กินให้อิ่มนอนให้สบาย~

30 มีนาคม 2553~

เมื่อวานมีงานผ่านมือเกือบทั้งวันเลยฮ่ะ

ช่วงเช้า แวะไปเสียภาษีสรรพากรงวดแรด ที่ สรรพากรอำเภอ..ได้เจอพี่ ๆ ที่น่ารักครบทุกคน อ้อ..มีพี่คนนึงเพิ่งย้ายมาใหม่ อิชั้นยังไม่รู้จักเท่าไหร่หรอก แต่คาดว่าจะพยายามทำความรู้จักพี่เค้าเอาไว้ อย่างน้อย..เวลาเข้าไปดิวเรื่องภาษีจะได้ไม่ลำบากลำบนมากนัก..

ออกจากสรรพากรได้ ก็รีบขับรถไปตึกเลย เมื่อวานวันที่ 28 แล้ว และอิชั้นก็ยังมิได้แตะบัญชีที่ตึกแม้แต่สักติ๊ดด วันนี้ก็เลยต้องรีบไปกรอกข้อมูลลงเครื่องแล้วก็ปริ๊นพวกใบค่าเช่าพักสำหรับตึก 1-2 ให้เสร็จ โชคดีที่เครื่องพิมพ์+กระดาษไม่ติดขัดเลยแม้สักก้อปปี้นึง งานก็เลยเสร็จไวกว่าปกติ ไม่ถึงบ่ายสองครึ่ง อิชั้นก็ได้ออกมาจากออฟฟิศแล้วอ่ะนะ

หลุดจากออฟฟิศหลังมอ. ก็หอบสังขารมาถึงออฟฟิศข้างมอ.เฮ่าะ พี่แจ็คจดหน่วยน้ำ-ไฟไว้ให้แล้ว แต่ไม่เห็นเจ้าตัวแฮะ..ถามลูกน้องคนอื่น ก็ได้ความว่า เค้าไม่ฉะบายยย.. กลับไปนอนที่บ้าน เฮ้อ ทีตรูไม่ฉะบายทำไมยังต้องหอบสังขารมาทำงานฟระ..สงสัยดวงเรื่องลูกน้องอิชั้นจะไม่ดีเท่าไหร่อ่ะนะคะ มีลูกน้องแต่ละคนก็เจ้าปัญหาทั้งนั้น บางคนจู่ ๆ ก็ไม่มาทำงานโดยไม่บอกกล่าวซะเฉย ๆ บางคนก็ทำนาเป็นงานหลัก งานที่ตึกเป็นงานรอง งานตีไก่เต้นแอร์โรบิคเป็นงานหลัก งานที่ตึกเป็นงานรอง บางวันอิชั้นมาเช็คงานเสร็จปั๊บ พอหลุดตรูดไปเท่านั้นเอง พี่ท่านก็หลุดตรีนออกจากออฟฟิศด้วย สงสัยคงได้ฤกษ์ผ่องถ่ายน้ำมันเครื่อง เอ๊ย..เปลี่ยนลูกน้องบางคนออกในเร็ว ๆ นี้ซะแล้วล่ะม้างงง

ช่วงเย็น ก่อนกลับบ้าน อิชั้นแวะไปดูหน้างานก่อสร้างแป้บนึงค่ะ ทุกครั้งก่อนหน้านี้อิชั้นมักจะเดินดูทางด้านหน้าของตึก แต่เมื่อวานนี้ลองอ้อมไปดูหลังตึกด้วย..ช่างออดยังไม่เอาตุ๊กตาค้ำยันออกเลยง่ะ แต่ก็พอมองเห็นว่าชั้น 2 ปูแผ่นพื้นเรียบร้อยละ เอ...แล้วนี่เค้าเทปูนทับแผ่นพื้นรึยังหว่า แล้วก่อนเท ได้ปูวายเมทมั้ยล่ะนั่น ? (มันปีนขึ้นไปดูไม่ได้อ่ะ จริง ๆ อิชั้นอยากขึ้นมาก ตอนนี้ถึงขนาดลาขาดกับรองเท้าส้นสูง ลงทุนใส่รองเท้าแบบส้นเตี้ย พื้นยาง ๆ เดินหน้างานแทนเลยนะนั่น จริง ๆ จะบอกว่าไอ้เจ้ารองเท้าส้นสูง+ดี ๆ หน่อย ใส่เดินหน้างานไม่กี่วันก็เยินหมดทุกคู่แย้ว ก็..สวยแค่ครึ่งท่อนเอาละกันเนาะช่วงนี้..อิอิ)

..............

ขับรถกลับบ้านแบบเหงา ๆ นิดหน่อยค่ะ อิชั้นว่าอิชั้นเคยตัวเกินไปแล้วแฮะ ที่ต้องมีอะไรทำอยู่เกือบตลอดเวลา ไม่งั้นความคิดความอ่านมันจะโดดไปคิดเรื่องไม่เป็นเรื่องเอาซะเรื่อย ดีที่ช่วงนี้ปล่อยวางได้มากกกกกกกกก..คิดอยู่ในใจเสมอว่า..ใครไม่รักก็ช่างเขาเถอะ เขาจะไปมีใคร จะไปคุยกับใครก็ช่างเขา จากความน้อยใจ วิตก กังวล ความระแวง ก็เลยกลายมาเป็นสิ่งเดียว..นั่นก็คือ "ความเหงา" อิชั้นว่าอีกหน่อย ไอ้ความเหงานี่แหละมันจะถูกเลื่อนชั้นไปเป็นความเคยชิน..และความเคยชินนี่แหละ..ที่จะทำให้อิชั้น "หัวใจเข้มแข็ง" เหมือนที่เคยเป็นมาอีกครั้งนึง..

..............

กลางเดือนนี้ อาจได้ไปเที่ยวลาวนะคะ..

...........................

ไม่ได้จับกล้องมาหลายเดือนแล้ว ป่านนี้ราขึ้นเลนส์ไปหมดแล้วม้างง

เหอ ๆ ๆ

i'm not superman

Create Date : 30 มีนาคม 2553		4 comments
Last Update : 30 มีนาคม 2553 9:55:22 น.
Counter : 1895 Pageviews.
Share Tweet