นิยายรัก...จากก้อนเมฆ - พญ.พันทิวา สินรัชตานันท์

แต่ก่อนเป็นเด็กน้อย เมฆลอย คล้อยผ่าน
บางวันฉันกลัว ฟ้ามัว เมฆบัง
นึกเป็นดั่งมังกรคะนอง ร้องก้องคำราม
หลับตายามคร้ามกลัว กลัวนักเมฆนั้น
อย่าพัดผ่านมา

เติบใหญ่ในวันนี้ ฟ้ามี เมฆผ่อง
บางวันฉันมอง นึกปอง เมฆเป็น
เช่นคนหนึ่งซึ่งใจหวังปอง ยิ้มผ่องมองมา
หลบตาเมินเขินอาย เมฆคล้ายคนรัก
อย่าพัดผ่านไป

* ใจคนคิดไปใช้ใจเป็นใหญ่
คิดไปต่าง อย่างไม่คิดเป็น
อย่างเห็นเมฆลอย

เปรียบดังอย่างดังใจฉัน รักกัน เพราะใจ
เป็นใจฉันเอง มิเกรง กลับกลาย
คล้ายมองเมฆที่แปลงร่างพลัน มันเกิดจากใจ
ปล่อยใจพารักไป ไปทักทายรัก
จะรักจากใจ

( ซ้ำ * )

Create Date : 24 สิงหาคม 2552		0 comments
Last Update : 24 สิงหาคม 2552 11:40:08 น.
Counter : 1517 Pageviews.
Share Tweet