เก็บไว้ในความทรงจำ๑ Aishiteiru to itte kure (Say You Love Me) Love Love Love - Dreams Come True Song Name: Love Love Love Artist: Dreams Come True Nee doushite Suggoku sugoku suki na koto Tada tsutaetai dake na no ni Ru ru ru ru ru Umaku ienain darou Nee semete Yume de aitai to negau Yoru ni nemutte ichido mo Ru ru ru ru ru Dete kite wa kurenai ne Nee doushite Sugoku ai shiteru hito ni Ai shiteru to iu dake de Ru ru ru ru ru Namida ga dechaun darou Futari deatta hi ga Sukoshi zutsu Omoide ni natte mo Ai shiteru ai shiteru Ru ru ru ru ru Nee doushite Namida ga dechaun darou Namida ga dechaun darou Why is it That when I just want to say How much I really, really like something Rururururu It just won't come out right? When I pray That I'll see you in my dreams Just that night Rururururu You don't appear even once Why is it That when I just want to tell someone I really love How much I love him Rururururu I start crying? Even though the day we met Is little by little becoming a memory I love you, I love you Rururururu Why is it that I cry? That I cry? Love love Ai wo sakebou ai wo yobou Love love Ai wo sakebou ai wo yobou Love, love Let's shout our love, let's call love Love, love Let's shout our love, let's call love... เพลงและเนื้อร้องจากเวบ ptc.icphysics.com ชอบเรื่องนี้เพราะพระเอกจริง ๆ หน้าตาไม่หล่อเลยแต่เท่ขาดใจแล้วก็เล่นดีมาก ยิ่งได้บทที่ไม่ต้องพูดเลย ก็ยิ่งทำให้เห็นความสามารถในการแสดงของเขา พระเอกเรื่องนี้เหมือนกับนางเอกเรื่อง “สวรรค์ลำเอียง” ตรงที่เป็นใบ้ ซาคากิ โคจิ (โทโยคาว่า เอซึซิ) เป็นจิตรกรวาดรูปขาย ด้วยเหตุที่ตัวเองเป็นใบ้และเคยถูกคู่หมั้นทิ้งไป จึงพยายามปิดกั้นตัวเองไม่ยอมรักใคร จนได้พบกับนางเอกและรักกัน ส่วนนางเอก มิซูโนะ ฮิโรโกะ (ทาคาโกะ โทคิวะ) คนนี้เป็นราชินีละครญี่ปุ่น เล่นละครเยอะแล้วก็หลากหลายแนว ในเรื่องเธอเล่นเป็นนักแสดงละครเวทีปลายแถวที่หวังว่าจะได้แสดงบทดี ๆ แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ ตอนที่ดูไม่ค่อยชอบนางเอกเท่าไหร่ รู้สึกว่าเป็นคนที่ใจคอไม่มั่นคงแล้วก็ไม่ค่อยมีเหตุผล รับไม่ค่อยได้ตอนที่เธอแยกทางกับพระเอก ไม่ทันข้ามวันแล้วไปมีอะไรกับเพื่อนผู้ชายที่โตมาด้วยกัน บทพูดเรื่องนี้ก็ชอบ ถึงบทพูดในละครญี่ปุ่นอาจจะไม่ออกแนวหวานซาบซึ้งอย่างละครเกาหลี แต่มีหลายคำที่โดนใจ บทเรื่องนี้เขียนได้เก๋มากตรงที่ตอนเริ่มกับตอนจบเหมือนกันเลย เสียดายที่ไม่ได้อัดเทปไว้ตั้งแต่แรก เริ่มอัดได้จากตอนที่นางเอกบอกรักพระเอก ต้องชมคนคิดฉากนี้ดูแล้วซึ้งดี เรื่องเริ่มด้วยฉากที่ฮิโรโกะเดินผ่านต้นแอปเปิ้ล เห็นลูกกำลังสุกน่ากิน แต่ลูกที่หมายตาอยู่สูงมากต้องถอยไปตั้งท่า เร่งฝีเท้าแล้วกระโดดเอื้อมจนสุดแขนหมายจะคว้าให้ถึงแต่ไม่สำเร็จ หญิงสาวทำซ้ำอยู่หลายหนจนมีคนร่างสูงเอื้อมมือเด็ดแอปเปิ้ลส่งให้ ฮิโรโกะเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นหน้าชายหนุ่มก็นึกแปลกใจแต่ก็แบมือออกรับแล้วเอ่ยขอบคุณ ชอบตอนที่นางเอกบอกรักพระเอก เป็นฉากที่ฮิโรโกะทำอาหารให้โคจิกิน พอกินเสร็จโคจิถือจานไปที่อ่างล้างจาน ฮิโรโกะบอกจะล้างให้ เขาทำมือบอกว่าไม่ต้องแล้วถลกแขนเสื้อขึ้นจนเห็นแผลเป็นที่แขน หญิงสาวมองชะงักนิ่ง เขาหันมาเห็นสายตาของเธอก็อธิบายว่า โดนน้ำร้อนจากกาที่ต้มจนเดือดลวกใส่แขน ฮิโรโกะถามว่า “ไม่ได้ยินตั้งแต่เมื่อไหร่” “เจ็ดขวบ” “ชินแล้วหรือยังคะ” “ยังไม่ชิน” “หลังจากนั้นแล้วคุณก็อยุ่ก้นทะเลที่มันมึดมาตลอดเลยงั้นหรือคะ” “ใช่แล้ว พร้อม ๆ กับความเคยชินกับการอยู่บนพื้นดิน” เธอขอดูแผลที่แขนเขาอีก โคจิดึงแขนเสื้อขึ้นเปิดให้ดู ฮิโรโกะค่อย ๆ เอื้อมมือแตะแผลเบา ๆ แล้วถามเขาว่า “เจ็บไหมคะ” โคจิส่ายหน้าแล้วก็หยิบจานของเธอ เดินไปที่อ่าง ฮิโรโกะมองแผ่นหลังเขา สีหน้าเศร้าสร้อย ค่อย ๆ เดินเข้าใกล้ ซบลงที่หลังเขาแล้วยกมือลากเส้นเป็นตัวอักษรที่แผ่นหลังเขาว่า “ฉันรักคุณค่ะ” เขานิ่งขึง เธอผละตัวออกแล้วเขียนต่อจนจบ ชายหนุ่มยังนิ่งแล้วหันมองหน้าเธอ พยายามหักห้ามความรู้สึกตัวเอง ปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ทำมือบอกเธอสีหน้าเรียบ “ผมจะทำงานต่อแล้ว” ฮิโรโกะตามติดโคจิไปทุกที่ พยายามใช้ภาษาเดียวกับเขาโดยไม่สนใจว่าผู้คนรอบข้างจะมองเธอด้วยสายตาแปลก ๆ เขาทนไม่ได้ต้องห้ามเธอและให้เหตุผลว่า “เพราะคนอื่นจะนึกว่าเธอหูหนวกไปด้วย” “ฉันไม่แคร์หรอก” “ไม่แคร์ไม่ได้ จะถูกคนเขาหัวเราะเยาะเอา” “เรื่องนี้ฉันไม่แคร์หรอกค่ะ” เขาโมโหต่อว่าเธออีก “ที่คุณไม่แคร์เพราะคุณไม่ได้หูหนวกจริง ๆ” “มันแตกต่างกันมากขนาดนั้นหรือ การที่ได้ยินกับการไม่ได้ยินฉันกับคุณแตกต่างกันมากขนาดนั้นหรือคะ ถ้าอย่างนั้นก็อยากเข้าใจคุณมากขึ้น” “ผมไม่ใช่เครื่องสนองความอยากรู้อยากเห็นความสมเพชเวทนาของคุณ รอยแผลเป็นก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย” “ไม่ใช่ความอยากรู้อยากเห็น ไม่ใช่ความสงสารแต่เพราะฉันรักคุณค่ะ” เขาอึ้งไปเมื่อเห็นน้ำตาของเธอ ค่อย ๆ เดินเข้าใกล้แล้วเอื้อมมือเช็ดให้ เธอถอยหนีบอกเสียงเครือ “ฉันไม่ใด้ร้องไห้ ฉันไม่ได้ร้องไห้นะ” พูดจบก็หันหน้าหนีแต่เขาก็เช็ดน้ำตาให้เธอจนได้ แล้วกอดเธอไว้แนบอก หญิงสาวซบอกเขานิ่งค่อย ๆ ขยับมือกอดเขาไว้ เสียงความรู้สึกดังขึ้นในหัวใจเขา “น้ำตาของเธอแผ่ซ่านไปถึงหัวใจที่ปราศจากสีสันของผม เหมือนกับมีใครเอาสีน้ำทะเลมาหยดใส่จนกระจายไปทั่ว โคจินัดฮิโรโกะออกเดทที่สวนสัตว์ นั่งรถไปที่ทะเลนั่งอยู่ที่ชายหาดจนฟ้าใกล้มืดลง เธอหันไปบอกเขาว่า “ถ้าฟ้ามืดแล้วเราคงคุยกันไม่ได้อีก อ่านจากปากก็ไม่ได้ด้วย ใช้ภาษามือก็มองไม่เห็น แต่ว่า...” เขาทำมือบอกเธอว่า “หัวใจ...เสียง...ได้ยินเสียง..." "ได้ยินเสียงหัวใจได้หรือคะ อย่างนั้นใช่ไหมคะ” ชายหนุ่มโอบเธอเข้าใกล้ สองคนอิงแอบกันเงียบๆมองดูทะเลในความมืด ฮิโรโกะจุดดอกไม้ไฟที่ซื้อมา เขายิ้มมองเธออย่างมีความสุขแล้วบอกเธอท่าทางเขิน ๆ “ได้พบคุณผมดีใจ อยู่กับคุณตลอดไป” พอกลับบ้านมาก็เห็นจดหมายของฮิคารุ อดีตคู่หมั้นเขียนมาหาแต่โคจิไม่ได้สนใจเปิดออกอ่าน สองคนเริ่มขัดแย้งกัน ตอนที่โคจิได้รับเชิญไปร่วมงานเปิดภัตตาคารที่รูปเขาได้ติดไว้ที่ฝาผนังของร้าน ซึ่งเป็นงานที่เขาไม่ภูมิใจแม้แต่น้อย ฮิโรโกะมอบช่อดอกไม้แสดงความยินดี โคจิไม่คิดว่าจะได้เจอเธอ มีคนต่อว่าเขาว่ามีฝีมือแค่ทำงานติดฝาผนังภัตตาคาร แต่โคจิไม่อยากตอบโต้ สองคนทะเลาะกัน ฮิโรโกะบอกอย่างเจ็บปวดว่า “ฉันคงจะเข้าใจอะไรผิดไปแล้ว ฉันคงจะคิดเองสรุปเองอีกแล้วล่ะมั้ง ฉันไม่เข้าใจอะไรเลย ฉันไม่เข้าใจ ทำประโยชน์อะไรให้คุณไม่ได้เลย แล้วยังเอาช่อดอกไม้มาด้วย แต่สำหรับฉันแล้วภาพที่คุณวาดมีความสำคัญทุกภาพเลยนะ ทุกภาพที่คุณวาดมีความสำคัญสำหรับฉัน ต่อมาสองคนปรับความเข้าใจและมีสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน โคจิบอกเธอว่า “ขอบคุณที่ช่วยจดจำภาษามือเพื่อผม ทั้งๆที่ผมพูดภาษาคุณไม่ได้ แต่คุณกลับจำภาษาของผมได้ ตั้งใจมานานแล้ว ต้องขอบคุณคุณ” “ต่อจากนี้ไป...ตลอดไป...” เธอแกล้งทำไม่เข้าใจให้เขาต้องบอกอยู่หลายครั้ง จนเอะใจเมื่อมองเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเธอ เขาแกล้งตีเธอเบา ๆ แล้วกอดเธอไว้ เสียงข้างในใจเขาดังขึ้นว่า “ต่อแต่นี้...จะอยู่คู่กันตลอดไป” หลังจากคบกันแล้วโคจิรู้ว่าฮิโรโกะหางานอื่นทำไม่ยอมไปซ้อมการแสดง พอถามเธอก็เป็นเรื่อง สองคนทะเลาะกันอีก โคจิบอกว่าเธอไม่เข้าภาพที่เขาวาด ฮิโรโกะเลยหันคว้าจดหมายของฮิคารุที่เธอบังเอิญเห็นก่อนหน้านี้ บอกว่า ถ้าเป็นคนในจดหมายที่เธอคิดว่าเป็นแฟนของโคจิ คงจะเข้าใจเขาดีกว่าใช่ไหม โคจิโมโหนึกว่าเธอเปิดจดหมายเขาอ่านโดยพลการ แต่ฮิโรโกะบอกว่าดูแค่จ่าหน้าซอง โคจิเลยบอกว่าเป็นแค่จดหมายทักทายกันแค่นั้นเอง วันต่อมาโคจิส่งแฟกซ์ไปง้อเธอ “ถึงฮิโรโกะ สบายดีเหรอครับ เบอร์แฟกซ์นี่ชิโอริเป็นคนบอกผมเอง นึกแล้วก็รู้สึกเสียใจที่ทำเครื่องแฟกซ์ของคุณเสีย ถ้าเครื่องไม่เสียข้อความนี้คงส่งถึงคุณ ข้อความจากผมก็คือ อยากพบคุณ จบครับ โคจิ” พอฮิโรโกะอ่านจบก็วิ่งตื๋อออกจากบ้านไปหาโคจิ โคจิรอแฟกซ์ตอบอย่างกระวนวาย แต่ไม่เห็นก็ร้อนใจ “ยังไม่กลับบ้านหรือยังไงน้า” สุดท้ายทนไม่ไหวต้องไปหาเธอ สองคนต่างรอกันและกัน ฮิโรโกะรอจนค่ำแต่โคจิก็ยังไม่กลับมาเลยกลับบ้าน พอมาถึงก็เห็นโคจินั่งหลับอยู่ที่หน้าประตูก็ชะงักมองแล้วค่อย ๆ เดินเข้าไปใกล้ทรุดตัวลงนั่ง เห็นแผลที่แก้มของเขาก็เอื้อมมือไปแตะ โคจิสะดุ้งตื่นลืมตาขึ้นเห็นหญิงสาวก็ยิ้มให้ เธอถามว่าไปโดนอะไรมา เขาแกล้งตอบว่า “ระหว่างที่รอคุณอยู่โดนหมียักษ์เล่นงานเข้า” แล้วทำท่ากระโจนเข้าใส่เธอ แต่พอรู้สึกเจ็บมือก็สะบัดมือเบา ๆ แล้วบอกต่อว่า “ไม่เท่าไหร่หรอก” “บ้าจังเลย” ฮิโรโกะพูดกลั้วเสียงหัวเราะ “มีพลาสเตอร์ปิดแผลจะเอามาให้ค่ะ” หญิงสาวลุกขึ้นจะไปหยิบให้ก็ถูกเขารั้งตัวแล้วกอดเธอไว้ในอ้อมแขน สองคนอิงแอบกันอยู่อย่างนั้นเป็นนาน โคจิกลับบ้าน หยิบเอกสารที่อยู่ในตู้ใส่ไปรษณีย์แล้วเดินเข้าในบ้าน วางซองทั้งหมดในมือแล้วหันไปเปิดตูเย็นหยิบน้ำมาดื่ม จากนั้นก็หันมาสำรวจจดหมายและเอกสารที่ส่งมาถึงเขา พอเห็นจดหมายของฮิคารุก็ชะงัก “มันเป็นลายมือที่คุ้นเคย ชิมาดะ ฮิคารุ ชื่อของผู้หญิงคนเดียวที่เมื่อก่อนผมเคยรัก” ฮิโรโกะอึ้งไปเมื่อรู้จากเพื่อนว่าฮิคารุเป็นอดีตคู่หมั้นของโคจิ เธอใช้ภาษามือพร้อมเอ่ยปากกับตัวเองด้วยความไม่สบายใจ “ฉันไม่สบายใจกับเรื่องในอดีตของคุณ ทำไมคนที่เลิกกันแล้วถึงกับจดหมายมาคะ” รุ่งขึ้นอีกวันฮิโรโกะซื้อผลไม้ไปที่บ้านโคจิ พอจะก้าวเข้าบ้านก็เห็นเขากำลังวาดรูปก็ชะงัก ได้แต่แขวนถุงผลไม้ไว้ที่ประตูแล้วเดินจากไปเงียบ ๆ สักพักโคจิเดินออกมาเห็น มีกระดาษเสียบไว้กับถุงก็เปิดออกอ่านแล้วก็นิ่งไป ฮิโรโกะซ้อมการแสดงอยู่ในสวนสาธารณะ มีผู้หญิงวัยกลางคนยืนมอง ก่อนจากไปก็เอ่ยชมเธอว่าสักวันต้องเป็นดาราดังแน่ ๆ โคจิตามมาที่สวนเห็นเธอนั่งกินแอปเปิ้ลอยู่ สองคนมองหน้ากัน โคจิก็เดินเข้าใกล้เธอ คว้าแอปเปิ้ลจากมือเธอไปกัดกิน เห็นฮิโรโกะมองอยู่ก็ส่งภาษามือแต่เธอทำหน้างง เขาเลยหยิบเศษไม้มาเขียนต้วหนังสือบนดิน ฮิโรโกะอ่านแล้วก็ยิ้มพยักหน้าให้แล้วแบมือขอแอปเปิ้ลคืนเขายื่นให้ สองคนปรับความเข้าใจกันได้ในที่สุด โคจิยื่นจดหมายของอดีตคู่หมั้นให้ฮิโรโกะ “ได้หรือคะ” เธอถามเขา เปิดจดหมายออกอ่าน แล้วก็รู้ว่ามันเป็นจดหมายทักทายกันอย่างที่เขาเคยบอกเธอ “สวัสดีค่ะ สบายดีไหม ไม่ได้ติดต่อคุณตั้งนาน ขอโทษด้วยนะคะ ฉันเพิ่งกลับจากโกเบมาโตเกียวอีกแล้วค่ะ มานาบุลูกชายฉันกำลังจะโตวันโตคืน ต้องรบกันทุกวันเลยค่ะ ตอนนี้กลายเป็นคุณแม่อย่างเต็มตัวแล้ว ได้แต่ติดตามข่าวคราวของเพื่อนเก่า รู้สึกเหมือนทิ้งเอาไว้อยู่ข้างหลังคนเดียวค่ะ ถ้ามีโอกาสอยากจะพบกับทุกคนอีกค่ะ ปีนี้อากาศร้อนมาก รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ปล. วันก่อนซื้อนิตยสารศิลปะมา เห็นภาพของคุณซาคากิด้วยค่ะ ดีจัง วาดภาพได้สวยมาก จะคอยเอาใจช่วยค่ะ...ฮิคารุ” ฮิโรโกะพับจดหมาย หันไปมองโคจิ เขาบอก “เป็นเรื่องในอดีตไปแล้ว ตอนนี้มีแต่เธอเท่านั้น ไม่มีใครมาแทนที่ได้ มีเธอคนเดียวเท่านั้น” “ฉันเชื่อคุณค่ะ จะเชื่อค่ะ” ฮิโรโกะตอบอย่างเชื่อมั่น สองคนยิ้มให้กัน โคจิพาฮิโรโกะมาที่ร้านอาหารที่เขาเคยมาบ่อย ๆ สมัยยังเรียนมหาวิทยาลัย เจ้าของร้านที่เป็นเพื่อนโคจิรู้ว่าสองคนทะเลาะเพราะฮิคารุ เลยบอกกับฮิโรโกะว่า “ฝากด้วยนะครับ เจ้านี่มันไม่มีใครอีกแล้วล่ะนะ คบกันตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยก็ดูท่าทางมันเหงา ๆ เรื่องที่คุณแม่หนีออกจากบ้านไป เพราะหูพิการสร้างบาดแผลในใจเขาให้ลึกเข้าไปอีก” แม่ของโคจิกลับมาหาเขา แต่ไม่กล้าให้ลูกชายเห็นได้แต่แอบตามดูอยู่เงียบ ๆ โคจิกับฮิโรโกะนั่งอิงแอบใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ชายหนุ่มมองหน้าเธอแล้วยกมือใช้นิ้วชี้ ๆ ที่ริมฝีปากเธอและของตัวเอง จากนั้นก็ยกมืออีกข้างส่งภาษามือ เธอทำตามแล้วถาม “จู้จี้เรื่องริมฝีปากเหรอ ทำไมคะ” “เพราะปกติอ่านคำพูดจากริมฝีปาก” เธอหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดต่อ “แย่จัง ไปดัดฟันเลยดีไหมน้า” เขาแตะแก้มเธอเบา ๆ แล้วบอกว่าอย่างนี้แหละดีแล้ว” โคจิขยับตัวลุกขึ้นบอกว่าจะไปซื้อบุหรี่ ออกไปซื้อบุหรี่ที่ตู้ขายอัตโนมัติ ห่างจากตรงนั้นไม่ไกลหญิงวัยกลางคนยืนมองเขาอยู่ พอโคจิหันหลังจะเดินกลับก็คล้ายกับว่ามีคนตะโกนเรียกชื่อ ชายหนุ่มชะงักแล้วหันไปมองแต่ก็ไม่เห็นใคร โคจิสังหรณ์ใจว่าคนที่เรียกเขาจะเป็นแม่ ถามฮิโรโกะว่าแม่ของเธอเป็นคนแบบไหน “แม่ของฉันเป็นคนธรรมดาค่ะ เพราะว่าบ้านของฉันเป็นร้านขายของก็เลยไม่ค่อยได้แต่งตัวสวย ๆ ร้านขายเครื่องนอนยู่ที่เซนได มีพ่อ แม่กับพี่ชายช่วยกันสามคน ถ้าคุณได้พบแม่ของฉันจะต้องตกใจแน่เลยค่ะ อ้วนอย่างนี้เลยค่ะ แต่ว่าอยู่ดี ๆ ทำไมถามขึ้นมาล่ะคะ” “อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก” โคจิไม่ยอมพูดอะไรต่อ เขากลับไปยืนตรงตู้ขายบุหรี่อัตโนมัติ รอที่จะได้เห็นแม่แต่ก็ผิดหวัง “ผมสูบบุหรี่อยู่ตรงนั้นถึงสามมวน ไม่รู้คาดหวังอะไรอยู่นะ” แม่ของโคจิขอให้ฮิโรโกะถ่ายรูปโคจิ เธอถ่ายไว้ได้แค่รูปเดียว เลยหยิบอัลบั้รูปที่ไปเจอที่บ้านเขาติดมือไปให้ด้วย ต่อมาโคจิรู้เข้าเธอเอ่ยขอโทษเสียงอ่อน บอกเขาว่าแม่อยากพบแต่โคจิปฏิเสธ “ผมไม่อยากจะพบ เค้าไม่เกี่ยวข้องกับผมอีกต่อไปแล้ว” “คุณแม่คุณซื้อนิตยสารที่มีรูปของคุณโคจิตั้งเยอะเลยแน่ะค่ะ อาจเป็นไปได้ว่าท่านไม่เคยลืมคุณเลยก็ได้ ตลอดเวลาที่จากกับคุณโคจิอาจจะนึกเป็นห่วงคุณ พอเห็นนิตยสารก็เลยทนอยู่เฉยไม่ได้” เธอยื่นกระดาษที่เขียนชื่อโรงแรมที่พักของแม่ให้โคจิ “ฉันรบเร้าให้ท่านเขียนให้ค่ะ” แล้วก็เอากระดาษใส่มือเขา โคจิเดินเข้าบ้านมาล้วงกระเป๋าเสื้อหยิบของทั้งหมดออกมา กระดาษที่อยู่ที่ฮิโรโกะให้เขาไว้ติดออกมาด้วย เขานิ่งไปครู่หนึ่งแล้วก็โยนกระดาษทิ้งเหมือนไม่ใส่ใจ ชายหนุ่มคิดถึงแม่แต่ก็รู้สึกสับสนว่าจะไปหาดีไหม “ในกระดาษนั้นมีชื่อของโรงแรมเล็กๆสำหรับนักธุรกิจที่ชินจูกุ ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกันว่าอยากจะพบแม่หรือไม่อยากพบ แค้นเคืองแม่หรือน้อยใจอยู่ แต่ที่แน่ ๆ ก็คือผู้หญิงคนนี้เคยเลี้ยงดูผมมาจนกระทั่งสิบขวบ ถึงแม้หลังจากนั้นเค้าจะทิ้งผมไปก็ตาม บทความที่ลงเกี่ยวกับตัวผมที่บอกว่าซื้อไปสิบเล่มนั่น คงจะมีข้อความที่เขียนถึงผมว่าถูกแม่แท้ๆทิ้งไป ประโยคนั้นมันทิ่มแทงหัวใจคุณบ้างหรือเปล่านะ ผมถูกคุณทิ้งไปจริงๆหรือเปล่านะ” ฮิโรโกะแฟกซ์ข้อความให้โคจิ บอกว่าแม่ของเขาจะกลับไปแล้วและคงไม่มาหาเขาอีก และมีนัดจะพบกับแม่โคจิก่อนจากไป ให้เขาตามไปพบกับแม่เป็นครั้งสุดท้าย โคจิไม่ได้ไปแต่สุดท้ายตามไปที่สถานีรถไฟ ทันบอกแม่ว่าให้สบายใจได้และให้มีความสุข วันต่อมาโคจิบอกฮิโรโกะว่าจะกลับบ้านช้าหน่อย เพราะจะแวะไปดูงานศิลปะที่พิพิธภัณฑ์ศิลปกรรม แล้วก็ได้พบกับฮิคารุอดีตคู่หมั้นที่แต่งงานไปกับคนอื่นและหย่าแล้วเพิ่งกลับมาญี่ปุ่น ฮิคารุรู้ว่าโคจิชอบมาดูรูปที่นี่เลยมาดักรอพบ ฮิโรโกะซ้อมการแสดงเสร็จก็ตามมากะว่าจะกลับบ้านด้วยกัน แต่พอดีได้เห็นโคจิเดินออกมาส่งอดีตคู่หมั้นก็จำได้ เพราะเคยเห็นรูปเธอในหนังสือรุ่น และรูปถ่ายที่สองคนเคยถ่ายร่วมกันสมัยที่ยังรักกันอยู่ โคจิบอกฮิโรโกะว่าต้องไปงานเลี้ยงรุ่นกับเพื่อน ๆ เธอนึกน้อยใจที่ไม่มีความทรงจำกับเขาเลย โคจิพาเธอไปที่มหาวิทยาลัยของเขา ทบทวนความหลังให้เธอฟัง สองคนเดินเคียงกันเธอบอกเขา “ความทรงจำเป็นสิ่งมีค่านะคะ มันจะอยู่ในใจตลอดไปไม่มีวันเสื่อมสลาย ฉันอยากจะกลับมาที่นี่อีกนะคะ” เขาส่ายหน้า “ทำไมหรือคะ เป็นชีวิตที่สนุกไม่ใช่เหรอคะ” โคจิทำมือ เธอพูดตาม “เพราะที่นี่ไม่มีฉันอยู่” เสียงโคจิดังขึ้นต่อว่า “สิ่งที่อยู่ที่นี่มีแต่ความทรงจำเท่านั้นเอง อดีตไม่ใช่ความจริง ผมมีชีวิตอยู่เพื่อวันนี้ เขาเดินเข้าใกล้เธอแล้วบอกอีก “แล้วคนที่ผมรักอยู่ตอนนี้มีแต่คุณเท่านั้น” “จริงๆนะคะ...ตลอดไป...จริง ๆ นะ” เขาตอบรับ เธอยิ้มแป้น “ดีใจจัง” โคจิขยับเดินแล้วท้าให้เธอวิ่งแข่งกัน วิ่งได้สักพักเธอก็หยุด หันไปมองเขาแล้วบอก “ฉันอยากจะบอกมานานแล้วค่ะ ฉันไม่อยากอยู่ห่างจากคุณเลย ไม่วาจะหนึ่งนาทีหรือว่าหนึ่งวินาทีก็อยากอยู่กับคุณ เพราะสำหรับฉันยังมีความทรงจำให้นึกถึงน้อยมาก” “หมายความว่ายังไง” “เวลาที่ไม่ได้พบคุณฉันจะนึกถึงรอยยิ้มของคุณ นึกถึงมือใหญ่ ๆ ของคุณ นึกถึงกลิ่นบุหรี่ที่คุณชอบสูบ จริงอยู่ คุณให้ภาพฉันมาแต่ฉันนึกเสียงคุณไม่ออกเลย ถ้านึกเสียงคุณออกฉันคิดว่าคงไม่เหงาเท่านี้ เพราะฉะนั้นทำให้ฉันยิ่งอยากอยู่กับคุณมากขึ้น” โคจินิ่ง “โกรธหรือคะ คุณโกรธหรือ” เขาส่ายหน้า “มาอยู่ด้วยกันไหม” เขาถาม “อยู่ด้วยกัน...ได้หรือคะ” “ผมต่างหากที่ควรถาม” หญิงสาวตื้นตันใจวิ่งเข้ากอดเขาแน่น ตอนเช้าก่อนโคจิจะไปทำงานฝากให้ฮิโรโกะเอาผ้าไปส่งซัก พอเธอล้วงกระเป๋ากางเกงของเขาจะเอาของออก เห็นสติกกเกอร์รูปโดราเอมอนก็สงสัย ฮิคารุได้งานทำที่แกลอรี่ที่โคจิส่งรูปขายอยู่ โคจิมองหน้าเธอนึกหวั่นใจว่าอาจจะเกิดเรื่องเข้าสักวัน ฮิโรโกะไปค้นเจอรูปอดีตคู่หมั้นที่โคจิยังเก็บไว้อย่างดี เธอโมโหหึงต่อว่าเขา เอาแต่ปิดหน้าร้องไห้ โคจิบอกให้คุยกันดี ๆ แต่เธอกลับบอกว่า “ฉันเหนื่อยกับการอ่านภาษามือ” โคจิอึ้งไป ลุกขึ้นยืนนิ่งแล้วเดินหนีอย่างสะเทือนใจ เธอพูดอีกว่า “ทำไมถึงไม่ให้ฉันได้ยินเสียงของคุณบ้างล่ะ” ฮิโรโกะย้ายออกจากบ้านโคจิไปอยู่โรงแรม พอเปิดกระเป๋าจะหยิบเสื้อผ้าก็เห็นจดหมายของเขาเขียนบอกว่า “ถึงคุณมิซูโนะ ฮิโรโกะ คืนที่มีงานเลี้ยงรุ่นผมกับฮิคารุพบกันโดยบังเอิญ เพราะเพื่อนผมคนนึงพาเราไปที่บาร์ที่เธอทำงานอยู่ ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเธอทำงานกลางคืนอยู่ ผมจึงรอพบเธอจนกระทั่งบาร์ปิด นั่นก็เพราะว่าเธอโกหกผม เรื่องที่หย่าแล้วก็ไม่บอกผม ผมไปส่งเธอที่บ้านแล้วบังเอิญมานาบุ (ลูกชายของฮิคารุ) กำลังเป็นไข้ตัวร้อน และระหว่างที่เธอไปซื้อน้ำแข็งผมก็เฝ้ามองดูมานาบุ แต่เพราะว่าเราสื่อภาษากันไม่ได้ผมจึงวาดการ์ตูนให้เขาดู แล้วเขาก็หัวเราะ และก่อนจะกลับมานาบุก็ให้สติกเกอร์โดราเอมอนเพื่อขอบคุณผม ผมคิดว่ามันไม่ดีเลยที่เธอออกไปทำงานกลางคืนทั้งๆที่มีลูกเล็ก ๆ อยู่ ผมก็เลยไปขอร้องคุณคาโอรุ (เจ้านายพระเอก) ให้หางานให้เธอ คุณคาโอรุตัดสินใจจะจ้างเเธอให้ทำงานที่แกลอรี่ของเรา แต่ผมบอกว่าไม่ได้เพราะไม่สะดวกใจ ฮิโรโกะ ผมรู้ว่าคุณจะต้องคิดมากเพราะคุณเห็นฮิคารุโดยบังเอิญบ้างล่ะ พบจดหมายโดยบังเอิญบ้างล่ะ ดูท่าทางคุณแล้วผมก็รู้ว่าคุณจะไม่สบายใจ เพราะอย่างนี้ ผมถึงพยายามหางานที่อื่นที่ไม่ใช่แกลอรี่ของเราอย่างเต็มที่ ผมไม่คิดจะปิดบังคุณเลย เพียงแต่คิดว่าไม่จำเป็นต้องบอกเท่านั้น เพราะไม่อยากให้คุณไม่สบายใจโดยใช่เหตุ ไม่อยากให้คุณเสียใจหรือถ้าจะพูดตรง ๆ ผมไม่อยากให้คุณเกลียดผม ผมมาอ่านทวนซ้ำอีกครั้งแล้วอดประหลาดใจต้วเองไม่ได้ ช่างเป็นจดหมายที่น่าเบื่อจริง ๆ อย่างกับสมุดสอบปากคำของตำรวจก็ไม่ปาน ครั้งแรกที่คุณเขียนจดหมายถึงผม คุณบอกว่าคุณเขียนจดหมายไม่เก่ง แต่ผมก็ชอบจดหมายของคุณมาก เพราะจดหมายของคุณสามารถถ่ายทอดมาถึงหัวใจผม คิดว่าคงเพราะคุณมีชีวิตอยู่ด้วยความรักที่มีต่อผู้อื่น เป็นที่รักของผู้อื่น เชื่อใจผู้อื่นอยู่เสมอจึงเขียนออกมาเป็นจดหมายแบบนั้นได้ ความมีชีวิตชีวาของคุณยังช่วยเผื่อแผ่มาถึงผมอีกด้วย ครั้งหนึ่งคุณเคยเขียนในจดหมายว่าตั้งแต่ได้พบผม คุณก็มีกำลังใจที่จะพยายามอีก ส่วนผม ตั้งแต่ได้พบคุณ ผมก็คิดว่าตัวเองวาดรูปเพื่อคุณ จะพูดอีกอย่างคือวาดให้คุณดู พรุ่งนี้ก็อย่ากจะอยู่กับคุณ อยากจะใช้ชีวิตร่วมกับคุณ ขอโทษที่ผมเชียนจดหมายไม่เก่ง เชียนหนังสือก็ไม่สวย แต่ว่านี่เป็นความรู้สึกจากใจจริงของผม” ฮิคารุอ่านจดหมายบอกความในใจยืดยาวของโคจิจบก็สะอื้นจนตัวโยน แนบจดหมายกับอกแล้วยิ้มทั้งน้ำตา รุ่งเช้าอีกวันหญิงสาวแฟกซ์ข้อความไปหาโคจิ “สบายดีหรือคะ ข้าวเย็นกินอะไรไปคะ เวลาอยู่ห่างกันเหงาจังนะคะ” โคจืยิ้มหน้าบาน ฮิโรโกะกำลังซ้อมการแสดงอยู่ โคจิวานให้เด็กกดโทรศัพท์ไปบอกเธอ ฮิโรโกะพูดฮัลโหลอยู่หลายครั้งแต่ปลายสายก็เงียบเสียง เธอกำลังจะวางสายลง เสียงเพลงจากกล่องดนตรีที่เธอเคยร้องให้เขาฟังดังแว่วออกมา หญิงสาวยกหูโทรศัพท์แนบกับหูฟังเสียงดนตรี ริมฝีปากแย้มออกเต็มที่ เสียงของเด็กดังลอดเข้ามาว่า “คุณน้าเขาบอกว่าพยายามเข้านะ” “ขอบคุณนะหนู ช่วยบอกคุณน้าว่าขอบคุณให้หน่อยได้ไหม” แล้วก็วางโทรศัพท์ลง ฮิคารุอยากกลับมาหาโคจิอีกแต่เขาปฏิเสธ “ฉันคิดกับเธอเหมือนอย่างเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว ฉันตั้งใจจะอยู่ด้วยกันกับเขา” “แต่งงานหรือ” โคจิพยักหน้า “งั้นหรือ สิ่งที่เธอไม่สามารถข้ามผ่านไปกับฉันได้ แต่คุณกับผู้หญิงคนนั้น เธอข้ามผ่านไปได้หรือ” เขาพยักหน้ารับคำหนักแน่น โคจิเดินออกมาส่งฮิคารุ ฮิโรโกะเห็นเข้าพอดี กล่องข้าวที่ตั้งใจทำมาอย่างดีเพื่อเขาหลุดจากมือ หันหลังวิ่งจากตรงนั้นไปทันที กลับไปที่บ้านตัวเองนอนซมเพราะพิษไข้ โคจินึกห่วงออกตามหาแต่ไม่เจอ ฮิคารุเกิดเรื่องมาหาโคจิ เขาเลยให้เธอพักในห้องนอน ส่วนเขานอนอีกห้อง พอเช้าอีกวัน ฮิโรโกะไข้ลดก็มาที่บ้านเขา พอเห็นกระดาษที่เขียนข้อความที่โคจิเขียนบอกว่า “หายไปไหนมา เป็นห่วงมาก จะไปตามหาเธอ” ก็ตัดสินใจไม่ถามเรื่องฮิคารุอีก ทำตัวร่าเริงเอาใจเขาเหมือนเดิม เข้าไปในห้องเขาจะหยิบผ้าขนหนูมาให้เขาใช้อาบน้ำ แหวนกระเด็นตกลงพื้น เธอหยิบขึ้นดู เห็นชื่อของฮิคารุสลักอยู่ด้านในแหวน ฮิโรโกะเอ่ยถามว่า “ฮิโรโกะมาค้างที่นี่ใช่ไหม” โคจิพยักหน้าให้ไม่อยากโกหกเธอ บอกว่าเป็นคนให้เธอเข้ามาในบ้านเอง จะอธิบายให้เธอเข้าใจแต่ฮิโรโกะกลับโมโหหึงไม่ยอมฟัง “ฉันเคยเห็นคุณอยู่กับคุณฮิคารุ ยังรักกันอยู่เหรอ ที่นี่เป็นบ้านของฉันกับคุณ คุณเป็นคนชวนให้ฉันมาอยู่ที่นี่กับคุณไม่ใช่หรือ ฉันไม่ต้องการให้คุณมองคนอื่นนอกจากฉัน พอซะที คุณก็ดีแต่วางมาดเป็นผุ้ใหญ่สอนโน่นสอนนี่ คิดว่าฉันเป็นอะไร ฉันไม่ใช่ลูกหมาลูกแมวที่คุณเก็บมาเลี้ยงนะ ฉันเป็นผู้หญิงนะ คุณไม่เคยปฏิบัติต่อฉันอย่างเท่าเทียมกันเลย” “นี่เธอคิดแบบนี้อยู่หรือ” “ทุกเมื่อเชื่อวันฉันรู้สึกเหมือนถูกมองอย่างคนที่ต่ำกว่า ฉันคงไม่ดีพอสำหรับคุณ คุณกับคุณฮิคารุก็เลย” ฮิโรโกะสรุปเหตุการณ์เอาเองด้วยความเสียใจ “ฉันไม่เคยมีอะไรกับคุณฮิคารุ” เธอตอบโต้ด้วยอารมณ์แรงว่า ทั้งเขาและฮิคารุนอนด้วยกันแล้ว โคจิโมโหตบหน้าเธออย่างแรง แล้วก็ชะงักตกใจกับการกระทำของตัวเอง ฮิโรโกะอาละวาดทำลายข้าวของไล่ไปหาฮิคารุ โคจิไม่ขวาง บอกแต่ว่าเขารักเธอคนเดียว “งั้นก็พูดซิ ไม่ใช่ด้วยภาษามือ พูดออกมาซิ พูดออกมาให้ฉันได้ยินซิ พูดออกมาว่ารักฉัน คุณพูดซิว่าคุณรักฉัน” ฮิโรโกะคาดคั้น โคจิก้มหน้าสะเทือนใจกับคำพูดของเธอ ไม่มีเสียงใดหลุดออกจากปากเขา ฮิโรโกะเห็นท่าทางของเขาก็เสียใจวิ่งหนีไปอย่างเร็ว โคจิเปิดสมุดร่างภาพที่ตัวเองวาดรูปของฮิโรโกะออกดู แล้วรีบวิ่งออกตามหาเธอ ฮิโรโกะร้องไห้อย่างหนัก โทรศัพท์ไปหาเคนจังเพื่อนที่เคยหลงรักเธอโดยที่เธอไม่รู้ตัว เคนจังพาเธอกลับบ้าน เธอบอกอย่างเจ็บปวด “เหมือนถูกใครเอามีดมากรีดหัวใจโดยไม่ใช้ยาชา” “คงเจ็บน่าดู แล้วมันเกิดอะไรขึ้น” เคนจังถาม เธอเล่าเรื่องให้ฟัง “ฉันเหนื่อยเต็มทีแล้วล่ะ” เคนจังกอดเธอไว้แนบอกแล้วบอกเธอ “ถ้าอย่างนั้นก็อยู่ที่นี่ตลอดไปนะ ให้อยู่ด้วยกันสองคน” ด้วยความเสียใจฮิโรโกะยอมมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเคนจัง โคจิยังคงออกตามหาเธออย่างร้อนรน วันรุ่งขึ้นฮิโรโกะมาที่บ้านโคจิ เดินเข้าไปในบ้านไม่เห็นใคร เห็นแต่กล่องดนตรีที่เขาเคยส่งเสียงมาตามสายโทรศัพท์ให้เธอฟัง ฮิโรโกะหยิบขึ้นแนบหูฟังเสียง แล้วนึกถึงเขาที่เคยบอกว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป และคำพูดของตัวเองที่บอกเขาว่าเชื่อใจเขา โคจิกลับบ้านตอนกลางคืน มองเห็นกล่องดนตรีวางไว้ผิดที่ก็รู้ทันทีว่าฮิโรโกะมาหา เขาออกวิ่งไปหาเธอทันที พอถึงหน้าบ้านเธอก็ทั้งกดกริ่งทั้งทุบประตู ฮิโรโกะอยุ่ในบ้านเอาแต่ร้องไห้ปิดหูแน่น แข็งใจไม่ยอมเปิดประตูให้ โคจินึกอะไรได้ก็รีบวิ่งจากบ้านเธอไปอย่างเร็ว ฮิโรโกะเปิดประตูออกมาไม่เห็นเขารีบตามไปแต่ไม่ทัน โคจิวิ่งหาตู้โทรศัพท์แล้วโทรไปหาเธอ ฮิโรโกะรับสาย รู้ว่าเป็นเขาก็ร้องเรียกอย่างร้อนใจแต่ไม่เสียงตอบ ชายหนุ่มจับหูโทรศัพท์นิ่ง พยายามออกเสียงแต่ไม่มีคำพูดใดหลุดจากปาก พอดีฮิโรโกะได้ยินเสียงรถไฟดังลอดเข้ามาในโทรศัพท์ ก็รู้ว่าเขาโทรมาจากที่ไหน รีบวางหูแล้วออกวิ่งไปหาทันที โคจิวางโทรศัพท์ลง เดินออกมาจากตู้โทรศัพท์แล้วนั่งหมดแรงอยู่ตรงนั้นเอง ฮิโรโกะวิ่งมาถึงเห็นเขาก็เดินเข้าใกล้ เอ่ยคำขอโทษ “ทำไมถึงรู้ว่าผมอยู่ที่นี่ล่ะ” “เพราะได้ยินเสียงรถไฟน่ะค่ะ” “กลับกันเถอะ กลับบ้านกันเถอะ” ชมซีรีส์ได้ที่เวบนี้ค่ะ mysoju.com Aishiteiru to itte kure - Dreams Come True บีจีจากคุณลัคกี้ Free TextEditor   Create Date : 17 เมษายน 2549 78 comments Last Update : 2 พฤษภาคม 2555 22:10:55 น. Counter : 9545 Pageviews. Share Tweet

โอ้ โห ..ใครที่ชอบเรื่องนี้จริงๆต้องมาอ่านที่นี่นะคะเนี่ย ข้อมูลเยอะมาก แล้วละเอียดดีด้วยค่ะ เราเลยหยุดอ่านซะนานเลย คุณจำรายละเอียดได้ดีมากๆเลยอ่ะ คำพูดแต่ละคำ ทำให้มองเห็นภาพได้แม่นเลย อ้อ ข่าวดีค่ะ เราคิดว่าเราอาจจะมีการ cap ภาพเรื่องนี้อีกที คือ ห้องซีรีส์ญี่ปุ่น เราอาจจะซ่อมใหม่หมดให้รายละเอียดภาพเยอะเหมือนห้อง ซีรีส์เกาหลี ให้เราว่างกว่านีอีกนิดค่ะ เพราะติดทำซีรีส์เยอะมากๆ เดี๋ยวถ้าวันไหน (คงซักพักใหญ่ค่ะ) เรา cap เรื่องนี้ เราจะ cap ให้คุณชุดนึงละกันนะคะ เป็นกำลังใจให้เพราะเราคอ หนังญี่ป่นมาก่อนอยู่แล้ว เลยเข้าใจ   โดย: โจเซฟิน 19 เมษายน 2549 10:29:18 น.

เป็นคนความจำสั้นเจ้าค่ะ ถ้าไม่ได้เทปที่อัดไว้คงเขียนไม่ได้ ตอนนั้นคลั่งซีรีส์ญี่ปุ่นพอๆกับซีรีส์เกาหลีตอนนี้เลย ช่วงนั้นช่องสามจะมีเรื่องดีๆมาให้ดูเยอะมาก เราก็อัดเก็บไว้หลายเรื่อง ดูแล้วก็ชอบจดบทพูดเก็บไว้เพราะอย่างที่บอกว่าติดใจคำพูดของตัวละคร เรื่องนี้ก็เหมือนกัน พระเอกไม่พูดเลยแต่เขียนถึงนางเอกแต่ละทียาวมาก ต้องชมคนเขียนบทซีรีส์ญี่ปุ่นที่นอกจากจะเขียนบทพูดได้ดีแล้วยังคิดพล็อตเรื่องได้หลากหลาย ขอบคุณคุณโจเซฟินมากนะคะที่อนุญาตให้ใช้รูปจากบล็อค มีเทปละครอยู่แต่เรื่องเอารูปลงคอมไม่เป็น อยากแปะเพลงละครจากซีดีด้วย คุณbeehahaบอกวิธีแล้วแต่ยังไม่ได้ลองทำเพราะไม่มีเวลา เลยต้องไปคว้ามาจากเวบละครไปก่อน ขอบคุณล่วงหน้าหลายๆเลยค่ะสำหรับรูปที่จะช่วยcapให้ ถ้าได้รูปของคุณก็สุดยอดเลยค่ะ จะได้แปะรูปให้ตรงกับเนื้อเรื่อง พยายามสุดชีวิตที่จะหารูปประกอบแต่หายากมากๆๆๆๆ รวมรูปจากบล็อคของคุณกับเวบที่ค้นมาได้ก็มีเท่าที่เห็นนี่แหละค่ะ   โดย: haiku 19 เมษายน 2549 19:19:46 น.

cap มาแล้ว แค่ตอนที่สอง เอง ได้ 9 รูปมั้งแต่บอกตรงๆเห็นหนังแล้วหมดอารมณ์เลย เก่ามากๆ เรานึกว่าภาพจะใสกว่านี้ซะอีก พอๆกับรูปที่อยู่ข้างบนที่ตัวเองแปะเลย เดี๋ยวดูก่อนว่าอีกตอนจะเป็นยังไง แล้วแต่งภาพอีกนิดให้มันใช้ได้ก็พอ เฮ้อ น่าเบื่อแฮะหนังเก่าก็งี้แหละ คนทำไฟลเรื่องนี้ ดันรวม sub หนังเข้าอีกทำไม่ค่อยดีเลย เดี๋ยวเสร็จจะเข้ามาบอกอีกทีละกันนะตัว รออีกนิด   โดย: โจเซฟิน 2 พฤษภาคม 2549 21:21:15 น.

โห พยายามมากเลยนะตัวเอง ใจเย็นๆ มีเวลาก็ค่อยๆcapไปเรื่อยๆ นานแค่ไหนก็รอด้ายยยยจ้า รูปที่ได้จากเวบนี่ชัดอยู่รูปแรกรูปเดียวเอง รูปอื่นคุณภาพม่ายไหวจริงๆอย่างที่โจว่า แต่ถึงรูปทำกำลังcapออกมาจะแย่ยังไงก็อยากได้อยู่ดีค่ะ ขอบคุณมากๆในน้ำใจอันงามนะจ๊ะ   โดย: haiku 3 พฤษภาคม 2549 19:09:10 น.

มะเปงไร เอาให้มันใช้ได้ก็พอเนอะ กะลัง cap แต่งไปนิดหน่อยแล้ว แต่งานเยอะเลยไม่ค่อยเร่ง แต่อยากจะว่าคนทำ ไฟล์หนังเรื่องนี้จริงๆ มันเอาไฟล์หนังกะ sub ทำได้ห่วยมาก ปล.เราก็ไม่รู้นะที่ตัวเอง แปะเม้น blog เราไม่ได้แต่ลองดูอีกทีละกันวันหลังนะอยู่ที่ช่วงของ saver รึเปล่าไม่แน่ใจ เพราะเดี๋ยวนี้ blog รวนบ่อย   โดย: โจเซฟิน 3 พฤษภาคม 2549 20:22:43 น.

ว่าไงว่าตามกันเจ้าค่ะ ว่าแต่โจไปหาไฟล์หนังมาจากไหนเหรอ นึกว่าcapรูปจากวีซีดีซะอีก ลองแวะไปที่บล็อคของโจมา แต่พิมพ์อะไรบ่ได้เลยอ่ะ ใช้windowแล้วเข้าง่ายแต่พิมพ์ข้อความไม่ได้ ลองใช้เครื่องmacแล้วไม่รู้ทำไมโหลดช้าก็ไม่รู้ ว่าจะเข้าไปเมาท์เรื่อง Pride ซะหน่อย เอาเป็นว่าขอคุยถึงนิดนึงละกัน ชอบทาคูยะเรื่องนี้กว่าทุกเรื่องที่เคยดูมาเลย เท่ได้ใจมากกกกกกกกกกก ดูแล้วเชื่อว่าเขาเป็นนักฮอกกี้จริงๆ ทีแรกเห็นตัวอย่างเป็นเรื่องของกีฬาก็เฉยๆนะ ชอบก็แต่เพลงประกอบเพราะชอบเสียงนายFreddyสุดๆ แต่พอได้ดูแค่ตอนเดียวก็เรียบร้อย ตามติดทุกตอน ชอบมิตรภาพระหว่างhaluกับลูกทีมมากกว่าความรักของพระนางซะอีกนะ บทก็เขียนดี ทุกตอนไม่มีหลุดจากconceptของชื่อเรื่องเลย โจเข้าใจพูดนะที่ว่า "Prideเป็นเรื่องราวทั้งความรักและศักดิ์ศรีในเกมส์ ไม่ว่าจะเป็นเกมส์แบบไหนทุกคนอยากชนะ...แต่การชนะจะต้องไม่โดดเดี่ยว...เรื่องนี้ทำได้น่ารักและลงตัวที่สุดเท่าที่ซีรีส์ญี่ปุ่นจะพึงมีก็ว่าได้" ขอบคุณที่ทำblogเรื่องนี้ออกมานะคะ   โดย: haiku 4 พฤษภาคม 2549 20:20:29 น.

ชมซะเขิล จะเข้ามาบอกว่าเพิ่งซ่อมบล๊อคเรื่อง เก็บไว้ในความทรงจำ เสร็จ ลองเข้าไปดูรูปก่อน https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=miss-josephins&group=3&month=01-2006&date=05&blog=1 เราใช้รูปแค่นิดเดียวอ่ะ มันเก่า เอาแค่ให้มันมีกลิ่นของซีรีส์ก็พอ เดี๋ยวถ้าตัวเองบอกว่าพอไหว จะได้ส่งให้หมดเลยแล้วไปเลือกเองละกันนะว่าจะลงรูปไหน มี 20 กว่ารูปมั้ง ไม่ได้แต่งภาพไรมากหรอกแค่ resize ให้ไฟล์มันเล็กลง ส่วนที่ตัวเองถามว่าเราได้ไฟล์มาจากไหน คือเราไปโหลดหนังเรื่องนี้จาก d-addicts โหลดมา 3 ตอนก็พอเพราะหนังมันเก่า ต่อจากนั้นก็ cap ภาพอีกที มันเป็น sub eng เราว่าถ้าให้เราทำรวม sub เราทำได้ดีกว่านี้อีก เออ..เอาของเค้ามาแล้วว่าเค้าอีกเนอะ ฮี่ๆ   โดย: โจเซฟิน 6 พฤษภาคม 2549 0:50:06 น.

รูปชัดใช้ได้แล้วล่ะโจ โห มีตั้ง20กว่ารูปเลยเหรอ ดีจัง ไม่เลือกล่ะขอไว้ทั้งหมดเลยละกัน โจแปะไว้ที่บล็อคแล้วเราไปเก็บมาก็ได้ค่ะ แหม มีโคสะนาบล็อคให้เราด้วยน้า ขอบคุณหลายๆจ้า   โดย: haiku 6 พฤษภาคม 2549 10:37:20 น.

เดี๋ยวส่งให้ทาง mail ละกันง่ายดี คอยเช็คนะ Lilly_kid เค้าก็เคยทำ link บล๊อคตัวเองเรื่อง สววรค์ลำเอียงนะ ตัวเองรู้ป้าว ไม่เชื่อไปบล๊อค Lilly_kid ดูดิ   โดย: โจเซฟิน 6 พฤษภาคม 2549 22:42:32 น.

ส่งให้แล้วเมื่อกี้ ได้ไม่ได้ยังไงก็บอกละกันนะ ส่งเป็น ZIP อ่ะ แตกไฟล์ได้ป้าวเครืองตัวเองมี winzip มั้ย ไม่มีล่ะยุ่งเลย ถ้าไม่ได้จะส่งให้ใหม่ ไม่ต้องเกรงใจ   โดย: โจเซฟิน 6 พฤษภาคม 2549 23:02:11 น.

ส่งไม่ได้ เค้าบอกว่า woranunm@yahoo.com ใช้ไม่ได้ เอ ..ทำไงดีเด๋วไปหาทางก่อง   โดย: โจเซฟิน 6 พฤษภาคม 2549 23:06:40 น.

ได้รับรูปเรียบร้อยแล้วจ้า เปิดดูได้หมด โจน่ารักจริงๆส่งเพลงให้ด้วย เดี๋ยวต้องไปเปิดเทปอีกรอบดูว่าจะใส่รูปไว้ตรงไหน เพราะเขียนข้อความนีไว้นานแล้ว Lilly_kidทำlinkบล็อคเราด้วยเหรอ ไว้ต้องแวะไปดูอีกที เครื่องที่ใช้อยู่ประจำไม่รู้เป็นไงเวลาเข้าบล็อคคนอื่นมันโหลดช้าเหลือหลาย เข้าได้แต่เปิดไม่หมดเครื่องมันhangทุกที ขอบคุณมากๆนะคะสำหรับรูปและเพลงที่ส่งไปให้   โดย: haiku 7 พฤษภาคม 2549 5:49:26 น.

อ้าว..ถึงแล้วเหรอ เออ ดีๆ ไม่เป็นไร ไม่ได้มากมายอะไร ไม่ต้องเกรงใจ คอเดียวกัลล นี่ไง Link ของ Lilly_kid อยู่หน้านี้ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=myday&month=04-2006&date=23&group=12&blog=1   โดย: โจเซฟิน 7 พฤษภาคม 2549 20:56:02 น.

เมื่อกี๊ไปโผล่ที่ห้อง Lilly_kid เจอเทอด้วย ไปมาแร้วก็ไม่บอกแหะๆ   โดย: โจเซฟิน 7 พฤษภาคม 2549 20:59:00 น.

ช่วงนี้ยุ่งๆแล้วก็กะลังเขียนบล็อคอักษรจีนอยู่เลยไม่ค่อยได้ร่อนไปอ่านบล็อคของคนอื่นเท่าไหร่ ดีนะที่โจมาบอก รีบแวะไปบล็อคของlilly_kidเลยแต่ยังพิมพ์ข้อความไม่ไ้ด้ ต้องใช้windowถึงจะได้ ยังอ่านไม่ครบทุกบล็อคเลย ไว้จะลองแวะไปที่บล็อคของโจอีกทีเผื่อจะเข้าไปคุยได้ แต่บล็อคตัวเองก็โหลดช้าเหมือนกัน เคยเข้าไปอ่านเห็นบางบล็อคมีเม้นท์ตั้งหลายสิบแน่ะ อิจฉาอ่ะ   โดย: haiku 7 พฤษภาคม 2549 22:50:15 น.

โอ้ วันนี้ดีใจ ตัวเองเข้าบล๊อคเราได้ซะทีนะ เดี๋ยวเล่นไปนานๆก็มีคนเม้นเอง เราเองบ้าน้ำลายมั้ง พรืดได้ไปเรื่อย เลยเพื่อนเยอะหน่อย เดี๋ยวตัวเองเล่นๆมีเวลาก็คุยๆกะคนอื่นดูสิ ให้เม้นแก่ท่าน เม้นนั้นถึงเรา แหะๆ BBwindy (ยัยนา) เป็นคนบอก ตอนแรกเราก็ไม่รู้จักใครหรอก อัพแต่เรื่องการ์ตูนด้วยเพราะชอบอ่านการ์ตูนมาก่อน หลังๆไปแปะซีรีส์เพราะชอบดูหนัง ดูซีรีส์ พอมากเข้าก็ไปลบห้องการ์ตูนออก เพราะโหลดช้า เสียดายเหมือนกัน ..จะอัพเรื่องไรเหรอ อัพเร็วๆนะอยากอ่าน   โดย: โจเซฟิน 8 พฤษภาคม 2549 22:15:20 น.

ช่าย ดีใจเหมือนกันที่เข้าไปคุยได้ จริงๆแล้วเคยเข้าไปคุยหนนึงเมื่อนานมาแล้ว แต่หลังๆนี่clickตรงcommentจะพิมพ์แต่พิมพ์ไม่ได้ ทำไงรู้มะ ต้องกดตัวemotionให้มีcodeขึ้นที่ช่องcommentแล้วถึงจะพิมพ์ข้อความได้ เฮ้อ คนอื่นเป็นเหมือนเราไหมเนี่ย สงสัยเราจะเป็นบล๊อคเกอร์ีที่ไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ บล็อคก็ไม่ค่อยได้อัพแถมไม่ได้แวะไปคุยในบล็อคของคนอื่นเท่าไหร่ มันไม่ค่อยมีเวลาน่ะ แต่ยังไงช่วงนี้มีเวลานิดนึงก็ต้องแว่บเข้าบล็อคตัวเองเพราะโจเข้ามาคุยบ่อย ต้องขอบคุณโจมากนะเข้ามาคุยเป็นเพื่อนกัน กำลังเขียนบล็อคใหม่เป็นเรื่องเกี่ยวกับการเขียนพู่กันจีนน่ะ ยังไม่เรียบร้อยดี หาข้อมูลจากเนทได้เยอะแยะแต่เป็นภาษาปะกิตซะส่วนใหญ่ ไอ้เราก็ภาษาอังกฤษดีซะด้วยแถมขี้เกียจแปลอีกตะหาก ที่จริงยังมีซีรีส์ญี่ปุ่นเก่าที่เขียนแบบเล่าเรื่องไว้คือเรื่อง Love And Eros โทโมยะเล่นกับนางเอกนายกระจอก(ซีรีส์เก่า จำชื่อเต็มไม่ได้) เราได้ดูทางช่องJET TV เป็นช่องเคเบิ้ลสมัยก่อนๆที่จะรวมเป็นubcน่ะ โจเคยได้ดูไหม   โดย: haiku 9 พฤษภาคม 2549 9:30:48 น.

Love And Eros ที่โทโมยะ เล่นกับป้า Asano Atsuko ใช่ป่ะ โห..เก่ามากตั้งแต่ 101 kaime no puropozu (ชื่อภาษาไทยจำไม่ได้แล้ว) เราก็ดูหนังของแกไม่เคยจบเลย ป้าแก 40 กว่าปี้แล้วนะ ภาพล่าสุดแกแก่ไปเยอะเลย สมัยสาวๆเราว่าแกเท่-อ่ะ เรากะว่าจะอัพเรื่อง 101 kaime no puropozu เพราะชอบเพลง SAY YES ของ Chage & Aska น่ะเลยจะอัพซะหน่อยรอซักพักก่อง เพราะเดียวจะลองไปหาเรื่องนี้ดูว่ายังพอมีให้ cap มั้ย เก่ามากแล้ว ดูไม่จบด้วยนะบอกตรงๆ เพราะตอนนั้นเด็กมากๆ   โดย: โจเซฟิน 10 พฤษภาคม 2549 1:24:32 น.

ตอนที่เล่นเรื่องนี้ก็แก่แล้วล่ะแต่เจ๊แกเล่นดี ดูสวยเป็นบางมุมแต่มาดเท่อย่างโจว่า โทโมยะก็ยังเอาะๆอยู่เลย ชื่อภาษาไทยคิดว่าน่าจะชื่อตื๊อรักนายกระจอก(หรือเปล่าหว่า) สงสัยว่าจะไม่ได้ดูเพราะจำเนื้อเรื่องไม่ได้เลย ไว้จะรออ่านบล๊อคเรื่องนี้ค่ะ   โดย: haiku 10 พฤษภาคม 2549 18:28:43 น.

ช่วงนี้ท่าทางตัวเองมีเวลานะเนี่ยเจอบ่อยเหมือนกัน แต่ก่อนไม่ค่อยเจอเลย เราเข้าใจว่าตัวเองจะเลิกเล่นบล๊อคไปแล้วมั้ง ดีจายๆที่คัมแบคจะอัพบล๊อค อัพเร็วๆนะจะรออ่าน   โดย: โจเซฟิน 10 พฤษภาคม 2549 21:52:45 น.

บล็อคแรกๆทำไว้ไม่ค่อยมีคนเข้ามาเมนท์ก็เลยไม่ได้เข้ามาบ่อย แต่ยังไงคงไม่เลิกหรอกเล่นหรอกมีเรื่องที่อยากลงบล็อคอีกหลายเรื่องแต่มันไม่ค่อยมีเวลาน่ะ ที่พักนี้เข้ามาบ่อยต้องยกความดีให้โจแหละที่เข้ามาคุยเรื่อยๆ เอาไว้เราทำบล็อคสั้นๆแบบโจมาขัดตาทัพไปก่อนดีกว่า เพราะเรื่องพู่กันจีนเห็นท่าจะอีกสักพักถึงจะเขียนเสร็จ แก้ข้อความข้างบนนิดนึง ชื่อภาษาไทยเรื่อง101kaime no puropozuน่าจะเป็นตื๊อรักนายกระจอก ส่วนเรื่องLove and Erosรู้สึกว่าจะชื่อแรงรักแรงปรารถนาหรือไงนี่แหละ   โดย: haiku 11 พฤษภาคม 2549 9:06:17 น.

ตื๊อรักนายกระจอก อือ ใช่ๆ เรื่องนี้แหละ เราดูไม่จบด้วยแต่ตอนนี้กำลังค่อยได้หนังมาตอนแรกแล้ว ยังไม่ดูเลยว่าใช้ได้ป้าว อาจจะเก่ามากๆ ต้องค่อยๆทำอีกที   โดย: โจเซฟิน 11 พฤษภาคม 2549 12:05:43 น.

ชอบละครเรื่องนี้ค่ะ ตอนที่ดู นึกอยากได้จักรยานที่มีตะกร้าหวายแบบนางเอกซักคัน   โดย: Q.NUH 11 พฤษภาคม 2549 16:50:02 น.

แล้วจะรออ่านบล๊อคตื๊อรักนายกระจอกของโจนะ ที่ว่าได้หนังมาแล้วนี่ซื้อซื้อวีซ๊ดีมาเหรอ หรือว่าโหลดจากเวบเหมือนsay you love meล่ะ เปิดเมล์ดูรูปที่โจส่งมาให้ โห มีตั้งเกือบ40รูปแน่ะ รูปชัดพอใช้ได้เลยแหละ บางรูปก็จำได้ว่าเป็นฉากไหน แต่บางฉากนึกไม่ออก เดี๋ยวว่างแล้วจะอัพรูปที่จำได้ก่อน เมื่อวานค้นเทปละครมาเปิดดู ยังดูไม่จบ เฮ้อ เห็นพระเอกแล้วใจละลาย ถึงจะไม่หล่อแต่มาดพี่แกดี๊ดี เล่นเก่งมากกกกกกกกก ไม่ว่าจะแสดงอารมณ์ไหนดูแล้วก็อิน แต่ไม่ค่อยชอบนางเอกเท่าไหร่เพราะบุคลิกออกจะงอแงเป็นเด็กๆไปหน่อย สวัสดีค่ะคุณQ.NUH ดีใจที่แวะมาเยี่ยมนะคะ เคยได้ดูเรื่องนี้แสดงว่าเราแก่ทันกัน อิ อิ ชอบสไตล์วาดรูปของคุณมากค่ะ ยังกะรูปภาพประกอบในนิตยสารเลย ดูเย็นตามองแล้วสบายใจดีจัง   โดย: haiku 12 พฤษภาคม 2549 9:55:44 น.

มาเยี่ยมอีกแล้ว... อยากบอกว่าตอนที่เรื่องนี้ออกอากาศ...เราดูมั่งไม่ดูมั่ง เพราะว่า...พระเอกดูแก่กว่านางเอกเยอะน่ะ ยังกะเป็นคุณลุง(ก็ตอนนั้นยังเด็กนี่นา) ขนาดว่าดูไม่ตลอด พอถึงตอนที่นางเอกไป...กับคนอื่น ยังเฮิร์ทแทบแย่ เกือบร้องไห้ สงสารคุณลุง แต่ว่าชอบเพลง Title นะ เพราะจัง ชอบมากๆจนไปตามหาเทปของวง Dream Come True เสียงเป็นเอกลักษณ์มากเลย   โดย: Lilly_kid 12 พฤษภาคม 2549 22:06:25 น.

โหลดมาเหมือนเรื่อง say you แหละ มีคนอัพโหลดไว้ ยังไม่มีเวลาดูเลยว่าใช้ได้รึเปล่า ซักวันสองวันมั้ง อ้าว ลี่ (Lilly_kid ) มาแฮะๆ   โดย: โจเซฟิน 12 พฤษภาคม 2549 23:52:55 น.

แหมlillyเจ้าขา ถึงจะแก่ก็เท่นะจ๊ะ แต่พระเอกก็อายุเยอะกว่านางเอกจริงๆแหละ เพิ่งดูเทปถึงตอนที่นางเอกล้อพระเอกว่าพรากผู้เยาว์ด้วยอ่ะ 555 ชอบเสียงของนักร้องวงdream come trueเหมือนกันค่ะ ดังนานมากเลยนวงนี้ คิดดูละกันร้องเพลงของละครเรื่องนี้ตั้งกี่ปีมาแล้วแต่ยังมีผลงานออกมาอยู่เรื่อยๆ เป็นกำลังใจให้โจทำบล็อคsay youออกมาเร็วๆนะ แล้วจะตามไปอ่านจ้า   โดย: haiku 14 พฤษภาคม 2549 9:27:03 น.

ดีใจจังเจอ ตัวเองที่บล๊อคเราด้วย จะถามมาหลายวันแล้วตัวเองชื่อเล่นว่าไรเหรอ จะได้เรียกง่ายๆหน่อย   โดย: โจเซฟิน 14 พฤษภาคม 2549 12:49:18 น.

แวะเข้าไปไม่คิดว่าโจจะเขียนบล็อคเสร็จแล้ว เพ่ิงคุยถึงไม่กี่วันนี้เองอัพเรียบร้อยแล้ว ไวจริงๆเลย เคยดูเรื่องLittle Womenแล้วติดใจนางเอกที่ชื่อโจมาก บุคลิกแก่นๆเซี้ยวๆผิดพี่น้อง เนื้อเรื่องก็สนุก ถึงโจเซฟินจะชื่อยาวกว่านางเอกแต่ก็ชอบเหมือนกัน เราชื่อhaikuพิมพ์สั้นๆว่า hk ก็ได้ค่ะ   โดย: haiku 14 พฤษภาคม 2549 21:46:43 น.

มาเยี่ยม Blog ครับ ชอบเรื่องนี้มากๆเลย คิดถึงความหลังสมัยเรียน   โดย: [wisc] LUNA IP: 58.9.174.63 2 สิงหาคม 2549 13:11:28 น.

โดย: เกลือยังจืด IP: 124.120.187.36 2 สิงหาคม 2549 19:25:18 น.

ชอบเรื่องนี้มาก ได้เข้ามาชมแล้วคิดถึง คิดถึงความรู้สึกในช่วงขณะนั้น ตลกมาก ตอนนี้ได้เจอใครคนนึง ที่หน้าตา และบุคลิกเหมือนพระเอกในเรื่อง แต่he ไม่ได้เป็นใบ้ค่ะ   โดย: เกลือยังจืด(มือใหม่dsm) IP: 124.120.187.36 2 สิงหาคม 2549 20:06:33 น.

ขอบคุณคุณLUNAกะคุณมือใหม่dsmที่แวะมาเยี่ยมนะคะ ได้ดูเรื่องนี้แสดงว่าแก่ทันกัน ดีใจที่คุณมือใหม่ฯชอบเรื่องนี้เหมือนกัน เราดูเรื่องนี้แล้วชอบสุดๆเพราะพระเอกนี่แหละค่ะ ว้าว!! เจอโคจิเมืองไทยด้วย อยากเห็นจัง   โดย: haiku 3 สิงหาคม 2549 5:56:03 น.

ตามมาจากบล๊อกล่าสุดของคุณไฮกุ อ่าจบแล้วอลังการมากเลยครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้ามาอ่านต่อตอนสอง....เหอ เหอ   โดย: TzOzOzN 18 มกราคม 2551 23:15:06 น.

ขอบคุณนะคะที่ตามมาอ่านค่า ดีใจที่คุณชอบนะคะ   โดย: haiku 31 มกราคม 2551 18:38:32 น.

อยากคุยเกี่ยวกับละครญี่ปุ่นนะค่ะ พอจะเป็นไปได้มั๊ยคะที่จะติดต่อกันทางเมลล์ อยากทำความรู้จักทั้ง 3 คนเลยค่ะ คือคุณhaiku, คุณโจเซฟิน และคุณ Lilly_kid nihondrama@hotmail.com ขอบคุณล่วงหน้านะคะ   โดย: BK IP: 116.58.231.242 17 ธันวาคม 2551 8:59:19 น.

สวัสดีค่ะคุณBK ดีใจที่สาวกซีรีส์ญี่ปุ่นแวะมาเยี่ยมนะคะ ไว้เราจะเมล์ไปหาคุณนะคะ เราเคยติดต่อกะโจทางเมล์นานแล้ว แต่หาอีเมล์ไม่เจอ ถ้าคุณอยากคุยก็ลองหลังไมค์ไปหาก็ได้ค่ะ ที่นี่ค่ะ โจเซฟิน ส่วนlilly_kidเราไม่มีอีเมล์ค่ะ เราแวะไปหาแต่ก็ไม่ได้อัพบล๊อคนานแล้ว คิดว่าอาจจะไม่ว่าง ถ้าไงลองแวะไปที่บล๊อคแล้วทิ้งข้อความไว้ก็ได้ค่ะ   โดย: haiku 17 ธันวาคม 2551 9:39:14 น.

ขอบคุณจริงๆครับ ชอบเรื่องนี้มากๆ ดูตั้งแต่ตอน อยู่ ป.1 ครับ แล้วก็เก็บไว้ในใจ ไม่คิดว่าจะได้ดูและร้องไห้อีกครั้งตอนอายุ 24 ... ขอบคุณอีกครั้งครับ   โดย: อาม IP: 171.7.96.157 18 มีนาคม 2555 2:08:55 น.

โหทิ้งช่วงไว้นาน 3 ปีกว่าเลยนะครับเนี่ย อิอิ   โดย: อาม IP: 14.207.215.104 20 มีนาคม 2555 0:40:11 น.

ขอบคุณคุณอามที่แวะมาอ่านบล็อกนี้นะคะ อัพไว้หลายปีแล้ว แต่ก็ยังมีแฟนขวับซีรีส์เรื่องนี้เข้ามาคุยกันอยู่เรื่อย ๆ ดีใจจริง ๆ มีหลายคนที่รักละครเรื่องนี้มากไม่แพ้กัน ถ้าคุณอามอยากคุยถึงซีรีส์เรื่องนี้เมื่อไหร่ ก็แวะมาบล็อกนี้ได้ทุกเมื่อเลยนะคะ   โดย: haiku 20 มีนาคม 2555 11:34:47 น.

ได้ครับผม ขอบคุณคร้าบบ พอดีผมเสพหนังดราม่าตั้งแต่ ป1.เลยอะครับ เรื่องนี้คงเป็นเรื่องแรกๆ ประทับใจจริงๆครับ   โดย: อาม IP: 171.7.224.115 20 มีนาคม 2555 16:35:55 น.

คืองี้ครับ ผมเข้าไปดู ep1.3 อันนี้แล้วมันตัดไปนาทีที่ 10 เลยอะครับ มีใครพอจะมีลิ้งนี้แบบเต็มๆบ้างมั้ยครับ //www.dailymotion.com/video/x8et0x_aishiteirutoittekure01-3_shortfilms เพราะว่าดูแล้วไม่เข้าใจครับ ขอความกรุณาด้วยครับขอบคุณล่วงหน้าครับ   โดย: อาม IP: 171.7.224.115 20 มีนาคม 2555 17:04:55 น.

โห คุณอามเป็นแฟนคลับซีรีส์ญี่ปุ่นตัวจริงเสียงจริงเลยนะเนี่ย เราก็ดูตั้งแต่เด็กเหมือนกัน แต่ไม่ขนาดป.หนึ่งอย่างคุณอาม ยุคนั้นมีซีรีส์ญี่ปุ่นดี ๆ ฉายตรึมเลยเนอะ อยากให้ช่องสามเอาซีรีส์เก่า ๆ รุ่นนี้มาฉายอีกสักรอบ เป็นช่วงดึกก็ได้ อยากดูเวอร์ชั่นเสียงพากย์ช่องสามมาก ๆ ลิงค์ซีรีส์ที่คุณแปะไว้ไม่แน่ใจว่าเป็นตอนไหน ยังไม่มีเวลาดูคลิป ถ้าไงลองเข้าไปดูในเวบนี้ดู เขาโหลดไว้ครบทุกตอนเลยค่ะ mysoju.com/aishiteru-to-itte-kure   โดย: haiku 20 มีนาคม 2555 18:49:19 น.

โอเคไม่เป็นไรครับ อยากถามว่าละครเรื่องนี้มีขายที่ไหนบ้างครับ อยากจะหามาเก็บไว้น่ะครับ ขอบคุณมากครับ   โดย: อาม IP: 27.130.45.224 21 มีนาคม 2555 3:19:05 น.

ไปหาเวบที่ขายดีวีีดีมาให้ค่ะ มีอยู่หลายเวบ ราคาก็ไม่แพงเท่าไหร่ ดีวีดีมีหกแผ่น มีซับไทย ราคาร้อยแปดสิบบาท lovelydvd.com weloveshopping.com nookdvd.com เวบนี้ราคาถูกกว่า ร้อยยี่สิบบาท seriesandmovie.com   โดย: haiku 22 มีนาคม 2555 19:17:19 น.

เป็นละครในความทรงจำสมัยอยู่ประถม ต้องรีบกลับบ้านมาดู พยายามหาเรื่องนี้มานานมากๆๆแต่ไม่รู้จะหายังไงเพราะรู้เเค่ว่าในเรื่องมีการใช้ภาษามือจนในที่สุดก็หาเจอขอบคุณจิงๆๆค่ะ   โดย: asas IP: 101.108.96.25 24 มีนาคม 2555 12:06:55 น.

ครับ ยินดีด้วยครับ คุณ asas ผมก็พึ่งมีความรู้สึกแบบคุณไปเมื่อไม่กี่วันก่อนเองครับ คิดว่าจะไปหาซื้อแล้วครับ ขอบคุณๆ ไฮกุ อีกครั้งนะครับ   โดย: อาม IP: 27.130.60.96 24 มีนาคม 2555 23:49:51 น.

ขอบคุณคุณasasที่แวะมาแจมนะคะ ดีใจที่ได้รู้จักคนคอเดียวกันค่ะ เราชอบเรื่องนี้มาก ๆ ดูแล้วซึ้งได้ใจ ผ่านมาเป็นนานสองนาน แต่เรื่องนี้ก็เป็นซีรีส์ในดวงใจอันดับต้น ๆ มาตลอดเลยค่ะ ลืมบอกคุณอามไป รู้สึกว่าร้านพรที่มาบุญครองก็มีดีวีดีเรื่องนี้ด้วยนะคะ   โดย: haiku 25 มีนาคม 2555 21:09:30 น.

ครับผมจะลองไปดูครับ อีกไม่กี่วันต้องหามาครอบครองไว้ให้ได้ครับ   โดย: อาม IP: 171.7.107.87 27 มีนาคม 2555 19:41:04 น.

นี่ไงคะ ดีวีดีที่เราซื้อมา ไม่แน่ใจว่าซื้อที่ร้านพรหรือว่าร้านแถวเซ็นทรัลชิดลม (แต่ร้านที่เซ็นทรัลย้ายไปซะแล้ว) ดีวีดีหกแผ่น สกรีนภาพสวยดีค่ะ   โดย: haiku 28 มีนาคม 2555 18:42:00 น.

ร้านพร ก็เลิกขายไปแล้วเช่นกันครับคุณไฮกุ แวะไปดูมาพอดี เค้าบอกว่าเลิกไปหลายปีแล้วคร้าบบบ ไม่เป็นไรเดี๋ยวสั่งจากเวปได้ครับ   โดย: อาม IP: 27.130.6.73 31 มีนาคม 2555 0:08:36 น.

หมายถึงร้านปิดไปหรือว่าไม่ได้ขายดีวีดีคะ แต่น่าจะเป็นอย่างหลังมากกว่า เพราะแวะไปมาบุญครองก็เห็นร้านยังเปิดอยู่ ยังไงก็เอาใจช่วยให้ซื้อดีวีดีได้นะคะ   โดย: haiku 3 เมษายน 2555 21:00:56 น.

ผมไปชั้น 4 อะครับ มีร้านขาย dvd ร้านนึงบอกว่า เลิกไปหลายปีแล้วอะ เอ๊ะหรือว่าคนละชั้นอ่าคับ พอดีไม่ค่อยได้ไปแถวนั้นเท่าไหร่   โดย: อาม IP: 171.7.218.194 4 เมษายน 2555 20:25:09 น.

ลองโทรไปถามดู ปรากฏว่าร้านพรปิดไปหลายเดือนแล้วค่ะ เสียดายจัง เราซื้อดีวีดีที่นี่ประจำเลย แต่เราว่า ร้านดีวีดีใหญ่น่าจะมีซีรีส์เรื่องนี้ขาย หรือไม่ก็ สั่งซื้อทางเวบละก็มีแน่นอน เข้าไปดูในลิงค์ที่เราแปะไว้ที่เม้นท์ที่สี่สิบห้าเลยค่ะ   โดย: haiku 5 เมษายน 2555 10:44:18 น.

เรียบร้อยแล้วคับผม ขอบคุณครับคุณไฮกุ   โดย: อาม IP: 171.7.94.109 6 เมษายน 2555 23:23:32 น.

ดีใจด้วยค่า ทีนี้ก็มีดีวีดีไว้ละเลียดดูได้หลาย ๆ รอบแล้วน้า   โดย: haiku 7 เมษายน 2555 20:40:51 น.

แต่ของยังไม่มาครับ ช้าจัง 555   โดย: อาม IP: 171.7.198.163 8 เมษายน 2555 0:11:17 น.

อ้าว นึกว่ามีดีวีดีอยู่ในมือแล้วซะอีก ปกติสั่งซื้อแล้ว ไม่กี่วันก็น่าจะได้รับของ รอดูไปก่อนแล้วกันค่ะ ก็ได้แต่หวังว่าเวบที่คุณอามสั่งซื้อไปจะไว้ใจได้   โดย: haiku 8 เมษายน 2555 21:16:32 น.

คับผม รออยู่ครับ เมื่อไหร่จะมาซักทีน้าาา อยากจะนั่งดูกับคนที่เราอยากให้ดูด้วยจัง   โดย: อาม IP: 27.130.213.117 14 เมษายน 2555 21:03:35 น.

แฟนเก่าให้เพลงนี้มา เพลงเพราะซึ้งดี แต่ฟังไม่รุ้เรื่อง 55 ผ่านไปนานวันนี้พึ่งได้มาsearch ดูความหมาย อ่านมาเรื่อยๆสนุกดี และมาพบเวปคุณ ดูเนื้อเรื่องแล้วน่าสนใจ ถ้ายังพอเข้ามาอยู่ ไม่ทราบว่าตามร้านขายDVD ใหญ่ๆเค้ามีขายหรือเปล่าครับ หรืออย่างในรูปปกก็ดูศิลป์ดี แต่เป็นพวกแผ่นปั้มหรือเปล่าอ่ะครับ กังวลเรื่องภาพชัด และผมค่อนข้างซีเรียสกับการเก็บหนังอ่ะครับ ขอบคุณ   โดย: athotathot@hotmail.com IP: 110.169.241.220 26 เมษายน 2555 1:55:11 น.

ซีรีส์เรื่องนี้สนุกแล้วก็ซึ้งดีค่ะ เพลงก็เพราะมาก ๆ วง Dreams Come True มีเพลงเพรา ๆ หลายเพลง แล้วก็ยืนยงคงกระพันมาก ตอนนี้ก็ยังทำเพลงออกมาอยู่เลย เราซื้อดีวีดีที่ร้านพรในมาบุญครอง คิดว่าน่าจะเป็นแผ่นปั๊มแต่ภาพชัดนะคะ เปิดดูแล้วเหมือนหนังใหม่เลย ร้านนี้ถึงจะราคาแพงหน่อยแต่คุณภาพวางใจได้ เสียดายที่เลิกกิจการไปแล้ว ไม่งั้นจะแนะนำให้คุณไปซื้อที่ร้านนี้ ไม่แน่ใจว่าร้านอื่นจะมีขายหรือเปล่า แต่คิดว่าร้านใหญ่ ๆ น่าจะมีนะคะ เอาใจช่วยให้หาซื้อได้นะคะ ถ้าซื้อได้แล้วก็ช่วยแวะมาบอกด้วย เผื่อมีใครอยากซื้อจะได้แนะนำค่ะ   โดย: haiku 27 เมษายน 2555 19:27:13 น.

แผ่นปั้มดีๆมันชัดก็จริง พวกแม่สายนี่ แต่บางเรื่อง/และบางร้าน ถ้าเวลาผ่านไป 5-6-7ปี นี่ดูไม่ได้เลย บางทีเสียงไปหมด สำหรับเรื่องที่เราให้ความสำคัญอยากสะสมไปจนวันสิ้นอายุขัยก็อยากได้แผ่นจริงมากกว่า แต่ถ้าหาไม่ได้ก็คงต้องหาแผ่นปั้ม ทำไมเพลงฟังได้แป๊ปเดียว???   โดย: คนเม้นท์ที่60 IP: 124.120.183.47 2 พฤษภาคม 2555 2:26:17 น.

ที่จริงซื้อแผ่นปั๊มก็นึกกลัวอยู่เหมือนกันว่า นานไปอาจจะดูไม่ได้ แต่นี่ก็ซื้อมาหลายปีแล้ว แต่ก็ยังเปิดดูได้อยู่ค่ะ อยากได้แผ่นจริงอยู่เหมือนกัน แต่จนใจที่หาไม่ได้ แต่ถ้าคุณอยากได้แผ่นแท้ ๆ ละก็ สงสัยต้องซื้อที่ญี่ปุ่น คิดว่าน่าจะมีนะคะ แต่จริง ๆ แล้ว เราอยากได้แผ่นที่มีเสียงพากย์ของช่องสามมาก ๆ แต่ก็คงหาไม่ได้ คุณพูดถึงเพลง เลยไปหาเวอร์ชั่นเต็ม ๆ มาให้ฟัง แปะแทนเพลงเก่า แต่เก็บเวอร์ชั่นจากซีรีส์ไว้ท้ายบล็อก   โดย: haiku 2 พฤษภาคม 2555 22:37:54 น.

ผมชอบสะสมหนัง มีทั้งแผ่นแท้และปั้ม เท่าที่กาลเวลาผ่านไป แผ่นปั้มที่นานเริ่มเกิน5ปี บางแผ่นไปแล้วแบบผิวแผ่นซีดีจากสีเงินเงาวับเปลี่ยนเป็นสีเหลืองด้านเลย (เก็บในห้องแอร์นะ) บางแผ่นภาพยังแจ๋วแต่เสียงเริ่มหาย แต่ส่วนใหญ่ก็ยังคงสมบูรณ์อยู่ จริงๆไม่แคร์หรอกเรื่องลิขสิทธิ์ขอตัวเองได้เสพของดีและถูกก็พอแล้ว ฮ่าๆ แต่สิ่งถูกและดีนั้นหายากในโลก ขอบคุณเพราะบางทีจะเปิดบล๊อคเพื่อฟังเพลงนี้ไปทำงานไป ไม่ได้ใส่ใจว่าใครให้หรอก แต่เพลงมันน่าซึ้งดี(น่าจะreplayวนไปเรื่อยๆนะ ขอมากจัง) ปล.ถ้าแผ่นแท้ซื้อที่ญี่ปุ่น สงสัยต้องให้คุณช่วยแปล .. คำต่อคำแล้ว 555   โดย: คนเม้นท์ที่60 IP: 124.121.245.112 3 พฤษภาคม 2555 3:15:30 น.

เราไม่ค่อยจะได้สะสมซีดีกับดีีวีดีเท่าไหร่ค่ะ เทียบกันแล้ว มีวิดีโอที่อัดซีรีส์กับละครไว้เยอะกว่า เดี๋ยวนี้สบาย อยากดูซีรีส์เรื่องไหนก็เข้าเวบหรือยูทูบ จะเรื่องเก่าหรือใหม่มีให้ดูตรึม อย่างเวบ mysoju.com นี่ก็มีเยอะเลย ทั้งจีน ญี่ปุ่น เกาหลี ฮ่องกง ไต้หวัน จะเปลี่ยนเพลงเป็นแบบให้เปิดวนเรื่อย ๆ ก็ได้นะ แต่ไม่รู้ว่าต้องเปลี่ยนโค้ดยังไงอ่ะค่ะ โค้ดที่แปะก็เป็นโค้ดของยูทูบ ถ้าคุณทราบก็วานบอกด้วยค่ะ ปล. คงช่วยคุณแปลบ่ได้ เพราะไม่รู้ภาษาญี่ปุ่นเลยค่า   โดย: haiku 3 พฤษภาคม 2555 23:03:57 น.

ล้อเล่นน่ะครับ เปิดเพลงวนมันก็ดีตรงฟังแล้วเพลินหลายๆรอบ แต่ถ้าเปิดรอบเดียวจบ ก็ฟังเพลินจนไม่รู้ว่าจบไปแล้ว .. ฟังแบบไมได้สติ ปล.เห็นชื่อญี่ปุ่น นึกว่าลูกครึ่งญี่ปุ่น ฮาๆ   โดย: คนเม้นท์ที่60 IP: 110.168.88.194 4 พฤษภาคม 2555 16:56:53 น.

เป็นคนไทยค่า ชอบบทกวีไฮกุของญี่ปุ่น ก็เลยมาตั้งเป็นชื่อบล็อกค่ะ   โดย: haiku 5 พฤษภาคม 2555 21:03:47 น.

เป็นยังไงบ้างครับทุกคน หวังว่าคงจะดูหนังอย่างมีความสุขนะครับ จากคอมเม้นสุดท้ายผ่านไปหนึ่งเดือน อิอิ   โดย: อาม IP: 27.130.116.110 5 มิถุนายน 2555 2:30:14 น.

ครั้งสุดท้ายคุณอามเม้นท์ไว้ตั้งแต่วันที่สิบสี่เมษา วันนี้ห้าพฤษภา รวมแล้วก็เดือนกว่าแล้วค่า ว่าแต่ คุณอามซื้อดีวีดีได้หรือยังคะ   โดย: haiku 5 มิถุนายน 2555 19:40:00 น.

เรียบร้อยแล้วครับผม สั่งจากเว็บครับคุณไฮกุ   โดย: อาม IP: 27.130.87.76 22 มิถุนายน 2555 14:15:24 น.

ดีใจด้วยที่มีดีวีดีซีรีส์เรื่องโปรดไว้ดูเรียบร้อยแล้ว ถ้าดูแล้วอยากเม้าธ์ก็แวะมาหาได้ทุกเมื่อเลยนะคะ   โดย: haiku 22 มิถุนายน 2555 19:13:25 น.

ยังไม่มีเวลาได้ดูเท่าไหร่เลยครับ ดูไปได้ไม่ไกลเลย ยังไม่ถึง 1 ชั่วโมงเลย 555 ขอบคุณครับคุณไฮกุ ที่ผมสั่งเค้าไม่มีกล่องมาให้อะครับ แต่ภาพชัดมาก ถ้าไม่บอกนี่จะไม่รู้เลยครับว่าเป็นหนังเกือบ 20 ปีที่แล้ว แต่อยากได้กล่องด้วย เค้าไม่มีอะ เป็นแผ่นเพียวๆเลยโหดมากครับ   โดย: อาม IP: 171.7.148.242 23 มิถุนายน 2555 18:07:43 น.

ดีวีดีของเราก็ชัดได้ใจมาก ภาพแจ่มยังกะเรื่องใหม่เอี๋ยวเลย ที่จริงคุณภาพแผ่นดีแล้วก็น่าจะทำแพคเก็จให้สวยหน่อย แต่ก็อีกนั่นแหละ ลงทุนทำแพคเก็จ ราคาแพงขึ้นอีก เพราะงั้น ดูแล้วชัดก็โอเคแล้วเนาะ   โดย: haiku 26 มิถุนายน 2555 21:02:41 น.

โอเคทุกอย่างครับ อิอิ   โดย: อาม IP: 171.7.212.122 27 มิถุนายน 2555 19:08:36 น.

จนวันนี้ผมยังไม่ได้หาซื้อเลยครับ ค่อนข้างเรื่องมาก ถ้าได้แต่แผ่น แม้ภาพชัด แต่ไร้ปก ผมก้ไม่อยากจะซื้ออ่ะครับ ยอมรับว่าเราดูหนัง ไม่ได้ดูปก แต่ของสะสม ก็อยากให้ครบครัน ใครหาซื้อได้ดีๆ ก็บอกหน่อยนะครับ ปีหน้าจะลองแวะมาใหม่ ฮ่าๆ   โดย: คนเม้นท์ที่60 IP: 58.11.248.32 27 กรกฎาคม 2555 16:47:47 น.

คุณอาม...เราว่า ถ้าจะให้ดี ไรท์แผ่นสำรองไว้ก็ดีนะคะ เผื่อว่าดูบ่อยแล้วแผ่นเสีย คุณคนเม้นท์ที่60...ลองไปหาเวบที่ขายดีวีดีในกูเกิ้ลดู มีอยู่หลายเวบเหมือนกัน สองเวบแรกเป็นของไทย lovelydvd.com weloveshopping.com ส่วนอันนี้เป็นเวอร์ชั่นเสียงในฟิลม์มีซับอังกฤษ ปกสวยดีค่ะ yesasia.com   โดย: haiku 28 กรกฎาคม 2555 22:37:06 น.

ชอบเรื่องนี้มากเหมือนกันกว่าจะหาดูได้พยายามหามาตั้งแต่ 5 ปี ที่แล้วหาจนลืม อาทิตย์ก่อนไม่รู้เป็นไงนึกขึ้นมาได้ (มันคล้ายกับเหตุการณ์ในชีวิตไงไม่รู้เลยนึกขึ้นได้) มาหาจนเจอได้ดูแต่เป็น sub Eng แต่ก็ยังดีรู้บ้างไม่รู้บ้างก็ดูได้จนจบ (สมัยเด็กได้ดูไม่กี่ตอนเอง) นี่ก็จะสั่งซื้อแบบที่ ซับไทยแระ เสียดายอยากดูแบบพากย์ไทยเหมือนสมัยก่อนจัง   โดย: SeToKuN IP: 223.207.88.140 25 เมษายน 2556 23:26:21 น.

ขอบคุณคุณSeToKuNที่แวะมาคุยกันนะคะ ดีใจที่ได้รู้จักคนคอเดียวกัน เดี๋ยวนี้ดีนะคะ ซีรีส์เก่า ๆ จะจีน ญี่ปุ่นหรือเกาหลี ก็มีคนโหลดลงยูทูบไว้ ไม่ก็หาดูตามเวบได้ไม่ยาก ที่จริงอยากได้ดีวีดีแบบพากย์ไทยมากกว่า แต่หาไม่ได้เลยค่ะ อยากให้ช่องสามเอาซีรีส์ญี่ปุ่นเก่า ๆ รุ่นเดียวกันกลับมาฉายอีกจริง ๆ ยุคนั้นแต่ละเรื่องสนุก ๆ ทั้งนั้น จัดเป็นโปรแกรมให้อยู่ช่วงดึก ๆ ก็ได้ (เพราะไงคงจะหาเวลาฉายช่วงกลางวันได้ยากน่ะ ) ถ้าเป็นจริงได้ก็คงดีเนาะ   โดย: haiku 1 พฤษภาคม 2556 19:42:26 น.