Bloggang.com : หนอนเมืองกรุงฯ : ถนนสายนี้ไม่มีโรงงิ้ว

ถนนสายนี้ไม่มีโรงงิ้ว

เสียงกลอง ฆ้อง ฉาบ กรับจีน และเกราะ ระรัวขึ้นเป็นจังหวะ สลับกับเสียงขับร้องของนักแสดงงิ้วที่ขับขานบทเพลงตามท่วงทำนองของเสียงปี่ ขิม และซอ ดังกังวานเข้ามาในบ้านของผู้คนย่านนี้เป็นเวลาหลายคืน แต่ไม่มีใครเคยนึกรังเกียจเสียงดังกล่าว เพราะเป็นงิ้วซึ่งแสดงอยู่ที่บริเวณศาลเจ้าซึ่งอยู่หลังบ้านของผู้เขียน กลับถือเป็นเรื่องมงคลสำหรับชาวไทยเชื้อสายจีน และนับเป็นเครื่องให้ความบันเทิงอย่างหนึ่งแก่เหล่าอากงอาม่าอาเจ็กอาแปะผู้อาวุโสทั้งหลาย ที่แต่ละปีจะมีโอกาสได้ดูงิ้วของศาลเจ้าเพียงไม่กี่หน

เมื่อพูดถึงงิ้วเราท่านคงนึกภาพออก แต่จะมีคนกี่มากน้อยที่จะรู้ความเป็นมาเกี่ยวกับงิ้ว เพราะแม้แต่ในเมืองไทยเราเองก็ยังไม่ปรากฏหลักฐานชัดเจน

คำว่า “งิ้ว” นั้นมีความหมายง่าย ๆ ว่า “ละครจีน” งิ้วถือเป็นการละเล่นของชาวจีน ที่ไหนมีชาวจีนอยู่เป็นชุมชนที่นั้นก็จะมีการละเล่นแบบนี้ เนื่องจากชาวจีนจะยึดถือประเพณีวัฒนธรรมและความเชื่อตามศาสนาเดิมอย่างเคร่งครัด เมื่ออพยพไปตั้งหลักแหล่งใหม่ที่ไหน ก็มักจะมีการก่อสร้างศาสนสถานเพื่อปฏิบัติพิธีกรรมทางศาสนา ซึ่งก็คือ ศาลเจ้าที่เราเห็นกันอยู่ทั่วไป

สันนิษฐานกันว่า งิ้วในระยะแรกคงเข้ามาพร้อมกับการตั้งศาลเจ้าขึ้นในเมืองไทย มีหลักฐานที่บันทึกเกี่ยวกับการเข้ามาของงิ้วในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนกลาง สมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช เป็นจดหมายเหตุการเดินทางสู่ประเทศสยามของบาทหลวงตาซารต์ ทูตพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 เมื่อวันที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2228 (ค.ศ. 1685) ว่าได้ชมการแสดงงิ้วและพอใจเป็นอันมาก รวมทั้ง ลาลูแบร์ อัครราชทูตฝรั่งเศสก็ชื่นชมการแสดงงิ้วดังกล่าวด้วย แต่ไม่มีรายละเอียดอื่น ๆ มากไปกว่านี้

ต่อมาในสมัยพระเจ้ากรุงธนบุรี การแสดงงิ้วเป็นที่นิยมและแพร่หลายมาก อาจเพราะพระองค์มีเชื้อสายจีน มีชาวจีนอพยพมาอยู่เมืองไทยมากขึ้น ชาวไทยกับชาวจีนเริ่มใกล้ชิดกันมากขึ้นในสมัยนี้ มีหลักฐานบันทึกไว้ว่าในคราวพระเจ้ากรุงธนบุรีทรงโปรดให้จัดขบวนแห่เพื่ออัญเชิญพระแก้วมรกตซึ่งรัชกาลที่ 1 สมัยดำรงพระยศเป็นเจ้าพระยามหากษัตริย์ศึก ได้ทรงยกทัพไปตีเวียงจันทน์และได้อัญเชิญลงมาด้วยนั้น ในขบวนแห่ดังกล่าวนอกจากจะมีโขน ละคร ดนตรี ปี่พาทย์ ยังมีงิ้วไปร่วมแสดงด้วย

อาศัยหลักฐานของประเทศจีนพอสรุปได้ว่า งิ้วที่เข้ามาแสดงในสยามเมื่อสมัยอยุธยานั้นเข้าใจว่าเป็นงิ้ว 4 ชนิด คืองิ้วไซฉิ้ง งิ้วงั่วกัง งิ้วเจี่ยอิม งิ้วแป๊ะหยี่ ส่วนงิ้วแต้จิ๋วเริ่มเจริญอย่างแท้จริงในสมัยพระเจ้ากวงสู (ค.ศ. 1875-1908) ซึ่งตรงกับสมัยรัชกาลที่ 5 ของไทยเรา งิ้วแต้จิ๋วเริ่มเดินทางมาแสดงในเมืองไทยและออกมาแสดงยังต่างประเทศมากขึ้นหลังจากสิ้นยุคพระนางซูสีไทเฮาและพระเจ้ากวงสู

ท่านเสฐียรโกเศศกล่าวถึงงิ้วในกรุงเทพฯ สมัยนั้นว่า นอกจากมีงิ้วสั่งถัง งิ้วไซฉิ้ง งิ้วงั่วกังแล้ว ยังมีงิ้วเด็กซึ่งหมายงิ้วแต้จิ๋ว ซึ่งในยุคแรกนั้นก็ว่าจ้างมาจากเมืองจีน นักแสดงยังเป็นชาวจีนในเมืองจีน ต่อเมื่องิ้วได้รับความนิยมมากขึ้นในเมืองไทย จึงมีนักแสดงที่เป็นชาวจีนเกิดในเมืองไทย
ในสมัยรัชกาลที่ 5 นับเป็นช่วงที่คนไทยนิยมงิ้วมาก
งิ้วแต้จิ๋วเป็นที่นิยมเพราะคนจีนส่วนใหญ่เป็นชาวแต้จิ๋ว และภาษาแต้จิ๋วก็เป็นภาษาที่ชาวจีนส่วนมากใช้พูดกันมากกว่าจีนกลุ่มอื่น ๆ

งิ้วแต้จิ๋วคณะแรกที่เข้ามาเมืองไทยคืองิ้วเจี่ยอิมที่กลายมาเป็นงิ้วแป๊ะหยี่ (งิ้วแต่จิ๋ว) 2 คณะ คือ คณะเล่าเจี้ยฮั้ว และคณะเล่าซังฮี้ เข้าสู่เมืองไทยในสมัยพระจ้ากวงสู หลังจากนั้นจึงมีคณะงิ้วแต้จิ๋วจากเมืองจีนมาแสดงที่กรุงเทพฯ มากขึ้น ทำให้งิ้วชนิดอื่น ๆ เสื่อมความนิยมอย่างรวดเร็ว ในสมัยนั้นมีโรงงิ้วที่ใช้แสดงงิ้วแต้จิ๋วมากมายตลอดถนนเจริญกรุงและเยาวราช

งิ้วไม่ใช่เป็นเพียงการแสดงเพื่อความบันเทิงเฉย ๆ แต่ยังมีส่วนเกี่ยวข้องกับพิธีกรรมทางศาสนา โดยศาสนสถานของชาวจีนแต่ละแห่งจะจ้างงิ้วมาแสดงในโอกาสต่าง ๆ กัน ได้แก่ การฉลองวันเกิดของเจ้าประจำศาล การฉลองวันสร้างศาลเจ้า การฉลองวันสารทเดือน 7 ซึ่งแล้วแต่ศาลเจ้าแต่ละแห่งว่าจะเลือกวันไหนในเดือน 7 การฉลองวันเทศกาลกินเจในเดือน 9 ซึ่งโรงเจจะจัดขึ้นปีละครั้ง

การฉลองวันตอบแทนคุณของเจ้า จะจัดปีละครั้งโดยนิยมจัดในระหว่างเดือน 10 ถึงเดือน 11 ซึ่งช่วงนี้การว่าจ้างงิ้วจะมีราคาแพงมาก, การฉลองวันเทศกาลหยวกเซียว คือวันขึ้น 15 ค่ำเดือน 1 ในประเทศจีนจะมีเทศกาลประกวดโคมไฟ นิยมจ้างงิ้วมาเล่นเพื่อความสนุกสนานและเป็นการขอพรจากเจ้าให้ชุมชนร่มเย็นเป็นสุขและเจริญรุ่งเรือง ในไทยเราก็มีการจ้างงิ้วมาเล่นเพื่อเป็นการขอพรเช่นกัน

การฉลองแก้บน คือตลอดเวลา 1 ปีที่ผ่านมา ใครบนบานศาลกล่าว เมื่อได้สมความปรารถนาแล้วก็ต้องมาแก้บนตามพิธี ซึ่งมักจะเป็นวันหลังวันเกิดของเจ้าประจำศาลนั้น ๆ ทำให้งิ้วที่ว่าจ้างมาเล่นฉลองในวันเกิดของเจ้านั้นมักจะต่อด้วยงิ้วฉลองแก้บน ทำให้ศาลเจ้าบางแห่งมีงิ้วเล่นติดต่อยาวนานเป็นเดือนเลยก็มี

ลักษณะพิเศษของการแสดงงิ้วนั้น อาจพูดได้ว่าเป็นส่วนผสมของความเชื่อกับศิลปะการแสดงและดนตรี ซึ่งไม่แตกต่างกับความยิ่งใหญ่ในการแสดงโขนของไทยเรา งิ้วไม่ใช่เรื่องของศิลปะการแสดงเพียงอย่างเดียว แต่ยังมีองค์ประกอบอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการมีพิธีกรรมที่สลับซับซ้อนอันเนื่อง มาจากมีความเชื่อเข้ามาปะปนอยู่กับการแสดงด้วย คือความเชื่อในเรื่องเจ้า เครื่องเซ่น ดนตรี และบทเพลง

ความเชื่อในเรื่องเจ้า งิ้วทุกคณะจะมีเจ้าประจำคณะทั้งสิ้น และเจ้านั้นไม่ได้เกิดจากจินตนาการ แต่เกิดจากคนที่เคยมีตัวตนและสั่งสมคุณงามความดีให้แก่สังคมมาก่อน เมื่อตายไปแล้วจึงมาอยู่ในฐานะ “เจ้า” คือบรรพบุรุษนั่นเอง

ด้านหลังโรงงิ้วจะมีศาลเจ้าเล็ก ๆ ตั้งอยู่เรียกว่า “ฉั่งหง่วงส่วย” ซึ่งเป็นชื่อของคนธรรมดาที่เคยทำคุณงามความดีไว้มาก ต่อมาทำผิดกฎมณเฑียรบาลด้วยความพลาดพลั้ง จึงถูกฮ่องเต้สั่งประหารสกุล (แซ่) เท่ากับเป็นผู้รักษาสกุลไว้ไม่ได้ นักแสดงงิ้วนับถือเป็นบรมครูของงิ้วเรียกท่านว่า “เหล่าเอี๊ย” หมายถึงเจ้าปู่ นอกจากนี้ยังมีเจ้าอื่น ๆ เช่น ไท้จื้อหรือราชโอรสทั้งสาม, กวนอูซึ่งเป็นเทพเจ้าแห่งความซื่อสัตย์และสามารถในเชิงยุทธ เจงคุ้ยเป็นเจ้าผู้ปราบผี เป็นต้น

ความเชื่อในเรื่องเครื่องเซ่น จะเน้นไปทางด้านขนมหวานและผลไม้ ไม่นิยมสัตว์ที่มีชีวิต ขนมหวานที่จำเป็นต้องมี ได้แก่ ขนมเปี๊ยะกลมใหญ่ ขนมที่เป็นสิริมงคลอย่าง ขนมอี๊ ขนมหนึงทึ้ง ขนมเหม่งทึ้ง ผลไม้ เช่น ส้ม มีชาและสุราด้วย ส่วนสิ่งมีชีวิตใช้ไก่ นำมาเชือดหงอนเอาเลือดป้ายตามเสาโรงงิ้วแล้วปล่อยไป ใครจับได้นำไปเลี้ยงจะมีโชคเพราะถือว่าเป็นไก่เจ้า

ความเชื่อในเรื่องดนตรี มีความสำคัญมากโดยเฉพาะงิ้วแต้จิ๋วซึ่งจะแบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือกลุ่มฝ่ายบู๊และฝ่ายบุ๋น ฝ่ายบู๊หรือฝ่ายกลอง (โก๋วคา) ใช้บอกสัญญาณ จังหวะ กำกับการเคลื่อนไหว การให้คิว การเปลี่ยนฉาก หรือการเข้าออกของนักแสดง

นอกจากนี้จะมีฆ้อง ฉาบ กรับจีน และเกราะ กลุ่มนี้จะวางอยู่ทางซ้ายมือของผู้ชม ส่วนฝ่ายบุ๋นหรือฝ่ายเครื่องสาย (อี้คา) อันมี ปี่ ขิม ซอ นั้นใช้ให้ทำนองหรือประกอบการขับร้อง จะวางอยู่ทางด้านขวาของผู้ชม

ความเชื่อในเรื่องบทเพลง บทเพลงที่ใช้แสดงงิ้วมี 2 ลักษณะ คือ บทเพลงที่มีคำร้องและบทเพลงบรรเลงล้วน ๆ เพลงที่มีคำร้องใช้สำหรับนักแสดงงิ้วทั่วไปตามบท ส่วนเพลงที่ไม่มีคำร้องมีวิธีใช้ 2 อย่าง อย่างหนึ่งคล้ายเพลงหน้าพาทย์ของไทยเพื่อแสดงอารมณ์ต่าง ๆ ของนักแสดง อีกอย่างหนึ่งคล้ายเป็นเพลงประจำตัวเจ้า ซึ่งใช้เมื่อออกชุดโป๊ยเซียน (เทวดาทั้ง 8) หรือขณะเมื่อรับเจ้าจากโรงงิ้ว ฯลฯ

งิ้วเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้เราเห็นว่าพิธีกรรมต่าง ๆ ของไทยและจีนมีความสอดคล้องกันมาก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของดนตรี เครื่องเซ่นสรวงบูชา หรือบทบาทของเทพหรือเจ้า ซึ่งทำหน้าที่คล้าย ๆ กันคือนับถือเป็นครูหรือไม่ก็เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวทางจิตใจเหมือน ๆ กัน

ปัจจุบันนี้ งิ้วไม่ได้รับความนิยมมากมายเหมือนเมื่อก่อนแล้ว สาเหตุที่ทำให้งิ้วเสื่อมมีหลายปัจจัยด้วยกัน เช่น ความเจริญของสังคมและรูปแบบใหม่ของการบันเทิง เทคโนโลยีและวิทยาการเจริญขึ้น มีสื่อและสิ่งประดิษฐ์หลายรูปแบบมากขึ้น โดยเฉพาะคนนิยมดูภาพยนตร์มากกว่างิ้ว แม้งิ้วจะดัดแปลงเนื้อหาจากภาพยนตร์จีนมาแสดงแทนนิยายอิงประวัติศาสตร์แล้วก็ตามแต่ก็นิยมเพียงยุคสมัยเดียวแล้วก็เริ่มเสื่อมลง เดี๋ยวนี้เขานิยมดูงิ้วที่เป็นภาพยนตร์กันแล้วเพราะการดำเนินเรื่องรวดเร็วทันใจ

นอกจากนี้มีผู้ชมงิ้วแต้จิ๋วในวงจำกัด เพราะชาวจีนรุ่นหลังไม่เข้าใจลึกซึ้งในความไพเราะของภาษาดนตรีและความงามในลีลาการร่ายรำ

การขาดการศึกษาแบบจีนก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้งิ้วแต้จิ๋วเสื่อมความนิยมลง อีกทั้งค่าว่าจ้างงิ้วมาแสดงก็สูงกว่าภาพยนตร์และการละเล่นอื่น ๆ หลายเท่านัก และมีความยุ่งยากในการขอใบอนุญาตแสดงงิ้วพอสมควร

เดี๋ยวนี้ที่ถนนเจริญกรุงและถนนเยาวราชไม่เหลือโรงงิ้วถาวรให้ผู้ชมได้ตีตั๋วเข้าไปดูงิ้วอีกต่อไปแล้ว คงหาดูได้ก็แต่ในงานศาลเจ้าหรือในเทศกาลสำคัญของชาวจีนเท่านั้น

โดยคณะงิ้วในเมืองไทยซึ่งเป็นที่นิยมและมีค่าตัวแพงในปัจจุบันคือคณะไท้ตง อย่างไรก็ดี ยังมีคณะงิ้วจากเมืองจีนที่มีชื่อเสียงเก่าแก่เป็นที่รู้จักของแฟน ๆ คือคณะตั้งชอหุยที่เดินทางมาแสดงงิ้วในเมืองไทยเป็นครั้งคราว ซึ่งจะมีผู้ซื้อตั๋วเข้าชมการแสดงมากมาย

แม้ว่าผู้เขียนจะไม่เข้าใจภาษาและการแสดงงิ้วลึกซึ้งนัก แต่ก็ชอบฟังเสียงดนตรีและเสียงร้องสูง ๆ ต่ำ ๆ ของนักแสดงที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว บางคราวถึงขนาดนั่งดูงิ้วผ่านบานหน้าต่างหลังบ้านที่ชั้นสองจนเพลินก็มี

ผู้เขียนเห็นว่านอกจากงิ้วจะให้ความบันเทิงเริงรมย์แล้ว ยังมีเรื่องราวมีคติเตือนใจให้ได้คิดต่อเหมือนสิ่งบันเทิงอื่น ๆ เช่นกัน ดูงิ้วก็เหมือนดูละคร แต่ต้องไม่ลืมย้อนดูตัวเองด้วย

..............................

Create Date : 12 ธันวาคม 2548

Last Update : 12 ธันวาคม 2548 17:51:56 น.

17 comments

Counter : 1256 Pageviews.

อ่านแล้วคิดถึงคุณยายค่ะ

ตอนเด็กๆยายพาไปดูงิ้ว ดูลิเก ฯลฯ เคยเห็นหน้านักแสดงงิ้วใกล้ๆ กลัวมากค่ะ น่ากลัวน่ะค่ะ เด็กๆชอบจินตนาการ

โดย: woodchippath

วันที่: 13 ธันวาคม 2548 เวลา:15:09:22 น.

คุณ woodchippath

เด็ก ๆ มักจะชอบเสียงสดใสและเสียงโฉ่งฉ่างของดนตรีประกอบงิ้วค่ะ

แต่มักจะกลัวนักแสดง

ลูกของหนอนฯ ก็เป็นเช่นนั้น เวลานักแสดงที่แต่งหน้างิ้วแล้ว แต่ยังไม่สวมชุดงิ้ว ออกมาเดินยืดเส้นยืดสาย (เพราะหลังบ้านหนอนฯ เป็นศาลเจ้า เวลามีงิ้ว ก็จะมีโรงงิ้ว และนักแสดงพักอาศัยอยู่ เขาแต่งหน้าเสร็จ มักจะเดินลงมาทำโน่นทำนี่) ก็มักจะกลัวเพราะว่าหน้าตามันประหลาด แต่ถ้าเป็นลิเก จะไม่ค่อยกลัวน่ะค่ะ

อาจเป็นเพราะพอเป็นงิ้ว หน้าตาก็มักจะมีการแต่งหรือทาหน้าด้วยสีดำ ทั้งคิ้วและนัยน์ตาก็มักแต่งจนดูดุและน่ากลัว เสียงงิ้วมักจะเป็นเสียงสูง ๆ บาดแก้วหูค่ะ

ถ้าใครดูงิ้วเป็น ก็จะได้อารมณ์มากค่ะ

แต่สำหรับหนอนฯ แล้ว แม้จะดู (คล้าย) เป็นอาหมวย แต่ก็ชอบดูลิเกค่ะ ชอบศิลปะไทย ๆ แบบลำตัด เพลงลูกทุ่ง เพลงฉ่อย เพลงพื้นบ้าน ฯลฯ

สมัยยังละอ่อน ที่ศูนย์สังคีตศิลป์ ธนาคารกรุงเทพฯ สะพานผ่านฟ้าฯ จะมีการแสดงทุกเย็นวันศุกร์ หลังเลิกงานตอนเย็น ก็จะแวะไปดูอะไรพวกนี้ ดูฟรี คนน้อย คนที่ไปดูก็มักเป็นกลุ่มเดิม ๆ

แต่พอแก่วัดแก่วา เวลามีน้อยลง ก็ไม่ค่อยได้มีโอกาสไปดูการแสดงพวกนี้อีก อีกทั้งศูนย์สังคีตศิลป์ ปัจจุบันก็กลายเป็นพิพิธภัณฑ์แสดงภาพวาดไปแล้ว

แต่ละชนชาติก็มีอะไรที่น่าสนใจแตกต่างกันไปค่ะ การได้เรียนรู้วัฒนธรรมที่แตกต่างจะทำให้เข้าใจวิถีชีวิตที่แตกต่างของผู้คนแต่ละท้องถิ่นได้ดียิ่งขึ้นค่ะ

โดย: หนอนฯ (หนอนเมืองกรุงฯ

) วันที่: 13 ธันวาคม 2548 เวลา:16:56:42 น.

ผมมีความหลังฝังใจกับงิ้ว
แถวบ้านผมไม่มีงิ้วเล่นหรอก
เพราะเป็นบ้านนอกมาก(ตอนเด็กๆ)
คุ้นเคยกับลิเกมากกว่า
ถึงวันนี้ดูลิเกมานับครั้งไม่ถ้วน
เมื่อไม่นานนี้ก็เพิ่งดูมา

แต่ที่ว่ามีความหลังฝังใจกับงิ้ว
ตอนที่เข้ามาเรียนในตัวจังหวัด
ก็มีงิ้วมาเล่น

กลัวเสียงร้องของงิ้วมาก
ว่าเสียงน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้
เวลาทาหน้าก็จะแดงมาก

มาดูนางเอกงิ้วสวยเป็นก็ตอนโตแล้ว

โดย: พ่อพเยีย (พ่อพเยีย

) วันที่: 13 ธันวาคม 2548 เวลา:20:10:57 น.

วิมานนี้...สีชมพู...

แหม..บล๊อคสีหวาน สีโปรดของหนูนะคะ

...ทางไกลหมื่นลี้ เริ่มที่ก้าวแรก...(จำของคุณวินทร์เขามาค่ะ)

ในที่สุดพี่หนอนฯก็ออกเดินบนถนนน้ำหมึกเสียที หลังจากที่เลาะเรื่อยอยู่ข้างทางมานาน งานนี้ต้องยกประโยชน์ให้แบ๊คอัพ ที่ไม่เคยละความพยายามในการปั้นดาวประดับวงการ

ทักทายสาธุ...ตามประสาคนรักกัน แต่ความจริงมาอ่านทุกวันแหละ ชอบแอบฟังคนคุยกัน..

โดย: ตะเบบูญ่า.. IP: 58.136.64.182 วันที่: 13 ธันวาคม 2548 เวลา:21:49:46 น.

ตอนเป็นเด็กได้ดูงิ้วบ่อย
แม้จะต้องไปดูไกลต่างอำเภอ
ก็ยังไปกัน(บรรพบุรุษมีเชื้อสายจีน เลยตามผู้ใหญ่ไป)

แต่ดูแบบสนุกๆ
ชอบผู้แสดงแต่งหน้าสวย แต่งตัวสวย
เสียงกลองต็อกดังเพราะดี

ไม่เคยรู้อะไรมากกว่านี้

มารู้ประวัติความเป็นมาก็ตรงที่ได้อ่านนี่แหละ

ขอบคุณ. คุณหนอนเมืองกรุง มาก

โดย: AY IP: 202.129.4.163 วันที่: 13 ธันวาคม 2548 เวลา:21:57:44 น.

สวัสดีพี่หนอนฯ

มีประสบการณ์ดูงิ้วตอนเด็กๆ ที่จำได้ติดตาคือธงสามเหลี่ยมจำนวนมากมายที่ปักอยู่บริเวณด้านหลังของนักแสดง คงเป็นส่วนประกอบของชุดแสดง ตอนนั้นสงสัยทำไมต้องปักธงมากมาย แต่ชอบเวลานักแสดงหมุนตัวไปมา สายตาจะชอบดูธงด้านหลัง ไม่รู้เหมือนกันทำไมมาติดใจเรื่องธง ส่วนบทเจรจาไม่เข้าใจ เป็นลูกจีนรุ่นที่ 3-4 แล้ว พูดไทย เว้าลาวได้ถนัดกว่า

จำได้เคยอ่าหนังสือหลายปีมาแล้ว มีการประกวดการแสดงงิ้วที่เมืองจีน ประเทศที่มีประชากรคนเชื้อจีนส่งคณะงิ้วเข้าประกวด เช่น มาเลย์ สิงคโปร์ ฯลฯ สุดท้ายคณะงิ้วจากเมืองไทยชนะเลิศ ที่เด็ดสุดนักแสดงงิ้วจำนวนหนึ่งเป็นคนอีสาน!!

โดย: ่J IP: 203.151.140.117 วันที่: 13 ธันวาคม 2548 เวลา:22:28:04 น.

ทั้งตื่นเต้นทั้งดีใจนะ ที่ตัวเป็นๆเจ้าของคอลัมน์
"ครอบจักรวาล" ได้มาเยือนนครสวรรค์
จากแฟนคลับอายุน้อย (อายุที่เหลือนะ)

ถ้ามีโอกาส ขอเชิญนะที่ "รังกลางนา"

มีเพื่อนๆ ธรรมชาติ ให้ศึกษาพอสมควร
นกนานาพันธุ์
งูหลากหลายชนิดทั้งตัวเล็ก ตัวใหญ่(งูเหลือม) ถ้าจังหวะเหมาะได้ดูแน่
หนูนา หนูพุก(ตัวอ้วนตุ๊ก) แมลงปอ
ยามค่ำคืนยังมีหิ่งห้อยแสนสวยแถมให้ดูฟรีอีกต่างหาก

อย่าลืมชวนหนอนตัวน้อย "น้องแป้ง กะ พี่โซนิค"ติดตามมาด้วยก็แล้วกัน

โดย: AY IP: 202.129.4.163 วันที่: 11 ธันวาคม 2548 เวลา:15:08:46 น.
................

หนอนฯ แอบคัดลอกคำทักทายที่คุณ AY ไปแปะไว้ที่หัวข้อ ตกกระไดพลอยโจน มาค่ะ

ก็อย่างว่าแหละค่ะ

ขอมาสานต่อและคุยกันต่อตรงนี้

รังกลางนา ของคุณ AY ยังไงก็คงน่าอยู่กว่า รังกลางเมือง ของหนอนฯ แน่นอน

เพราะอย่างน้อยก็ยังได้เห็น หิ่งห้อย ในเวลาค่ำบ้าง

น้องแป้งเคยพยายามให้หนอนฯ อธิบายถึงลักษณะของหิ่งห้อย เด็กเมืองไม่มีโอกาสเห็นหิ่งห้อยค่ะ

น้าตะเบบูญ่าเคยซื้อหนังสือเรื่องหิ่งห้อย ส่งมาให้แป้งดู แกชอบมาก แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังอยากเห็นหิ่งห้อยที่มีแสงเรืองที่ก้นอยู่ดี

มันจะสวยมั้ยนะ แสงมันเป็นสีอะไรเหรอ ก้นมันมีแสงแล้วมันไม่ร้อนก้นหรือ ฯลฯ มีคำถามแปลก ๆ ตามมาเสมอค่ะ

จำได้ว่าสำหรับหนอนฯ แล้วเห็นหิ่งห้อยครั้งที่ตื่นตาตื่นใจที่สุด ก็เมื่อสิบกว่าปีก่อน ตอนมาทำงานที่ศาลายาใหม่ ๆ ขณะนั่งรอรถเมล์ตอนค่ำที่ท่ารถ เพื่อจะกลับบ้าน เวลาประมาณทุ่มเศษ สมัยนั้นก็เงียบสงัดและวังเวงมากแล้ว

โชคดีที่ว่าเป็นคนสวยไม่ถึงขั้น ไปไหนมาไหน จึงรู้สึกว่าตัวเองค่อนข้างจะปลอดภัย (ฮะ ฮ่า มองโลกในแง่จริง บวกกับมองโลกในแง่งาม ความไม่สวยก็มีประโยชน์ตรงนี้นี่เองค่ะ ดังนั้น ใครว่าไม่สวยก็น้อมรับด้วยความเต็มใจยิ่งค่ะ)

ระหว่างนั่งรอรถเมล์เก่า ๆ ออกจากท่ารถ บริเวณนั้นเป็นคูคลอง ก็ได้เห็นหิ่งห้อยบินขึ้นมาบนรถหลายตัวค่ะ มาทักทายพอให้เวลาที่ต้องรอรถออกอีกนานดูสั้นลงไปถนัดใจ เพราะเจ้าหิ่งห้อยนี่ล่ะค่ะ และเป็นความประทับใจที่มักจะเล่าให้ใคร ๆ ฟังเสมอ

ครั้งสุดท้ายที่เห็นหิ่งห้อย ก็ที่เหมืองปิล็อค กาญจนบุรี ค่ะ

หนอนฯ ต้องขอขอบคุณคุณ AY ที่ให้การต้อนรับและอำนวยความสะดวกในการเดินทางไปงานเททองหล่อพระประธานที่อ่างทองเป็นอย่างดี

รู้สึกยินดีที่ได้รู้จักค่ะ โดยเฉพาะคำทักทายที่ว่า หนอนฯ ตัวไม่กลมอย่างที่คิด

และยิ่งยินดียิ่งขึ้นเมื่อได้มีโอกาสสนทนาและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นในเรื่องราวต่าง ๆ โดยเฉพาะเรื่องของธรรมะและเรื่องชีวิตค่ะ

ทั้งต้องขอบคุณขนมอร่อย ๆ ที่ฝากมาให้เด็ก ๆ ด้วยค่ะ

หากมีโอกาสก็จะแวะเยือน รังกลางนา ของคุณ AY ค่ะ

ส่วนเรื่องงิ้วนั้น เพิ่งรู้ว่าคุณ AY มีบรรพบุรุษเป็นเชื้อสายจีนด้วย ถึงหนอนฯ จะดูเหมือนมีเชื้อสายจีนเข้มข้น แต่ต้องยอมรับว่า มีความรู้เกี่ยวกับเรื่องงิ้ว ไม่มากนัก เพราะสมัยเด็กครอบครัวของหนอนฯ ไม่ค่อยได้มีโอกาสดูงิ้วมากมายค่ะ คุณพ่อจะชอบดูหนัง ส่วนคุณแม่ไม่ค่อยดูงิ้ว นาน ๆ จะไปดูเป็นเพื่อนคนแก่ข้างบ้าน ก็จะหอบหิ้วหนอนฯ ติดไปด้วย บัตรดูงิ้วในโรงจะมีราคาค่อนข้างแพง และต้องไปดูแถวเยาวราชด้วย

หนอนฯ จำได้ว่า ผู้ใหญ่เขาดูงิ้วกัน แต่หนอนฯ ไปวิ่งเล่นในโรงงิ้วเสียมากกว่า คิดกลับไป สงสัยคนดูงิ้วคงรำคาญเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่ไม่รู้กาละเทศะคนนั้นแน่ ๆ เลย

แต่เมื่อแต่งงาน และชีวิตช่วงหลังได้มีโอกาสมาอยู่ที่บ้านแถวเยาวราช หลังบ้านเป็นศาลเจ้าที่จะมีลานกว้าง และมีเวทีสำหรับงานแสดง งิ้วจะมาเล่นเป็นประจำทุกปี ปีนึงอาจจะสองสามหนแล้ว จึงทำให้เริ่มรู้สึกคุ้นเคยและใกล้ชิดกับงิ้วน่ะค่ะ

ลูก ๆ ทั้งสามของหนอนฯ จะกลัว ๆ กล้า ๆ เมื่อตอนเป็นเด็กเล็ก ๆ พอได้ยินเสียงกรับกลองฉิ่งฉาบตอนเบิกโรง ก็จะร้องว่า "แม่ ดูนิ้ว ดูนิ้ว" กว่าจะสื่อสารเข้าใจว่า "แม่ ดูงิ้ว ดูงิ้ว" ก็เหนื่อยค่ะ เพราะเด็กจะพูดไม่ชัด ออกเสียงตัวง งู เป็นตัว น หนู อยู่น่ะค่ะ นี่ก็เป็นเรื่องขำ ๆ ของเด็ก ๆ อีกเรื่องนึง

โดย: หนอนฯ IP: 61.91.89.3 วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:2:09:46 น.

สวัสดีค่ะพ่อพเยีย

สรุปแล้ว นางเอกงิ้ว กับนางเอกลิเก ใครสวยกว่ากันคะ

แต่หนอนฯ จะถนัดดูลิเกมากกว่างิ้วน่ะค่ะ อาจเพราะเสียงงิ้วมันเสียดแหลม ดนตรีก็โฉ่งฉ่างเกินไป

ไม่เหมือนลิเก มีเสียงระนาดและจังหวะกลองเข้ากันดี

แต่พระเอกลิเก กะพระเอกงิ้ว ก็จะแตกต่างกันมากค่ะ พระเอกลิเกก็จะดูเนิบนาบ น้ำเสียงอ่อนหวาน ส่วนพระเอกงิ้ว มักจะดูแข็งแกร่ง เป็นนักรบ อะไรประมาณนั้

หนอนฯ ดีใจที่ได้มีโอกาสเดินทางไปกับพี่ M'Bnn ค่ะ ไปเยือน รังนักเขียน ได้พักค้างคืนที่บ้าน ได้เห็นศิลปะการตกแต่งภายในบ้านนักเขียน เด็ดที่สุดก็ต้องเป็นห้องน้ำที่มีม่านบาหลีทิ้งรากอากาศสีชมพูระย้าย้อย

ได้จิบกาแฟ ได้เดินอาบแดดบ่าย (ร้อน) เพื่อหาของอร่อยใส่ท้อง ได้ไปเดินดูวิถีชีวิตผู้คน และเดินชมตลาดหนองเบนยามเย็นและหาของอร่อยอย่างละนิดละหน่อยมาชิม ได้มีโอกาสสนทนากัน มีความสุขที่สุดค่ะ

ทว่า...ต้องขออภัย ที่ทำให้ทุกคนต้องตื่นกลางดึก เพราะเสียงร้องตะโกนขอความช่วยเหลือของคนนอนฝันร้ายน่ะค่ะ (คิดแล้วก็ขำตัวเองค่ะ สงสัยว่านอนฝันหวานมานาน -ฝันร้ายสักทีเป็นไรมี แหม...แต่ทำไมต้องมาฝันร้ายที่บ้านนักเขียนก็ไม่รู้สิ งานนี้...ไม่เกี่ยวกับว่าบ้านนักเขียนตั้งอยู่บนที่วัด ที่วัดเป็นป่าช้าเก่าหรอกค่ะ)

ประเมินสถานการณ์เอาเองว่า สงสัยจะพูดและฟังเรื่องน่ากลัวก่อนนอน และก็นอนหัวค่ำเกินไป ผิดเวลาและฉายา คนนอนดึก เมื่อมีเวลานอนมากขึ้น ก็เลยฝันเป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โต อาการอย่างนี้ โบราณว่า โดนผีอำแน่

แต่ว่าไปแล้ว เป็นอย่างที่พ่อพเยียพูดน่ะแหละ สรุปอยู่ที่จิต และหนอนฯ ก็เชื่อเช่นนั้นค่ะ

คุณตะเบบูญ่า

พี่หนอนฯ หลวมตัวมาแล้ว ก็ต้องหลวมตัวต่อไปน่ะจ้ะ ว่าแต่ว่า เมื่อไหร่จะถึงเวลาที่ตะเบบูญ่าหลวมตัวบ้างล่ะ

ตอนนี้กำลังอ่านอะไรอยู่หรือเปล่า ?

คุณ J

ธงที่ปักอยู่ที่หลังของนักแสดง สื่อว่านักแสดงตัวนั้นเป็นนักรบ เป็นทหาร เรื่องราวของงิ้วโบราณส่วนใหญ่มักเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับวีรกรรมของผู้กล้า นักรบ บางทีก็มีลักษณะเหมือนการเคลื่อนพล ธงจะพลิ้วไปตามลีลาของนักแสดง สวยงามดี

ปัจจุบัน งิ้วที่มาแสดง นักแสดงชายหญิงล้วนเป็นคนไทยแท้ ๆ มาจากภาคอีสานเกือบทั้งหมด

ไม่น่าเชื่อเลยว่า พี่ไทยเราจะเก่งกาจขนาดนี้ คือฝึกจนเป็นนักแสดงงิ้วที่เก่งกาจได้

ตอนอยู่บนเวที นักแสดงร้องบทจีน พูดจีน (แต้จิ๋ว) แต่พอเขาและเธออยู่ด้านล่างหรือด้านหลังเวที เห็นกินส้มตำ ไกย่าง ข้าวเหนียว แลเว้าลาวกันสนุกสนาน

ทำให้เห็นว่า วัฒนธรรมต่างเชื้อชาติสามารถถ่ายทอดถึงกันได้ ถ้ามีโอกาสศึกษา ฝึกหัด และฝึกฝน อย่างจริงจังในกรณีงิ้วนี้ เป็นกรณีศึกษาที่น่าสนใจค่ะ

โดย: หนอนฯ (หนอนเมืองกรุงฯ

) วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:2:48:23 น.

อ่าน..ผ่านพบไม่ผูกพัน สลับกับ มากกว่านั้น ของวงศ์ทนง ชัยณรงค์สิงห์ (หวังว่าคงจำชื่อนามสกุลเขาไม่ผิดนะ...) อยู่จ้ะ

โดย: ตะเบบูญ่า IP: 202.142.219.231 วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:15:15:07 น.

ตะเบบูญ่า

พี่หนอนฯ จะทำ blog "เล่าเรื่องจากเรื่องเล่า" ตั้งใจจะเป็นการพูดคุยเรื่องการอ่าน และหนังสือที่อ่าน

บางทีเราอาจแลกเปลี่ยนทรรศนะและมุมมองในการอ่านเรื่องเล่าประเภทต่าง ๆ ได้จากมุมนั้น

ก็ได้เพียงแต่คิดว่าอยากจะทำ แต่ก็ไม่รู้ว่าเวลาจะอำนวยได้มากน้อยแค่ไหนน่ะจ้ะ

เรียกลูกค้าไว้ก่อน และให้ตะเบบูญ่าเตรียมตัวเตรียมใจพบกันที่ blog นั้นด้วยจ้ะ

น้องแป้งคิดถึงน้าตะเบบูญ่มากเลยนะ บอกว่าไม่เห็นชื่อน้า... ในจอคอมฯ เลย (ช่วงที่ตะเบบูญ่าเอาแต่แอบอ่านน่ะจ้ะ)

โดย: หนอนฯ (หนอนเมืองกรุงฯ

) วันที่: 14 ธันวาคม 2548 เวลา:16:25:26 น.

กำลังหัดทำwebงิ้ว แต่มาสารภาพว่า เอาบทความของคุณหนอนไปเขียนหลายหน้าเลยค่ะ

เลยมาขออนุญาติเป็นทางการว่า ขออนุญาติ ให้ web งิ้ว link มาหานะคะ นะคะ

บังคับขอบคุณล่วงหน้าค่ะ(อิอิ)
tisa.makewebez.com

โดย: ตัวหม่อนหนอนไหม IP: 58.9.137.233 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:7:46:31 น.

อยากให้ถึงงานปุงเถ่ากงม่าอีกจังเลยอยากให้อาม่าพาไปดูงิ้วแล้วอาม่าแปลให้ฟังด้วยงานปุงเถ่ากงม่าบัวขาวเริ่มวัที่ 11-16 ธันวาคมของทุกปี(อ.กุฉินารายณ์)

โดย: เอ็งฉ่าย IP: 124.157.149.59 วันที่: 9 มกราคม 2551 เวลา:19:57:00 น.

โดย: เอ็งฉ่าย IP: 124.157.149.59 วันที่: 9 มกราคม 2551 เวลา:19:57:16 น.

ใกล้งานปุงเถ่ากงม่าบัวขาวแล้วขอเชิญชวนผู้มีจิตศรัทธรามาร่วมทำบุญในงานประจำปีนี้ด้วยใครมาก็ขอให้เป็นเศรษฐี

โดย: เอ็งฉ่าย IP: 117.47.9.197 วันที่: 28 ตุลาคม 2551 เวลา:10:17:25 น.

งานงิ้วบัวขาวจะเริ่มแล้วขอเชิญร่วมทำบุญได้เริ่มได้แล้วบริจากได้ที่ หางหุ้นส่วนจำกัดดาวบัวขาว

โดย: เอ็งฉ่าย IP: 58.147.39.191 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2551 เวลา:9:05:18 น.

ถ้าพูดถึงศาลเจ้าปู่บัวขาว นั้นเมื่อถึงหน้าฝนทุกปี หลังคาจะรั่ว แทบทุกปีตั้งแต่ปรับปรุงศาลเจ้าปู่ใหม่ ปีนี้ผมได้กลับไปบ้านเกิดของแม่ผม วันนั้นผมเข้าเมืองพาพ่อไปหาหมอหน้าศาลเจ้าปู่ เลยนึกอยากเข้าไปดู ว่าเหมือนทุกๆๆที่ป่าว
ปรากฏว่าเมื่อเข้าไปดู เห็นว่า คนสร้างผิดหลักเป็นอย่างมาก ทำหลังคา แล้วให้น้ำไหลลงมาใส่ บ่อ มังกรเขียวกับเสือขาว และทำให้หลังคารั่ว น้ำเนิ่งนอง ช่วงหน้าฝน และขณะนั้นเจอคนดูแลศาลพอดีเลยถามว่า ทำมัยทำหลังคาแบบนี้ แกก็บอกว่าไม่รู้เขาทำมันรั่วทุกปีซ่อมหลายครั้งแต่มันก็รั่วตลอด ผมเลยคุยไปคุยมาเลยบอกแก่ว่า ลองบอกกรรมกร นะว่าถ้าไม่อยากให้รั่วก็เอาหลังคาพวกนี้ทิ้งชะ ถ้าไม่เอาออก ตาก็เช็ดน้ำรั่วไป หลังจากผ่านฝนผมพาพ่อมาถอนฟัน ใกล้ศาลเจ้านั้นละเลยลงไปดูปรากฏว่าเขาเอาออกจริงๆๆ แต่ยังเหลือ บ่อน้ำของ เสือขาว กับมังกรเขียว
ถ้าเอาออกหรือถมชะจะดีมากๆๆ

โดย: ฮวดกั่ว IP: 222.123.63.104 วันที่: 24 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:55:27 น.

ถ้าถมสองบ่อนั้นชะแล้ว ทำป้ายชื่อเป็น แปะฮดจ้องกุน (แม่ทัพเสือขาว) กับแชเหลงจ้องกุ้น(แม่ทัพมังกรเขียว)เป็นองค์รักษ์มีกระถางธูปไว้ให้คนกราบไหว้น่าจะดีกว่าทำเป็นบ่อน้ำ เหตุผลเพราะศาลเจ้าเป็นธาตุไฟ เจอน้ำย่อมทำให้ปะทะกัน ถ้าแก้ได้อนาคต เมืองบัวขาวอาจจะแยกเป็นจังหวัดได้ดังที่คิดไว้ก็ได้ครับ

โดย: ฮวดกั่ว IP: 222.123.63.104 วันที่: 24 พฤศจิกายน 2553 เวลา:22:00:46 น.