วันนี้รู้สึกใจหวิวๆ ไงชอบกล เเย่จังเนาะ รู้สึกเหงาจังเลยมันไม่ใช่ความรู้สึกของคนโสด มันปวดใจที่คนที่เราให้ความสนใจให้ความรู้สึกดีๆ เขาไม่สนใจเราเลย ถึงเเม้จะอดทนเพียงไหน ความอดทนมันก็มีขีดความอดทนของมันเหมือนกัน ก็อยากที่จะเฉยชาใส่เหมือนกัน เเต่ยิ่งทำอย่างนั้นไม่ใช่เขาที่เจ็บเเต่มันจะเป็นเราที่เจ็บมากกว่าทรมานมากกว่า ไม่เจอกันไม่พูดกันนานสักเเค่ไหนมันก็ไม่สำคันสำหรับเขาหรอก เเละนี้เเหละเราไม่เเน่ใจว่าความรู้สึกที่มันเคยเกิดขึ้นมันจะยังคงอยู่เหมือนเดิมหรือเปล่า ดเรากลัวจิงๆกลัวว่าวันที่เลิกลากันเราจะรับได้รึเปล่า กว่าจะทำใจได้คงอีกยาวสินะ เราต้องรับได้สินะ เเต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ รออีกนิดหนึ่งก็ดีเผื่ออะไรมันจะดีขึ้นบ้าง(ถึงเเม้มันจะเป็นเค่ความฝันก็ตาม)ระวังไว้ละกัน ละเบิดเวลามันเริ่มทำงาน เเละตอนนี้มันพร้อมที่จะระเบิดได้ทุกเมื่อ อย่าเอาอะไรมาสกิดมันก่อนละมันจะระเบิดเร็วขึ้น