บ้ารายวัน....

เสาร์
วันนี้ต้องไปทำงานล่วงเวลา แต่ก็ขอหัวหน้าลา 1 วัน

เพราะว่าจะไปตัดผม แล้วก็ทำฟัน ก่อนที่จะไปตัดผม

คลินิกทำฟันก็โทร.เข้ามาบอกว่าขอเลื่อนนัด

เป็นตอน 4 โมง พอดีว่าเราไปทำธุระเกรงว่าจะกลับไม่ทัน

เขาก็บอกว่า งั้นเป็นวันอาทิตย์หกโมงครึ่งได้ไม๊

เราก็โอเค แล้วก็เลยไปตัดผม น้าพาไปบอกว่าร้านนี้ตัดสวยดี

แค่ 120.- บาท เอง เราก็เลยไป พอไปถึงที่ร้านก็ดีน๊ะ

เป็นตึกอยู่ริมถนน สองห้อง ร้านเป็นกระจก

เข้าไปก็มีช่างตัดผมคนอื่นอยู่ก่อนแล้ว

แล้วก็มีผู้หญิงที่ยังว่างอยู่ ไม่ได้ทำอะไรอีกสองคน

คนนึงคาดว่าน่าจะเป็นเจ้าของร้าน ส่วนอีกคนนั่งอยู่

หน้าตาบึ้งตึงไม่ค่อยจะเป็นมิตรเท่าไร

สักพักเราก็บอกว่าจะตัดทรงอะไร

นึกไว้ว่าทรงพั้นช์ดีกว่า (แต่รู้สึกตัดออกมาจะเป็นเพิ้งอ่ะน๊ะ)

แล้วผู้หญิงคนที่น่าบึ้งก็ไปเตรียมการสระผมให้เรา

เราก็เข้าไปให้เขาเชือด เอ้ยไม่ใช่เข้าไปนอนให้เขาสระผม

แกรก ๆ (เอ๊ะเสียงรัย) ก็เสียงสระผมให้เราน่ะแหละ

แบบว่าเกาแรงมาก ๆ แล้วก็ทำแบบรุนแรง

เหมือนโกรธกันมาแต่ชาติปางไหน

เราก็คิดว่าคงเป็นสไตล์การทำของเขามั้ง

พอสระเสร็จแล้วเราก็มานั่งแท่นประหาร

ไม่ใช่...มานั่งเก้าอี้เตรียมตัดผม

ก็ช่างที่ตัดมันก็คนที่สระผมให้เราอ่ะแหละ

ปกติเวลาตัดตามห้าง เขาจะแยกคนสระ แยกคนตัด

แยกคนไดผม แต่นี่ทั้งสระ ทั้งได ทั้งตัด ทั้งหนีบ

(one stop service จริง ๆ) ตอนตัดก็โดนทารุณกรรม(ทางผม)

ก็ตัดแบบไม่ตั้งใจเลยจริง ๆ ตัดแบบไม่เต็มใจตัด

เหมือนถูกบังคับมาทำนองนั้น หรือไม่ก็ไปโกรธ

ใครเขาหรือก็ไม่ทราบได้ ก็ได้มาลงที่หัวข้าพเจ้าซะงั้นแล

ซึ่งข้าพเจ้าก็มีฟามอดทนเหลือคณา ทั้งที่เจ็บ ก็ยังยิ้มสู้

เพื่อทรงน้องพั้นช์ของเรา ถ้าสวยก็ยอมเจ็บ (ว่าไปนั่น)

หลังจากเสร็จภาระกิจของช่างที่ได้ทำทารุณกรรมหัว

ข้าพเจ้าเรียบร้อยแล้ว ก็ออกมาใช้ได้ ๆ

(คุ้มกับที่ทนเจ็บทนทรมาน) ช่างก็พูดขึ้นมาว่า

“เนี่ย ๆ ตัดผมม้าแล้วก็ปัดไปข้าง แบบนี้ ๆ

ก็จะเหมือนกับหนูนี่งัย” แล้วก็ชี้ผมตัวเองให้ดู

พอพูดเท่านั้นแหละ ถึงได้รู้ถึงสาเหตุของการกระทำที่ทารุณหัวชาวบ้านเค้า

ที่แท้ช่างที่ทำผมให้เราก็เป็นสาวประเภทสองนี่เอง

คงจะไม่ชอบผู้หญิงเป็นทุนอยู่แล้ว หรือไม่ก็หมั่นไส้เรา

เราก็อ่ะน๊า นั่งทนมันอยู่ได้ แต่ตัดออกมาก็โอเค ใช้ได้ ๆ

เหมือนเพิ้งดี แต่ขอบอกว่าหนเดียวค่ะหนเดียวไม่ไปอีกเลี้ยว

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อาทิตย์
ไปเรียนเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เป็นครั้งแรกที่เราเหนื่อยที่สุด

ทำไม่น่ะเหรอ ก็ได้ออกกำลังกายกันตอนประมาณ 11 โมง(เช้า)

วิชาแรกที่เรียนก็วิชา การกีฬาเพื่อสุขภาพ อาจารย์ให้สอบกันทั้งห้อง

ให้ออกกำลังกายทำเป็นกิจกรรมเข้าจังหวะ มีกระโดดด้วย

ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายงัย ก็เลยเหนื่อยกว่าปกติ

แต่ก็สนุกไปอีกแบบ ครั้งหน้าอาจารย์บอกว่ามีกิจกรรมเข้าจังหวะอีกครั้งนึง

แล้วก็มีเรียนลีลาศ (บิกิน) ด้วย พอมาเรียนแบบนี้

ทำให้รู้ว่าประสาทสัมผัสตัวเอง ไม่ค่อยจะเอาไหนเลย

ไหนจะมือ แขน ขา ไม่ค่อยประสานกันเท่าไร

ระหว่างนั่งเรียน คลินิกทำฟันก็โทร.มาขอเลื่อนเวลาขึ้นมา

เป็นบ่ายสองโมง เราก็บอกว่าไม่ได้ค่ะ มีเรียนทั้งวัน

เขาเลยบอกว่างั้นถ้ามีรัยเปลี่ยนแปลง ก็จะโทร.มาใหม่

นั่งเรียนวิชาช่วงบ่ายด้วยความเข้าใจพยักหน้าทั้งชั่วโมง

(สัปหงกอ่ะดิ) แหะ ๆ ก็กินอิ่มงัยก็เลยเรียนไปหลับไป

พอเลิกเรียนก็เตรียมตัว

(เตรียมใจ)ไปทำฟัน(เป็นโรคกลัวหมอฟัน) เวลาประมาณ 4 โมงฟ่า ๆ

อีกแล้วคับทั่น คลินิกโทร.มาบอกว่าขอเลื่อนนัดไปอีกในวันมาฆบูชา

ตอนบ่ายโมง (เฟี้ยววว) โห๋ เอาก็เอาฟร่ะ

ไหน ๆ มันก็เลื่อนมาตั้งแต่ต้นแล้วนี่ ดวงมันจะไม่มีนี่เน๊อะ

แล้วก็จะรอจนถึงวันนั้นถ้าพี่แกโทร.มาอีกจึ๋งเดียวละก้อซาโยนาระแย๊วล่ะ...

(ฟันมันไม่มีบุญ ก็ให้มันหล๋อไปก็แล้วกาน)...

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

จันทร์
วันนี้เปิดงานวันแรกงานก็ไม่ได้หนักหนาอะไร

แต่ไม่อยากทำงานที่นี่เลย งานที่ต้องบริการประชาชน

เป็นอะรัยที่น่าเบื่อจริง ไอ้เราก็ไม่ได้เป็นคนที่รัก

งานบริการสักเท่าไรด้วย แต่หน้าที่มันบังคับ

ถ้าเรียนจบม๊ะรั่ยละก้อ หางตาก็ไม่แล (ชิ) พูดไปก็เท่านั้น

ยังงัยซะลืมตาขึ้นมาก็ยังคงต้องอยู่ที่เดิม

ตำแหน่งเดิม งานแบบเดิม ๆ เซ็ง ก็ไม่รู้จะมานั่งบ่นหารัย

แต่ก็จะได้ระบาย แบบสบาย ๆ ไม่งั้นคงอก(ภูเขาไฟ)แตกตายแหง๋ม

ตอนเย็น ผอ. เรียกประชุม เฉพาะฝ่ายของเรา

ซึ่งมีประมาณแปดคน ก็นั่งประชุมกันหลังเลิกงาน

ประมาณห้าโมงครึ่งได้ นั่งประชุม(เครียด)กันมาก็ประมาณหกโมงกว่า ๆ

แม่โทร.มาบอกว่าพ่อมารับน๊ะ ให้มาจอดรอที่หน้าสำนักงาน

เราก็โอเค ๆ จะเลิกแล้วละ(มั้ง) ไป ๆ มา ๆ เหลือบมองนาฬิกา

อ้าวจะทุ่มแล้ว เฮ้อพอคงไม่รอคงกลับไปแล้วมั้ง

ก็นั่งกระวนกระวาย ไม่เลิกประชุมสักที

มองนาฬิกาอีกทีปาเข้าไปสองทุ่มแล๊ว...โอ้วจ๊อช...

ถึงได้ฤกษ์เลิกประชุม รีบลงมาน้องชายเราก็ยังรออยู่

เราถามว่าพ่อยังรออยู่มั้ย น้องมันบอกว่ายังรออยู่

เราก็บอกว่าโห๋ยังรออยู่อีกนี่มันต้องสองทุ่มแล้ว

น่าจะกลับไปก่อน มารอตั้งแต่ หกโมงเย็นคิดดู หิวข้าวแย่ (เราก็หิว)

ส่วนเรื่องประชุมก็เป็นเรื่องการจัดระบบงาน

ภายในนั่นแหละ อุตส่าห์ว่าเย็นนี้จะเป็นเซ็นทรัลจั๊กกะหน่อย

จะไปซื้อที่หนีบผม เพราะตัดผมมาแล้วมันกระดกกระเด้งไปมา

(เด๋วไม่เหมือนพั๊นช์จะเป็นเพิ้งไปซะ)

ก็เลยอดไปซื้อเลย ก็คิดว่าพรุ่งนี้ค่อยไปซื้อ

ผอ. ยังแถมท้ายก่อนจบประชุม

ว่าจะประชุมทั้งสำนักงานพรุ่งนี้อีกครั้ง

แล้วพรุ่งนี้ข้าพเจ้าจะได้กลับกี่ทุ่มกันฟร่ะเนี่ย...

คงจะไม่ได้ซื้ออีกตามฟอร์ม


ปล.จะพยายามไม่พกความเครียดที่ทำงาน หรือที่โรงเรียนมาไว้ที่บ้าน
เราจะทิ้งมันไว้ที่เดิม โอเค๊! O.K!.. C.. U..(บ้าไปล๊ะ)
ขออภัยบ้าเล่าไปหน่อย นานจะได้ระบายสักที (ช่วงนี้เครียดอ่ะ)

Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2551		2 comments
Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2551 22:27:24 น.
Counter : 558 Pageviews.
Share Tweet