เริ่มเรื่อง ภาพเหมือน : หนูแป้งวันนี้ วันนี้ หนูกับน้องฟ้าไปที่ทำงานแม่ ทำการบ้านเลขตั้งครึ่งวัน กว่าจะเสร็จ วิชาเลขยากมาก ๆ เลย หนูกินซูชิ ซื้อจากตลาดนัด ม.มหิดล เยอะมาก อร่อยมาก ๆ ด้วย กินกับน้องฟ้า (ลูกซาเจ็ก) และพี่เฟิสท์ (ลูกน้าตา) หนูขอบอกความลับ น้าตากินซูชิไม่เป็น จิ้มซูชิคำนึง ตกลงไปในน้ำซอสโชยุกะวาซาบิ น้ำซอสกระเด็น หนู น้องฟ้า พี่เฟิส์ท หัวเราะเอิ๊กอ๊าก แม่หนอนฯ วิ่งมาดูว่าพวกเราหัวเราะเรื่องอะไร   Create Date : 27 พฤษภาคม 2550 18 comments Last Update : 2 มิถุนายน 2550 10:58:20 น. Counter : 991 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีจะหนูแป้ง ตกใจหมดเลย นึกว่านางไม้ที่ไหนเสียอีก ที่จู่ๆหนูแป้งก็โผล่มาจากต้นไม้ วันหนึ่งลุงโดมจะไปเที่ยวเยาวราชที่บ้านหนูแป้ง   โดย: พ่อพเยีย 1 มิถุนายน 2550 23:31:25 น.

ลุงโดม ตกใจเรืองอะไร ให้ทายว่าภาพนี้ถ่ายที่จังหวัดอะไร ? หนูชอบภาพนี้มาก ๆ เลย แม่หนอนฯ ถ่ายให้ค่ะ ตอนนี้แม่เอาแต่นอนทั้งวันทั้งคืน ไม่ทำอะไร อู้งานเยอะเลย เพราะแม่ไม่ค่อยสบายค่ะ   โดย: หนูแป้ง (หนอนเมืองกรุงฯ ) 2 มิถุนายน 2550 7:56:29 น.

ถึงน้าโน และ ลุงโดม มีคำถามเลขมา 1ข้อ ใครตอบได้มีรางวัล 784566 ........715826 ลุงยังไม่มาตอบ แต่หนูอยากเฉลยคำตอบเร็ว ๆ รูปนี้ถ่ายที่จังหวัดชุมพร ค่ะ   โดย: หนูแป้ง (หนอนเมืองกรุงฯ ) 2 มิถุนายน 2550 10:37:44 น.

ลุงไม่เข้าใจคำถามเลขน่ะ ถามใหม่สิว่าอะไร ตอบสุมเลยก็แล้วกัน 784556> 715826 รีบเฉลยทำไมลุงโดมรู้ว่าต้องที่ชุมพรแน่เลย เพราะข้างหลังหนูแป้งมีทะเลแลเรือซ่อนอยู่ โอโฮหนูแป้งบังเรือลำใหญ่ได้ไงน่ะ   โดย: ลุงโดม IP: 124.121.21.227 2 มิถุนายน 2550 11:07:21 น.

ลุงโดมทำการบ้านเลข ถูกต้องแล้วค่ะ หนูจะส่งรางวัลไปให้ทางไปรษณีย์ รอรับนะคะ ก่อนนั้นหนูไม่เห็นเรือเลยใช่มั้ย เพราะหนูบังเรือหมดเลย พอลุงโดมบอก ถึงได้เห็นทะเลกับเรือ หนูบังเรือลำใหญ่ได้ เพราะเรืออยู่ไกลในทะเล หนูอยู่ใกล้กล้อง ตัวหนูจึงขยายโตขึ้น... โตขึ้น... จนบังเรือมิดไงล่ะ ที่จริงหนูผอมนะเนี่ย ให้ลุงโดมทายอีก หนูชอบกินอาหารทะเลอะไร ?   โดย: หนูแป้ง (หนอนเมืองกรุงฯ ) 2 มิถุนายน 2550 14:09:48 น.

ลูกแป้งจ๊ะ น้าโนดีใจมากเลยที่ได้มาเยี่ยมบล๊อกของแป้ง ว่าจะถามคุณแม่หนอนฯอยู่ทีเดียวว่า บล๊อกแป้งมายังไง แป้งไปบอกทางไว้ที่บล๊อกลุงโดมพอดี น้าโนเลยมาถูก รูปแป้งรูปนี้สดใสมีความสุขมากนะ น้าโนก็ชอบทะเลมากที่สุดจ้ะ เมื่อไรเราจะไปเที่ยวทะเลพร้อมกันสักทีล่ะ อยากพาน้องจินนี่ไปเล่นกับพี่แป้งพี่ฟ้า ส่วนคำถามเลขที่แป้งถามมา น้าโนตอบทันทีเลยว่า..ยอมแพ้ โอย...เฉลยมาเถอะ อย่าให้น้าโนคิดเลย แค่นี้น้องจินนี่ก็คอยเตือนน้าโนอยู่ทุกวันว่า "คุณแม่อย่าคิดมากเดี๋ยวหน้าย่น" แล้วเจอกันที่โรงเรียนนะจ๊ะ น้าโนจะซื้อขนมไปฝากอีก เป็นเด็กดี ขยันเรียน เชื่อฟังผู้ใหญ่นะลูก   โดย: น้าโน IP: 58.8.58.36 2 มิถุนายน 2550 15:45:28 น.

ขอบคุณพ่อพเยีย และน้าโน ค่ำวันเสาร์หนูแป้งเพิ่งไปบ้านอาค่ะ จะกลับมาก็ค่ำวันจันทร์ เดี๋ยวนี้วันอาทิตย์ก็จะค้างอยู่กับอา เพราะรุ่งเช้าวันจันทร์ไปโรงเรียนพร้อมน้องฟ้าค่ะ แป้งก็ชักจะติดบล็อก จะคอยมาดูบล็อกพ่อพเยีย และบล็อกตัวเองด้วย ท่าทางมีความสุขมากที่ได้คุยกระจุ๊กกระจิ๊ก กับพ่อพเยียและน้าโน บางครั้งก็จะถามถึงคนอื่น ๆ ด้วยอ่ะค่ะ อย่างเช่นถามว่า พี่ยิปซีสีน้ำเงิน เป็นใครนะ แม่รู้จักรึเปล่า อะไรทำนองนี้   โดย: หนอนฯ IP: 58.9.172.3 2 มิถุนายน 2550 19:16:19 น.

ต้องตำหนิแม่หนอนฯนะหนูแป้ง ที่เกรงใจ..ไม่ไปบอกแม้กระทั่งน้าด้วย น้างอนด้วยล่ะ แป้ง..ตัวเท่าๆเพื่อนนิกในห้องเลยค่ะ เพื่อนนิกตัวโตๆเท่าแป้งกันหมด มีแต่นิก ที่ไม่ยอมตัวโตเลย แป้งอยากเห็นนิก แป้งแวะที่บล๊อกน้านะคะ น้าก็เพิ่งแป้งครั้งแรกนี่แหละจ๊ะ แป้งมีเพื่อนในห้องกี่คน..ของนิกมี 21 คนล่ะ นิกส่งโปสการ์ด ให้แป้งใบนึง แป้งเรียนภาษาอังกฤษไปถึงไหนแล้ว นิกเขาเขียนภาษาไทยไม่ได้เลย..น้าว่า แป้งต้องท่องศัพท์เยอะแล้วล่ะ จะได้คุยกับนิก สนุกๆ..นิกเขาชอบเขียนนิทาน วันหลัง น้าจะได้ส่งให้น้องแป้งอ่านด้วยไง มีหลายเรื่อง เต็มบ้านเลย   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.135.36 2 มิถุนายน 2550 23:57:32 น.

แปะรูปนิกให้น้องแป้งดูนะคะ นิกจะเรียนจบปอสาม สิ้นเดือนนี้แหละค่ะแป้ง ที่โน่นเรียนเร็วกว่าเมืองไทยนิดนึง แต่แป้งก็อายุเท่านิกแหละ นิก..เขียนไม่เหมือนชื่อพี่โซนิคค่ะ นิกเขาชื่อไทยว่า..อนิก แปลว่า กองทัพ นิกเขาภูมิใจชื่อแปลของเขามากเลย น้าตั้งชื่อไทยนี้ เพราะมันเรียกง่ายในภาษาอังกฤษ แล้วก็สะกดง่ายๆว่า Anick สาวน้อยข้างๆนิก คือน้องสาวชื่อไทยว่า อลีนา แปลว่า ว่องไว เธอไวสมชื่อเลย ไว้น้าจะมาคุยกับแป้งใหม่นะคะ ++++++++++++++ พี่หนอนฯ แป้งตอบหรือไม่ตอบไม่เป็นไรหรอกพี่หนอนฯ แมวคุยกับแกได้เสมอแหละ มีเรื่องเล่าเรื่อยๆ เดี๋ยวเราก็เป็นเพื่อนกันได้   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.141.50 4 มิถุนายน 2550 1:10:45 น.

แวะเข้ามาเยี่ยมค่ะ...ว่าจะเข้ามาหลายหนแล้วก็ไม่ได้ฤกษ์สักที ขี้เกียจฝากคุยในบล๊อกพ่อพเยียแล้วค่ะ ฝากตัวมาที่นี่เลยดีกว่า เพิ่งได้เห็นหน้าน้องแป้งค่ะ....คิดถึงซาลาเปาเซเว่นขึนมาเลยเชียว อ่านเรื่องหนูแป้งแล้วท่าทางอนาคตจะเป็นนักอ่านตัวยงแน่เลย...มีเด็กน่ารักอยู่ในบ้านก็คงจะสดชื่นนะคะ เผอิญยังไม่มีลูกเอาไว้อวดกะเขา แอบดูลูกเพื่อนไปก่อนก็แล้วกัน ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ......   โดย: ปลายแปรง IP: 203.113.19.117 5 มิถุนายน 2550 9:15:47 น.

สวัสดีทุก ๆ คน แทนหนูแป้งเธอค่ะ (ที่ไม่ได้มาอัพบล็อก เพราะมีข้อแม้ว่า การบ้านไม่เรียบร้อยก็ต้องอดน่ะค่ะ การบ้านค่อนข้างเยอะ และจะมีสอบเป็นระยะ ๆ แกก็อดใจไว้-พอไหวค่ะ บ่นนิด ๆ ที่ไม่ได้มาดูบล็อก) ในฐานะแม่หนูแป้งก็เข้ามาคุยขัดตาทัพก่อน หวังว่าคงไม่ผิดกติกานะจ๊ะ เรื่องของลุงโดม มีว่า หนูแป้งอ่านงาน (อ่านเองบ้าง - หนอนฯ อ่านให้ฟังบ้าง) ก็ค่อย ๆ ขยับไปทีละบท แต่ละทีก็ว่า ต้องเริ่มต้นจากรูโหว่ที่ข้างฝาก่อน จึงไม่ไปถึงไหนซักที ตอนนี้บอกว่า ไม่เริ่มต้นตรงนั้นแล้ว ขออ่านต่อไป ทีนี้ก็เลยมีช็อตเด็ด ๆ หลายช็อตที่เธอชอบ โดยเฉพาะอะไร ๆ ที่เกี่ยวกับพี่พเยีย อย่างตอนที่ พูดถึงความรักของพเยียที่มีต่อพ่อแม่ว่ารักเท่ากันมั้ย (เท่ากำปั้นซ้ายขวา) หรือตอนที่พเยียขึ้นรถแล้วรับปากว่าจะไปโรงเรียนได้ด้วยตนเองก็ต่อเมื่อ "ให้เยียโตกว่านี้ก่อน" อะไรทำนองนี้ แป้งถามว่า "ทำไมผู้ใหญ่ชอบถามว่า...รักมั้ย เช่น หนูรักปะป๊ามั้ย หนูรักแม่มั้ย หนูรัก...มั้ย..." หนอนฯ คิดว่า "เอ้อ...ก็ไม่รู้สินะ คงเพราะการได้ยินคนที่เรารัก โดยเฉพาะลูกบอกรักเรา มันเป็นยิ่งกว่ายาชูกำลังใด ๆ ในโลกนี้ มันทำให้เรามีพลังกายพลังใจขึ้นมาอย่างประหลาด มีเรี่ยวแรงในการทำมาหาเลี้ยงชีพต่อไป...หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง" คงประมาณนี้ แต่หนอนฯ ก็บอกหนูแป้งเธอว่า "ใคร ๆ ก็อยากได้ยินคนบอกรักทั้งนั้นแหละ เพราะได้ยินแล้วมันชื่นนนน....หัวใจไง" สำหรับน้าโน หนูแป้งจะถามถึงเสมอค่ะ โดยเฉพาะว่าอยากเจอะน้องจินนี่ที่โรงเรียนบ้าง แกว่าวันก่อน ที่ได้รับขนมจากน้าโน ไม่เห็นน้องจินนี่เลยอ่ะค่ะ เวลาโรงเรียนมีประกาศอะไร ก็จะถามเสมอว่า "แม่ น้าโนรู้รึยัง เรื่อง....." ตอนนี้ตอนเย็นเรียนเสริมทำการบ้านสองวัน เรียน English conversasion สองวัน พักเที่ยงเรียนศิลปะ 1 วัน คุณอาว่าจะให้ไปเรียนดนตรีไทย สีซอ แต่ใจดูเหมือนไม่อยากเรียน พี่หนอนฯ ก็ว่าไม่ต้องเรียนก็ได้ เอาตามความสมัครใจผู้ใหญ่มักจะชอบให้เด็กทำอะไรที่ชดเชยความรู้สึกหรือสิ่งที่ตัวเองขาดเสมอ โดยมักยกประโยคขึ้นมาบอกว่า "นี่...สมัยอาอ่ะนะ อยากจะเรียนก็ไม่ได้เรียนหรอก ยุคหนูน่ะ สบายจะตาย อยากจะเรียนอะไรก็ได้เรียน อย่างงี้ยังไม่รู้จักขนขวายเรียนอีก" ก็ได้แต่แนะนำหนูแป้งไปว่า ซอเป็นยังไง จะเข้เป็นยังไง ขิมเป็นยังไง ซึ่งก็แล้วแต่ว่าเธออยากจะเรียนอะไร (หรือไม่ ? - ไม่ชอบบังคับค่ะ เพราะเห็นผลจากตัวเองแล้วว่า การเรียนตามใจผู้อื่น ไม่ได้เกิดผลดีอะไรเลย เสียเงินเสียเวลาเปล่า ๆ) แม่น้องนิกคะ หนูแป้งได้รับโปสการ์ดน้องอนิกแล้วค่ะ เอาไปอวดใครต่อใครในบ้านว่ามีเพื่อนอยู่ถึง USA บอกว่า ลายมืออนิกสวยกว่าหนูแป้งหน่อยนึง (ฮะ ฮ่า คิดเอาเองว่าลายมืออังกฤษหนูแป้งจะขนาดไหน) แป้งว่า คุณครูบอกว่าลายมือแป้งแย่มาก ๆ จ้ะ ก็ให้กำลังใจลูกไปว่าฝึกเขียนบ่อย ๆ ก็จะสวยเองแหละ อีกสักพักคงจะตอบโปสการ์ดกลับไปให้อนิก แกคงจะขอเลือกโปสการ์ดที่ถูกใจ (ซึ่งมีอยู่แล้ว) ก่อน ภาษาอังกฤษไม่เก่งหรอกจ้า ย้ายโรงเรียนใหม่ภาษาอังกฤษเขาแข็ง แป้งก็เลยต้องทำงานมากขึ้น แต่ทว่า...แม้จะเรียนเยอะขึ้น ทำการบ้านมากขึ้น แต่เธอดูมีความสุขดี เพราะตอนเช้าตอนเย็น ได้นั่งรถไฟใต้ดินกลับบ้าน ใช้เวลาไม่มากนัก แป้งจะชอบขึ้นรถไฟใต้ดินมาก ๆ เลย (ไปลงสถานีสุขุมวิท) ตอนเย็น ๆ แป้งก็จะสนุกเพราะมีคนหมุนเวียนเปลี่ยนหน้าไปรับที่โรงเรียนเสมอค่ะ เดี๋ยวอา เดี๋ยวพ่อ เดี๋ยวพี่ชายสองคน อาจเพราะหนูแป้งเธอโตขึ้น หมู่นี้รู้สึกว่ามีความรับผิดชอบมากขึ้นกว่าตอนอยู่โรงเรียนเก่าค่ะ และก็มีความสุข ชอบซักถามเรื่องหรือเหตุการณ์รอบ ๆ ตัว คำถามมักขึ้นต้นด้วยคำว่า "ทำไมล่ะแม่...?" อะไรอย่างงี้แหละค่ะ ก็ต้องคอยคิดหาคำตอบสำหรับเด็ก ๆ บางทีจนมุมก็ขอแปะโป้งติดคำตอบไว้ก่อนก็มีค่ะ มีจังหวะดี ๆ จะพาหนูแป้งแวะเยี่ยมเยือนบ้านแม่น้องนิกจ้า สำหรับวันนี้ แป้งคงดีใจ ได้เห็นหน้าอนิกและอลีนา คุณปลายแปรงคะ หนูแป้งคงไม่ได้เป็นนักอ่านอะไรหรอกค่ะ เพราะเธอมีสมาธิอ่านได้ไม่มากนัก จะอ่านเท่าที่อ่านได้ ไม่บังคับ อยากอ่านแค่ไหนอ่าน บางทีอ่านให้ลูกฟัง แม่ทำท่าจะหลับ (สัปหงก-เพราะอ่านอะไรซ้ำไปซ้ำมาอยู่นั่นแล้ว) แป้งก็จะว่า "แม่...อย่าเพิ่งหลับซี่..." อย่างงี้ก็มีค่ะ อารมณ์ดี หรือถ้าเป็นหนังสือตัวโตหน่อย ก็อ่านเองได้ค่ะ :) สำหรับดาวเทียมชื่อไทย ๆ ของที่บ้าน สัญญาณไม่ค่อยดีอ่ะค่ะ กลุ้มใจจะตาย โทร.ตามมาซ่อมแล้วซ่อมอีก โทร.จนเหนื่อยอ่ะจ้ะ ช่องสำคัญ ๆ ไม่ค่อยมีให้ดู มันตายสนิท ตอนนี้อาศัย ยูบีซี ไปพลาง ๆ ทำให้รับสถานีพื้นฐานต่าง ๆ ได้ครบถ้วน ใช้งานได้ดีพอควรกับความต้องการของที่บ้าน ก็เลยเลิกพูดถึงดาวเทียมชื่อไทย ๆ นั่นแล้วค่ะ ไม่ได้เอาออก ก็เอาทิ้งไว้อย่างนั้น ราคาจะเหลือถึง 500 หรือเปล่าก็ไม่รู้ล่ะ ที่บ้านปลายแปรงยังดีนะ แม่ยังใช้ประโยชน์จากจานดาวเทียมได้ (เอาไว้ตากของ อิ อิ) บ้านหนอนฯ ไม่รู้จะใช้ทำอะไรน่ะ อ้อ...ประดับไว้โก้ ๆ ล่ะมัง ใครผ่านไปผ่านมาเงยหน้าขึ้นไปเห็น เขาคงคิดว่า บ้านนี้มันเวอร์ซะจริง ๆ ติดจานดาวเทียมตั้งสองตัว ทั้งที่ครอบครัวมันก็ไม่ค่อยมีใครมาอยู่ (มีพ่อหนูแป้งอยู่คนเดียว ส่วนหนอนฯ วันหยุดจึงจะกลับบ้านจ้ะ) หารู้ไม่ว่า ตัวนึงน่ะมันเดี้ยง เหลือแต่จาน...ให้เจ็บใจเล่นเพราะตอนแรกติดตั้ง อยากเอามาแทนสายเคเบิล คิดว่าลงทุนครั้งเดียว (แพงนะเนี่ย) แต่เอาเข้าจริง - มันแย่กว่าเคเบิลซะอีก เฮ้อ...บ่นไป ลูกว่า...แม่ขี้บ่นจัง !!   โดย: หนอนฯ IP: 202.28.180.201 5 มิถุนายน 2550 18:36:47 น.

หนูแป้ง ตัวหนังสือนิกดีกว่าแป้งหน่อยนึงเหรอคะ เดี๋ยวบอกนิกให้นะ..นิกคงดีใจมากเชียวล่ะ เพราะตัวหนังสือนิก ไม่สวยที่สุดในชั้นเรียน ขอบคุณแป้งมากนะที่ชม เดี๋ยวปิดเทอม นิกจะไปเที่ยวโอเรก้อนหาปู่ นิกจะร่อนโปสการ์ดมาให้แป้งอีกนะ แต่แป้งต้องตั้งใจเรียนวิชาภาษาอังกฤษให้ดีๆ จะได้อ่านโปสการ์ดเองได้ ไม่ต้องให้แม่หนอนฯแปล เดี๋ยวแอบรู้ความลับของเด็กๆไง +++++++++++++++ พี่หนอนฯ ไม่ต้องซีเรียสว่าแป้งต้องส่งโปสการ์ดให้นิกหรอกค่ะพี่ ให้แป้งทำเท่าที่เขานึกอยากจะทำ อย่างน้อยๆแมวคิดว่า ในความรู้สึกเด็ก เขาก็ดีใจที่มีอะไรแปลกใหม่เข้ามา มีเพื่อนจากแดนไกล และอาจจะทำให้นึกอยากเรียน ภาษามากขึ้น เพราะจะได้อ่านเองได้โดยไม่ต้องให้แม่แปลให้ เรื่องบล๊อก..ไม่ต้องแวะไปก็ได้พี่ แมวก็ไม่ซีเรียสอีก แวะมาที่บล๊อกนี้แหละคุยกัน คนทำงาน กับคนไม่ทำงานนะพี่หนอนฯ ความว่างมันไม่เหมือนกัน แต่บางช่วงแมวก็ยุ่งจริงๆ   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.135.210 5 มิถุนายน 2550 20:41:03 น.

พี่แวะมาอ่านเรื่องของหนูนะคะ น่ารักที่สุด ทั้งหน้าตาของหนู และสิ่งที่บอกเล่า อย่าเพิ่งขี้เกียจนะจ้ะ เล่าทุกวัน พี่จะมาฟังทุกวัน ดีไหมคะ   โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน 6 มิถุนายน 2550 9:38:26 น.

ลูกแป้งจ๊ะ น้าโนไปส่งน้องจินนี่ที่โรงเรียนตอนเช้า น้าโนมองหาแป้งทุกเช้าเลยนะ อยากเจอแป้งยืนแถวๆหน้าซอยโรงเรียน น้าโนจะได้รับแป้งขึ้นรถมาด้วย แต่เอาเถอะ..ไม่เจอตอนเช้า ก็จะไปหาตอนเย็น ไว้น้าโนถามแม่หนอนฯก่อนนะว่า วันไหนแป้งเลิกเรียนเร็วบ้าง จะเอาพิซซ่าไปฝากดีไหม...   โดย: น้าโน IP: 58.8.65.61 6 มิถุนายน 2550 22:35:08 น.

สวัดสีจ้ะหนูแป้ง ลุงโดมจะเข้านอนแล้ว เลยแวะมาบล็อกหนูแป้งสักหน่อย มีป้าๆน้าๆ พี่ๆลุงๆ มาคุยด้วย เยอะเลย โชคดีนะที่หนูแป้งมีแม่พิมพ์คีย์บอร์ดไฟแลบ มีแม่หนูคนเดียวเท่านั้นแหละที่พิมพ์เร็วกว่าลุงโดม (หมายถึงคนที่ลุงโดมรู้จักน่ะ) การเรียน กับการบ้านเอาไว้ก่อน การบล็อกเอาไว้ทีหลัง หรืออยากบอกอะไรถึงใครหนูแป้งก็บอกปากเปล่าให้แม่พิมพ์ให้ไปก่อน มีเวลาค่อยพิมพ์เองนะหนูแป้งหลานรัก   โดย: ลุงโดม IP: 124.121.25.29 6 มิถุนายน 2550 22:43:53 น.

ขอบคุณทุก ๆ คนแทนหนูแป้งค่ะ ตอนนี้หนูแป้งเธอไม่ได้มีโอกาสดูบล็อก เพราะทั้งพี่ ทั้งอา แย่งกันใช้คอม ฯ ทั้งสองเครื่อง (เรื่องฮิตประจำบ้าน) ที่สำคัญคือ เธอมีการบ้านต้องสะสางในช่วงนี้เยอะมาก ย้ายโรงเรียนใหม่ มีเรื่องต้องปรับตัว โดยเฉพาะเนื้อหาการเรียนมากกว่าเด็กอื่น ๆ ดีว่าเธอสนุกกับการเรียน มีความสุขกับสิ่งรอบ ๆ ตัว และมีความรับผิดชอบมากขึ้นกว่าเดิม หนูแป้งคอยมาเลียบ ๆ เคียง ๆ ถามว่ามีใครเข้ามาคุยในบล็อกบ้าง นอกจากลุงโดม น้าโน ที่เธอคุ้นเคยดีแล้ว เธอก็จะถามถึง แม่น้องนิก พี่ยิปซีสีน้ำเงิน และพี่ปลายแปรง ว่าแม่หนอนฯ เคยพบเห็นตัวเป็น ๆ เคยรู้จักกันหรือเปล่า โดยเฉพาะพี่ยิปซีสีน้ำเงิน หนูแป้งเธอถามว่า ทำไมต้องเป็น "สีน้ำเงิน" ด้วยอ่ะค่ะ ส่วนชื่อ อนิก นั้น ลูกชายคนเก่งของแม่น้องนิก แป้งว่าชื่อเพราะดี และก็เขียนง่ายด้วย ตอนนี้แป้งพยายามท่องคำศัพท์ตามที่ครูสั่งค่ะ ตอนสอบภาษาอังกฤษประจำวัน หนอนฯ ไม่อยากบอกคะแนนหรอกว่า ครั้งที่ 1 ได้ 3 เต็ม 15 ครั้งที่ 2 ได้ 2 เต็ม 20 ครั้งที่ 3 วันนี้ ได้ 4 เต็ม 10 ถูกคุณครูสั่งแก้คำผิดซะอ่วมอรทัยค่ะ แต่แกก็ไม่เคร่งเครียด ทำงานอย่างมีความสุขค่ะ (สงสัยอ่านงานของลุงโดมเยอะ จนเข้าใจว่า ต้องทำงานอย่างมีความสุข หึ หึ) คิดว่าเย็นวันพฤหัส หนูแป้งจะได้เข้ามาทักทายคุณลุง คุณน้า คุณพี่ ทั้งหลายค่ะ เพราะการบ้านและงานที่ค้าง ๆ อยู่บ้างถูกเคลียร์ไปเยอะแล้ว อดใจรอนิดนะคะ   โดย: หนอนเมืองกรุง IP: 58.9.170.100 7 มิถุนายน 2550 4:27:49 น.

หนูแป้ง ไม่เป็นไรเนาะ..เรื่องเรียนภาษาอังกฤษ แรกๆนิกก็เป็นเหมือนแป้งนี่แหละ แต่น้าจับท่องทุกวัน ซึ่งน้าเชื่อว่าแม่หนอนฯไม่โหดเท่าน้านะ.. แป้งเชื่อมั๊ยว่า..สูตรคูณ 7 คูณ 6 นิกท่องไม่ได้ น้าให้นิกท่องวันละ 100 ครั้งทุกเช้า ขณะเดินไปเรียน จนนิกจำติดปากเลย เมื่อวาน น้ากับนิกไปโรงเรียนตอนเย็น โรงเรียนเขาจัดวัน Open house วันเปิดบ้าน หมายถึงเปิดห้องเรียนให้พ่อแม่ดู ว่าหนูทำอะไร ในห้องเรียนกันบ้างไงคะ แล้วครูห้องนิก ก็ให้นักเรียนขายน้ำมะนาว ฝรั่งเรียก Lemonade แก้วละสิบบาทค่ะ ครูหาเงินเพื่อซื้อตั๋วหนัง สามใบไปดูหนังเรื่อง Shrek กับครูวันเสาร์นี้ จะมีนักเรียนแค่ 3 คนที่จะโชคดีที่ครูจะจับฉลากรายชื่อ ขึ้นมา..แป้งรู้มั๊ย..นิกโชคดีที่ครูจับชื่อนิกได้ล่ะ ครูให้ตุ๊กตา จินเจอร์เบรดแมน แป้งคงเคยเห็นนะคะ ตัวเบ้อเริ่มเลย ให้นิกมาเป็นรางวัลด้วย แต่นิกเขาสละสิทธิ์ ไม่ไปดูหนังกับครู เขาสละสิทธิ์นั้น ให้เพื่อนผู้หญิงในชั้นเรียนไป เพราะนิกไม่ชอบไปนั่ง ในห้องมืดๆน่ะค่ะ น้าถามว่า..ทำไมนิกเลือกให้ตั๋วหนัง กับโจเซลิน นิกบอกว่า..โจเซลินเขาได้นั่งเดี่ยว เพราะนักเรียนในชั้นมี 21 คน นิกสงสารเลยให้โอกาสนั้น กับโจเซลินไปดูหนังกับครู ไว้วันหยุด น้าจะให้นิกเขียนจดหมายไปคุยกับแป้งอีกนะ แป้งจะเอาไปให้เพื่อนๆช่วยกันแปลก็ได้นะคะ แป้งไม่ว่างตอบนิกก็ไม่เป็นไรนะคะ นิกเหลือสอบอีกครั้งเดียวก็ปิดเทอมสิ้นเดือนนี้แล้วล่ะ ทีนี้นิกจะว่างเขียนจดหมายหาแป้งได้บ่อยๆเลย   โดย: แม่น้องนิก (Mommy and me ) 7 มิถุนายน 2550 9:15:15 น.

How are you ? from OHM in Athens. " ตอนนี้หนังสือเสร็จเป็นเล่มแล้วนะคะ ชื่อ "บ๋อยอินเตอร์ เม้าท์เรือสำราญ" จิกปากกาโดย สมรัชนะ มูลสาย ราคา 190 บาท คือหนังสือค่อนข้างหนาน่ะค่ะ 236 หน้า แต่หลายๆ คนชมว่าปกสวยดี ก็เป็นภาพที่พี่โอมส่งมาให้นั่นแหละค่ะ วางแผงขายแล้ว" my pocket book in in book stores now krub. Just take a look in my blog.,. 555 thank you krub. she so cute !   โดย: OHM thai crew. (sochana9 ) 7 มิถุนายน 2550 18:59:52 น.