ปุ่นซะงั้น

อ้าว แล้วฮ่องกงครั้งแรกล่ะ

สืบเนื่องมาจากดิฉันได้เข้าศึกษามหาบัณฑิตที่มหาวิทยาลับมหิดล ค่ะ ซึ่งภาควิชาของเราไม่เคยมีการศึกษาดูงานต่างประเทศมาก่อน เห็นที่อื่นไปกัน นู๋ก็อยากไปบ้าง บอกอาจารย์ไปตั้งแต่ปี 1 ว่าก็น่าจะมี ผ่านมาก็หลายปี จึงได้มีการจัดดูงานที่ฮ่องกงเป็นที่แรก และครั้งแรกของภาควิชา ไม่รอช้า ไปด้วยยยยยยยยยยยยย....

เนื่องจากเป็นการศึกษาดูงาน จึงต้องไปแบบเป็นคณะทัวร์ เพราะจะได้อำนวยความสะดวกหลาย ๆ อย่าง

ก็คือเป็นของสุวรรณภูมิทัวร์ แต่คุณไกด์เป็นของออสการ์นะคะ (ก็งง ๆ มันยังไง)

เนื่องจากเป็นทัวร์แรก ก็เลยเป็นการรวมนักศึกษา ศิษย์เก่า และศิษย์ปัจจุบัน
ก็ดีใจมาก ได้เจอเพื่อนที่จบไปก่อนด้วย (แปลว่าเราจบช้านั่นเอง 55)

นี่แหละค่ะ คิดถึงเพื่อน คิดถึงอาจารย์ เราจึงได้มาเจอกัน

บินสายการบินเอมิเรตส์ค่ะ วันเดินทางนัดเจอกันเคาน์เตอร์ T เลยจ้า

สมาชิกมากันครบ ไกด์ก็แจก item คู่กายนักเดินทาง นั่นคือพาสปอร์ต (เราส่งให้ทางบริษัทไว้ เพราะต้องไปตีวีซ่าเข้าจีน - เราจะไปเซินเจิ้นด้วย) อีกอย่างบริษัทคงกลัวลูกทีมจะลืมด้วย (ส่วนตัวเราเชื่อว่าคนขี้ลืมมีทุกที่)

พร้อม ๆ (เป็นปล้องมาเชียว แต่ชอบมากนะเสื้อตัวนี้)

เตรียมตัวออกเดินทาง

ไปด้วยกันนะคะ

ใครพกน้ำพกอะไรมา จัดซะตรงนี้ (แล้วก็ไปปวดฉี่บนเครื่อง 55)

ผ่าน ตม. เข้ามาข้างใน เหลือเวลาไม่มาก แต่ไหน ๆ เข้ามาแล้ว และเพื่อนบางคนไม่เคยไปต่างประเทศเลย ไม่เป็นไร เอวิจัดให้ เอาให้เต็มเหนี่ยว

ก่อนอื่นดูเวลาเครื่องของเราก่อน

ไม่ค่อยชัด แต่มันบอกให้ขึ้นเครื่องแล้ว เอาหล่ะ รีบเลยพวกเรา

พวกเรา รีบยิ้ม แล้วรีบไป

แวะกินไหม

แวะช้อปนิดนึง

มาถึงหน้าเกต

ขึ้นเครื่องอย่างว่องไว

ลำนี้ ๆ

A380 ของสายการบินเอมิเรตส์

บนเครื่อง

เนื่องจากไกด์ได้เช็คอินให้พวกเราก่อนหน้าเพื่อความสะดวก เรากับแกงค์จึงไม่ได้นั่งด้วยกัน แต่ไกด์บอกว่าใครมากับผู้ติดตาม (คู่สมรส-พ่อ-แม่-ลูก) ก็สามารถสลับกันได้ แต่เราขี้เกียจจึงกระเด็นไปนั่งกับพ่อของอาจารย์ ตอนแรกก็ไม่รู้ไม่ได้คุยกัน พ่ออาจารย์นึกว่าเราเป็นชาวต่างชาติอีก (อ้าวแล้วอาจารย์กระเด็นไปนั่งไหนเนี่ย)

อาหารมาแย้ว