All Blog
|
บทที่ 3 เมืองผู้ดี "เมื่อคิดให้ดีโลกนี้ประหลาด บุพเพสันนิวาสที่ประสาทความรักภิรมย์" เสียงเพลงบุพเพสันนิวาส ดังขึ้นจากเครื่องเล่นเทปในรถ หลังจากที่พี่คนที่มารับติดเครื่องรถขับออกไป ... พี่คนที่มารับชวนคุยเรื่องทั่วๆไปไม่กี่ประโยค และท้ายสุดทั้งสองก็นั่งกันเงียบๆอยู่ในรถ ท่ามกลางเสียงเพลงไทยสากลที่คลออยู่ในบรรยากาศ ... วิทมองออกไปนอกหน้าต่าง อากาศภายนอกค่อนข้างเย็นเพราะเพิ่งเริ่มเข้าฤดูใบไม้ผลิ มีหมอกบางๆโรยตัวอยู่โดยรอบ ... "ตอนนี้ที่เมืองไทยคงเป็นตอนบ่ายแล้ว" วิทนึกอยู่ในใจ เวลาที่นี่ตอนนี้ต่างจากเมืองไทย 6 ชั่วโมง ... วิทได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ เพราะจำได้ว่าเวลาในประเทศไทยต่างจากเวลามาตรฐานที่กรีนิช (GMT) 7 ชั่วโมง ซึ่งเมืองกรีนิชก็อยู่ที่ประเทศอังกฤษนี่เอง เกือบชั่วโมงต่อมา รถคันนั้นก็แล่นมาจอดที่หน้าตึกแห่งหนึ่งที่อยู่ตรงข้ามกัีบสวนสาธารณะักว้างใหญ่ดูร่มรื่น ... "ถึงแล้ว ..." พี่ที่มารับว่า พลางช่วยวิทขนสัมภาระจากท้ายรถเข้าไปข้างในตึกแห่งนั้น "เดี๋ยวน้องวางของไว้ตรงนี้ก่อน แล้วขึ้นไปติดต่อกับเจ้าหน้าที่ข้างบนนะ" "ขอบคุณมากนะครับ" ******************************************************************************** "เจ้าหน้าที่" ที่ต้องไปติดต่อเป็นฝรั่งสาวใหญ่ท่าทางใจดี แต่สูบบุหรี่อยู่เกือบตลอดเวลา คุณป้าคนนี้เป็นคนติดต่อกับทาง U เรื่องหลักสูตรที่เรียนและเรื่องที่พักให้ "พอไปถึงที่ U แล้วให้คุณเอาจดหมายนี้ไปติดต่อที่ 'สำันักงานหอพัก' ซึ่งเค้าจองห้องพักใน U ไว้ให้แล้ว" คุณป้าพูดเป็นภาษาอังกฤษช้าๆ ชัดถ้อยชัดคำ เธอคงคุ้นเคยกับนักเรียนไทยที่เพิ่งมาใหม่ ภาษายังไม่ค่อย"แข็งแรง"เท่าไหร่ "แล้วพรุ่งนี้เช้าก็ไปติดต่อเจ้าหน้าที่ที่โรงเรียนเรื่องลงทะเบียน อะไรต่างๆ" วันนั้นเป็นวันพฤหัสบดี และมหา'ลัยจะเริ่มเปิดเรียนในวันจันทร์ที่จะถึง แต่เขาเพิ่งลงจากเครื่องบินเช้านี้เอง และไม่มีแม้แต่เวลาเรียนภาษาหรือปรับตัวอะไรทั้งนั้น ตอนนั้นเกือบเป็นเวลาพักเที่ยงแล้ว คุณป้าเลยสรุปว่า "คุณไปหาอาหารกลางวันกินก่อน ... แล้วกลับมาตอนบ่ายจะมีคนพาไปส่งขึ้นรถไฟ" "น้องเิดินออกไปเลี้ยวซ้ายประมาณ 3 ป้ายรถเมล์ ก็จะเจอร้านแฮมเบอร์เกอร์ ... หรือจะนั่งรถเมล์ไปก็ได้" เจ้าหน้าที่คนไทยคนหนึ่งบอก หลังจากที่วิทไปถามเรื่องอาหารกลางวัน "เดินไปดีกว่าครับ" วิทยังไม่กล้าขึ้นรถเมล์ ไม่รู้ว่าเค้าขึ้นกันยังไง ซื้อตั๋วที่ไหน และที่สำคัญถ้านั่งผิดหลงไปไหนต่อไหนเดี๋ยวเรื่องยาว ******************************************************************************** ระหว่างทางเิดินกลับมาจากร้านอาหาร ตามทางเดินเลียบสวนสาธารณะกว้่าง วิทนึกในใจ "เมืองผู้ดีนี่ไม่เห็นเหมือนที่ิคิดไว้แฮะ ... ไม่เห็นมีผู้ชายใส่เสื้อคลุมยาวกับท็อปแฮท กับผู้หญิงใส่กระโปรงสุ่ม สวมหมวก กางร่มเิดินไปเดินมา เหมือนอย่างในเรื่อง 'เชอร์ล็อก โฮล์มส์' เลย" ... ******************************************************************************** วิทนั่งมาในรถแท็กซี่คันใหญ่สีดำ มีกระจกกั้นระหว่างคนขับกับที่นั่งผู้โดนสารทางด้านหลัง คนที่มาส่งเป็นผู้หญิงฝรั่งอายุ 20 เ๋ศษ ระหว่างทางเธอก็ชวนคุยและชี้ให้ดูสถานที่ที่รถแล่นผ่าน "ตรงนี้คือทราฟาลการ์ สแควร์" เธอชี้ไปที่ลานกว้่างที่มีน้ำพุ ตรงกลางเป็นเสาสูงที่ล้อมรอบด้วยรูปปั้นสิงห์โตสีดำ 4 ด้าน "บนนั้นคืออนุสาวรีย์ลอร์ดเนลสัน" เธอพูดถึงรูปปั้นบุคคลที่่อยู่บนยอดเสา ... "ในคืนวันสิ้นปีจะมีผู้คนมาชุมนุมกันที่นี่ และร้องเพลง 'Auld lang syne' หลังจากนาฬิกาจากหอนาฬิกาบิกเบนตีบอกเวลาเที่ยงคืน" ไม่นานรถแท็กซี่ก็แล่นมาจอดที่สถานีรถไฟ ... ผู้หญิงคนนั้นจ่ายค่าโดยสารแล้วก็ช่วยขนของไปภายในสถานี ... เธอให้วิทรอที่โถงกว้าง ที่มีป้ายขนาดใหญ่บอกตารางเวลาและสถานีต้นทาง-ปลายทาง เหมือนอย่างในสนามบิน ... ไม่นานเธอก็กลับมาพร้อมตั๋วรถไฟ และช่วยยกกระเป๋าไปขึ้นรถ "คุณไปลงที่สถานีปลายทางนะ ... ขอให้โชคดี" สงวนลิขสิทธิ์บทความ ห้ามเผยแพร่ ทำซ้ำ โดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษร where are you going?
โดย: MannekanNook วันที่: 24 กรกฎาคม 2552 เวลา:3:29:41 น.
แวะมาทักค่ะ อิอิ ชีวิตนักเรียนนอก......อิอิ
ไม่มีคำบรรยาย อ่านแล้วน่าติดตามนะค่ะ อิอิแล้วจะแวะมาใหม่ อิอิ ยินดีที่ได้รุ้จักนะค่ะ โดย: ค๊อปเตอร์ใบไม้ (arlendil ) วันที่: 23 สิงหาคม 2552 เวลา:22:46:23 น.
|
Historicus
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] คุณพ่อลูกสอง (ตัว) Waltz in B minor, Op. 69, No. 2 by Frédéric Chopin Friends Blog
Link |