BlogGang.com : : handmadebookstore : รักจนน้ำตาหยดสุดท้าย

รักจนน้ำตาหยดสุดท้าย

"ฉันอยู่กับแม่สองคน เราไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน ฉันช่วยแม่เท่าที่มีแรงจะทำได้่ เราอยู่ในชนบทแห่งหนึ่ง ฉันเรียนอยู่โรงเรียนรัฐบาล กลับจากโรงเรียนก็ช่วยแม่ทำงานบ้านและช่วยเย็บผ้าที่แม่รับมาจากโรงงาน เรามีความสุขตามประสาแม่ลูก มีเพียงสิ่งเดียวที่เแม่สนใจคือข่าวคราวของพ่อที่มักจะลงอยู่ในหน้าหนังสือพิมพ์เสมอๆ พ่อเป็นคนที่มีชื่อเสียงและร่ำรวย"๐

"เรารอคอยพ่อสมอ คิดว่าวันหนึ่งเราอาจมีโชคชะะตาที่ดี เหมือนอย่างที่แม่เฝ้าบอกฉันอยู่เสมอ แต่สำหรับฉันแล้วละก็บัดนี้ฉันคิดว่าไม่มีพ่อเราก็อยู่ได้ ความถวิลหาอาวรณ์กลายเป็นความโกรธและความน้อยใจต่อโชคชะตาและตัวพ่อ ฉันไม่รู้สึกต้องการพ่ออีกแล้ว"๐

"วันหนึ่ง พ่อกลับมาหาเรา พ่อเข้ามาทักทายพร้อมจะโอบกอดฉันเมื่อแม่แนะนำ แววตาของเขาดูเหมือนจะดีใจ รอยยิ้มนั้นดูอบอุ่น จริงสินีะ! ฉันควรจะดีใจ แต่ฉันกลับวิ่งหนีเข้าไปในห้องและล้อคประตูอย่างรวดเร็ว พ่อเคาะประตู ในขณะที๋ฉันร้องไห้ตัวโยนปล่อยให้น้ำตาที่มีทั้งหมดมันไหลออกมาอย่างกับทำนบแตก "๐

"เสียงเคาะประตูหยุดลง ฉันแอบมองที่รอยฝาประตูที่แตก ฉันเห็นแผ่นหลังที่แผ่กว้างภายใต้เสื้อสูท กำลังจะจากไป ฉันรู้สึกโกรธที่เขากำลังจะจากและทิ้งเราไปอีก ภาพนี้ติดตาฉัน หลังจากนั้นความเงียบก็เข้ามาแทนที่ จากวันนั้นมาฉันก็ไม่เห็นพ่ออีกเลย"๐

"จนกระทั่งวันหนึ่งปีต่อมา เราได้ข่าวจากหนังสือพิมพ์ว่าพ่อเสียชีวิต ฉันกับแม่ไปงานศพ ฉันเข้าไปเคารพศพพ่อ แม่รออยู่ข้างนอก เมื่อเคารพศพเสร็จแล้วเราเดินออกมาฉันเห็นแม่ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่นานทีเดียวจนกระทั่งเราสองคนมาขึ้นรถไฟกลับบ้าน เราได้ที่นั่งฉันนั่งตรงข้ามกับแม่ แม่หลับลงด้วยความอ่อนเพลีย ฉันเพ่งมองใบหน้าของแม่ที่อ่อนล้านั้น"๐

"ฉันรู้สึกได้ว่าแม้กระทั่งน้ำตาหยดสุดท้ายแม่ก็ยังคงมอบแทนความรักให้กับพ่อ.....ฉํันไม่ได้โกรธพ่ออีกแล้ว ภาพแผ่นหลังที่เดินจากไปได้ลบเลือนหมดสิ้นจากหัวใจของฉันในวินาทีนั้น ฉันเสียใจที่ไม่ได้บอกรักพ่อในวันนั้น.......

หนังสือพูดได้

Create Date : 09 พฤศจิกายน 2552

Last Update : 14 พฤศจิกายน 2552 11:57:31 น.

0 comments

Counter : 536 Pageviews.