ที่เดิม

อาการมึนๆเวียนๆ คล้ายจะเป็นลม อาการตอนนี้ เหมือนจะต้องการยาหอมยาลมยาอมยาหม่อง ที่แม่ค้าหาบเร่ขายบนรถไฟไทยเสียจริงๆ นึกไปนึกมานี่ฉันเป็นอะไรไปหนอ ถึงได้มีอาการแบบนี้ คุ้นๆเหมือนว่าก่อนหน้าจะวูบ ได้คุยอะไรกับใครสักคน ที่ไม่ใช่พูดคนเดียวเหมือนที่เคยทำ เอ๊ะ เอ๊ะ พลันให้นึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้า
"เห้ย ไอ้ผู้ชายหล่อคนนั้น เห้ย มันไปไหนแล้วเนี้ย" ไม่พูดเปล่า ลุกพรวดพราด สายตากวาดวนรอบห้องจนครบ360องศา ไม่เจออะไรที่น่าตกใจแม้สักเดียว
"เฮ้อ สงสัย จะแค่ฝันร้าย" นั่นสินะ คงแค่ฝันร้าย มันจะเป็นเรื่องจริงได้ยังไง แต่ทว่าเสียงที่คุ้นหุนั้นก็ดังขึ้นเสียก่อน
"คุณ นี่ ใช้ ยัง ไง" เสียงเย็นๆเนิบๆ กล่าวถาม ในมือถือกระทะใบใหญ่ เดินออกมาจาห้องครัว เจ้าของบ้านยังคงเงียบ อึ้ง ค้าง ประมวลผลขากภาพ เสียง และถึงขั้นลอกหยิกตัวเอง
"โอ้ย เจ็บชิบ นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี้ย"
"อะไร นอนไปหลายวันเลย ตื่นมา ไม่หิวหรอ" เสียงเย็นทุ้มยังคงเจื้อยแจ้ว
"คนเค้านอนกันแบบนี้หรอ แค่ไฟตกนิดเดียว ก็วูบไปขนาดนั้น" เมื่อได้คำตอบวิธีการใช้กระทะใบใหญ่ ร่างสูงจึงเดินบ่นฮึมฮัม เข้าครัวไปอีกครั้ง ทิ้งให้ร่างบางของเจ้าของบ้าน นอนลืมตาโพล่ง นิ่งๆ ไม่ขยับเขยื้อนอยู่บนเตียง
"อะไรคือมาถามวิธีใช้กระทะ อะไรคือว่าคนเค้านอนกันแบบนี้ แล้วอะไรคือไฟตกนิดเดียวหลับไปหลายวัน คืออะไรวะเนี่ย" นั่งนิ่งอยู่พักใหญ่ สงสัยจะได้สติ เจ้าขอฃบ้านจึงลุกพรวดเดินดิ่งไปยังห้องครัว
"ทำไมนายอยู่ในบ้านฉัน ทำไมนายยังไม่ไปไหน ทำไมฉันถึงหลับวูบ ทำไม!!!"
"เอาคำตอบไหนก่อน" เง้อ มันยังมีหน้ามาถาม คงจะมีเพียงคำนี้ที่ผุดขึ้นมาในสมองของคนตัวบาง
"จะตอบอันไหนก็รีบตอบมา ตอบจบก็ออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว"
"ผมโดนตามล่ามา แต่ที่บ้านของคุณ มันมีบางอย่าง ที่ทำให้พวกที่ตามล่าผม ใช้อุปกรณ์ตามหาผมไม่ได้"
"แล้วไง แล้วฉันต้องมารับผิดชอบอะไรกับนายมิทราบ"
"เปล่า แค่ขอความช่วยเหลือ" คนตัวสูงทำท่าทางเหมือนถอนหายใจ "แต่ถ้าไม่ได้ ผมก็คงต้องออกไปตายข้างนอก"
"ยิ่งพูดก็ยิ่งงง ยิ่งงงก็ยิ่งไม่เข้าใจ แล้วบ้านฉันมันมีอะไร ไหนบอกสิ" เจ้าของบ้านเริ่มเสียงดังด้วยอารมณ์ อีกครั้ง
"มีคลื่นพลังงานบางอย่าง ที่สามารถตัดคลื่นรบกวนบางอย่างได้" จากที่ฟังนี่ก็ทำให้คิดวนๆเป็นลุป หรือจะเหมือนที่เพื่อนๆเรามาหาแล้วมันชอบบอกว่า บ้านเราอับสัญญาณวะ มันจะเกี่ยวกันมั้ยนะ
"ใช่ ส่วนนึง" คนตัวโตตอบ เพียงเพราะแค่คนตัวเล็กยืนคิดในใจเท่านั้น
"เห้ย อะไร ได้ยินที่ฉันคิดรึไง" อีตานี่ท่าจะบ้าแน่
"เอาไงละ สรุปจะช่วยผมมั้ย" เค้ารีบเปลี่ยนเรื่อง สายตาของเค้าดูจะอ้อนวอน จนคนตรงหน้าไม่กล้าที่จะปฏิเสธ
"เออๆ ก็ได้ แต่นายต้องจ่ายตังนะ ฉันจะคิดค้าเช่าเป็นเดือน ถ้านายอยู่ๆม่คาบเดือน ฉันจะเปลี่ยนมาคิดเป็นวันแล้วกัน "
"นี่ช่วย...???"
"เอออ ช่วย เรื่องค่าตอบแทนมันก็ต้องมีบ้าง อย่าขาดส่งแล้วกัน"
"คุรคิดค่าเช่าเป็นอะไร"
"เอ้าไอ้นี่ ก็คิดเป็นเงินสิยะ" เจ้าของบ้านตอบกลับทันควัน
"ผม ไม่ มี เงิน"
"..."
"ผมขอขายแรงให้คุณได้มั้ย" ข้อเสนอที่ยื่นมา ฟังแล้วแปลกพิลึก
"อะไรของนาย ขายแรงอะไร"
ทำงานให้ อยากใช้อะไรบอกผมมา เช่นถ้่คุณไม่ชอบเดิน ให้ผมอุ้มไปส่งตรงนั้นก้ได้" พูดไปมือก็มาทันทีทันใด
" ว๊ายๆๆ ไม่ต้องๆๆๆ เออจะขายอะไรก็ขาย อยู่ก็อยู่ แต่มีข้อแม้ ห้ามเข้ามาเกะกะในห้องฉัน เข้าใจมั้ย"
"ครับ"
" แล้วก็ทำงานบ้านทุกอย่างด้วย"
"ครับ"
"ดีมาก นี่ถ้านายไม่เจอคนสวย และใจดีอย่่งฉัน นายแย่แล้วนะ"
"ครับ"
คนตัวโตจำยอมตอบอย่างเอาใจ เพราะพอจะเข้าใจได้ว่าอะไรที่คนตัวเล็กมักจะพอใจ

Create Date : 29 กรกฎาคม 2560 Last Update : 29 กรกฎาคม 2560 21:07:49 น. Counter : 479 Pageviews.		1 comments
Share Tweet