Bloggang.com : หอมกร : นางฟ้าคือแม่ที่บ้านของเรานี่เอง

นางฟ้าคือแม่ที่บ้านของเรานี่เอง

ข้อเขียนดีดีเนื่องในโอกาสวันแม่ที่ผู้เขียนซึ่ง จขบ. ก็ไม่รู้ว่าชื่ออะไร
เขียนไว้อย่างดีมาก เป็นภาษาที่สวย เป็นเรื่องราวที่น่ารัก
ในความรู้สึกของ จขบ. ซึ่งเมื่อได้อ่านแล้วก็อดเสียมิได้
ที่จะนำข้อเขียนนี้มาฝากกันเนื่องในโอกาสวันแม่ค่ะ
อ่านจบแล้วขอให้ลูกๆ ของแม่ทุกคนทำตัวเป็นคนดีของสังคม
เพื่อให้เขาชมมาถึงแม่ของเรานะคะ ติดตามกันได้ข้างล่างนี้เลยค่ะ

ไม่มีใครสาธิตให้เราดูว่าพลังของความรัก
แสดงออกมาให้เห็นเป็นเช่นไร
ถามย้อนเข้าไปภายในใจของเราเอง เราทุกคน
ต่างก็รับรู้ได้ว่าความรักนั้นมีพลัง
ไม่เช่นนั้นจะมีบางคนบอกหรือว่า
ความรักนั้นเป็นพลังขับเคลื่อน
ให้เราทำสิ่งต่างๆได้อย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย
ไม่ยอมแพ้เมื่อเจอปัญหา และไม่ยอมหมดหวัง

(ตอนนี้ผ่านมาปีกว่าแล้ว จขบ. ไม่แน่ใจว่าซีดีเพลงนี้
จะยังมีจำหน่ายอยู่หรือไม่ ในเว็บกะทิกะลาบอกว่า
หาซื้อได้ที่ร้าน B2S และร้านแมงป่องหงะ)

ฉันเปิดซีดีฟังเพลงที่มีชื่อว่า “นางฟ้า” ฟังอยู่เพลงเดียวซ้ำๆ
เนื้อเพลงทำให้ฉันนึกย้อนหลังเห็นภาพนิทรรศการศิลปะ
ซึ่งครั้งคราวหนึ่งเคยจัดแสดง ณ ห้องศิลปนิทรรศมารศี
วังสวนผักกาด นิทรรศการครั้งนั้นใช้ชื่อว่า “กวีและแม่”
มีภาพเขียนแนวเอ็กเพรสชั่นนิสต์ของกวีผู้เป็นลูก
และภาพเขียนฝันอันบรรเจิดของผู้เป็นแม่

หลับตานึกถึงยังคงจดจำภาพที่วาดถนนชี้พุ่งขึ้นฟ้าได้อยู่
นักศิลปะไปแลดูบางท่านอาจต้องบอกว่าเขียนผิดก็ได้
แต่แล้วความถูกต้องก็บังเกิดขึ้นโดยพลันเมื่อกวีผู้เป็นลูก
ฝากถ้อยคำลงบนสูจิบัตรเชิงแนะนำผลงานของผู้เป็นแม่ไว้ว่า
“แม่เขียนรูปเล่นเพลินๆเท่านั้น”

จนบัดนี้นิทรรศการศิลปะ... กวีและแม่ 2 .. กวีและแม่ 3...
หรือกวีและแม่ไหนๆ ก็ยังไม่มีตามมา ฉันรอคอย หวังว่าจะได้ชมอีกครั้ง
อยากรู้จังว่า แม่ของกวีนั้น เวลานี้จะเขียนถนน
ชี้พุ่งไปในทิศทางไหน หรืออาจชำนิชำนาญเขียนได้คล่อง
เขียนได้มาก เกินกว่าที่ใครจะคาดคิดไปแล้วก็ได้
แต่ระหว่างที่รอ ช่วงเวลาหนึ่งก็ปรากฏว่าได้เห็น
“ดึกแล้วคุณขา” และ “เปิดกรุครัวเก่า” ออกมาวางแผง
ให้ได้หยิบเปิดดู คนเขียนคือ ชุมสาย มีสมสืบ
ชื่อเดียวกันกับแม่ของกวีผู้นั้น ศักดิ์สิริ มีสมสืบ
อธิบายไม่ถูกว่าเวลานั้นตัวเองนึกถึงคำพูดใด
จนเมื่อได้เพลง “นางฟ้า” ของกวีและมาหยุดอยู่ตรงท่อนที่ว่า
“ได้รู้จักความรัก รู้จักความช้ำ...รู้ว่าความรักมีพลัง”
จึงไม่อยากจะนิยามความรู้สึกของตัวเองด้วยคำพูดใดอีก
เพราะมันเป็นความรู้สึกคล้ายๆกัน

ความรักของลูกพลอยทำให้แม่เป็นจิตรกรหรือเป็นนักเขียนงั้นหรือ
ฉันเองก็ไม่อยากสรุปเช่นนั้น เพราะความจริงแล้ว
แม่อาจมีสิ่งเหล่านี้สะสมอยู่ในตัวตนมานานมากแล้ว
ก่อนที่จะมีลูกเป็นจิตรกร เป็นกวี... หรือเป็นนักร้องเสียอีก
เพียงแต่บางช่วงตอนของชีวิต มันได้ถูกปลดปล่อยออกไป
เป็นสิ่งอื่นไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง โดยไม่ต้องใช้สีแต้ม
ไม่ต้องให้ตัวอักษรพูด ก่อนหน้านั้นแทนที่แม่จะลุกขึ้น
มาประกาศตัวตนบอกคนอื่นเป็นนัยๆว่า
ฉันเองก็เป็นจิตรกรได้ แม่อาจลุกขึ้นมาหยิบผ้าสักผืน
ปักและเย็บให้ลูกสวมใส่
และแทนที่แม่จะลุกขึ้นมาเขียนตำราการทำกินแบบที่เคยกิน
แม่อาจเพียงอยากลุกขึ้นมาก่อไฟตั้งหม้อหุงต้ม
ทำอาหารอร่อยๆให้ลูกกินอย่างขมีขมันก็ได้

จำได้ว่าในงานคอนเสิร์ตเล็กๆชื่อ “ตำนาน..บอกวิถี”
ของ 3 คนดนตรี Indy รุ่นบุกเบิก อารักษ์ อาภากาศ ,
ศักดิ์สิริ มีสมสืบ และ ตุ๊ แครี่ออน ณ Atelier Art Gallery
ชั้นล่างของตึกทิสโก้ สาทรเหนือ ที่เวลานี้ปิดตัวไปแล้ว
ก่อนที่เพลงนางฟ้าจะถูกขับร้อง ถ้าจำไม่ผิดศักดิ์สิริ
ได้บอกเอาไว้ว่า นางฟ้านั้นมิใช่ใครอื่นไกล
มิได้มาจากสรวงสวรรค์ไหน แต่คือแม่ที่บ้านของเรานี่เอง
ฉันเองในบางครั้งบางอารมณ์ที่ฟังเพลงๆนี้ แม้จะเป็นเพลง
ที่มีคำว่า “นางฟ้า“ อยู่เต็มไปหมด
มันไม่เพียงลบภาพของนางฟ้าแสนสวยผู้แสนดี
ให้กลืนหายไปจากความทรงจำเดิมๆเท่านั้น
แต่ยังทำให้ตั้งคำถามกับตัวเองอีกด้วยว่า
มี “ความระลึกดี” ใดบ้าง ที่ยังคงสถิตอยู่ในหัวใจเรา
สิ่งที่เรายังอยากที่จะเก็บรักษามันไว้กับหัวใจให้มั่น
และเป็นนางฟ้าประจำใจ ที่จูงแขน
ออกมาปลอบโยนตัวเองเมื่อไหร่ก็ได้ที่นึกถึง

ที่ลานบ้าน ณ เหย้าริมยม แห่งอำเภอชุมแสง จังหวัดนครสวรรค์
ที่เวลานี้ไม่มีภาพเขียนอันเป็นผลผลิตจากที่นั่น
มาอวดคนเมืองใหญ่ให้ได้เห็นในรูปแบบนิทรรศการแล้ว
ไม่รู้เหมือนกันว่ากวีและแม่ยังคงจะเขียนภาพอยู่บ้างไหม
กวีผู้มี “ซีไรต์” ห้อยท้าย จากบทกวีเล่มที่ชื่อ “มือนั้นสีขาว”
และตามมาด้วย “ศิลปินรางวัลศิลปาธร” ของกระทรวงวัฒนธรรม
( ได้เห็นแม่ของเขามายืนปรากฎกายเป็นเพื่อนอยู่เคียงข้าง )

กวีผู้เป็นทั้งจิตรกร และเป็นนักร้อง นักแต่งเพลง
แม้นไม่สังกัดค่ายใด แต่เราก็ได้ฟังที่กลั่นออกมาจากหัวใจเขา
ที่ต้องการถ่ายทอดสิ่งเล็กๆแต่งดงาม สิ่งเล็กๆ แต่เป็นจริง
ให้คุ้นหูอยู่บ่อยๆ เมื่อรายการเด็กอย่าง “ทุ่งแสงตะวัน”
นำมาออกอากาศ และค่ายเล็กๆอย่าง “กะทิกะลา”
ยอมลงทุนจัดเสนอให้เป็นเทปและซีดี
นับตั้งแต่ชุด “เกี่ยวก้อย” , “จินตนาการ”
จนมาถึง... “รู้ว่าความรักมีพลัง”

ฉันเดาว่าแม่ของกวีเวลานี้ถ้าไม่ดื่มด่ำอยู่กับตัวอักษร
และ “เขียนรูปเล่นเพลินๆ” เหมือนเก่า
ก็คงกำลังช่วยกวีและลูกสะใภ้เลี้ยงหลานชาย
“ น้องผาเมฆ ” ซึ่งก็คงมีความสุขไม่ต่างกัน

กวีนั้นนอกจากบทเพลงที่ยังคงแต่งมาออกอากาศ
ประกอบรายการสลับกันกับบทเพลงของกวีหนุ่มนาม
“พจนารถ พจนาพิทักษ์” และนักเขียนนาม “บัวไร”
งานเขียนของกวีประจำคอลัมน์ “ชิงช้าคนช่างฝัน”
ก็ยังมีให้เราได้อ่านกันใน นิตยสารเนชั่นสุดสัปดาห์
สลับสัปดาห์กันกับคอลัมน์ “เหมือนองดอกไม้”
ของ บุษกร พิชยาทิตย์ แรกๆนั้นก็ยังพอได้เห็นว่า
มีภาพวาดของเขาประดับตัวอักษรของเขาให้ได้ชมอยู่
แต่ในระยะหลังมีภาพวาดของเด็กๆนักเรียนชั้นประถม
ของจังหวัดนครสวรรค์มาร่วมแจมบ่อยครั้งขึ้น
ไม่ว่าจะ ซื่อๆง่ายๆแบบเด็ก และซื่อๆง่ายๆแบบผู้ใหญ่
เช่นกวี จะชมเพลินหรือแค่ชมผ่าน
ก็ล้วนแต่ตอกย้ำหัวใจได้เสมอว่า “ ความรักมีพลัง ”

หนังสือพิมพ์ผู้จัดการรายวัน
5 มกราคม 2549
เก็บความจาก //www.katikala.com ค่ะ

นึกถึงแม่เป็นบางวัน ก็ยังดีกว่าไม่เคยนึกถึงแม่สักวันนะ อิอิ

Create Date : 12 สิงหาคม 2550

Last Update : 13 สิงหาคม 2550 20:24:56 น.

10 comments

Counter : 1171 Pageviews.

แม่เป็นนางฟ้าผู้ใจดีของผมเสมอครับ

รักและคิดถึงแม่ที่สุดในโลกครับ

โดย: pompier

วันที่: 12 สิงหาคม 2550 เวลา:23:26:36 น.

สุขสันต์วันแม่ค่ะ คุณหอมกร บอกรักแม่ให้มากๆนะค่ะ

ความรักมีพลัง ยิ่งเป็นความรักของแม่ด้วยแล้วจะเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเลยค่ะ

ขอให้คุณแม่คุณหอมกรมีความสุขมากๆ มีสุขภาพแข็งแรงนะค่ะ

คิดถึงแม่ทุกวันเลยค่ะ

โดย: whitelady

วันที่: 12 สิงหาคม 2550 เวลา:23:35:10 น.

ขอกอดสักทีได้ไหม ?

คิดถึงแม่จัง

โดย: ดอกหญ้าเมืองเลย

วันที่: 13 สิงหาคม 2550 เวลา:10:23:44 น.

แม่คือบุคคลที่คอยสนับสนุนความเป็นเราเสมอค่ะ

โดย: JewNid

วันที่: 13 สิงหาคม 2550 เวลา:14:45:11 น.

ขอบคุณสำหรับนางฟ้าแสนสวยที่บล็อกนะคะ
เต้นไม่หยุดเลย

เปรียบเสมือนคุณแม่เรานี่แหละนะค่ะ ที่ทำอะไร
ไม่หยุดเลย เพื่อลูก เหนื่อยก็ยอมคะ

โดย: JewNid

วันที่: 13 สิงหาคม 2550 เวลา:20:15:23 น.

แวะมาต่อคำ ต่อปาก ก่อนไปนอนจ๊ะ

โดย: tai (taibangplee

) วันที่: 13 สิงหาคม 2550 เวลา:21:51:44 น.

อิ อิ แม่หนูโหดน๊ะ

ตบตีกันบ่อย

อย่างล่าสุด ก๊อเถียงกัน เรื่อง "รับ" "ไม่รับ"

เรื่อง "ทั่นเปรม" กะ "ทักษิณ"

เรื่อง "สมัคร" กะ "เฉลิม"

รักแม่เหมือนกันจ้า เหลือแม่อยู่คนเดียว พ่อไปสวรรค์ 3 ปีแล้ว

โดย: ปุ๊กกี้&คิตตี้ (ปุ๊กกี้&คิตตี้

) วันที่: 13 สิงหาคม 2550 เวลา:22:20:39 น.

โห อัพกลางคืน

เราเลยหลงหายไปไกลเลยค่ะ

รักแม่ทุกวันจ้า emo

โดย: เพียงแค่เหงา

วันที่: 14 สิงหาคม 2550 เวลา:10:45:37 น.

มาแว้วจ้า..นางฟ้าคนนั้น พบกันวันที่ ๓ เม.ย.นะ ที่ On Art ใกล้สถานีรถไฟสามเสน นางฟ้าอวดรูปเขียน " ภาพชนบทสีสดใส" ไปนะ..ไป Surprise นางฟ้ากัน แล้วไปฟังเสียงขลุ่ยชนบทของ"มือนั้นสีขาวด้วย"

โดย: momnoot IP: 222.123.175.71 วันที่: 24 มีนาคม 2551 เวลา:22:12:35 น.

เข้ามาแล้วนะ

โดย: ป ตะวันเคียง IP: 61.19.150.163 วันที่: 7 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:38:26 น.