การเลือกเสื้อผ้าที่เหมาะกับวัย

วันนี้มีเหตุการณ์ชวนอมยิ้มตั้งแต่บ่ายยันค่ำ
ยันล้มตัวลงนอนตอนนี้ก็ไม่สามารถหุบอารมณ์ให้เลิกยิ้มได้

เมื่อช่วงเที่ยงหลังจากไปส่งสามีไปถ่ายรูปนางแบบที่โรงแรมแล้ว
เราก็เอารถไปไปทวงแผ่นกันฝนที่ทางศูนย์ฯติดให้ไม่หมด
ประตูมี4ด้าน แหม่ มึงติดมาสามข้าง กำมาก5555
รถเราเหมือนคนติดขนตาปลอมไว้ข้างเดียว ไม่ได้ๆๆๆ
แว๊นซ์ไปที่ศูนย์อย่างเร็ว กลัวเค้าลืม จ่ายตังค์ก็ยอม

ทางคนรับรถก็หันไปเจรจากับช่างที่ทำรถเมื่อวาน
ช่างเกาหัวเล็กน้อย..เกาทำไมวะ(นึกในใจๆๆ มึงลืมเองนะ)
ก็ไปนั่งรอ คุยกันให้สบายใจเลย

จังหวะนั้นเอง ความขำขันกำลังเคลื่อนตัวเข้ามา
"พี่หนุ่ยๆๆๆ" ใครเรียก...ไม่รู้จัก..จำหน้าไม่ได้..ใคร?
ดาเอง...ดาไหน...กุยังงงต่อไป...ที่เราทำงานด้วยกันมาสองปีไง??
ห๊ะ!!!!ใช่เหรอ?????? เมื่อก่อนนี้นางผอมบอบบางมาก
เคยอิจฉาหุ่นนางมาก่อนเอวเหมือนมดตะนอยเชียว
ตอนนี้...เหมือนผีเสื้อสมุทรกำลังกราดเกรี้ยวและพร้อมรบ
ถาสมมุติไม่มีรอยยิ้มออกมาตอนนี้..ก็น่าเกรงขามมาก

ความจริงๆเรื่องสังขาร หุ่น หน้าตา เราปล่อยผ่านได้นะ
เพราะคนเราเลือกเกิดไม่ได้ กาลเวลามันพรากเราไปหลายอย่าง
ยิ่งผู้หญิงเกิน 40 ขึ้นไปอย่างเราๆนี่ มันพรากเราไปเร็วมาก

แต่สิ่งที่เป็นปัจจัยภายนอกนี่สิ จะทำยังไงให้มันดูเหมาะสมกับหน้าตาบุคลิก
อายุ หน้าที่ ตำแหน่ง อาชีพ...มันควบคุมยากขนาดนั้นเชียวหรือ?
ถ้าคนเราตัดคำว่า "ก็กุชอบของกุแบบนี้"

คนอ้วนจำเป็นไหมที่ต้องใส่เสื้อพอดีตัวมากๆจนรัดปริไปทั้งตัว?
หรือจำเป็นไหมที่ต้องหลวมโพรกเพื่ออำพรางหุ่นอันตุ้ยนุ้ย?

จำเป็นไหมที่ต้องตามแฟชั่นจ๋า...
แล้วแน่ใจไหมว่าแฟชั่นตอนนั้นมันเหมาะกับเราไหม?

เราจำเป็นต้องประโคมใส่เครื่องทองเครื่องเพชรท่วมตัว
เพื่ออวดความมั่งมีทั้งหมดในชีวิตไหม?
ตรงข้ามมันอาจจะแสดงถึงรสนิยมที่มีอยู่ออกมาด้วยซ้ำ

อายุมากขึ้น รูปแบบและสีสันของเสื้อผ้ารวมทั้งเครื่องประดับ
เราควรพินิจพิจารณาก่อนไหม..ว่ามันเหมาะหรือเปล่า
ตั้งแต่หัวจรดเท้าเรายิ่งต้องเลือกให้เหมาะที่สุด
ก่อนจะไปเผชิญโลกที่มีแต่รอยยิ้มขบขันแบบนี้

เช่นวันนี้....สิ่งที่ได้เห็นตรงหน้า
สะพายกระเป๋าหลุยส์..กางเกงขาสั้นจู๋
เสื้อนอกตัวเล็กๆคล้ายเสื้อกั๊กสองชั้น
เสื้อนอกตัวเล็กม้วกกกกก
มากจนเห็นสีข้างมากองรวมกันข้างหน้า
รองเท้าปลายเข็ม..กลัวเข็มหักมากพูดเลย
555555555555
เครื่องทองสุโขทัยท่วมตัว สร้อย แหวน นากา
ต่างหูเพชรอันเท่าบานหน้าต่างบ้าน
ในขณะที่เรามองต่างหูเพชรมัน
มันก็มองเราหัวจรดตรีนเช่นกัน
เหมือนจะสำรวจว่า..ไหนๆมึงมีอะไรบ้างสิ
จะมีอะไรล่ะ..นาฬิกาดีเซลโบราณเก๋าๆเรือนนึง
สร้อยข้อมือใส่เล่นของซีซีดับเบิ้ลโอที่ลดราคา555
ไม่ใช่ว่าไม่มี แต่กุขี้เกียจใส่เยอะ กุคัน
ใส่ทองเยอะไปก็กลายเป็นลูกสาวกำนันผู้ใหญ่บ้านนะ
ไม่ใส่เลยก็เป็นขอทาน..กุเนี่ย
แต่ถ้ามันเยอะไปมันก็ดูไม่ok.กว่าม่ะ?

พูดถึงเสื้อผ้ามาเครื่องประดับ
มาคิดถึงวัยคนใส่ด้วย
บางทีรูปแบบเสื้อผ้า รูปทรงมีผลกับอายุเหมือนกันนะ
ลามมาถึง ACCESSARIES สร้อยแหวานนากา ตุ้มหูโบว์ฯลฯ
มีคนรู้จักที่เป็นผู้หลักผู้ใหญ่คนหนึ่ง โสด มีหน้าตาทางสังคม
อายุพี่เค้าก็เกิน 45 ไปแล้ว แต่ด้วยใจยังวัยรุ่นอยู่มาก
จึงมักนิยมใส่ขาสั้นจู๋ไปไหนต่อไหน
บางวันใส่ข้อเท้า...ด้วยอาชีพราชการ เราคิดไปคนเดียวว่าคงไม่เหมาะนะ
ใครจะว่าเราโลกไม่สวยก็ตามเถอะ มันไม่ช่ๆๆๆๆๆ
แต่มันก็เป็นสิทธิส่วนตัวของแต่ละคน..เผือกทำไมเนี่ย????

"เอาที่พี่สบายใจ"

Create Date : 22 พฤศจิกายน 2558		0 comments
Last Update : 3 ธันวาคม 2558 23:26:46 น.
Counter : 1211 Pageviews.
Share Tweet