::: AloNe iN VietNam ll .. Hue :::

มาแล้วค๊า..แหะๆ
หลังจากที่รีวิว ทริปฉายเดี่ยวเวียตนาม ตอนแรกไว้ตั้งกะปีมะโว้แล้วนั้น
วันนี้ได้ฤกษ์มาพาไปเที่ยวต่อกันแล้วจ้า เอิ๊กกกส์....ถึงกับต้องระลึกชาติเลยทีเดียวว




กลับไปดูตอนแรก คลิ๊กตรงนี้เด้อ






ความเดิมตอนที่แล้ว...... นี่ คล้ายๆหนังจักร์ๆวงศ์ๆ



.....หลังจากเที่ยวฮานอยทั้งวัน จนจบที่ตลาดดองซวน (Dongxuan)
5 โมงเย็น ก็กลับมาที่พักเพื่อเอากระเป๋าแล้วไปแอร์พอร์ทตอน 5 โมงครึ่งค่ะ...
ที่โรงแรมเรียกแท็กซี่มาให้แล้ว ราคา 10$ ...เอาเถอะพ่อ .... พี่แกเหยียบสุดแรงเกิดถึงแอร์พอร์ทตอน 6 โมงเศษค่ะ
นิเดินทาง Flight : VN247 ของ Vietnam Airlines...เวลา 19.30 น.








พี่แกดีเลย์ไปเป็น 2 ทุ่มค่ะ นั่งรอขำๆกันไป ...พลางนั่งหูผึ่งรอประกาศ
ซึ่งก็ไม่นานก็เรียกขึ้นเครื่อง ...ดีหน่อยค่ะ


ข่าวว่ายังไม่ได้กินข้าวกินปลาเลย (ผิดวิสัย )
แต่เดชะบุญที่บนเครื่องมีหนมปังกับน้ำให้ อ่ะหึๆ รอดตายแว้ววววววว



ผ่านไปแค่ชั่วโมงเดียว ก็มาโผล่ที่ เว้ แล้วค่ะ
ที่นี่เล็กๆ รอกระเป๋าแป๊บเดียวก็เดินดุ่มๆไปถามเจ้าหน้าที่ตรงเคาท์เตอร์ที่ซื้อตั๋วแอร์พอร์ทบัสเข้าเมือง
ได้ความว่า ราคา 30,000 ดอง ต่อคน ไปส่งถึงที่พักเลยค่ะ ...ดีจัง


รากฎว่าแบทกล้องหมดตั้งแต่ก่อนขึ้นเครื่อง เลยไม่ได้เก็บภาพมาเลย แง่ะ - -''
รถบัสทั้งคันมีกันไม่กี่คนค่ะ ระหว่างทางก็มีหนุ่มเวียตนามนายหนึ่งมาพูดคุยกะผู้โดยสารไปพลางๆ ...ไม่นานก็มาโผล่ที่หน้าที่พักแล้วค่ะ






ทีแรกไม่รู้ว่าฝรั่งอีกคนที่นั่งมาพร้อมกันก็พักนี่ ปรากฎลงรถพร้อมกันซะงั้น
เดินเข้าไปพร้อมกัน เล่นเอาพนักงานจะพาไปดูห้องพักแบบห้องคู่กันเลยทีเดียว .... แหมมมม น่าเสียดาย เอ๊ยยยย เข้าใจผิดซะงั้น



Sports Hotel ค่ะ
คืนละ 15$ รวมอาหารเช้าค่ะ....
ที่นี่มี 7 ชั้นค่ะ(ถ้าจำไม่ผิด แหะๆ).... นิได้ห้องเดี่ยวที่ชั้น 6 ...แต่ขอโทษ ลิฟท์มีถึงแค่ชั้น 5 ง่ะ - -''
ดูสภาพกันหน่อย ....
พอเดินขึ้นบันไดมาอีกชั้นนึง ก็จะต้องข้ามบันไดเล็กๆนี่ก่อน...ชักผาดโผนแระ



















มีหน้าต่าง (แปลกมั้ยเนี่ย???) บรรยากาศใช้ได้ค่ะ
มองออกไปไม่ติดตึกรามบ้านช่องใคร...ในห้อง มี แอร์ ทีวี ตู้เย็น น้ำอุ่น มีอ่างอาบน้ำด้วย








พอเก็บข้าวของเสร็จก็ได้เวลาหาไรหม่ำแว้วววว (องค์เริ่มลงอีกแล้ว)


อ่อ เดินผ่าน ขอซะนิดนึง....
บริเวณล็อบบี้โรงแรมค่ะ..........
เอออออ ยังไม่หายงงพนักงานที่นี่เป็นแฝดป่าวไม่รู้ เจอแล้วอึ้งๆ ตกลงคนไหนที่พาไปดูห้อง??? หรือว่าผีญวนหลอก ... กร๊ากกก






ไปเดินแถวๆใกล้แม่น้ำค่ะ (พูดเหมือนไกล หน้าปากซอยนั่นแหละ ฮ่ะๆๆๆ)
เลยลองเจ้าก๋วยเตี๋ยวนี่ละกัน อากาศเย็นๆงี้ก็ต้อง ก๋วยเตี๋ยวไก่ร้อนๆ นี่แหละค๊า






แค่นี้ก็หลับลงแล้วก๊า คริคริ




เวลาผ่านปายยยยยยย......เช้าแว้วววว ฮ่ะๆๆๆ


แต่แว่......................ฝะ ฝะ ฝนตก
รอซักพักถึงออกมาสูดอากาศเมืองเว้ยามเช้า(หลังฝน)ได้ค่ะ
ที่นี่ไม่วุ่นวายเหมือนที่ฮานอย ดีจังๆๆๆ







จริงๆตั้งใจจะออกมาสำรวจราคาตั๋วไป ฮอยอันก่อนค่ะ ...และที่สำคัญกว่านั้นยังไม่มีตั๋วกลับฮานอย
แต่ปรากฎว่าแพงเอาการอยู่ งานนี้ต้องไปตายเอาดาบหน้าค่ะ
ส่วนที่จะไปฮอยอันก็ดั๊นนน (โง่) กลับไปจองกับทางโรงแรม ตั้ง 4 $ ....แง่ะ
เอาไว้ก่อนค่ะ ไว้ใช้มารยาเอาเวลาหาที่ถูกกว่านี้เจอ อิอิ......ตอนนี้กินข้าวเช้าก่อนดีกว่า
วันนี้มีเฝอเนื้อหนึ่งชาม กับกาแฟค่ะ อ้อ ที่นี่เค้ามีฟรีอินเตอร์เนท แล้วก็ เครื่องดื่มให้ฟรีตลอดทั้งวันด้วยค่ะ






อิ่มท้องแล้วก็ Check out กันเลย.....ฝากกระเป๋าไว้แล้วออกไปตะแด๊ดๆ
เพราะรถไปฮอยอันที่จองไว้เป็นเที่ยวบ่าย 2 โมง....



เดินๆไปซักพัก ถึงสะพาน....เอ......ข้ามงัยวะตรู ??? (เริ่มโง่อีกรอบ)
หันมาเจอฝรั่งปั่นจักรยานแล้วหยุดเม้าท์กันอยู่ เลยเดินเข้าไปถามว่าไปเช่าจักรยานได้ที่ไหน (ที่เดินมาไม่เห็น)
พี่แกบอกอย่างชัดเจน ...EVERYWHEREEEE - -'' ....ขอบใจ......
เค้าบอกว่าตามถนนสายหลักน่าจะมี (อันไหนล่ะที่เรียกว่าหลัก???) เลยเดินไปดูเรื่อยๆ.....จนเจอ อิอิ....


ชั้นนี่แหละที่คู่ควรรรรร




ด้วยเหตุที่ขับมอร์โซด์ไม่เป็น ดังนั้นนี่แหละ เหมาะสุด แถมไม่เป็นมลพิษด้วยยย อิอิ
เจ้าของเค้าก็ร้านนี้แหละค๊าบบบ ....ป้าแกเรียก 20,000 ดอง ต่อวัน
แง่ะ ...ดีนะที่เมื่อกี้เอ๊ยฝรั่งแกบอกมาว่าแค่หมื่นเดียวต่อวัน เลยต่อจนเหลือเท่ากันค่ะ เหอๆๆๆ





อ๊ะ สูงเพรียวอย่างเราแน่นอนค่ะ.......ปรับเบาะ(ลง)ด่วนนนน !!!!!!!!


แหะๆ.....พร้อมแล้วก็ลุยเลยค่ะ วันนี้ไม่มีแดด (ฝนเพิ่งหยุดตก) แถมซักพักเริ่มร้อนแระ
ข้ามสะพานไปจุดหมายแรกกันเลยดีกว่า ไปพระราชวังเก่า Citadel ค่ะ ได้แผนที่มาแล้วจากโรงแรม


....การจราจรนี่ก็ตามกระแส เค้าพาข้าม..ข้าม...พาเลี้ยว..เลี้ยว อิอิ
เปรี้ยวมาก ปั่นไปถ่ายไป ...ไม่กลัวตาย






ข้ามได้ก็จริง แต่รีบเลี้ยวไปหน่อย เห็นคนเค้าไปขวาเยอะเลยไปมั่ง กร๊ากกก
เลยโผล่มาหน้าตลาด ดองบา (Dongba) เลย อิอิ






โห่ เลี้ยวมาตลาดก็ไม่บอกกันเลยยยยยย (โบ้ยเต็มๆ อิอิ)
แต่นาทีนี้แวะไม่ได้แล้ว ได้แต่ชะเง้ออออดู





ถามคนแถวนั้นเค้าเลยบอกให้เลี้ยวกลับไปอีกฟากค่ะ
ปั่นมาซักพักก็เจอจนได้ วิกกิ้ววว...............................





ข้ามประตูมาได้ ก็ขออนุญาตงงแป๊บนุง

อืมมม.....ขวาค่ะ ไปมันงี้แหละ แนวๆอยากปั่นอ้อมดูอะไรไปเรื่อย
จนมาเจอตลาดเล็กๆนี่เข้า




คุณป้าแม่ค้าหันมายิ้มหวานให้หนึ่งที




(หลง)ซักพักก็มาถึงจุดนี้ค่ะ นิอ้อมมาด้านหลังจริงๆ เอิ๊กกกก







ถึงด้านหน้าแว๊ววววว




ก่อนอื่นต้องเอาเพื่อนคู่ชีพไปจอดก่อนค่ะ
อ่ะแน่ะ มีเบอร์ด้วย....ยังกะไบ้หวย ฮ่ะๆๆๆๆ... ค่าจอด 2000 ดองค่ะ





สวยจัง.....พระราชวังไทฮวา (Thai Hoa)





อีกมุม





ก่อนอื่นต้องไปซื้อตั่วเข้าชมก่อนค่ะ 55,000 ดอง ..แพงเนอะ








เค้าบอกว่าอันนี้คือ ประตูโหงะโมนหรือประตูเที่ยงวันค่ะ
เพราะตอนเที่ยงพระอาทิตย์จะตั้งฉากกับประตูนี้พอดี.....มุมฮิต อิอิ




ขึ้นไปดูข้างบนกันก่อนดีกว่าค่ะ ตอนนี้ข้างล่างคนชักเยอะ




เริ่มมีฝนปรอยๆอีกแล้วอ่ะ .....แต่ไม่เป็นไร ไปต่อๆ ..มองลงมาด้านล่าง...




อีกซักรูป





ชมบรรยากาศด้านบนกันบ้าง....มีการซ่อมแซมรอบๆเลยแฮะ เอ หรือเค้าตั้งใจตั้งไว้งี้ อิอิ ไม่ยู้





มีกลองตั้งอยู่ แง่ะ ....ประวัติศาสตร์ไทยยังไม่รอด งานนี้เจอเวียตนามง่อยเลยทีเดียว แหะๆ





มุมด้านหน้าค่ะ....พาชมบรรยากาศละกันน๊า ^^






มองลงมาด้านหน้า ล้านกว้าง ที่มีเสาธงชาติเด่นเป็นสง่า





มองย้อนกลับมาค่ะ......
ที่นี่ปลาเยอะมากเลย มองไปเห็นตัวสีแดงๆ ...น่ากิน เอ๊ยยย ไม่ใช่แระ





ฟ้าใสมาก...ทั้งที่เพิ่งมีฝนตกปรอยๆ...





เดินผ่านประตูแสงอาทิตย์เข้าไปก็จะเป็นส่วนที่เป็นนครต้องห้ามแล้วค่ะ
เดินต่อจะเจอป้ายหิน ที่ใช้แบ่งแยกของผุ้ที่มารับเสด็จในสมัยก่อนค่ะ.....
ดูนั่นจิ มีตราประทับอันเท่าบ้านเลยค่ะ....









เลยไปหน่อย มีกระถาง (มั้ง)อันใหญ่มวาก.ก....2อัน วางอยู่ซ้ายขวาฝั่งละอัน
มาทราบทีหลังจากข้อมูลในหนังสือว่า เป็นโกศ ซึ่งทั้ง 2 อันมีน้ำเต็มค่ะ
ดูเหมือนจะเป็นความเชื่อที่หวังจะให้มีอายุยืนนานของราชวงศ์ค่ะ...ไม่แน่ใจว่าเชื่อแบบจีนรึเปล่า ...ลวดลายรอบๆโกศนี้รู้สึกจะเป็นรูปสัญลักษณ์ปีนักษัตร... คิดเองว่าน่าจะเป็น 天干地支 (เทียนกานตี้จือ)






เวลาล่วงเลยมามาก ท่าทางจะไปไม่ถึงไหน......หาที่หมายใหม่ดีกว่าค่ะ
แต่แว๊.........ผะ ผะ แผนที่.......หายยยยยย
ง่อยเลยงานนี้.....ต้องไปหาแผนที่มาใหม่แระ ....ขากลับก็กลับสะพานอันเดิมนี่แหละค่ะ
เจอสาวๆเวียตนามเค้าใส่ชุดอ๋าวหญ่ายปั่นจักรยาน....ชอบจิงๆ อิอิ





แล้วก็ข้ามสะพานที่เดิม....แต่คราวนี้ไม่เหมือนขามาค่ะ
รถ(จักรยาน)ติดมวาก.ก.ก........
ขณะที่ปั่นจักรยาน คิดเสมอ
.... ชั้นรู้ยังงัยแกไม่ชนชั้น...แต่แกคิดเหรอว่าชั้นจะไม่ชนแก





ปรากฎว่ายอมซื้อแผนที่ใหม่ค่ะ......
แง่ะ ....ทำไมไม่กลับไปเอาที่โรงแรมเลยว๊า....แต่ก็ดีอย่างละเอียดกว่าค่ะ

พอปั่นจักรยานกลับไปถนนเดิม ผ่านร้านที่เช่ารถนิดเดียวก็เจอกับ Sinh cafe
ราคารถไปฮอยอันแค่ 35,000 ดอง - -''
....รีบกลับ รร ทันทีแล้วยกเลิกที่จองไว้ แล้วกลับมาซื้อที่นี่แทนค่ะ ถามเค้าว่าไปที่ไหนได้อีก เหลือเวลาอีกประมาณ 1 ชม. (รถไปฮอยอันเที่ยว บ่าย 2 โมง แต่ต้องมาที่นี่ตอน บ่ายโมงครึ่ง) เค้าบอกว่าใกล้สุดก็ 5กม. -*- ปั่นกันหูตูบแหละ


พอถามว่าถ้าไปสุสานไคดิงห์ล่ะ???.....15กม. เย้ยยยยยย หนักไปอีก
เค้าบอกว่ายังงัยก็ไม่ทันหรอก ไปกลับก็เกือบ ชั่วโมงแระ.........แง่ะ ไม่ยอมหรอก กลับไปคุยกับร้านเช่ารถ จนเค้ายอมพาไปในราคา 35000 ดอง (แพงป่าวไม่รู้ แต่อยากไปหนิ).......น้องผู้หญิงคนนึงขับมอร์ไซด์ให้



ดูทางที่ไปก่อนเถอะ เอิ๊กกกกกส์....





ทีแรกคนที่จะขับมาเป็นผู้ชาย แต่เค้าเปลี่ยนให้น้องผู้หญิงมาขับให้แทน
โห..... ทางมันน่ากัวงี้นี่เอง เหอๆๆๆ......แต่ทำเวลาได้ดีใช้ได้ค่ะ ราวๆ 20 นาทีก็มาถึง



บอกพี่ที่ทำงานไว้ว่า ถึงเว้แล้วไปไหนไม่ได้ก็ขอให้ได้มาที่นี่ละกัน สวยยย
มาถึงแล้วก็ต้องซื้อตั่วก่อนค่ะ 55000 ดองอีกเช่นเคย.....ที่เว้นี่ค่าเข้าชมแพงเนอะ (ยังไม่เลิกบ่น)




พอเดินขึ้นมา (ลั้นลามาก) ก็เห็นภาพนี้ค่ะ








รู้สึกถึงความยิ่งใหญ่ยังงัยไม่รู้แฮะ...นี่แหละสิ่งที่อยากเจอ


ส่วนนี่เค้าว่าเป็นศิลาจารึก....จากที่อ่านมาเค้าว่าเป็นที่ระลึกถึงบิดาของพระเจ้าเบ๋าได๋ค่ะ




2 ฝั่งซ้ายขวา มีรูปปั้นหินที่เป็นรูปเหล่าขุนนางและช้างศึกอยู่ด้วยค่ะ
ขนลุกดีวุ้ยย.....













เดินต่อดีกว่า....

ส่วนนี้ดูเป็นศิลปะแบบโคโลเนียลมากกว่าเนาะ แต่รวมๆของที่นี่ดูเหมือนจีนนะนิว่า




เข้าไปข้างในกัน....เป็นโถงใหญ่ เอ หรือจะเรียกว่าท้องพระโรง???? (ดูจากชื่อที่ป้าย





ส่วนนี่เป็นรูปปั้นพระเจ้าไคดิงห์ค่ะ





ส่วนนี่ รู้สึกจะเป็นเจ้าเมืองในสมัยก่อน ....
เหมือนได้ยินไกด์คณะคนไทยว่าอย่างงั้น ไม่แน่ใจค่ะ (งี้แหละอาศัยแอบฟัง ฮ่ะๆๆ)





ต้องอำลาสุสานไคดิงห์กันแล้วค่ะ....ลาด้วยภาพนี้ละกัน ...ต้องรีบกลับแว้วว





ต้องกลับไปเอากระเป๋าที่ รร เพื่อไปรอรถที่ Sinh cafe ค่ะ
ขากลับเจอขบวน เอ เรียกว่าเณรรึป่าวน้อออ ใส่ชุดสีเทาๆ ไว้ผมแปลกๆ เหมือนๆไว้โก๊ะ ไว้จุก ยังงัยไม่รู้




ปรากฎว่าระหว่างทางฝนตกหนักเลยค่ะ
แต่นาทีนี้ ไม่ไหวแระน้องเอ๊ย พี่ขอเอาตัวรอดก่อน แหะๆ ควักเสื้อกันฝนที่พกมาด้วย มาคลุม ....เลยถือโอกาสให้น้องเค้าพามาเอากระเป๋าที่ รร ซะเลย......


แล้วก็มานั่งรอรถที่ Sinh cafe ได้ทันเวลาค่ะ งืดดดด......เหนื่อยเลย






เล่นเอาเปียกมะล่อกมะแล่กเลย เอิ๊กกกกส์
รอแป๊บบบเดียวรถก็มาค่ะ บ่าย 2 โมงเป๊ะ สภาพรถก็อย่างที่เห็น ...






รถจะแวะรับผู้โดยสารตาม รร ก่อนค่ะ
วนมาจนเจอที่นี่ ที่นิเคยติดต่อไว้ Haidang Hotel (12$) อืมมมม หน้าตาดีใช้ได้ แต่ไม่ได้พัก แหะๆ ...สังเกตว่าฝนเริ่มตกกระหน่ำซัมเมอร์เซล์มาก







จากนั้นก็..........คร่อก..ก.ก..ก.กกก.ก......


เห็นบรรยากาศระหว่างทางเป็นวูบๆ....สวยเลยค่ะ


จนมาโผล่ที่นี่ค่ะ...











แสดงว่ามาถึง ดานัง แล้วค่ะ .......แต่จำชื่อหาดไม่ได้อ่ะ เหอๆๆๆ
หาดไม่สวยนัก คลื่นแรงมั่กๆ ค่ะ.....อากาศอึมครึมด้วย ...
เค้าหยุดพักรถที่นี่ 15 นาทีค่ะ เพื่อเข้าห้องน้ำ...
เพิ่งได้โอกาสถ่ายรูปรถบัสที่นั่งมา....








พอออกรถได้อีกแป๊บเดียวก็ถึง ฮอยอันแล้วค่ะ.....
แง่ะ ถึงแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัวกันเลย ไม่บอกกันซักคำ .....ทั้งพี่ฝรั่ง น้องไทย นั่งงง ?????


เค้ามาหยุดที่หน้าโรงแรม ถ้าจำไม่ผิดชื่อ Glass land หรืองัยนี่แหละค่ะ
สาวๆก็ขึ้นมาโฆษณาห้องพักของที่นี่ ใครสนใจพักที่ก็ลงได้เลย...ส่วนใครจองที่อื่นไว้ก็เข้าไปในตัวเมือง แล้วลงที่ออฟฟิซ Sinh cafe ค่ะ.... อ่อ มีคนไทยบนรถหลายยยยชีวิตอยู่ค่ะ หลายคนลงที่นี่



นิมาลงที่ออฟฟิซ Sinh cafe ....แล้วกะเดินหาเอา พี่มอร์ไซด์แกก็ตามมมมม
ขับตามไปซะไกล นิกะว่าจะไปพัก อันฟู ( Anphu Hotel ) แล้วก็กะว่าจะเดินไปปรากฎมันไกลจิงเว้ย เอิ๊กกก(หรูกว่าที่คิดแฮะ)...ต้องนั่งรถไปอยู่ดี สุดท้ายก็เลือกไม่พักที่นั่น เพราะสำหรับตัวเองคิดว่าไกล (เข้าไปลึกพอสมควร) เลยกลับมาละแวกที่ลงรถ (เพื่ออะไรเนี่ยยย????)




จนได้พักที่ Nhi trang Hotel ใกล้ๆนี่แหละค่ะ ....เอาวะ
ราคาคืนละ 7$ (ไม่มีอาหารเช้า)เหลือแค่ห้องใกล้ทางเดินชั้นล่าง ....เอาค่ะ ขำๆ.......เอาอะไรมากมาย ถ้านอน Anphu คืนละ 15 $ นอนนี่ได้ 2คืน 5555





อีกมุม.....ห้องเล็กๆ ไม่มีอะไรมากมายในห้อง
จิงๆเค้าจะยกทีวีมาให้ แต่คืนนี้ ไม่รับรู้อะไร ขออาบน้ำแล้วนอน ไม่ดูทีวีแระ
มีตู้เสื้อผ้าไม้ เก่าๆ ฝุ่นเขรอะ (ไม่ใช้แน่ๆ) เหมือนมีแอร์ (แต่คาดว่าไม่น่าใช้ได้) พัดลม 2 ตัว (เพื่ออะไร????) โทรศัพท์ (ใช้ได้ป่าวไม่แน่ใจ) ....มีเก้าอี้ตัวนึง นิใช้วางของ...





ห้องน้ำธรรมด๊าธรรมดา........แต่ดีที่มีน้ำอุ่น...
ที่นี่ใครอาบน้ำทีจะได้ยินกันทั้งตำบลเลยค่ะ เสียงดังไปถึงไหนๆเลย





สภาพรวมๆแล้วรับได้ เพราะคงมีไว้แค่นอนแหละ
ว่าแล้วก็ออกไปเดินในเมืองกันหน่อย ได้แผนที่อันกระจิ๋วมาจากพนักงานแระ
เดินมั่วๆไป ถามๆเค้า ...จะไป ถนน Tranphu หาอะไรกิน






นาทีนี้ ยิ้มแป้นหน้าบาน(กว่าปกติ)เลยค่ะ เพราะเริ่มเจอโคมไฟแระ หุๆๆๆ
เดินผ่านซอกเล็ก มืดๆนี่ไป ตามๆชาวบ้านเค้าไป น่าจะไม่ผิดนะ...







พอผ่านตรงนั้นมาเท่านั้นแหละ..............เจอสิ่งนี้อยู่ตรงหน้า
เย้ๆๆๆๆ.......


ทำเอาไม่สนใจเรื่องกินไปชั่วขณะ





แสงไฟมันเข้าตา.......เหมือนโดนของค่ะ เดินเอ๋อๆเข้าไปหาซะงั้น ...






มันมีอะไรนะ ทำไมถึงทำให้ผู้คนหลงไหลจนต้องมาค้นหาที่นี่....
เคลิ้มมมม......





แกลเลอรี่ยังเปิดอยู่......สวยจัง ทำงัยจะหอบกลับบ้านได้ล่ะน่ะ เง้อ..อ....อ..-*-
ยังจะหวังอีก เอาเป้ใบเล็กๆมาใบเดียว ทำเปรี้ยว เอิ๊กกกกส์






เดินไปจนถึงแม่น้ำแล้ว เลี้ยวซ้ายไปจะเจอ ถนนสายนี้ค่ะ.....ยังคึกคัก
บรรยากาศแบบนี้สินะ ที่เป็นเสน่ห์อีกอย่างของเมืองนี้...ชอบๆๆๆ









ยังมีโคมไฟอยู่เป็นระยะๆ.... คู่กับตึกเก่า เกร๋ดีพิกล





เดินมาเรื่อยๆ เจออีกร้าน พี่แกกำลังนั่งพันโคมอยู่เลย.....แอบส่องก่อน อิอิ
พี่เค้ายิ้มให้ เลยเดินเข้าไปดู แหะๆ.......
พอรบกวนให้ถ่ายรูปให้ก็ยินดีถ่ายให้ แถมเปิดไฟให้ทั้งร้านเลย กี๊ดดดด....จายยยยดีจัง









ท่าทางจะต้องมนต์เมืองเล็กๆเมืองนี้แล้วสิตู....
แต่ตอนนี้....ตอนนี้องค์จะลง ต้องเดินหาอะไรกินจริงๆแระ
เดินผ่านร้านนี้.....แต่ยองๆเหลามุมนี้ทาทางไม่เวิร์ค ฮวยจุ้ยยังไม่ได้ ...ฮ่ะๆๆ




จนมาเจอร้านนี้......เอ คุ้นๆ เหมือนเคยเห็น จากรีวิวหรืออะไรที่ไหนซักที่
น่าจะใน BP นี่ล่ะมั้ง........ลองร้านนี้แหละ คริคริ







ถามลุงเจ้าของ แกก็แนะนำมาค่ะ .....บอกลองดู
ว่าแล้วก็จัดมา 1 ที่ .... ลองน้ำผลไม้ปั่นด้วย Mixed fruit shake




ดูหน้าตาเกาเลากันหน่อยค่ะ.....ตอนสั่งแกบอกแต่ละอย่างมันมาแบบขนาดย่อมๆ อิอิ

น่ากิงงงงงงงมวาก.ก..ก...




ตามมาด้วย White rose ..10 ชิ้นเต็มๆ เอิ๊กกกกกส์







เวลาผ่านไป............................

กลัวเค้าจะต้องล้างจานยุ่งยากค่ะ เลยช่วย








อ่ะเหอๆๆๆ......อิ่มแปร้เลยค่ะ
ลุงเจ้าของก็อัธยาศรัยดี คงงงมาไมคนเดียวนังผู้หญิงอ้วนนี่ เลยเข้ามาคุยด้วย
แกพูดอังกฤษคล่องเลย ฝรั่งเศสก็ได้.....หน้าตาเฉยๆ แต่ดูใจดี ....


ว่าแล้วคืนนี้ก็กลับไปหลับเอาแรงดีกว่าค่ะ เดินพุงย้อยกลับกันเรยทีเดียว เหอๆๆๆ
เพิ่งรู้ตอนขากลับนี่เองว่าจริงๆร้านแกอยู่ไม่ไกลจากที่พักเราเลย....แหะๆ ทีแรกอ้อมมไปอีกทาง


เอาเป็นว่าพรุ่งนี้จะเที่ยวเมืองฮอยอันเต็มๆวันกันค่ะ....
หุๆๆๆ.....ชักยาวเกินที่คาดวุ้ย ....จบตอนไปแค่นี้ก่อนละกันค่ะ ไว้มาเที่ยวฮอยอันกันเต็มๆ....






โปรดตามต่อ ตอนหน้า หุหุ.....

Create Date : 02 กุมภาพันธ์ 2551		5 comments
Last Update : 2 กุมภาพันธ์ 2551 22:52:11 น.
Counter : 1425 Pageviews.
Share Tweet