在火车上刚睡醒，
老婆问我吃饿了不？
我说饿了，
她给我剥了个香蕉，
还没吃完又给我洗了个苹果，
这不。。。又去泡方便面了！
我有点迷糊的问：你不吃？
老婆：还有半小时就到站了，
下车拎着累，
我和女儿下了车下馆子吃。
我。。。
Zài huǒchē shàng gāng shuì xǐng,
lǎopó wèn wǒ chī è liǎo bù?
Wǒ shuō èle,
tā gěi wǒ bōle gè xiāngjiāo,
hái méi chī wán yòu gěi wǒ xǐle gè píngguǒ,
zhè bù... Yòu qù pào fāngbiànmiànle!
Wǒ yǒudiǎn míhú de wèn: Nǐ bù chī?
Lǎopó: Hái yǒu bàn xiǎoshí jiù dào zhànle,
xià chē līnzhe lèi,
wǒ hé nǚ'ér xiàle chē xià guǎnzi chī.
Wǒ...
เพิ่งตื่นขึ้นบนรถไฟ,
ภรรยาถามว่าคุณหิวข้าวมั้ย?
ผมตอบว่าหิว,
เธอปอกกล้วยให้ผมกิน
ยังไม่พอเธอยื่นแอปเปิ้ลให้อีก,
นี่ยังไม่พอ . . เธอยื่นมาม่าให้อีกชาม!
ผมถามอย่างสงสัย: คุณไม่กินเหรอ?
ภรรยาว่าอีกครึ่งชั่วโมงรถไฟก็ถึงจุดหมาย
จะถือของกินเหล่านี้ให้เมื่อยทำไม,
ชั้นและลูกสาวจะไปนั่งกินในภัตตาคาร
ผม....เอ่อ.....
หวัดดียามเย็นตรับ หม่ำข้าวยังครับ
แบบนี้เอง 
โห.... 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 75 คน [