(fic JR) Friend FUN (((((เรื่องนี้ออกทะเลมากกว่าเรื่องที่แล้วอีก ฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  )))))Friend FUN ++เพื่อนๆ ขำๆ++///jin+kame///tacky+tsuba///shoon,hoshin/// [[ คิดดีแล้วเหรอกับชื่อเรื่องนี้ -_- ]] . เรื่องวุ่นๆของกระต่าย(หมูกะเต่า)ตื่นตูม .อันนี้ค่อยเวิคหน่อย .. . .. .. โถ่ ..คาเมะ..เมื่อไหร่นายจะหายโกรธชั้นซักทีละ. ไม่รุ้! โถ่ . เสียงตามง้องอนของคนคู่หนึ่งแว่วดัง เป็นแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ก็ถ้านายไม่ทำให้ชั้นเจ็บ นายก็ไม่ต้องมาตามง้อชั้นอย่างนี้หรอก..เชอะ.. ประโยคนี้ทำให้คนตามง้อถึงกับยิ้มออกมา เพราะมันทำให้เค้านึกถึงเหตุการณ์ที่ต้องมาตามง้อตนตรงหน้า แต่ตอนแรกนายก็รู้สึกดีไม่ใช่เหรอ .. คาเมะไม่ตอบอะไร เพราะมันเป็นความจริงนิดหน่อย ใช้มั้ยล่ะ ..งั้นเจ๊ากันน่ะ .คาเมะน้าาาาาา .. จินทำท่าออดอ้อนที่คิดว่ามันดูน่ารักที่สุดแล้ว พร้อมกับสายตาปิ๊งปิ๊ง หึอ แต่ก็แค่ตอนแรกเท่านั้นนิ..หลังจากนั้นก็มีแต่นายเท่าแหละที่สนุกอยู่คนเดียว ชั้นไม่ได้สนุกไปกับนายด้วยนิ..ฮึอ.. คาเมะพูดเสียงงอนๆ ก็นายยอมเองนี่หน่า ยอมบ้าอะไรเล่า!! คาเมะตะหวาดใส่จินทันควัน เจ็บขนาดนั้นใครจะไปยอมนายกันห๊ะ! นายอาคานิชิ จิน สนุกตัวแล้วไม่ยอมหยุดเองไม่ใช่เหรอ แล้วยังจะมีการมาบอกว่าชั้นยอมนายอีก ชั้นน่ะ ..ทั้งร้อง ทั้งตะโกน..โวยวายก็แล้วเสียงดังก็แล้วอะไรก็แล้ว นายก็ไม่ยอมหยุด!! คาเมะพูดสะอื้นเล็กน้อยเพราะความเจ็บปวด โวยวายใส่จินอย่างเหลืออด .ฮือ .ขอโทด .. จินเอื้อมมือจะเข้าไปปลอบ ไม่ต้องมายุ่งเลย!! ..โอย คาเมะเขม่งตาใส่จินพร้อมกับจับสะโพกตัวเองหน้านิ่วร้องโอดโอย ทำให้จินชะงักชักมือกลับอย่างช่วยไม่ได้ เหอะ ..น่า ก็มัน ..เอาน่ะ . น้าาา ..คาเมะจัง จินขอโตด .จินผิดไปแย้ว ..ยกโตดให้จินน้าาาาา ..จินยอมทุ๊กกกกกกกกกอย่างเลย น่ะๆ ดีกันน้าาาาาาาๆ จินขอร้องพร้อมกับชูนิ้วก้อยพยักหน้าหงิกๆ ทำตาเหมือนลูกหมาขอให้คาเมะคืนดี ห้ามแตะต้องตัวชั้นอีก เป็นเวลาตลอดชีวิต!!ทำได้ม๊ะ คาเมะยื้นคำขาด อ๊าาาาาาาาา .คาเมะอ๊ะ โหดร้าย ลดลงหน่อยไม่ได้หรอ 1เดือนก็พอน่ะ ..1เดือน แน่ะ นายจินมีการต่อลอง จินยกนิ้วชี้ขึ้นหนึ่งนิ้วเป็นสัญลักษณ์และพยักหน้าหงิกๆ ขอร้องคาเมะ แต่การต่อลองนี้คงไม่เป็นผล ไม่ได้! งั้น ..3เดือน.. จินลองต่อลองดูอีกครั้ง ไม่!! ..แต่คำตอบของคาเมะก็ยังคงเหมือนเดิม 5เดือน!! อีกครั้ง ไม่!! และคำตอบก็เหมือนเดิม 6เดือนครึ่ง!! แน่ะ .มีครึ่งด้วย ไม่!!!!!!! .. และก็เหมือนเดิม .อีกครั้ง 1ปีขาดตัว!!!!! .. .[ปัญญาอ่อน -_-] .. . ไม่ได้!!!!!!!! .แค่นี้ทำไม่ได้รึงะ บะกะจิน นี่ .เรียกชั้นอย่างงั้นได้ไง!! จะให้เด็กที่อายุน้อยกว่าตนถึง2ปีมาเรียกว่าบะกะนี่ มันไม่มีความเคารพกันเลยนิ ทำไม! จะเรียก!! คาเมะดื้อ ยืนยันที่จะเรียกจินอย่างนั้น ยังไงๆตอนนี้เค้าก็เหนือกว่า ฮื่อ ยอมก็ได้(ว่ะ) จินสถบออกมาเบาๆ ..นายว่าไงน่ะ .แต่คาเมะก็ดันหูดีเนะ .น่า .น่ะ คาเมะ .1ปีนี้ก็สุดทนแล้ว ..น่ะ.. จินรีบเปลี่ยนเรื่อง แต่ก็ยังยืนยันคำต่อลองเดิม ไม่!!! แค่นี้ทำไม่ได้ใช่แม๊ะ ไม่ได้!! จินตอบเสียงแข็งออกมาทันทีทันใด .แต่ .3เดือน . . ..1เดือน 1เดือนนี้ อาจ [..เน้น..]ได้นะ คาเมะ ..น้าาาาาา ... . .นี่กะต่อเป็น1อาทิตย์ 1วัน ..1ชั่วโมง!ด้วยนะเนี้ย แต่รู้สึกผิด นิดหน่อย.. เหอะๆ .นิดหน่อยจริงๆ .นายจิน ..[ ต่อได้อย่างหน้าด้านๆจริงๆ ] จินยังคงยืนยันคำต่อลองเดิม .แต่ประโยคหลังๆเสียงจะเริ่มออกมางุ้งงิ้งๆยังไงชอบกล แต่คาเมะก็ยังอุจส่าจับใจความได้อีกแน่ะ คาเมะมองจินด้วยหางตาแล้วก็เชิดใส่แบบไม่ใยดี ..งั้นก็ไม่ต้อง .น้าาา ไม่!! น้าาาาาาา ไม่!!!!! . และแล้ว เสียงง้องอนของคนคู่นี้ก็ยังคงดังต่อไป..และสาเหตุที่นายจินต้องมาตามง้อคาเมะ ..มันก็กำลังจะคลี่คลาย .เหตุเพราะผลมาจากเหตุการณ์เมื่อคืน.....มันได้เกิดขึ้นตามเรื่องราวที่กำลังจะกล่าวดังต่อไปนี้ .. . . .. ..พร้อมยัง .. .. .. . ..OK. .. .. [ .กวน-ตี-น-และ .] ....แหะๆ....ขออภัยเจ้าค่ะ ...อิฉันก็ไม่ทราบเหมือนกันว่ามันเกิดอะไรขึ้น .ขออภัยน่ะเจ้าคะ!!!! . ....แต่!! ถึงอิฉันไม่เห็นกับตา แต่อิฉันได้ยินมากับหู!! . [ กรูว่าแล้ว /|-_-| ..] . เอ้า!! ..มาฟังกันเลยดีกว่าเจ้าค่ะ เริ่ม!! Play .. .อือ ... .ดีมั๊ย คาเมะ . อืมมม ..ดี จิน อา ..ใช่ .ตรงนั้นแหละ .อืม แล้วตรงนี้ละ ..อา ดี อือ แล้ว .ตรงนี้ . . ..อาาาา ..อืม .ตรงนี้ด้วย . อ๊าาา ดีจังเลย จิน .อือ . ..ตรงนี้ล่ะ รู้สึกเป็นไงบ้าง.. .อื้อ .รู้สึกดีมากเลยจิน .. .. ..อา ..อ๊ะ ตรงนั้น!! ..หื๊อ?.. .อ๊ะ .ใช่ .ใช่ อา ..อือ . ..ลงอีก ..จิน .. อื้อ!! ตรงนี้เหรอ.. อ๊าาาาาาาา ใช่ ...ใช่!! ..อาาา. .ดี จิน ..ดี .ตรงนั้นแหละ ..อาาาาา.... หึหึ ยังมีอีก .คาเมะ .อือ ..อืม .เอ๊ะ .อะไรน่ะจิน.. เดี๋ยวเดียวน่า.. อ๊ะ!!..ทำอะไรของนายน่ะ..จิน .ท่า ..แปลกๆ ..น่า ..แป๊บเดียวเดี๋ยวก็ดีเอง.. .โอ๊ย!!เจ็บ จิน .พอเลย!! .ปล่อย!! ชั้นไม่เอาแล้ว..!!.. .อืม ..น่า .แป๊บเดียว ..อะ..โอ้ย!..จิน!!..ไม่เอาแล้ว .พอ !! บอกให้ปล่อย .ปล่อย!!.. .คาเมะ .นายอย่าดิ้นซิ เดียวก็ตกเตียงหรอก!!.. ..แต่ชั้น..เจ็บ!! ...โอ๊ย!!! .ทนหน่อยน่า น่ะ ..ซีด!! . เอาหละ ฮึบ!! โอ๊ย!!!!!!จิน!! .เจ็บ! .อ๊ากกกก!!!! .ไม่!! .ไม่ๆๆๆๆๆๆ ไม่เอา!!..พอ!! ปล่อย ..โอ้ย!!! .เจ็บ!! อ๊ากกก!!! .อึก .โอ้ย!!!! .ไอ้จิน!!!! ปล่อยชะ เดี่ยะ..!!!! อ๊ากกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!! ซีด ..โอ้ย! คาเมะ อย่าถีบซิ .ก็มันเจ็บ.. .ไม่ได้ .. มันยังไม่เสร็จ!! ไม่เอาแล้ว!!!! ไม่ได้!! . ไม่เอา!! .ถึงตายยังไงชั้นก็ไม่เอาแล้ว .ไม่อ้าววว!!! คาเมะ!! ...อีกแป๊บเดียวก็จะเสร็จแล้วน่า ไม่!..มันเจ็บนี่.. นายก็อย่าเกร็งซิ!..เพราะนายเกร็งมันถึงได้เจ็บ!! มา ..ต่อเถอะ.. .อย่าทำเจ็บนะ.. ..ไม่เจ็บหรอกน่า ..อ๊ะ!! นี่!! ล็อกขาชั้นทำไม!! .นายจะได้ไม่ถีบชั้นไง ..เอาหละ ..จิน อ๊ะ!!! ..อ๊ากกกกกกก!!!!!!!! .โอ๊ย!! เจ็บ!!! ไอ้จิน!!!!!!!!! ..อ๊ากกกกกกก!!!!!!! .@#$!%&a mp;!!//-*&+@!!+*!!! .. .และหลังจากนั้น .ก็ได้ยินแต่เสียงครางของคาเมะ จนหนำใจไอ้จินมัน พอเช้าวันรุ่งขึ้น คาเมะก็ไม่คุยกับจินอย่างที่seeกันอยู่นี้ . กิ๊งก่อง//// ไปเปิดประตู!! คาเมะสั่งให้จินไปเปิดประตูเพราะรู้ว่าใครน่าจะกลับมาแล้ว[ ลุกไม่ไหว ] คร๊าบ . จินเค้าก็ปฏิบัติตามคำสั่งแต่โดยดี ลุกจากโซฟาเดินไปเปิดประตู แต่บังเอิญจินมันเป็นคนที่เสียงมาก่อนตัว สวัสดีขอรับ ท่านผู้ใดมีธุระกับข้าเจ้า .อ้าว!..ทักกี้ ซึบะซัง อุจจี้..กลับมาแล้วเหรอ อ้าว!!! มาซากิคุงก็มาด้วย . ..ขอขยายความเจ้าค่ะ .. . . [[[ มันมาอีกแล้ว ]]] .. .. ... .ทำไม .. ..อิฉันเป็นตัวสำคัญนะเจ้าค่ะ .ถ้าไม่มีอิฉันค่อยสืบ[ หรือเสือก ]เรื่องให้ทั้งคนคงดำเ นินเรื่องต่อไปไม่ได้แล้วที่นี้ .. ..[[[ จ้าๆ คนแสนสำคัญ มีอะไรจะบอก ว่ามา เดี๋ยวไม่จบ...-_- ]]] .ชิ .ไม่บอกBaboหรอก งอน ..บอกให้ท่านผู้อ่านที่แสนดีฟังดีกว่า .จิงไม๊เจ้าค่ะ ... .. .. [ ถึงอย่างนั้นชั้นก็รู้อยู่ดี -_- ] . แฮ่มๆ..คือว่างี้ ทักกี้*ซึ่งมีนามเต็มว่า นายทาคิซาวา ฮิเดอากิ .ซึบะจัง*ซึงมีนามเต็มว่า นายอิมาอิ ซึบะสะ จิน*ซึงมีนามเต็มว่า นายอาคานิชิ จิน คาเมะ*ซึงมีนามเต็มว่า นายคาเมนาชิ คาซึยะ แล้วก็โชอง*ซึงมีนามเต็มว่า นายยามาชิตะ โชอง .. . ..[ เรื่องพวกนี้ชั้นรู้น่า -_- ] .. เค้าทั้งหลายเหล่านี้ .. เค้าหารค่าห้องกันอยู่ .ขอบอก .อย่างหรู!!..ขนาด3ห้องนอน2ห้องน้ำ มีห้องครัวกับห้องนั่งเล่นด้วย หยั่งให ญ่ คือ..มันโค-ตะ-ระใหญ่เลย..หยั่งกะบ้าน อยากอยู่ด้วยบ้าง!!>^.. ..[[[ อยากอยู่ที่หรูๆหรืออยากอยู่กับคนหล่อกันแน่ไม่ทราบ ]]] อย่ามาทำเป็นรู้ทันซิเจ้าค่ะ!! ต่อไปนี้baboห้ามเข้ามายุ่งระหว่างที่อิฉันกำลังรายงานให้ท่านผู้อ่านที่ แสนดีฟังน่ะเจ้าค่ะ!!! . ท่านผู้อ่านที่แสนดีรำคาญจะแย่แล้ว!!! .[[[..จ้า ชั้นผิดเอง..-_-..]]] ...[ก็ได้(วะ)] .. แต่เรื่องนั้นเราไม่ใส่ใจ มาใส่ใจเรื่องต่อไปนี่กันดีก่า ด้วยความที่มีสมาชิกถึง5คนแต่มีห้องนอนเพียง3ห้องเท่านั้น การจัดระเบียบห้องก็ได้ก่อเกิดขึ้นอย่างสบายๆ ตามแบบฉบับต้นตำหรับของแท้..จิน..จะต้องนอนห้องเดียวกับ คาเมะชัวร์ป้าบอยู่แล้ว .. ทักกี้ แน่นอน ก็ต้องนอนกะ ซึบะจาง .ตามอย่างที่ท่านผู้อ่านที่แสนดีทุกๆท่านคงได้คาดเดาเอาไว้อยู่แล้ว .แล้วมันก็ถูกต้องน่ะเจ้าค่ะ!!!!! [ /|-_- ] . แล้วก็เหลือน้องององของเรา ก็เหมาห้องนอนไปคงเรียวเลย แต่ แต่ก็ยังมีตัวก่อกวน นายมาซากิ โฮชินมาอาศัยขอนอนร่วยบ่อยๆ เพราะว่าห้องของคุณเธอนั้น เค้า..โส----มากๆ ก็เลยเกิดอาการติดสอยห้อยตามมาขออาศัยนอนด้วยคนเกิดขึ้น แน่ นอน มันเหลือแค่ห้องโชองนี่หน่า ..ที่นี้..ก็ครบเครื่องเรื่องราวที่ข้าพเจ้าจะเล่าดังต่อไปนี้<เอิ๊กๆ> ..อ้อๆๆ..ลืมบอกไป..บุคคลในเรื่องนี้ทั้งหมดเป็นแค่เพื่อนกันน่ะเจ้าค่ะ . ความสัมพันธ์แบบเพื่อนๆจะเป็นเช่นไร .ฮ่าฮะฮ้า เอาให้งงกันไปเลย .. <ไม่มีอะไรให้เกิดเราก็จะทำให้เรื่องมันเกิดให้จงได้ .- , /- O > .. คร้าบบบบ คีนนี้ก็ขออาศัยด้วยซักคืนน่ะขอรับ โฮชินเปิดโรงทักทายจินที่มาเปิดประตูให้เป็นคนแรกและเดินดิ่งเข้าไปเสมือนว่านี่ห้องกูรุด นายขี้เกียจทำความสะอาดห้องละซิไม่ว่า แล้วมาอาศัยห้องคนอื่นเค้า โชองเดินบ่นเข้าตามมาอีกคนด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยเพราะความชินชา+ด้วยอาการเซงๆเล็กน้อยถึงปานกลาง ที่ต้อง โดนช่องชิงความเป็นส่วนตัวไปอีกวันนึง น่า .หยวนๆ ต่อมาก็ตามมาด้ายทักกี้ ที่ตามเข้ามาด้วยท่าทางอารมณ์ดีที่เป็นตัวของตัวเค้าเองแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว จนดูกลายเป็นคนที่ไม่เคย มีความเครียดอะไรเหมือนใครๆกับเค้าบ้างเลย นี่..พวกนาย..พรุ่งนี้ชั้นมีsurpriseแหละ แล้วก็ซึบะที่หิ้วของมาพรุงพรังเดินเข้ามาเป็นคนสุดท้าย ซึบะบอกทุกคนอย่างตื่นเต้น ได้ขอเล่นอะไรมาใหม่อีกแล้วแน่ๆ ช่างเป็นคนที่ไม่เคยอยู่นิ่งๆเลยซิให้ตาย ว่างที่ไรต้องหาอะไรที่มันดูอ อกจะวุ่นๆมาทำทุกที เมื่อซึบะผ่านพ้นประตูเข้ามาซึ่งพอดีกับการที่คำทักทายของซึบะจบลง จินก็ปิดประตูลง มาพร้อมกับ.. อะไรเหรอ ทุกคนถาม ยกเว้นทักกี้ที่รู้กันกับซึบะอยู่แล้ว แต่ก็ใช่ว่าเค้าจะเป็นคนร่วมทำเซอร์ไพสครั้งนี้กับซึบะด้วย อ้าว .ถ้าบอกเค้าจะเรียกว่าเซอร์ไพซซซซซซซซซื่อ~เหรอะ ทักกี้ตอบอย่างกวนๆด้วยท่าทางกวนๆ จนซึบะมองหมันไส้ แต่ซึบะก็ไม่ได้สนใจอะไร ก็รู้อยู่แล้วว่าเป็นคนที่ขี้เล่นขี้แหย่แบบนี้ และที่สำคัญ .มันมีสิ่งที่น่าสนใจมากกว่ารอเค้าอยู่ ไว้รู้กันพรุ่งนี้นะจ๊ะ น้องๆทั้งหลาย ซึบะบอกน้องๆยิ้มๆ แล้วเดินอารมณ์ดีเข้าครัวไปพร้อยกับสำพาระมากมาย . ส่วนเจ้าโฮชินรึ ตามอีหรอบเดิม .เข้าห้องโชองเป็นอันดับแรก เปิดโทรทัศน์ เสียบเกมเพ เรียบร้อยโรงเรียนโฮชิน ทำเหมือนเป็นห้องตัวเองไปแล้วซะงั้น .ค่าห้องก็ไม่ช่วยหาร ค่าไฟก็ไม่ช่วยจ่าย ค่าน้ำคงไม่ต้องเพราะไม่ค่อยได้อาบ .[ .-_-....] . แต่ไม่ใช่เรื่องใหญ่หร๊อก .บ้านรวยคะบ้านรวย เช่าห้องขนาดนี้ได้จะไปห่วงอะไรกับค่าไฟค่าน้ำ แต่ไอ้คนที่เ ดือดร้อนน่ะ .เจ้าของห้อง โชอง..มาแข่งกันป่าว ใครแพ้ทำตามคำสั่งคนชนะ โฮชินตะโกนจากในห้องออกมาให้โชองที่อยู่ข้างนอกได้ยิน ..ชวนไม่นอนอีกและ . เฮ้อ ..ชั้นก็แพ้นายทุกที หยั่งงี้นายสั่งชั้นมาเลยดีกว่า โชองตอบกลับไปธรรมดาๆอย่างเซ็งจิต หลังจากที่หาน้ำหาท่ามากินให้หายเหนื่อยแล้ว น่า ..โชอง สนุกๆอย่าเครียด เครียดมากแก่เร็ว โฮชินชวนโชองไปก็มองจอโทรทัศน์ไป ไม่ได้มองคนที่ตัวเองชวนอยู่เล้ย ไม่ได้เครียด แต่ขี้เกียจเล่น .อืม .ขี้เกียจอย่างที่ว่าจริงๆ..เพราะรู้สึงว่าเล่นไปก็เปล่าประโยชน์ .ก็แพ้ทุกที น่าๆ เล่นเถอะ เพื่อครั้งนี้ฟลุคชนะชั้น นายจะได้สั่งชั้นคืนไง โฮชินชวนโชองอีกครั้ง ก็ถ้ามันไม่มีการพนันเข้ามาเอี่ยวมันก็ไม่มันส์นะสิ โชองซึ่งเป็นเจ้าของห้องเดินเข้ามาในห้องของตัวเองหลังจากที่ถูกโฮชินซึ่งเป็นผู้อาศัยยึดไปก่อนหน้ านั้นอยู่แล้ว.. .แล้วก็ปิดประตูลง .. .. โชองใช้ความคิด .ก็ดีเหมือนกันแหะ .[เมิงโดนแม่งหลอกแล่ว] . ก็ได้ๆ และแล้วก็หลงกล .เอ่ย ตกลงคำชวนของโฮชิน .แล้วลงมานั่งข้างๆโฮชินและหยิบจอยที่เหลือขึ้นมากดๆ YES!!! มาๆ เอาหละน่ะ ย๊ากกก!! และแล้วการแข่งขันอันแสนจะเมามันก็เริ่มต้นขึ้น . -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- - _- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- ในขณะนั้น...ณ ห้องนั่งเล่น อ้าว คาเมะ เป็นอะไรของนายน่ะ ทักกี้เห็นคาเมาจับเอวร้องโอดโอยอยู่นานแล้วโดยมีจินนั่งสำนึงผิด[จริงรึปล่าวก็ไม่รู้]อยู่ข้างๆ ..ต้องท ี่เรื่องอะไรแน่ๆ .จึงอดไม่ได้ที่จะถาม ..[แสดงความเป็นพี่ใหญ่ที่แสนดีที่ห่วงใย่น้องๆ] . .เจ็บเอว . คาเมะตอบหน้านิ่วเพราะความเจ็บ ไปทำอะไรมา ทักกี้ถามหาถึงสาเหตุจากคาเมะ ไปถามไอ้เจ้านั้นดูสิ คาเมะเฉไปให้ไอ้ตัวต้นเหตุที่นั่งอยู่ข้างๆไม่ที่ยอมไปไหนซะทีอย่างงุดงิด ว่าไง จิน ..ไปทำอะไร ทักกี้เอามือท้าวเอวหันไปถามจินเค้นเอาสาเหตุที่ก่อไว้ที่น่าจะเดาได้ ก็ .แหะๆ มัน มันส์มือไปนีสสสสสสสสสสนึงอ่ะ จินตอบหน้าเจื๋อนๆพร้อมกับจีบนิ้วทำท่านิดนึง นิดนึงบ้าอะไรห๊ะ! คาเมะตะหวาดจินหัวหดเลยค่ะ ....ทักกี้ฟังเท่านี้ก็รู้ทันทีว่าเรื่องมันเป็นยังไงมายังไง ส่ายหัวเล็กๆอย่างเอือมละอา เฮ้อ .น้อยๆหน่อย ไอ้จิน...กรูรู้ว่ามึงอยากใช้วิชาที่มึงได้อุส่าเสียตังค์ไปร่ำไปเรียนมา ทักกี้ยืนกอดอกบอก ส่ายหัวขำๆแล้วเดินจากไป ด้วยท่าทางขำๆ เห ..นายไปเรียนมาเหรอ ตั้งแต่เมื่อไหร่ สำนักไหน กรูจะติดประกาศประจานให้แม่งเจ๋งไปเลย โอยยย ขอโตด ..ไม่ร่ายตั้งใจอ่ะ ขอโตด ..ไม่ร่ายตั้งใจ ..ถ้าตั้งใจชั้นคงตายคาเตียงไปแล้ว!! ..เฮ้ยยยย .ทำไมต้องเป็นชั้นนะ ....ถามจิง .. .ชั้นเนี้ย .คนแรกใช่ม่ะ คาเมะถามเอาความจริง เหอๆ .ใช่จ๊ะ ทำไมไม่ไปทำคนอื่น ห๊ะ!! คาเมะตะหวาดอีกแล้วจ้า ฮือๆ ขอโทษ ..ก็นายมันคนใกล้ตัวใกล้มือนี่หน่า ชั้นซิควรจะเป็นคนร้องไห้ คาเมะงอนหันหลังให้จินอีกแล้วเจ้าค่าเอ้ยยยยย คาเมะอ้าาาาาา แล้วจินก็ต้องตามง้ออีกรอบนะฮะ..ส่วนเฮียกี้น่ะ..เค้าหนีเข้าไปช่วยซึบะทำsurpriseเรียบร้อย ทีนี้ทุกอย่างก็ลงตัว .แล้วเรื่องราวก็เริ่มเกิดขึ้น ...เมื่อ ... . .. . TSUSUKU {TBC} . ติดตามตอนจบกันได้ฉบับหน้า ..เร็วๆนี้ .. . /*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/* /*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/ .. คิดชื่อเรื่องไม่ออกจริงๆ .T-T ..นี้แหละข้อพกพร่อง .. ยังไงก็ช่วยcommentกันด้วยน้าาาาาาาฮะ ถึงนี้จะไม่ใช่ ficเรื่องแรกที่แต่ง แต่เป็นเรื่องแรกที่เอามาลงให้ทุกๆคนได้อ่านและเสนอความคิดเห็นติชมกันได้เต็มที่ได้เลยแบบไม่ต้องเกรงใจ ใส่ให้เต็มที่สุดๆ .ความรู้สึกของทุกท่านมีค่ายิ่ง เพื่อที่จะนำไปปรับปรุงและพัฒนาficเรื่องอื่นๆให้มันออกมาดีและสนุกยิ่งๆขึ้นคร๊าบบบบ ..ขอบคุณที่ติดตามอ ่านกันมาถึงจบตอน .ถ้าได้ความตอบรับที่ดีก็จะพยายามลงเรื่องอื่นๆที่เคยได้เขียนแล้วทิ้งลืมค้างเติ่งเอาไ ว้มาให้ได้ลองอ่านดูเล่นๆกัน ..ประมาณ5เรื่องได้มั้ง เรื่องที่ได้แต่คิดแต่ยังไม่ได้เขียนแต่อยากเขีย นใจจะขาดก็มีอีกมาก .. .อ้อ ..ficเรื่องนี้อย่าคิดในสิ่งที่คุณคิด เพราะมันอาจไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด ก็ได้ .แต่ก็ไม่ห้ามที่จะให้คาดเดา .เดากันให้เต็มที่เลย .แล้วจะดูว่าใครจะเดากันถูกมั่ง เอาสนุกๆ .ยังไงก็ขอขอบคุณอย่างสูงฮะที่สละเวลามาอ่านficมือใหม่อย่างผมและพื้นที่boardที่ได้แบ่งปันให้ได้นำผลงา นมาแสดงสู่สายตาปวงชน .ผมจะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง!!!!!! .เรื่องนี้เป็นficเรื่องแรกที่ตั้งใจจะเขียนให้ จบและเอามาลงให้ทุกคนได้อ่านอย่างจริงจัง .พิมพ์มายืดยาวก็ไม่คิดว่าจะมีคนมาอ่านหรอก 555 แต่ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามครับ!!!!!!!!!!!!!! O^-^O ************ .ถ้ามีข้อผิดพลาดประการใดก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยฮะ . .เป็นไง ....พูดปิดท้ายเหมือนคำนำรายงานเลย ..5555555555555 ------------------------------------------------------- -------------------------------------------------------------------------------- Part2 ................................. .!!!?!!! .!!!!....... จิน...... คาเมะเรียกจิน เมื่อรู้สึกว่า เหมือนได้ยินเสียงอะไรแปลกๆ อะไร เสียงอะไรเอะอะในห้องโชองน่ะ ถามไปพลางหันไปมองทางห้องโชอง คงเล่นเกมอยู่กับโฮชินนั้นแหละ แต่....มันจะรุนแรงเกินไปรึป่าว? คาเมะสงกะสัย เพราะมั่นใจว่า เสียงที่ได้ยินนั้นน่ะ ถ้าเล่นเกมเพธรรมดา...มันจะดังไปรึป่าว?...คาเมะจังไม่รอให้ความสงสัยอยู่ในใจนาน... ขามันก็เริ่มเดินพาไปทางห้องนอนของโชอง......ช้า......ช้า......า....... อยากรู้ก็เข้าไปดูสิ จินเค้าแนะนำฮะ .... แต่ชั่งไม่รู้อะไรบ้างเล๊ย .... ว่าคนข้างๆน่ะ .... ไปนานและ แต่ก็แค่ครึ่งทางเท่านั้นและ.... ...ก็เต่ามันคลาน... จะบ้าเหรอ ห้องเค้า...สิทธิส่วนบุคคล คิดว่าเค้าทำอะไรกันจ๊ะ ไอ่สิทธิส่วนบุคคลที่ว่าเนี่ย? งั้น...อยากรู้ก็แอบฟังสิ? นายจินเค้าแนะนำแต่ละอย่าง...ดีๆให้เลือกสรรทั้งน้าน... แต่อั้นนี้..รู้สึก จะบอกช้าไป เพราะน้องเมะเค้าเอาหูแนบผนังไปแล้ว .....เรียบร้อย...... ทีงี้หละ ไม่สนสิทธิส่วนบุคคล ..จินมันกวนตีนเป็นอาชีพเสริม (((อาชีพหลักคือ หล่อ เจ้าค่ะ >////<กรี๊ตตตตต))) ......[[[ ..-_- ..]]] ....................ไม่ได้บุกรุกโว้ย ฮ่ะๆๆๆๆ คิดนานจังคาเมะ แหมๆๆๆ เอากฎหมายมาอ้างให้ดูฉลาดเท่านั้นแหละ ..ไม่ใช่และ....มันกวนตีนเป็นอาชีพหลัก.... ....ไอ่จิน.... คาเมะหันมาหาจินที่มาอยู่ทางด้านหลังตน[[[ เมื่อไหร่ว่ะ?...]]] ด้วยสายตาอำมหิตและเคียดแค้น ...ในสายตาของคาเมะจัง อ่านได้ว่า แค้นเก่า...กูยังไม่ได้ชำระ(นะมึง) . อู้....ย.... ขอโทดค๊าบ แล้วก็ยองๆลงข้างๆคาเมะ.......ท่าเดียวกันเลย ลอกเมะมา ไอ่ที่ขอโทดไป ....ไม่ได้สำนึกซักนิด ทำเป็นพูดนั้นพูดนี้...ขัดไป ขอให้ได้ขัด ... แล้ว(มึง)มาอยู่ตรงนี้ทำไม ก็แหม~~ คนมันอยู่ในวัยกำลังอยากรู้อยากเห็น มันก็ต้องมีบ้าง... .คือว่าน่ะ...นายอาคานิชิ๊ วัยอยากรู้อยากเห็นของเอ็งน่ะ มันผ่านมาจนลูกโตหมาเลียตุ๊สไม่ถึงแล้ว ...เหลือไว้แต่นิสัยสันดาน สอดรู้สอดเห็น เท่านั้นและแหละตอนนี้... คำพูดเมื่อกี้บวกเข้ากับหน้าตากวนตีนๆแล้ว ผลลัพธ์เท่ากับ.... มึงนี่โคด~ น่าถี-บเลยว่ะ ไอ่จิน โอ้...ขอคุณสำหรับคำชมครับกระผม -เพรี้ยง!!!!!...กูขอถี-บมัดจำมึงไว้ก่อนในจินตนาการ-.....คาเมะคงจะคิดเหมือนกันแบบนั้น ..............................แต่ช่างเถอะ....ข้างในมันเสียงดังกันมากเลยน่ะเนี่ย.........มันทำอะไรกัน(ว่ะ)........... .....คาเมะจัง...จิน.....เหยิบไปดิ ...... ขอที่มั่ง ....... มีคนรอฟังอยู่มากมาย ....... ......................................... ........................ ..ปล่อย........ ไม่ โฮชิน~ โกรธจริงๆน่ะ นายเล่นเกมแพ้ฉัน ต้องฟังคำสั่งฉันซิ ไม่ใช่ให้นายมาสั่งฉัน แต่ฉันไม่ชอบอย่างนี้นี่! เปลี่ยนไม่ได้เหรอ~ เปลี่ยนเหอะนะ น้า~~ เปลี่ยนเหอะ.... ไม่ได้!! ก็ฉันชอบแบบนี้นี่ เห็นนายทุรนทุรายด้วยความทรมารแล้วมัน ...สนุกดี (((จิน+เมะ+อะฮั้น......อึ้ง!......... [[[มันจะหื่นเกินไปแล้ว!!!! .....เอ็งไม่ใช่เคนธีรเดชน่ะโว้ย]]] .....เรท น.18ๆ))) โฮชิน~ จ๋า..... ไม่น่ะ..... เอาละนะ......1.........2.......ส ม่......า......ย....... ตึง ตัง ตึ้ง ตั้ง ๆๆ ๆๆ (เสียงวิ่งกันโครมคราม...รู้สึกว่าเหมือนแค่เล่นวิ่นไล่จับกันน่ะ?...หรืออาจมีอะไรร้ายแรกกว่านั้น???) โอ้ย!...เฮ้!! โกงกันนี่!!! ก็ฉันไม่ชอบนี่!! ...ก็บอกแล้วอ่ะ เหรอ... แต่ฉันไม่ยอมหรอกน่ะ ..ดีๆไม่ชอบ ชอบให้ใช้กำลังใช่มั๊ย นายก็รู้ว่าแรงนายมันสู้แรงฉันไม่ได้อยู่แล้ว เฮ่ย...อย่าเข้ามานะ คราวนี้ไม่แค่กัดน่ะโว้ย!! เฮ๊ย!!! ตึ้ง!!!!!!!! (((จิน+เมะ+อะฮั้น......โต๊ะกะใจ!....... ก็มันมา ตึ้ง ตรงนี้พอดีเลย...... ตรงที่เอาหูแนบอยู่เนี่ย .....หูชาเลยครับพี่น้อง))) เฮ้ย...จิน ... มันเล่นอะไรกันว่ะเนี่ย...รุนแรงชะมัด คาเมะถามจิน สงสัยจริงๆน่ะเนี่ย เพราะเค้าได้คิดไปไกลโพ้นนนนนนนนนน แล่ว ก็อยู่ด้วยกับกับนาย...จะให้ไปถามใครเล่า .. ..อะฮั้นไม่รู้เรื่องน่ะเจ้าค่ะ........... ............................. ............babo.....[[[...ทางนี้ไม่ใช่ ทางนี้ไม่ใช่...-_-; ]]] หรือจะให้เข้าไปถามไอ่2ตัวนั้นข้างใน...หรือไง? ....น่าเป็นห่วงนะ -สวัสดิภาพของโชองอ่ะ- ..ถูกกกกก....ไม่ต้องทำหน้าเศร้าหรอก....คาเมะจัง เพราะว่า.... เข้าไปถามกันเลยปะ จินจุงมือคาเมะเหมือนจะให้ลุกขึ้น ไม่เอาอ่ะ.... อุ๊ย.....คาเมะ....แอบแก้มอมชมพู~ งั้นก็ฟังกันต่อ .....เพราะว่าไม่มีใครช่วยคาเมะจังให้หายสงสัยได้เลย...ความจริงจินมันก็เป็นห่วงน้องมันเหมือนกันอยู่นะแหละ แต่มันก็ปอดแหก...เพราะมันก็คิดอะไรๆเหมือนๆคาเมะจังนั้นแหละ....[ พูดให้คิดนะนี่...-_- ] ซี๊ด!!!! ฉันเจ็บนะ โฮชิน แล้วนายจะหนีฉันทำไมล่ะ ... มานี่เลย ตุ๊บ!! (เสียงอะไรซักอย่างกระทบกับเบาะนิ้มๆ......เหมือน............) (((จิน+เมะ+อะฮั้น.........เตียงเหรอ!!?!!.........[[[...เฮ้ยๆๆ...]]] ..))) โอ๊ย! นี่!! มันจะมากเกินไปแล้วน่ะ!!! ไม่มากหรอก...ฉันยังไม่ได้สิ่งที่ฉันต้องการเลย ....ทีนี้นาย...เสร็จฉัน...แน่!!! อ๊า!!!!....ฮือๆๆๆๆ โฮชิน ไม่เอาน่ะ ไม่เอา ไม่ได้! ก็บอกแล้วไง ยอมดีๆไม่ชอบ ต้องให้โมโหก่อน ...ทีนี้นายตายแน่... ม่า....อ.....อื๊อ!!!(...เหมือนจะโดนอุดปาก...) (((จิน+เมะ+อะฮั้น.....เฮ้ยๆๆๆๆๆๆๆ นี่มันเข้าข่ายแล้วน่ะ!!!......[[[ ..ข่ายอะไรของพวกนาย ]]] ))) เตรียมตัว............. อ้ายยยยยย!!!! ไออ้ออ้าย.... .......ระวัง........ อ้วยอ้วย!!!!!! 555+ ไม่มีใครมาช่วยหรอกโชองเอ๋ย .ไป!!! อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาา ตึ้งตั้งๆ ตึ้งๆๆๆๆๆๆๆ ตั้งตึงตัง (คือเอาเป็นว่าเสียงดังโครมคราม...มากๆ....มีเสียงโชองผสมโรงอยู่ด้วย...) (((จิน+เมะ+อะฮั้น..........โชอง.........[[[.....ไม่ต้องมาตีหน้าเศร้า....จะเข้าไปก็ได้นี่พวกนายน่ะ!!!.....]]] อ๊ากกกก อ๊ะ อื๊อ!! ออ....ออแอ้ว ฮื่อ...ฮื่อ... เฮ่อ...เฮ่อ....เป็นไง....นี่ อื๋ออออ!!!~ ...ออ......พ......พอ..........พอ............พอแล้วๆ ไม่ ...ยังไม่พอ หะ.....อ่ะ....โอ้ย!~ ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้ว อื้อ!...พอ!.....ไม่เอาแล้ว หยุด! ไม่!! ฉันยังสนุกอยู่ .....แต่ฉันไม่ไหวแล้วน่ะ เฮ้ย....อย่าหลับน่ะโว้ย ...เฮ่อ...เฮ่อ...ไม่เอาแล้ว ......จะตายแล้ว เฮ้ย! อย่าพึ่งหลับซิว่ะ.... . ชิ...หมดสนุกเลย ............................. นอนก็ได้ฟละ .. . และแล้ว...เสียงก็เงียบไป.................... ......แต่ข้างนอนเนี่ยสิ....อึ้ง....อึ้ง...และก็ อึง .... ฮะ... อะไรกันน่ะ มันทำอะไรกัน โห~ .รุนแร๊งรุนแรง..... .....จิน...........จิน.....นาย.............คิดว่า.......ทะ..ทะ.....ทะทำ.....ทำ....อะ..... คาเมะจางเราถึงกับติดอ่าง...สะกิดจินงิดๆถาม... หือๆ....ไม่รู้ง่ะ จินส่ายหน้าแรงๆ...อึ้งจนลืมควบคุมริมฝีปาก จนส่ายไปตามแรงเหวี่ยง ...ตาก็ค้างอยู่ ....ทั้งคู่แหละ ....คิดอะไรกัน ท่าทางช๊อคสุดๆ ....((อะฮั้นก็ช๊อคเจ้าค่ะ)) ..[ .ช๊อค.........แค่นิดเดียว....] แต่ขอโทดเถอะ...เหมือนสวรรค์บันดาร.... <ก็Gooนี่ไง... กร๊ากกกกกกก แค่นี้มันยังน้อยไป....คืนนี้มันยังอีกยาวไกลนัก..> TSUSUKU {TBC} . ติดตามตอนจบกันได้ฉบับหน้า ..เร็วๆนี้ .. . /*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/* /*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/ .ฮะ ฮะ ฮะ.....ขำไม่ค่อยออก....-*- เรื่องนี้part1เขียนตอนอยู่ม.4 ต่อpart2ตอนจบม.6 ..... พระเจ้าเจริญพรเถอะโยม... แต่อยากจะบอกว่าเนื้อเรื่องคิดจบตั้งแต่ม.3 .... ให้ตายเถอะ ทำไมเรามันถึงโง่เง่าเต่าตุ๋นอย่างนี้....TT^TT อยากร้องไห้ มีตัวอะไรก็ไม่รุ เข้ามาแซกมากมาย...ตอนเขียนก็ไม่มีหรอก...แต่พอลงพิมพ์เนี่ยสิ มาจากไหนว่ะ ...ไอ่อ่านคนเดียวมันก็ฮาดีอ่ะ...คนบ้าอะไรเขียนให้คนเขียนทะเลอะกันเอง...part2ยิ่งหนักเลย มีเข้าไปเอี่ยวกะเค้าดัวย...=*=...เขียนตามอารมณ์ชะมัดเลย ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย TT TT.. เรื่องนี้จะเป็นหมันตั้งแต่ยังไม่เป็นตัวก็เห็นจะไม่แปลกเลยทีเดียว... เอาหละ .... จะหน้าด้านสู้ต่อ .... เพราะไม่เคยทำสำเร็จซักเรื่อง....เป็นเรื่องแรก(ตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้...คิดดู...-*-...)ก็.....น่ะ.....โอ้ย..... หน้าด้านๆๆๆๆๆ ผมมันหน้าด้าน.....จะเขียนต่อpart3.....แม้จะไม่มีท่านผู้ชมก็ตามที.... .......................................................................................................................................................................................------------------------------------------------------------------------------------------------- ---------------------------------------------------------------------- Part3 .....เฮ้ย!!!...... ...จะอะไรกันนักกันหนา...คืนนี้มันอะไรกันเนี่ย จิ จิน.....หะ....ห้องครัว....ว่ะ คาเมะเอ้ย.....ส่งสารคาเมะจริงๆ ... ไอ่จินช่างมันเถอะ มันรับได้......[[[...ท่าทางจะชอบอยู่ลึกๆ...]]] .. ทักกี้กะซึบะ จินทำเสียงซะตกอกตกใจอะไรมากมาย...เหมือนเจอเรื่องตื่นเต้น แล้วรีบเปลี่ยนสถานที่ทันทีอย่างรวดเร็วและด่วนจี๋ ...เหมือนเดิ๊ม... ตามสัญชาตตดานดิบเดิมชองอิจิน ...หูแนบผนัง น้องเมะมีรึจะอยู่เฉย ..แต่ค่อยๆเคลื่อยย้ายไปน่ะ ไม่เหมือนอิจิน ...ไปอย่างเชื่องช้า...เยี่ยงชื่อ มาอย่างระมัดระวังสุดฤทธิ์ ก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรน่ะ ..รู้สึกแต่ว่ามันเบอๆ.. ทำอะไรต้องเงียบ...... อย่าเสียงดังไป ..อะไรไม่รู้มันบอก ไม่ได้มาเป็นคำพูดแว่วๆในหูนะ แต่มันมาในความรู้สึก... ทำไม ก็ไม่รู้อีกนั้นแหละ ห้องครัวจริงๆแล้วมันก็ใช้เรื่องสิทธิส่วนบุคคลมาอ้างก็ไม่ได้นะ จริงม่ะ? ...เพราะห้องก็หารกันอยู่ ห้องครัวถือว่าเป็นของส่วนร่วม ถือว่าเป็นที่สาธารณะ... ก็ไม่รู้ว่าไอ่2ตัวนี้มันคิดอะไรกัน...สงสัยจะสนุก... ...............เราก็ไปร่วมวงกับเค้าด้วยดีมั๊ยน้า~ ... ชี่.......เบาๆ เดี๋ยวข้างนอกก็ได้ยินหรอก สายไปแล้ว.... ก็นายทำอะไรของนายเล่า ทักกี้~ ก็......ช่วยนายไง นี่เค้าเรียกว่าช่วยของนายเหรอไง ชู่........เบาๆ อยากให้ข้างนอกได้ยินกันรึไงกัน ................ น่า.....จะไม่ก่อกวน....สัญญา..... ...สัญญานายเชื่อไม่ได้หรอก ชอบไขว้นิ้วไว้ที่หลังทุกทีอ่ะ ..หนะ.. ไม่ใช่นิ้วมือ...นิ้วตีนนายตังหาก ...แหม....ทำเป็นรู้ดี..... คบกันมากี่ปีแล้วไม่ทราบ จ้า~~~~~คุณซึบะสะ ....ไปนอนได้แล้วไป....นายอยู่นี่มีหวัง....ไม่เสร็จแน่ ไม่เอา นายไม่นอนด้วย ฉันนอนไม่หลับ ไอ่เวอร์เอ้ย .ตามใจ .. เงียบ....... คง.....ไม่มีอะไรมั่ง จิน.... คาเมะที่เอาหัวพิงผนังห้องอย่างหมดแรง...แต่หูยังติดอยู่น่ะ... บอกกันจิน เพราะตัวเองเริ่มทนไม่ไหวแล้ว...มันงงๆเบอๆไปหมด แต่อิจินเนี่ยสิ.... เฮ้ย...ไม่จริงน่า.... ยังคงจดจ่ออยู่ที่เดิมอย่างตั้งอกตั้งใจ มันเจาะกำแพงดูได้มันคงจะเจาะไปแล้ว... ...นี่...นั้นก็ถือว่าเป็นพี่ชายนายน่ะ คิดอะไรอยู่...พอเถอะ...แล้วฉันก็ไม่ไหวแล้วด้วยอ้า.... คาเมะหลับตานิ่งพูดออกมาอย่างออกแรง ...เฮ้ยๆๆๆๆ ...ฟังดิ ทำอะไรกันว่ะน่ะ ถึงคาเมะจะหมดแรง แต่ประสาทรับรู้ ยังพอทำงานไหว ...อะไรกัน... เอ๊ะ..อะไร อะไร เนี่ย...นายทำอะไร~...ไปไกลๆหน่อยได้มั๊ย อะไร..ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย . เพี๊ยะ! ทักกี้!! ชู่..... ก็นาย..... น่า......นิดหน่อย ..................... หมั๊บ ....จ๊วบ! .................................ไม่ใช่และ ไม่ใช่และ ...ปล่อย ทำไม...แค่นี้ทำเป็นหวง ชิ... ........................ แป๊ะ แป๊ะๆ ...(...คิดว่าเป็นเสียงอะไร?...) อ๊ะ....ทะ....ฮะ เฮ้.....ไม่เอา......ทักกิ อ๊ะ....นาย.....ทำไมเป็นคนแบบนี้น่ะ! ชู่............. แป๊ะ แป๊ะๆ (((จิน+เมะ........อะไรว่ะ?..............))) จิ๊....................................................อืมมมมมม......อุ๊บ!.... ชู่.............. จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บๆๆ...(เสียงอะไรก็มิอาจเดาได้) (((จิน+เมะ........อืมมมมมมม................))) ..........คิคิ...............พอเถอะน่า....... ทำไมล่ะ......ก็ดีออก ......ไม่เอา..........อะ...ฮะๆ ชู่............ ...................................พอแล้วน่า....เด๋วก็เลยเถิดไปไหนต่อไหนหรอก... อะไรกัน.....แบบนี้ก็ดีออก..................น่าน่ะ ...............ฮะๆๆ อะๆ ก็ได้ๆ ....โอเค พ่อคนช่างตื้อ ฮิๆ....นายนี่............น่ารักที่สุด ที่อย่างนี้หละ...... ....ฮุๆ จะพยายามเต็มที่เลยคร๊า---- เคร๊ง!! คลืดดดดด (...อะไรที่เป็นสตอเรจ หล่นลงพื้น...) .......................................... อะ...........................................................ขอโทดคับ นายฮิเดอากิ~ ..ถ้าคนอื่นตื่นขึ้นมาเห็นทำไงเล่า .................................................... 1..............2.......................3........ ทำอะไร .....ก็ไม่เห็นมีใครมาซักคนนี่...... ทำเป็นใจเย็นไปเถอะนาย เอาน่า....หยวนๆ...........เรามาต่อกันเถอะ ฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเรื่องนี้แต่งคนเดียว.......แต่ก็ยังอุส่าออกทะเลได้  ฮะๆๆๆ
|
Bel_Lu
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Group Blog
Friends Blog
Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
