Bloggang.com : ปราสาททรายสีรุ้ง : ผู้ใหญ่เลี้ยงแกะ

ผู้ใหญ่เลี้ยงแกะ

แง่งๆๆ เจ้าแกะเทียนหอมน้อยสีสดใสหน้าตาบ๊องแบ๊วตัวนี้เพื่อนรัก
(ปากร้าย) ใจดีให้มานานมากแล้ว จับมานั่งทำหน้าแป้นอยู่หน้าคอมฯยิ้ม
แย้มแจ่มใสรับงานเข้าดีแท้...แต่จำได้ลางๆว่าเพื่อนให้เลือกเองซ๊ะด้วยอ่ะๆๆๆ เอาตัวนี้ล่ะถูกใจล๊ะ(จริงๆก็อยากได้หลายตัวอยู่น๊ะ...อิ๊ๆ)
....จนถึงทุกวันนี้ก็ยังเก็บไว้...ไม่รู้ว่าคนให้ยังจำมันได้รึเปล่าเนี่ย?
ก็แหม!...รู้จักกันมาตั้งนานแสนนานหลายปีดีดักไม่เห็นยักเคยซื้ออะไรให้
>>>เลือกไปเลือกมา...เอาเจ้านี่หล่ะหน้ามันคล้ายคนให้แต่ไม่รู้จะ(ปากจะร้าย)มั้ย แถมกำชับว่าเลี้ยงดีๆน๊ะห้ามทอดทิ้ง...ห้ามคืน... เดี๋ยวมันด่าไม่รู้ด้วย....อ้าว!
ของฟรีมีในโลกจริงๆ---เฝ้าถนอมกันไปยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมเชียวล่ะ
อาบน้ำเมื่อเวลามอมแมมเอาอกเอาใจสารพัดสารเพมิให้ขาดตกบกพร่องเชียว
...แล้วเช้าวันหนึ่งอากาศสดใส...ลัลลาๆ...เจี๊ยกๆๆ โห ! เล่นกันแบบนี้เลย
ไม่คาดฝันแบบฟ้าผ่าลงกลางเจ้าแกะน้อยกลอยใจ....เกิดอะไรกันนี่ทำไม
ตาเจ้าแกะมันหลุดหายไปแถมหัวแหว่งเลยง่ะ! กระเด็นดึ๋งไปนอนแอ้แม้ง
อยู่ใต้โต๊ะซ๊ะแล่ววว...งึมๆๆๆ(ทนไม่ไหวแล้ว)
รู้ล๊ะ! เจ้าหนูบ้าพลังตัวเก่าคู่กัดเจ้าประจำในห้องทำงานนี่เอง ทำไมต้องมา
กัดของร๊ากกกกของไม่หวงของช้านนเนี่ยะ หิวอะไรนักหนาฟ๊ะเนี่ย แค้นๆ
แล้วตูจะมีหน้าไปบอกคนซื้อให้ยังไงดีหว่า...(ก็โกหกดิไม่ยากเลย)

ปล.นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าผู้ใหญ่เลี้ยงแกะ...จะไม่รอด
* รูปที่เห็นยังไฉไลก่อนหน้าเกือบอาทิตย์...ก่อนจะโดนยำซ๊ะเล๊ะเลย