ตอนนี้ฉันรู้ซึ้งถึงความรัก,ฉันหวังว่าทุกคนสามารถที่จะเลือกทางเดินชีวิตของตนเองได้,อายุฉันในตอนนี้ผ่านสิ่งต่างๆมามากมาย แต่ใจก็ยังมีฝันเหมือนตอนรุ่นสาว เมื่อตื่นขึ้นมาต้องเผชิญกับความเป็นจริง เราไม่รู้จะจัดการกับมันอย่างไร

 ฉันคิดว่าสวรรค์ชอบกลั่นแกล้งมนุษย์เรา,ฉันทำได้แค่เพียงปล่อยตัวปล่อยใจให้ล่องลอยไปตามกระแสน้ำ ฉันเชื่อว่าไม่มีใครที่จะจัดการความรักของตนเองได้เพียงลำพัง๐

               ความรักไม่มีอะไรที่กำหนดไว้แล้ว,ไม่มีเหตุผล,ไม่มีกฏเกณฑ์,ไม่มีวลีใดๆที่มานิยามความรักได้ ความรักถ้ายิ่งมีความสุขมากเท่าไหร่,สุดท้ายก็ยิ่งมีควาทุกข์มากเท่านั้น คนที่กล้ารักก็ต้องกล้าที่จะเดินจากไป แต่ฉันก็ยังไม่อาจทำอย่างนั้นได้

            ตาข่ายความรักของเราได้ถักทอมาอย่างละเอียด ฉันเป็นปลาที่ไม่สามารถหนีรอดไปได้,ในตอนนั้นฉันรู้สึกร่าเริงที่จะเข้าไปในตาข่ายรักด้วยตัวของฉันเอง แต่มาบัดนี้มันเต็มไปด้วยความทุกข์ระทม อายุในวัยอย่างฉันเวลานี้น่าจะไปทำอะไรให้พ่อแม่ภูมิใจ,แต่ฉันกลับทำให้พ่อแม่เป็นห่วง...

เขาได้ส่งข้อความให้ฉันอีกครั้ง:ตอนเวลาคุณเตรียมที่จะมอบความรักให้ใครสักคน,คนๆนั้นก็รับไม่ได้แล้ว,ไม่มีคนๆนั้นอีกแล้ว โปรดอนุญาติให้ผมได้พูดว่า "ผมเป็นหนี้คุณมากหลือเกิน":-

ความรักของเราน่าจะงอกงามในฤดูใบไม้ผลิและเก็บดอกออกผลในฤดูใบไม้ร่วง แต่พระเจ้าทรงผิดพลาด ปล่อยให้ความรักเกิดขึ้นผิดฤดู เพราะว่าความรักของฉันงอกงามในฤดูใบไม้ร่วง ผ่านทั้งลมหนาวที่เยือกเย็นและหิมะที่ตกหนัก ฉันเคยหวังไว้ว่าฉันและเขาจะสามารถสร้างกระโจมรักที่ปกคลุมด้วยหลังคาแห่งความอบอุ่น,โดยใช้ความอ่อนโยนเป็นเสา,ใช้ความมั่นคงเป็นผนัง เพื่อคุ้มครองครึ่งหนึ่งของชีวิตที่เหลืออยู่ให้กับความรักที่เข้ามาสาย..........