... เหมือนเข็มนาฬิกา
ที่เดินไป
ช้าลงเมื่อไหร่
ไม่รู้
รู้อีกที
ที่ตอนหยุดเดิน
หยุดตอนไหน..
ก็ไม่รู้
ตอนเดิน เดินวน.. ไม่เห็นจะไปไหน
เห็นแต่ว่า คำถาม ที่ไม่น่าถาม คืออะไร
"เดินไปไหน"
"เดินทำไม"
"เดินเพื่ออะไร"
... ก็แค่เดินวน
วนไป
จนกว่าถ่านและลานไขจะหมดลง
รอคอยถ่านก้อนใหม่
มาทำให้กลับมาเดินได้ใหม่
กลับมาเดินวน
วนไป
เหมือนเดิม
รอใครสักคนเฝ้าไขลานให้
เพราะอยากให้กลับมาเดินได้ใหม่
เฝ้ามองการเดินวนไป
เหมือนเดิม
หากนาฬิกาเปลี่ยนถ่านและไขลานให้ตัวเองได้ ก็คงจะดี
ถ้าเข้าใจจริงๆ เราจะกล้าพูดมั๊ย
กล้าเชื่อมั๊ย ว่าที่เราเข้าใจ มันจริง
หลายครั้งมักขัดแย้ง
คนแย้งก็ไม่ใช่ใครไกล ..ตัวเราเอง
แล้วเราจะเข้าใจไปทำไม
ถ้ายังแย้ง และยังไม่เชื่อใจตัวเองอยู่อย่างนี้
--- ทรมารตัวเองเพื่อให้เดินชีวิตต่อไปได้ เพื่ออะไร?
มัวแต่ห่วงสุขภาพจิตใครๆ แต่ไม่ลงมือทำอะไร
สุดท้ายก็ไม่รู้ แม้แต่สุขภาพจิตตัวเอง ว่า"สบายดีจริงๆ"มั๊ย
((ไม่จริงอยู่แล้ว)) ---
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
