แล้วฉันก็เปลี่ยนไปจริงๆ ฉันกลับไปเรียนวันแรกพร้อมความไม่พร้อม... บางอย่างอยู่ในใจฉัน... จะด้วยโชคชะตาหรือการกระทำของอีกฝ่ายไม่ทราบได้ ฉันได้เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันกับเพื่อนรุ่นน้องจากโรงเรียนประถมคนหนึ่งอีกครั้ง ฉันกับเธอน่าจะอยู่กลุ่มเดียวกัน หรือสนิทใจกันได้มากกว่าใคร แต่มันกลับต่างออกไป ฉันคิดว่าเธอไม่เหมือนเดิม เธอเองก็คงรู้สึกว่าฉันไม่ใช่เพื่อนรุ่นพี่ที่น่ารักอะไร เธอไม่ใช่สาเหตุของสิ่งที่รบกวนจิตใจฉันแต่อย่างใด เธอแค่ทำให้ฉันคิดถึงเพื่อนอีกคนมากกว่า ฉันคิดถึงเพื่อนสมัยประถมคนหนึ่ง เขาเกิดมาพร้อมความพิการ ฉันเป็นเพื่อนไม่กี่คนที่กล้าเป็นเพื่อนเล่น เพื่อนคุยกับเขาโดยไม่อาย ฉันจำได้เสมอว่าฉันชอบสอนการบ้านเขาและนั่งดูเขาคิดเลข ฉันเริ่มเปลี่ยนไปเพราะฉันถูกล้อเลียนในระดับที่ฉันทนไม่ไหว ฉันไม่อยากโดนล้อว่าเป็นแฟนคนปัญญาอ่อน ใครว่าวัยเด็กมันไม่เจ็บปวดนะ ฉันเริ่มห่างเขาและไม่นานฉันก็เข้ามาเรียนที่กรุงเทพฯ ไม่กี่ปีเพื่อนอีกคนบอกว่าเขาเสียชีวิตแล้ว ฉันจำได้ว่าฉันนอนร้องไห้จนหลับไปเลย ฉันกลับไปบ้านเดิมและไปหาคุณครู ไปนั่งโต๊ะม้าหิน ฉันยังค้างคำขอโทษเขาอยู่ ฉันไม่สามารถเอ่ยคำขอโทษให้เขาฟังได้ สิ่งเดียวที่ฉันทำได้คือ ยอมรับว่าตัวเองเลือกจะเปลี่ยนแปลง ยอมรับว่าฉันเองเปลี่ยนไป   Create Date : 15 สิงหาคม 2550 3 comments Last Update : 15 สิงหาคม 2550 17:46:04 น. Counter : 1951 Pageviews. Share Tweet

เศร้าจังคับ   โดย: Kurt Narris 15 สิงหาคม 2550 18:57:47 น.

หวัดดีตอนค่ำๆคืนวันสุขค้าบ   โดย: Kurt Narris 17 สิงหาคม 2550 22:29:09 น.

การเปลี่ยนแปลงเป็นปกติของโลกครับ   โดย: คนขับช้า 26 กันยายน 2550 13:48:44 น.