dear dakanda... คำเตือน...จดหมายฉบับนี้มีการเปิดเผยตอนจบของ'เพื่อนสนิท' ผู้ที่ยังไม่ได้ดูหนังเรื่องนี้ จึงไม่เหมาะสมอย่างยิ่งที่จะเปิดซองออกอ่าน สวัสดี...ดากานดา ฉันชอบเขียนจดหมายหาใครๆ อยู่เสมอ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ใช้คำขึ้นต้นจดหมายแบบนี้ แปลกดีที่จู่ๆ ฉันก็อยากเขียนจดหมายหาเธอ ทั้งที่เราไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัว แต่มันก็เป็นเรื่องที่น่าจดจำไม่ใช่หรือ ที่ครั้งหนึ่งฉันจะได้เขียนจดหมายถึง ‘ผู้หญิงอันเป็นที่รัก’ หลังจากที่ได้ดื่มด่ำกับเรื่องราวของเธอ เขียนมาถึงตอนนี้ก็ดูเหมือนว่าเข็มนาฬิกาของฉันจะเดินกลับหลังได้เสียแล้วสิ..ดากานดา ฉันเคยอ่าน ‘กล่องไปรษณีย์สีแดง’ ของอภิชาติ เพชรลีลา ตั้งแต่สมัยเรียนอยู่ปี 1 ที่มหาวิทยาลัยเชิงดอย มหาวิทยาลัยที่มีลานสักเขียวครึ้มให้นั่งวาดรูปสีน้ำ มหาวิทยาลัยที่มีอ่างแก้วแพรวพราว มหาวิทยาลัยที่มีสีสันจากงานลูกทุ่งวิจิตร ใช่แล้ว...ดากานดาเราเป็น ‘ลูกช้าง’ เหมือนกัน ฉันจึงดีใจที่ได้ข่าวว่า พี่เอส-ผู้กำกับแฟนฉัน (1 ในหนังที่ฉันรัก) จะนำหน้ากระดาษมาทาบลงบนแผ่นฟิล์ม แม้เรื่องราวที่ไข่ย้อยเขียนถึงเธอจะเลือนลางไปบ้างแล้ว แต่ความรู้สึกดีๆ จากหนังสือเล่มนั้นยังลอยวนอยู่ในความทรงจำ ฉันจึงอยากอ่านโปสการ์ดของไข่ย้อยอีกครั้ง คุณเคยแอบรัก ‘เพื่อนสนิท’ ไหม? ฉันได้ยินคำถามนี้ถี่พอๆ กับเพลง ‘ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ในความคุ้นเคยกันอยู่มันแฝงอะไรบางอย่างที่มากกว่านั้น....’ จนในที่สุดเมื่อ 2 อาทิตย์ก่อนฉันก็ได้อ่านโปสการ์ดของไข่ย้อยในโรงหนัง ดากานดา..ตัวหนังสือคงไม่อาจสื่อสารให้เธอเข้าใจได้ถี่ถ้วนนัก เพราะขนาดฉันยังนึกไม่ออกเลยว่าหนังที่ดูแล้วหัวเราะได้แทบทุกฉาก มันทำให้ฉันร้องไห้อย่างเอาเป็นเอาตายทันทีที่ไฟในโรงหนังสว่างขึ้นได้อย่างไร ตอนนั้นฉันได้แต่ปล่อยน้ำตาให้ไหลเท่าที่ความรู้สึกข้างในจะขับเคลื่อนมันออกมา โดยไม่มีแรงจะตอบโต้คำพูดของคนรอบตัว... “จี๊ดฉากไหนวะ” “แหม..มีประสบการณ์รักเพื่อนสนิทอ่ะดิ” “โถ ดากานดาอย่าร้องไห้เลย” ........................................................... “ฝากบอกพี่เอสด้วยนะ ว่าขอบคุณมากที่ทำหนังเรื่องนี้” ประโยคสุดท้าย-ฉันพูดกับเพื่อนที่เป็นหนึ่งในทีมงาน ‘เพื่อนสนิท’ ดากานดา...ฉันหลงรักช่วงเวลาที่เดินออกจากโรงหนังแล้ว แต่ ‘อะไรบางอย่าง’ ยังตกค้างอยู่ในความรู้สึก ‘อะไรบางอย่าง’ จาก ‘เพื่อนสนิท’ มีมวลมากพอที่จะทำให้ฉันตกอยู่ในห้วงของความรัก ความคิดถึง ความสุข ความเศร้า ความเหงา ความซึ้ง ความอิ่มเอม ความดีใจ และความประทับใจได้พร้อมๆ กัน และคงจะเป็นเพราะความรู้สึกหลากหลายเหล่านั้นเองที่อัดแน่นและกลั่นตัวออกมาเป็นน้ำตาที่พร่างพราว ฉันตั้งใจกลับไปอ่านโปสการ์ดของไข่ย้อยในโรงหนังอีกครั้งเมื่อวานนี้ (วันเข้าฉายวันแรก) หลังจากที่หยิบ ‘เจ้าชายน้อย’ ขึ้นมาอ่านอีกครั้ง ไม่ต่างจากครั้งนั้นเลยดากานดา ฉันยังหัวเราะกับทุกมุกที่เคยฮาไปแล้ว และยังเสียน้ำตาให้กับความรู้สึกที่พรั่งพรูออกมาตอนไฟสว่างขึ้น... ฉันได้ยินหลายเสียงบ่นว่าอยากให้ไข่ย้อยคู่กับเธอมากกว่า แต่ฉันชอบที่ความสัมพันธ์ของเธอกับเขา และเขากับเพื่อนหญิงอีกคนเดินทางมาจบลงที่ตรงนี้ ฉันรู้สึกดีที่ไข่ย้อยตัดสินใจกลับไปอยู่ในที่ที่เข็มนาฬิกาเดินไปข้างหน้า และปล่อยให้ดากานดาเป็น ‘ผู้หญิงอันเป็นที่รัก’ ตลอดไป ในความรู้สึกของฉัน ไข่ย้อยได้ทำอย่างที่สุนัขจิ้งจอกบอกกับเจ้าชายน้อยแล้ว “เธอต้องรับผิดชอบต่อทุกสิ่งที่เธอผูกพันด้วยตลอดไป” ไข่ย้อยรับผิดชอบต่อเพื่อนสนิทที่เขาผูกพันถึงขึ้น ‘รัก’ ด้วยการบอกกับเธอว่า “สิ่งที่จะไม่จางหายไป และไม่มีวันเปลี่ยนแปลงเลย ก็คือการที่ฉันได้เป็นเพื่อนกับแกไง ดากานดา” แล้วเธอก็พลิกสมุดของไข่ย้อยไปเห็นรูปสเก็ตของเธอที่เขาวาดไว้ในวันที่ไม่อาจพูดออกมาได้ว่า . ‘ดากานดา ฉันรักแกว่ะ’ สำหรับฉัน...มันเป็นการรับผิดชอบต่อความผูกพันที่ซึ้ง เศร้า แต่ทำให้ความรักที่ไข่ย้อยมอบให้เธอมีคุณค่ามากขึ้นอีกมากมายนัก เพราะเขายอมเสียโอกาสในการเป็น ‘คนรัก’ ของเธอ เพื่อเก็บความรู้สึกดีๆ และรักษาความผูกพันของเขากับเธอไว้เนิ่นนาน บางทีมันอาจจะเป็นคำตอบของ ‘ความสัมพันธ์’ ที่ฉันกำลังตั้งคำถามกับตัวเองอยู่ก็ได้... ขอบคุณนะดากานดา ขอบคุณนะไข่ย้อย ขอบคุณนะเจ้าชายน้อยและสุนัขจิ้งจอกตัวที่มีความหมายมากกว่าตัวไหน ......................................................................... ดากานดา..ฉันไม่รู้ว่าในที่สุดแล้วเธอจะได้อ่านจดหมายของฉันไหม แต่นั่นไม่ใช่สาระสำคัญ เพราะฉันก็คิดไม่ต่างจากไข่ย้อยหรอก สิ่งที่ดีที่สุดของการเขียนจดหมายมันไม่ได้อยู่ที่ว่าคนที่เราเขียนถึงเขาจะได้อ่านมันหรือไม่ แต่มันอยู่ในตอนที่เราคิดจะเขียนถึงเขามากกว่า เหมือนกับเวลาที่เรารู้สึกรักใครสักคนนั่นแหละ สิ่งที่ดีที่สุดมันไม่ได้อยู่ที่ว่าเขาจะรับรู้และตอบรับความรักของเราหรือไม่ แต่มันอยู่ที่เราได้ ‘รัก’ เขาอย่างที่เรา ‘รู้สึกรัก’ แล้วต่างหากล่ะ ...เธอเห็นด้วยกับฉันและไข่ย้อยไหม..ดากานดา รักและคิดถึงเสมอ happyteddy   Create Date : 08 ตุลาคม 2548 19 comments Last Update : 8 ตุลาคม 2548 23:07:48 น. Counter : 815 Pageviews. Share Tweet

สรุปแล้วฉันก็ยังไม่ได้ไปดูว่ะหมอนนุ่น วันนี้พิชิตชิงตัดหน้าไปดูก่อนแล้ว (ไปดูบุฟเฟต์ที่เมเจอร์ปิ่นเกล้า) พร้อมกับบอกว่า "กูดูเรื่องเพื่อนสนิทแล้วต้องร้องไห้แน่เลยว่ะ แค่ดูมิวสิควิดีโอกูก็จะร้องไห้แล้ว" ..........คงจะมีแต่ภาพเก่า ๆ ติดอยู่ในใจฉันให้รู้สึกถึงวันที่สดใส........... คงจะประมาณนั้นมั้ง ตอนนี้ฉันตัดขาดจากโลกภาพยนตร์ แต่กลับไปหลงใหลอยู่กับหนังสือของมุราคามิ ฉันเดินหลงเข้าไปในความฝันที่แสนแปลกประหลาด ฉันชอบประโยคสุดท้ายของเธอจังเลย "เหมือนกับเวลาที่เรารู้สึกรักใครสักคนนั่นแหละ สิ่งที่ดีที่สุดมันไม่ได้อยู่ที่ว่าเขาจะรับรู้และตอบรับความรักของเราหรือไ ม่ แต่มันอยู่ที่เราได้ ‘รัก’ เขาอย่างที่เรา ‘รู้สึกรัก’ แล้วต่างหากล่ะ" อาจจะเป็นเพราะว่าฉันแอบชอบใครบางคนมาตั้ง 4-5 ปีละมั้ง แอบชอบอยู่ฝ่ายเดียว ทุกวันนี้ก็ยังชอบอยู่ ใช่ไม่รู้ว่า 'รัก' ที่คนสองคนมอบให้กันเป็นเช่นไร แต่ฉัน 'รู้สึกรัก' เธอคนนั้นเสมอ สุดท้ายขอบคุณมากสำหรับกำลังใจที่มีให้กันเสมอมา ขอบคุณจริง ๆ ถ้าไม่มีเพื่อน ๆ mc43 ทุกคน ชีวิตฉันคงเวิ้นเวิ่อเหมือนเรือลำน้อยที่เคว้งคว้างไร้จุดหมายพร้อมจะจมลงได้เสมอ ขอบคุณอย่างหมดใจ   โดย: I will see U in the next life. 8 ตุลาคม 2548 12:55:36 น.

พี่ยังไม่ได้ดูเลย...เห็นหลายคนพูดถึง แต่ใครไม่รู้...ดันมาบอกตอนจบเสียก่อน -_-"   โดย: foneko (fonkoon ) 8 ตุลาคม 2548 19:59:20 น.

พี่ฝน.. ง่าาาาาาา....... นุ่นขอโทษนะคะ ลืมบอกไปว่าคนที่ยังไม่ได้ดูหนังไม่ควรอ่าน แต่ถึงอย่างงั้นก็เถอะ เชียร์ให้ไปดูนะพี่นะ เพราะขนาดนุ่นดูรอบสองยังรู้สึกดีเลย แหะแหะ...   โดย: happyteddy (happyteddy ) 8 ตุลาคม 2548 23:12:46 น.

ฝากบอกดากานดาด้วย ที่ทำให้เข้าใจชัดขึ้นว่า ความสุขจากการให้ มันมากมายกว่าการได้รับ จริงๆ   โดย: ผมซ่า 8 ตุลาคม 2548 23:24:10 น.

ฉันรัก "ตัวหนังสือ" ของแกว่ะ happyteddy   โดย: ต้นน้ำ IP: 58.10.250.144 11 ตุลาคม 2548 17:52:07 น.

พี่เคยแอบรักเพื่อนสนิทถึง 2 ครั้ง ต่างเวลา และวุฒิภาวะ แต่ไม่ว่ารักแอบๆ นั้นจะสมหวัง หรือผิดหวัง แต่สิ่งที่เราต้องรับผิดชอบให้ตลอดนั้นก็คือ ความสัมพันธ์ ที่ดีที่เคยมีต่อกัน ก็คล้ายกับที่หนังสรุปให้เราได้คิด แต่มุมมองนึง ที่น่าสนใจคือ เมื่อเราเกิดความรู้สึกพิเศษกับเพื่อนเมื่อไหร่ เมื่อนั้นเขาก็ไม่ใช่เพื่อนเราแล้ว เขากลายเป็นบุคคลอื่นที่เหมือนจะใกล้ชิด แต่ก็ห่างไกล ตำแหน่งของเขาในความคิดของเราจะล่องลอย และไม่มีวันเหมือนเดิม ดังนั้นเราควรจัดกับการความรู้สึกนี้ให้ดี อย่าใช้แต่อารมณ์จนเสียของ เหมือนที่ครั้งนึงพี่เคยทำมาแล้ว และที่สำคัญ เมื่อเพื่อนรักเพื่อน และเมื่อเพื่อนไม่ตอบรัก ก็ควรจะใจกว้างเฉกเช่นที่เพื่อนควรจะมีให้เพื่อน   โดย: jeeno IP: 202.142.216.68 12 ตุลาคม 2548 14:23:35 น.

ฉันหลงรักเพื่อนสนิท (ทั้งในหนังและเพื่อนในชีวิตจริง) ฉันขอสารภาพว่ายังไม่ได้ดู แต่ก็หลงรัก :)   โดย: บุ้งกี๋สีฟ้า IP: 202.142.193.15 12 ตุลาคม 2548 15:32:56 น.

สวัสดี ศรศมน จริงๆแล้วเราก็พูดคุยกันเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้มามากแล้วเนอะ แต่มันก็คงจะเป็นความรู้สึกที่ต่างกันกับการเขียนบันทึกเอาไว้แบบนี้ วันนี้ชั้นมาเขียนหลังจากการที่ไปดูมาแล้ว3รอบ แล้วมันก็ทำให้รู้ว่าในทุกๆรอบที่ดูมันก็ยังรู้สึกได้ทุกรอบ รู้สึกกับเรื่องราว รู้สึกกับไข่ย้อย รู้สึกกับดากานดา รู้สึกกับนุ้ย และที่รู้สึกมากที่สุดก็คือเกี่ยวกับเรื่องของความสัมพันธ์ที่ไม่มีการเลิกกัน การรักษา ดูแล รับผิดชอบความสัมพันธ์ที่ดีไว้ นอกจากจะรู้สึกดีมีความสุขจากหนังเรื่องนี้แล้ว มันก็เป็นผลต่อเนื่องที่ทำให้กลับไปหยิบเจ้าชายน้อยมาอ่านอีก หลังจากที่อ่านจนจำเรื่องราวของมันไม่ค่อยได้แล้ว และหลังจากการอ่านในครั้งนี้ ครั้งที่เวลาและความคิดของเราต่างจากครั้งแรกที่อ่าน มันก็ทำให้เราได้รับควารู้สึกที่ดีแบบที่สอดคล้องกับความรู้สึกในหนังอีก และมันก็ทำให้เราคิดว่าหลังจากนี้ไม่ว่าจะทำได้ดีรึปล่าวแต่เราก็จะพยายามรับผิชอบต่อทุกดอกกุหลาบของเรา แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่าเราอยากจะเจอและอยู่ในที่ที่เวลาของเราเลิกเดินถอยหลังว่ะ   โดย: monchanok IP: 202.142.193.15 12 ตุลาคม 2548 16:08:49 น.

เออ...นุ่น เราก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันว่ะ พอดูจบแล้วมันไม่ได้จบอย่างเศร้าเลยนะ แต่พอไฟว่างขึ้นรู้สึกน้ำตาไหลออกมาแล้วไม่หยุดเอาซะง่าย โดยไม่รู้ว่าร้องเพราะอะไร ซึ่งเราก็ดีใจที่ไม่ไดเเป็นอยู่คนเดียว   โดย: เปิ้ลเลินเล่อ IP: 203.146.83.161 15 ตุลาคม 2548 16:15:47 น.

สรุปว่าก็ยังไม่ได้ดูหนังอะจ้า โอ้โห...นุ่นดูตั้ง 2 รอบแน่ะ   โดย: foneko (fonkoon ) 17 ตุลาคม 2548 14:33:02 น.

สวัสดี..foneko เย้...พี่ฝนกลับมาแล้ว นุ่นดูตั้ง 3 รอบแล้วตะหาก อิอิ แสดงว่าพี่ฝนยัง ไม่เห็นโฆษณาเพื่อนสนิทที่มีผู้หญิง หน้าตาดีคนหนึ่งร้องไห้ออกทีวีอ่ะดิ อุอุ สวัสดี...ต้นน้ำ ตัวหนังสือของเธอก็มีความหมายกันฉัน และฉันก็รักมัน เหมือนที่รักในความรักของเธอ.... สวัสดี...i will see you in the next life ขอบคุณเหมือนกันที่เกิดมาเป็น 'เพื่อน' และย่ำเตือน ความ'สนิท' ด้วยคำแนะนำ และความช่วยเหลืออย่างเต็มใจเสมอ สวัสดี..iammonkey (ผมซ่า) จนถึงวันนี้ก็ยังไม่มีใครรู้แน่หรอกว่า... ดากานดาสุขหรือเศร้า กับเรื่องราวที่ผ่านมา และการตัดสินใจของไข่ย้อย แต่สิ่งหนึ่งที่ดากานดาและไข่ย้อยบอกกับเราคือ... ทำอย่างไรให้ 'ความรัก' มีคุณค่า มากกว่าการเป็นแค่ 'ความรัก'.... สวัสดี..monchanok ดอกกุหลาบของฉัน... เธอรู้ไหมว่าต่อให้เธออยู่ในที่ที่เวลาเดินไปข้างหน้า แต่มันก็คงไม่มีอะไรแตกต่าง หากเวลาในหัวใจของเธอยังเดินถอยหลัง ความสำคัญจึงไม่ได้อยู่ที่เวลาจะเดินไปทางไหน.. แต่อยู่ที่หัวใจเลือกที่เดินทางอย่างไร และสองเท้าของเธอพร้อมจะก้าวตามมันไปหรือเปล่าต่างหากล่ะ... สวัสดี..jeeno "เมื่อเราเกิดความรู้สึกพิเศษกับเพื่อนเมื่อไหร่ เมื่อนั้นเขาก็ไม่ใช่เพื่อนเราแล้ว เขากลายเป็นบุคคลอื่นที่เหมือนจะใกล้ชิด แต่ก็ห่างไกล ตำแหน่งของเขาในความคิดของเราจะล่องลอย และไม่มีวันเหมือนเดิม" ขอบคุณ...ที่ยังคงเป็นพี่ชายที่ชี้ให้เห็น ความจริงบางอย่างที่น้องสาวงี่เง่าคนนี้ ไม่ละเอียดอ่อนพอจะมองเห็นด้วยตัวเองอยู่เสมอ details matter..โฮะๆๆๆๆ สวัสดี..บุ้งกี๋สีฟ้า ไม่รู้ว่าถึงวันนี้... เธอจะได้ดูหนังรักที่ฉันรักเรื่องนี่หรือยัง แต่ถึงยังไงฉันก็ดีใจ ที่เธอหลงรักมันตั้งแต่ยังไม่ได้ดู มันทำให้ฉันยิ่งเชื่อมั่นเข้าไปใหญ่ว่า 'หนัง' เป็นสิ่งมหัศจรรย์อย่างหนึ่งของโลก สวัสดี..เปิ้ลเลินเล่อ เราก็ดีใจที่ไม่ได้เป็นอย่างนี้อยู่คนเดียว เราแนะนำให้เปิ้ลไปดูรอบที่ 3 นะ รู้ไหม..เราร้องไห้ตั้งแต่ยังไม่ถึงกลางเรื่อง น้ำตาไหลและยิ่งรู้สึกรู้สามากมาย กับทุกคำพูด ทุกการกระทำของตัวละคร บอกไม่ถูกอ่ะ รู้แต่ว่า... ดีใจ..ที่แรงจากจอสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ข้างหน้า สามารถส่งตรงมาถึงหัวใจของเราได้มากขนาดนี้   โดย: happyteddy IP: 202.142.193.15 17 ตุลาคม 2548 16:37:26 น.

โดย: monchanok IP: 202.142.193.15 17 ตุลาคม 2548 17:06:43 น.

เราเริ่มร้องตั้งแต่นุ้ยแนะนำตัวแล้วอ่ะ คิดถึงพี่นุ้ย อิอิ เตรียมตัวไปดูใหม่แน่นอน   โดย: เปิ้ลเลินเล่อ IP: 203.146.83.161 18 ตุลาคม 2548 10:02:48 น.

ไม่มีคำบรรยายใด ๆ สำหรับเรื่องนี้ ทุกอย่างรับรู้ได้ด้วยใจ   โดย: naonok IP: 202.142.193.15 18 ตุลาคม 2548 14:28:08 น.

เค้าติดต่อมาแล้วละจ้า ขอบคุณนะน้องนุ่น   โดย: foneko (fonkoon ) 19 ตุลาคม 2548 1:44:49 น.

สวัสดีด้วย ดากานดา จริงๆแล้วก็มีสิ่งที่อยากเขียนถึงแกหลายเรื่องนะ แต่ไม่รู้ว่าแกจะเข้าใจมันรึเปล่า ฉันเองก็พอจะเข้าใจความรู้สึกของแกและไข่ย้อยบ้างล่ะนะ และฉันรู้ว่ามันยากที่จะประคองความสัมพันธ์แบบนี้ ให้ผ่านไปตลอดรอดฝั่ง จนวันนึงที่แกทั้งสองคนก็ต้องเลือกฝั่งที่จะเดินต่อไปข้างหน้า ฉันไม่รู้ว่าเป็นอย่างนี้แล้วจะดีรึเปล่านะ แต่ฉันเข้าใจเอาเองว่า หลังจากนั้นถ้าแกสองคนได้มาเจอกันอีก ก็คงยิ้มและหัวเราะกันเหมือนอย่างเคยนั่นแหละ ก็ขอเริ่มต้นและจบลงด้วยบรรทัดนี้แล้วกันนะ ไข่ย้วย   โดย: yukiboyz IP: 202.142.193.15 20 ตุลาคม 2548 2:22:36 น.

สวัสดี ดากานดา เบื่อหรือยังกับคำขึ้นต้นแบบนี้?? คุณเป็นผู้หญิงที่มีการกระทำแปลกเอาการ ผมชมเรื่องของคุณจนจบก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ว่าทั้งหมดที่คุณทำนั้น คุณทำไปเพื่ออะไร แล้วผลลัพธ์ที่ได้มานั้นเป็นไปตามที่คุณตั้งใจหรือไม่ คุณทำไปเพื่ออะไรกันนะ ผมอยากจะเข้าใจจริงๆ บางที สิ่งที่ผมควรทำ เพื่อที่จะได้เข้าใจ คือไปถามเอาจากเพื่อนคนหนึ่งของผม ที่ชมเรื่องราวของคุณไปแล้วถึงสี่รอบ (นับเมื่อวันที่ 22 ตุลาคม 2548) และเสียน้ำตาให้กับเรื่องระหว่างคุณสองคนทุกครั้ง น่าจะดีกว่าคิดเอาเองนะ ว่าไหมครับ??   โดย: ลูกแกะหลงเฝ้า เงาจันทร์ 22 ตุลาคม 2548 4:20:12 น.

ได้รับซองจอมอที่มีแต่เม็ดฝนเต็มไปหมดเลยแล้วนะ ... ขอบใจจ้า   โดย: fonkoon 22 ตุลาคม 2548 23:48:07 น.

สวัสดี...yukiboyz ความจริงฉันเขียนจดหมายตอบเธอไว้ฉบับนึง และคิดว่าจะส่งให้เธออ่านตั้งแต่คืนนั้น แต่พอเวลาเดินผ่าน... ฉันก็เกิดเปลี่ยนใจขึ้นมาแล้วล่ะ แต่จดหมายฉบับนั้นไม่ได้ไร้ประโยชน์หรอกนะ เพราะเธอก็น่าจะรู้ว่าสิ่งที่ดีที่สุดของการเขียนจดหมายถึงใครสักคน มันอยู่ที่ตรงไหน...... สวัสดี...ลูกแกะ เคยไหมที่บางครั้งก็ไม่เข้าใจตัวเอง ว่าความจริงแล้วเรารู้สึกอย่างไร หรือบางครั้งสิ่งเราที่แสดงออกไป ก็ตรงข้ามกับสิ่งที่หัวใจรู้สึก... ฉันเดาเอานะว่า.. ดากานดาน่าจะเผชิญกับช่วงเวลาอย่างนี้ แต่ก็นั่นแหละ... บางครั้งเรายังไม่เข้าใจตัวเอง แม้ฉันจะน้ำตาไหลและประทับใจ ไปกับเรื่องราวของ'ผู้หญิงอันเป็นที่รัก' แต่แค่หัวใจตัวเองฉันยังไม่เข้าใจ และจะนับประสาอะไร กับการกระทำของดากานดา... แหะแหะ...โทษที ที่ไม่ช่วยอะไรเลย แถมงงเพิ่มอีกมั้งเนี่ย.. สวัสดี...foneko แล้วเจอกันที่แดนเนรมิตค่ะ พี่ฝน ว่าแต่..ถ้าพี่ไปแล้วพายุไต้ฝุ่นจะทำให้ ฝนตกตลอดเวลา...ในงานแฟตหรือเปล่านะ อิอิ   โดย: happyteddy (happyteddy ) 23 ตุลาคม 2548 22:07:32 น.