ชีวิตที่สี่ของครอบครัว....(ที่จากไปแล้ว)

มาถึงตัวสุดท้ายของบ้านแล้วนะก๊ะ ชีวิตที่สี่ของครอบครัวแนน ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า ชีวิตที่สี่เนี่ย มีสองครั้ง แนนขอพูดถึง ฟ้าใสตัวแรกก่อนนะคะ เพื่อนๆจะได้ไม่ งง กัน

อ้อ เจ้าตัวที่สี่เนี่ย มีชื่อว่าฟ้าใส ฟ้าใสตัวแรกเนี่ย มาอยู่กับแนนช่วงที่แมมไม่ค่อยสบาย ตอนนั้นแนนไม่มีเวลาให้ถุงเท่าไหร่ จึงคิดว่า ถ้าถุงมีเพื่อนเป็นพวกเดียวกัน ถุงอาจจะหายเหงา

แนนกับเกียดได้ปรึกษากันมาซักพักแล้วหล่ะ เพราะสงสารถุงที่ต้องอยู่คนเดียว กรงก็ตั้งเมตรกว่า เหลียวซ้ายแลขวา เจอแต่กระถางฉี่และถ้วยข้าว ไร้เงาของเพื่อนคู่ชีวิต มองกรงพี่แมมเห็นเค้าอยู่กันเป็นคู่ดู๋ดี๋ เฮ้ออออออออออ ถุงก็คงอยากได้มั่ง แนนคิดแบบนั้นนะ


เราสองคนจึงไปเดินช้อปปิ้งกันที่เดิม ที่บ้านเก่าของ พี่แมมกับถุง นั่นแหล่ะ
วันนี้แนนได้เจอกระต่ายน้อยตัวนึง โดนเพื่อนๆในคอกแกล้งอยู่ เธอหลบไปนั่งอยู่คนเดียวที่มุมคอก โดยมีเพื่อนบางตัวที่หมั่นเขี้ยวตาม ไปแกล้งเป็นระยะๆ เท่าที่มอง แนนรู้สึกว่า เธอจะเด็กกว่าเพื่อนๆในคอกเดียวกัน
แนนไม่ได้ถูกชะตาเธอหรอกนะ ถึงได้เอาเธอมาอยู่ด้วย

แต่เพราะแนนเห็นแววตาของเธอที่ดูเศร้าๆ มันทำให้แนนรู้สึกว่า แนนจะทำให้เธอมีความสุขได้ บางทีเธออาจจะคิดถึงเเม่ของเธอมั้ง แนนอุ้มเธอขึ้นมาดู ตาเธอมีน้ำใสๆ เอ่ออยู่ หูเธอตก เธอเป็นกระต่ายลาย ดัลเมเชี่ยน
เธอผอมมากๆ ในความรู้สึกแนน ทำให้แนนอดสงสัยไม่ได้ ว่าเธอไม่กินเอง หรือเธอกินไม่ทันเพื่อนๆของเธอในคอก
เกียดไม่อยากได้เธอเท่าไหร่ เพราะเกียดรู้สึกว่า เธอไม่เเข็งแรง (ซึ่งแนนก็คิดเหมือนกัน แต่ถ้าแนนไม่เอาเธอมา เธอต้อง เด้ดสะมอเร่ แน่ๆๆแนนคิดแบบนี้ในตอนนั้น)
แต่เกียดไม่ขัดใจแนนหรอก แน่ล่ะซิ่ ก็แนนเป็นคนเลี้ยงนี่นา
เธอไม่ขัดขืนเลยตอนที่แนนอุ้ม เธอก้มหน้าเล้กๆ มาวางใว้ที่มือแนน เหมือนจะบอกว่า "อย่าทิ้งหนูใว้ตรงนี้นะ" แนน บอกคนขายว่า แนนจาเอาเธอไปด้วย คนขายก็จับเธอใส่ลัง ส่งให้แนน ส่วนเกียด ก็จ่ายตังค์ ตามระเบียบ เอิ้กกกก

เราสองคนนั่งคิดชื่อเธอมาตลอดทาง ว่าจะให้เธอชื่ออะไรดี
วันนั้นท้องฟ้าโปร่ง แดดจ้า แนนเลยเรียกเธอว่า "ฟ้าใส"
เมื่อมาถึงบ้าน แนนก็ปล่อยเธอออกมาเดินเล่น (พี่แมมนะ เข้ามาด้อมๆๆมองๆๆใหญ่เลย จ๋มหน้า โดนน้ำข้าวลากกลับเข้ากรงไปเลยคิดจะมีกิ๊กเหรอ ข้ามศพฉันไปก่อนเต๊อะ)
เท่าที่เห็นเธอค่อนข้างจะเรียบร้อย เธอมานอนใกล้ๆแนน วันนั้นเธอกินหญ้ากับน้ำไปนิดเดียวแล้วเธอก็หลับไป
แนนบอกกับเกียดว่า แนนรู้สึกว่าเธอผิดปกติยังไงไม่รู้ เพื่อความสบายใจ พรุ่งนี้แนนจะพาเธอไปหาหมอ...

เช้าวันต่อมา แนนตื่นขึ้น ยังเห็นเธอหลับอยู่ ถุงนั่งมองเธอเหมือนกับอยากจะรุ้ว่าเมื่อไหร่เธอจะตื่นซักทีน๊า ถุงจาได้มีเพื่อนเล่นมั่ง เธอตื่นขึ้นมาตอนเก้าโมงกว่าๆๆ เธอไม่ยอมกินอะไรเลย แนนโทรบอกเกียด เกียดกลับมาตอน 10 โมงเช้า เราพาเธอไปหาหมอ หมอบอกว่า เธอเป็นกระต่ายเด็กที่ยังไม่หย่านม ตอนนี้ร่างกายเธอขาดอาหาร เพราะเธอยังกินอาหารไม่เป็น แต่จะให้เธอกินนมคงไม่ได้แล้ว เพราะเธอไม่ได้กินนมมาหลายวัน ถ้ากินเข้าไป อาจจะท้องร่วงตายได้ หมอแนะนำไห้แนนป้อนอาหารบดให้เธอ แล้วหมอก็ฉีดยาให้เธอเข็มนึงเป็นยาบำรุง

แนนกับเกียดพาเธอกลับมาบ้าน แนนเอาอาหารบดให้เธอกิน เธอกินไปนิดนึง แล้วก็นอนต่อ ถุงเองก็มาเล่นใกล้ๆแนน ถุงคงอยากรู้ว่าเธอเป็นอะไรกันแน่

แนนต้องพา ฟ้าใส ไปหาหมอ วันเว้นวัน เพราะเธอไม่ยอมกินอะไรเลย ตอนนั้นเราสองคนไม่หวังแล้วหล่ะ ว่าเธอจะเติบโตขึ้นมาอยู่กับพวกเรา เธอออาจจะเด็กเกินไป หรือไม่เธอก็อาจจะไม่อยากอยู่กับเราแล้ว แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม มันก็ทำให้แนนเสียใจอย่างที่สุด

แต่ละวันผ่านไปอย่างเชื่อช้า ฟ้าใสยังคงใช้เวลาอยู่ในโลกส่วนตัวของเธอ....
ย่างเข้าวันที่เจ็ด เเนนรับรู้ได้แล้ว ว่าวันนี้ ฟ้าใสจะต้องจากเราไป แนนพาเธอไปหาหมอเเต่เช้า หมอบอกว่า ถ้าเอไม่อยู่กับเรา ก็ขอให้คิดว่าคุณทำดีที่สุดแล้ว หมอฉีดยาบำรุงให้เธอหนึ่งเข็ม
เมื่อมาถึงบ้าน แนนปล่อยให้เธอนั่งอยู่บนโซฟา เธอค่อยๆเอนตัวลงใกล้ๆแนน เธอเลียมือแนนเบาๆ ลิ้นของเธออุ่นจริงๆๆ แนนค่อยๆลูบหัวเธอ ถุงเองก็อย่ใกล้ๆเธอด้วย ถุงนอนลงข้างๆเธอแล้วหลับไป แนนลูบหัวเธอแล้วบอกกับเธอว่า " แม่แนนไม่รู้ว่าหนูเป็นอะไร บางทีหนูอาจจะไม่อยากอยู่กับแม่แนนก็ได้ แต่วันนี้สิ่งที่แม่แนนรู้คือ แม่แนนอยากเห็นหนูเติบโตขึ้นมาในโลกใบนี้จัง แม่แนนแค่อยากให้หนูเห็น ว่าโลกใบนี้มี่ที่วิ่งเล่นให้หนูเยอะแยะ มีดอกไม้ มีแมลง ที่หนูยังไม่เคยเจอพวกเค้า...
ครอบครัวของแม่แนน มีความรักให้หนูนะ และก็อยากให้หนุได้รับ และได้สัมผัสกับมันจริงๆ ......แค่นั้นจริงๆ"
...ฟ้าใสจากเราสองคนไปแล้ว เมื่อแนนพูดจบประโยค แนนทำได้แค่ร้องให้ ๆๆๆๆๆๆ แล้วก็ร้องให้
นี่เป็นการสูญเสียครั้งที่สองที่เกิดขึ้นกับครอบครัวแนน
มันช่างเป็นเรื่องที่เลวร้ายที่สุด ที่แนนไม่อยากเจอ หรือรับรู้เลย

สิ่งที่แนนต้องการจากฟ้าใส ก็คือสิ่งที่แนนได้บอกเค้าไปแล้วก่อนที่เค้าจะจากครอบครัวแนนไป

แนนว่าตอนนี้ บางทีฟ้าใส(ตัวนั้น) อาจจะกำลังมองความเป็นไป ของแนน ถุง และทุกคนในครอบครัวนี้ อยู่ที่ไหนซักแห่งบนท้องฟ้า..

เมื่อใดที่แนนตื่นมาพบกับอากาศดีๆ ท้องฟ้าสีฟ้าโปร่ง และแดดจ้า มันทำให้แนนคิดถึงเธอเสมอ แม้จะเป็นช่วงเวลาแค่เจ็ดวันที่เธอใช้ชีวิตอยู่ใต้ชายคาแห่งนี้กับครอบครัวแนน
แต่มันก็เป็นเจ็ดวันที่ค่ากับความทรงจำของครอบครัวแนนมากๆๆ แนนหวังว่าที่บนฟ้า คงจะมีที่วิ่งเล่นให้เธอได้เหมือนบ้านของแนน และโลกใบนี้

สุดท้ายขอให้เธอใช้ชีวิตอยู่บนนั้น อย่างมีความสุขที่สุด........เท่าที่กระต่ายตัวนึงจะมีได้ ......

Create Date : 30 กรกฎาคม 2549		2 comments
Last Update : 7 มกราคม 2550 22:58:10 น.
Counter : 521 Pageviews.
Share Tweet