เมื่อความเหงาเข้าครอบคลุม

วันนี้มองไปทางไหนก็ดูเงียบเหงาไปหมด....

การไม่อยู่ของใครบางคนทำให้รู้สึกว่าชีวิตนี้ขาดสิ่งที่เรียกว่าความสมดุลของชีวิตประจำวันไป

ถึงแม้ว่าจะคุยโทรศัพท์กันบ้าง....แต่เวลาที่มีให้มันช่างน้อยเหลือเกิน...แอบน้อยใจ

เคยรู้สึกไหมว่าในชีวิตเรามีคนเยอะแยะมากมายรอบตัวแต่แปลกที่เรากลับรู้สึกเหงาได้

ทำไมวันนี้ไม่เหมือนวันวานวันที่แม้ทะเลาะกัน.....แม้ไม่คุยแต่อยู่บ้านหลังเดียวกันมันยังอบอุ่น

วันนี้ห่างกันแค่นี้แต่หัวใจ.....รู้สึกห่างไกลเหลือเกิน....ไกลเพราะความเงียบงัน...ไกลเพราะความเงียบเหงา

บางครั้งรู้สึกน้อยใจ...บางครั้งรู้สึกไม่เข้าใจ....แต่พอทบทวนลึก ๆ แล้ว...คนทำงานกับคนว่างงานมันต่างกันมาก

วันนี้แม้เหงาแค่ไหนก็ทำได้แค่อดทน.....เพราะไม่มีแม้เหตุผลที่จะโกรธหรือน้อยใจ

ในทุก ๆ วันที่เราอยู่ด้วยกันมันผูกพันมากเหลือเกิน....เมื่อห่างไกลขออย่าให้ใจห่างตาม

วันนีแค่พื้นที่เล็ก ๆ ในนี้ก็ทำให้รู้สึกผ่อนคลายรู้สึกได้ระบาย....รู้สึกเหมือนไม่ต้องร้องไห้

บางทีคงสงสัยว่าทำไมถึงร้องไห้บ่อย ๆ .....ตอบตัวเองได้เพียงแค่ว่า....รักษาปลอกของความเข็มแข็งไว้ไม่ได้อีกแล้ว

สิ่งต่าง ๆ เมื่อทนไม่ไหว....น้ำตา...อาจไม่ใช่ทางออกที่ดีเสมอ...แต่น้ำตาก็เหมือนทำให้เรารู้สึกดีขึ้น

หลังจากผ่านการร้องไห้เราจะรู้สึกว่าสิ่งเลวร้ายได้ผ่านพ้นไปแล้ว.....ให้กำลังใจตัวเอง....ด้วยการปลอบใจตัวเอง

โลกของเรากว้างไกล....และจงทำหัวใจของเราให้กว้างพอ....พอที่จะเรียนรู้โลกกว้าง ๆ ....และเรียนรู้ความรู้สึกข้างในใจของตัวเอง

Create Date : 22 สิงหาคม 2554		0 comments
Last Update : 22 สิงหาคม 2554 20:47:23 น.
Counter : 465 Pageviews.
Share Tweet